یک استارتاپ آمریکایی قصد پیوند عضو از خوک به انسان را دارد

یک استارتاپ زیست‌فناوری در آمریکا می‌خواهد پیوند عضو از خوک دستکاری ژنتیکی شده به انسان را از سال جاری میلادی شروع کند.

«David Ayares»، مدیر ارشد دانش استارتاپ بیوتکنولوژی Revivicor (زیرمجموعه United Therapeutics) از اهداف بلندپروازانه این استارتاپ برای پیوند عضو از خوک به انسان می‌گوید: «ما در شرف انجام این کار هستیم. در یکی دو سال آینده پیوند عضو با انسان را انجام خواهیم داد. فکر می‌کنیم خوکی که قرار است اعضایش به انسان پیوند بخورد را داریم و این اتفاق سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ رخ خواهد داد.»

هدف Revivicor این است که با پیوند عضو خوک به انسان آمار درگذشتگان در صف دریافت عضو را کاهش دهد. بر اساس آمارهای اداره منابع بهداشتی و خدمات عمومی آمریکا (HRSA)، روزانه ۱۷ بیمار نیازمند به عضو در آمریکا جان خود را از دست می‌دهند. تا سپتامبر ۲۰۲۰ بیش از ۱۰۹ هزار نفر شامل مرد، زن و کودک در لیست انتظار دریافت عضو بوده‌اند.

البته پیوند عضو از جانداران دیگر به آسانی پیوند عضو از انسان به انسانی دیگر نیست و آنطور که در ادامه گزارش آمده می‌تواند سبب بروز واکنش ایمنی شدید شود. به عبارت ساده بدن عضو پیوندی را بیگانه تشخیص داده و آن را پس می‌زند. Revivicor به منظور حل این مشکل با دستکاری ژنتیکی خوک‌ها تولید نوعی شکر به نام alpha-gal در بدن آن‌ها که سبب پس زدن اندام پیوندی می‌شود را متوقف کرده است.

خبر خوش برای استارتاپ Revivicor اینکه سازمان غذا و داروی آمریکا ماه گذشته میلادی خوردن گوشت خوک دستکاری ژنتیکی شده را «برای عموم مردم ایمن» اعلام کرد. البته Ayares می‌گوید این استارتاپ به جای تولید گوشت خوک دستکاری ژنتیکی شده، روی «تولید نامحدود اعضا» تمرکز خواهد کرد. خوک این شرکت در مجموع ۱۰ تغییر ژنومیک (۴ ژن خوک غیرفعال و ۶ ژن انسان) دارد و قرار است در آزمایش‌های انسانی از آن استفاده شود.

پیوند عضو از خوک به انسان بدون شک بسیار خطرناک خواهد بود و سوالات اخلاقی متعددی ایجاد می‌کند، اما اگر موفقیت آمیز باشد از انتظار کشیدن چند ساله بیماران نیازمند جلوگیری کرده و جان بسیاری را نجات خواهد داد.

چرا تمساح‌ها به مدت ۲۰۰ میلیون سال بدون تغییر مانده‌اند؟

شواهد فسیلی نشان می‌دهد تمساح‌های امروزی شباهت زیادی با تمساح‌های عصر دایناسورها دارند و پژوهشگران علت آن را بررسی کرده‌اند.

یکی از ماندگارترین استعاره‌ها در مورد تمساح‌، توصیف آن‌ به‌عنوان «فسیل‌ زنده» است. آن‌ها خونسرد هستند، حرکتی آهسته دارند و فلس‌دار هستند، بنابراین مانند چیزی به ‌نظر می‌رسند که می‌توان در مورد دایناسور تجسم کرد. مانند بسیاری از کلیشه‌ها، در این مقایسه عنصری از حقیقت یافت می‌شود. تمساح‌های ۲۰۰ میلیون سال پیش به طرز شگفت‌آوری شبیه تمساح‌هایی بوده‌اند که امروزه می‌شناسیم. اما چرا تمساح‌سانان امروزی از جمله تمساح، الیگیتور (تمساح پوزه پهن) و کایمن طی چنین بازه زمانی گسترده‌ای اینقدر کم تغییر کرده‌اند؟

در پژوهشی که به‌تازگی منتشر شده و The Conversation به آن پرداخته شده است، پژوهشگران تلاش کرده‌اند با استفاده از مدل‌سازی پیشرفته تکاملی به این سؤال پاسخ دهند.

خویشاوندان تمساح‌ها مدت بسیار طولانی وجود داشته‌اند و بقایای فسیل‌شده آن‌ها در سنگ‌های اوایل دوران ژوراسیک یافت شده است؛ یعنی در حدود ۲۰۰ میلیون سال قدمت دارند. اما تمساح‌های عصر دایناسورها اغلب به ‌طرز شگفت‌انگیزی مانند تمساح‌های امروزی به‌ نظر می‌رسند.

همه‌ی اشکال امروزی تمساح‌ها دارای پوزه‌ی بلند، دم‌ قوی، پوست زره‌پوش و راه رفتن خاص هستند و بسیاری از اشکال فسیلی شباهت بسیاری به هم دارند. تغییر نکردن این موجودات در این مدت طولانی خصوصا با توجه به تنوع بسیار زیاد حیوانات امروزی که در فواصل زمانی بسیار کوتاه‌تری تحقق یافته، بسیار غیر معمول است. برای مثال، پرندگان حقیقی برای اولین‌ بار، میلیون‌ها سال پس از اولین تمساح‌ها در رکوردهای فسیلی ظاهر ‌شدند؛ اما امروزه حدود ۱۰ هزار گونه پرنده‌ی مختلف از مگس مرغ‌ تا شترمرغ وجود دارد.

تمساح‌سانان فقط ۲۵ گونه دارند و به‌جز برخی تفاوت‌ها در شکل جمجمه، کاملا شبیه هستند. این یکنواختی غلط‌انداز است و بستگان غیر عادی و ناآشنای بیشتری در رکوردهای فسیلی شناسایی شده است که شامل دوندگان سریع، شناگران اقیانوس‌پیما، گودال‌کن‌ها، دوپایان و گیاهخواران می‌شود.

تمساح فیلیپین یکی از ۲۴ گونه‌ی تمساح‌سان است که امروزه زندگی می‌کند.

پژوهشگران با مقایسه داده‌های اندازه بدن فسیل‌های تمساح، مدل تکاملی برای تجزیه‌و‌تحلیل خود ایجاد کردند. این داده‌ها همراه‌با روابط تکاملی گونه‌ها آن‌ها را قادر ساخت روند تکامل اندازه بدن را در طول زمان مشخص کنند. سپس آن‌ها توانستند این مسیر را با تاریخ فسیل‌ها تطابق بدهند و سنجه‌ای از تغییر اندازه بدن به ازای واحد زمان یعنی نرخ تکاملی آن‌ها به دست آوردند. حاصل این محاسبات، سنجه‌ای از نرخ تکاملی برای هرگونه مورد مطالعه بود و توزیع این نرخ‌ها نشان‌دهنده‌ی بینش جدیدی در مورد نحوه‌ی تکامل تمساح‌ها فراهم کرد.

اکثر گونه‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند، با سرعت بسیار کمی در حال تکامل بودند و تعداد انگشت‌شماری از آن‌ها سرعت تکامل بیشتری داشتند. گونه‌های دارای سرعت تکامل بالاتر به‌طور مستقل ظاهر نمی‌شدند؛ بلکه معمولا همراه‌با هم و در شرایط اقلیمی گرم‌تر ظاهر می‌شدند.

الگویی که در آن نرخ‌های تکاملی پایین در موارد نادر در پی بروز تغییرات تکاملی زیاد می‌شود، «تعادل نقطه‌ای» نام دارد. این همان چیزی است که وقتی تکامل به‌ جای عوامل درونی مانند انتخاب جنسی یا رقابت تسلیحاتی شکارچی‌ و شکار، با عوامل خارجی نظیر انقراض‌ جمعی یا تغییرات اقلیمی هدایت می‌شود، انتظار داریم ببینیم. تعادل نقطه‌ای به این معنا است که ارگانیسم‌ها وضعیت بهینه‌ای پیدا می‌کنند و در آن حالت باقی می‌مانند تا زمانی‌که محیط آن‌ها را وادار می‌کند با شرایط جدیدی سازگار شوند. این امر منجر به الگوی «توقف-شروع» می‌شود.

مشخص نیست چرا برخی از جانوران از مدل تعادل نقطه‌ای پیروی می‌کنند و برخی دیگر نه. ممکن است عوامل متفاوتی در این زمینه نقش داشته باشد. تمساح‌سانان امروزی نمی‌توانند دمای بدن خود را کنترل کنند؛ بنابراین ممکن است از موجوداتی مانند پستانداران یا پرندگان در برابر تغییرات اقلیمی حساس‌تر باشند. برعکس، این موجودات می‌توانند برای مدت‌زمان طولانی بدون خوردن غذا زنده بمانند که موجب می‌شود در شرایط کمبود منابع مقاوم‌تر باشند.

مدل تعادل نقطه‌ای قطعا خاص تمساح‌ها نیست و پژوهشگران می‌توانند آن را در گروه‌های باستانی دیگری مانند لاک‌پشت‌ها مورد مطالعه قرار دهند. پژوهشگران مطالعه‌ی جدید می‌گویند مطالعه‌ی آن‌ها با قاطعیت نشان می‌دهد که تمساح‌سانان برای مدت‌زمان طولانی بدون تغییر مانده‌اند؛ زیرا در حالت تعادلی قرار گرفته‌اند که نیازی نیست زیاد تغییر کنند. وقتی تکامل تمساح‌سانان با سرعت بالایی اتفاق می‌افتد، احتمالا به این دلیل است که محیط تغییر کرده و آن‌ها را مجبور به سازگاری کرده است. این مسئله ممکن است توضیح دهد که چرا بستگان غیر معمول‌تر تمساح‌سانان منقرض شدند.

به ‌نظر می‌رسد دما مهم بوده باشد؛ اما احتمالا عوامل محیطی دیگر نیز در این زمینه نقش داشته‌اند. گام بعدی پژوهشگران این است که بررسی کنند چگونه نرخ تکامل اندازه بدن با متغیرهای دیگری غیر از دما، مانند بارندگی یا سطح دریا ارتباط دارد. آن‌ها همچین می‌خواهند به این موضوع بپردازند که آیا ویژگی‌هایی به‌جز اندازه بدن مثلا شکل جمجمه نیز از همین الگوی تعادل نقطه‌ای پیروی می‌کند.

منبع: زومیت

حیوانات از گیاهان دارویی استفاده می‌کنند

اکنون مشخص شده است که نه تنها انسان‌ها، بلکه دیگر حیوانات و حتی پرندگان نیز طبیعت را مانند صندوقی پُر از دارو می‌بینند. تحقیقات جدید نشان داده است که پرندگانی زیرک مانند گونه‌ای از گنجشک‌ها، برای ایمن نگه داشتن لانه‌های خود از گیاهان دارویی استفاده می‌کنند. مطالعه‌ای که در آن این گنجشک‌های چینی مورد بررسی قرار گرفته‌اند، در مجله‌ی Current Biology چاپ شده است.

محققین در این مطالعه ۴۸ لانه‌ درست کردند و در دسترس گنجشک‌ها قرار دادند تا رفتار آن‌ها را آنالیز کنند. در نصف این لانه‌ها ۵ گرم گیاه «خاراگوش» یا همان «افسنطین» قرار دادند، ولی در نصف دیگر ۵ گرم «بامبو» به جای خاراگوش قرار دادند. محققین روزانه به لانه‌ها سر می‌زدند تا ببینند خود گنجشک‌ها خاراگوش به لانه‌ها اضافه کرده‌اند یا بامبو و یا اینکه کلاً تغییری در لانه‌ها نداده‌اند.

نتایج بررسی‌های محققین نشان داد که گنجشک‌ها بیشتر به لانه‌هایی علاقه داشته‌اند که خاراگوش بیشتری در آن‌ها وجود داشته است و به نسبت دیگر گیاهانی که به لانه‌ی خود آورده‌اند، خاراگوش بخش بیشتری را شامل می‌شود. برگ‌های خاراگوش به خاطر بویی که دارند به نسبت برگ‌های دیگر گیاهان قابل تشخیص هستند.

کشف جالب محققین این است که لانه‌های غنی از خاراگوش، انگل‌های کمتری داشته‌اند و در غیاب انگل‌ها نسل‌های بعدی گنجشک‌ها بهتر رشد می‌کنند و وزن بیشتری دارند. محققین هنوز نمی‌دانند که گنجشک‌ها به خاطر خاصیت ضدانگلی خاراگوش آن‌را در لانه‌ی خود جمع می‌کنند یا جمع کردن این گیاه بودار رفتاری است که آن‌ها از گذشتگان خود یاد گرفته‌اند و یا به ارث برده‌اند.

محققین در مقاله‌ی خود نوشته‌اند: «ما دیدیم که گنجشک‌ها به لانه‌های حاوی خاراگوش علاقه بیشتری نشان می‌دهند و در این لانه‌ها، انگل‌های کمتری وجود دارد و جوجه گنجشک‌های این لانه‌ها سالم‌تر هستند و وزن بیشتری دارند. به این ترتیب، می‌فهمیم که گنجشک‌ها از خاراگوش به عنوان یک دارو برای پیشگیری از بیماری بچه‌های خود و بهبود وزن آن‌ها استفاده می‌کنند.»

محققین اذعان دارند که ممکن است گنجشک‌ها فقط به خاطر بو به برخی از گیاهان تمایل بیشتری داشته باشند و شاید این موضوع به ژنتیک آن‌ها برمی‌گردد. با این حال، نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که انسان‌ها تنها موجوداتی نیستند که از گیاهان دارویی موجود در طبیعت استفاده می‌کنند، بلکه گنجشک‌ها نیز برای سالم نگه داشتن نسل‌های خود از گیاهان دارویی بهره می‌برند. تا کنون این رفتار، خارج از قلمرو هوموساپین‌ها مشاهده نشده بود.

منبع: مجله ایلیاد

وبینار اصول و نکات کاربردی درمان‌های آنتی بیوتیکی در حیوانات مزرعه

زمان برگزاری: ۱۸ دی

هزینه‌: ۴۹ هزار تومان

vohumanvet.ir

استفاده صحیح از جیره پیش تخمگذاری

جیره پیش تخمگذاری برای مدت کوتاهی قبل از اینکه دان مرحله اول تخمگذاری مصرف شود، قابل استفاده است. انتقال از جیره developer که محتوای کلسیم و تراکم مواد مغذی کمتری است به جیره ای با کلسیم وتراکم مواد مغذی بیشتر با استفاده از جیره پیش تخمگذاری (pre layer) انجام خواهد شد.

مصرف این جیره به مرغ کمک خواهد کرد تا اشتها ومصرف روزانه خود را به دلیل مصرف جیره تخمگذاری در اوایل تولید کاهش ندهد.

عموما جیره پیـش از تخمـگذاری حاوی 2 – 2.5% کلسیم می باشد. این مقدار کلسیم برای جیره های دوران پرورش خیلی زیاد می باشد اما برای پرنده ای که تولید را شروع کرده است کافی نمی باشد، با این حال استفاده از این جیره به مدت کوتاهی قبل از تخمگذاری سودمند می باشد.

استفاده صحیح از آن باعث بهتر شدن یکنواختی گله می گردد به همین دلیل برای گله هایی که یکنواختی مناسبی ندارند، مفید می باشد. همچنین باعث توسعه متابولسیم کلسیم و شکل گیری بافت استخوانی مدولار می گردد. بنابـراین جـیره پیش تخمگذاری، جیره ای انتقالی برای یک مـدت کوتـاه می باشد و از نظر میزان مواد مغذی نمی تواند یک پرنده در حال تخمگذاری را تامین کند. بنابراین نمی توان آن را در شرایطی که تدارکات و برنامه ریزی های صحیح زمانی  وجود ندارد بکار برد.

لطفا به پیشنهادات زیر هنگام استفاده صحیح از جیره پیش تخمگذاری توجه کنید.

- در استفاده از جیره پیش تخمگذاری به عواملی مانند بلوغ جنسی، سن و استاندارد های وزنی بدن توجه شود.

- از جیره پیش تخمگذاری حدود 10 روز استفاده نمایید. حداکثر دان مصرف شده 1 kg به ازاء هر پرنده می باشد.

- استفاده غلط از این جیره هنگامی واقع می شود که خیلی زودتر یا دیرتر از زمان مناسب مصرف شود. به عنوان مثال اگر شروع تخمگذاری برای هفته 19 برنامه ریزی شده است، از جیره پیش تخم گذاری در سن 17 هفتگی استفاده شود. در مواردی که تولید زودتر یا دیرتر شروع می شود از همین الگو استفاده می شود.