وضعیت خط پشتی و لگن

مقاله ششم انتخاب گاو شیری مناسب:

خط پشتی و وضعیت لگن:

خط پشتی از ناحیه ی جدوگاه شروع می شود و به دنبالچه و ابتدای دم ختم می شود و مجموعا پشت و کپل را می سازد.

خط پشتی باید تقریبا یک خط مستقیم باشد و پشت های ضعیف و فرورفته مناسب نیستند. زیرا اگر قرار باشد جفت گیری طبیعی انجام شود احتمال شکستگی پشت هست. ضمن آن که خروج مایعات و چرک های احتمالی که در رحم و دستگاه تناسلی است در صورتی که پشت ضعیف باشد با مشکل مواجه می شود.  کمر باید پهن و عریض و تقریبا طراز باشد. کپل باید عریض و بلند باشد تا زایمان راحت تر انجام شود یعنی هم عرضش زیاد ، هم hip boneاندکی پایین تر از pin باشد و هم ارتفاعش تا کانال تولد بزرگ باشد . کپل باید به گونه ای باشد که استخوان باشد اگر این شیب وجود داشته باشد در این صورت خروج مایعات و چرک های احتمالی از رحم راحت تر است.

دنبالچه که همان استخوان متصل به دم است باید برجسته و یکنواخت باشد. اگر استخوان دنبالچه فرورفته باشد باعث می شد که بخش خارجی دستگاه تولید مثلی افقی بشود و مواد مدفوع به داخل واژن و مجرای تولید مثلی بریزد.

وضعیت بدن

مقاله ی پنجم انتخاب گاو شیری مناسب:

بدن:

بدن گاو باید بزرگ و حجیم باشد. به این مفهوم که باید دور سینه اش عریض و وسیع باشد تا فضای کافی برای شش ها و قلب فراهم بشود، همچنین اندازه و دور شکم نباید کم باشد .

پهلو باید عمیق باشد. اگر چنین اتفاقی بیفتد به جز آن که قلب و ریه بزرگ می شوند بهتر می تواند متابولیسم انجام دهد وقتی شکم بزرگ باشد باشد نشان دهنده ی این است که دستگاه گوارش بزرگی دارد و غذای بیشتری می تواند بخورد پس تولید بیشتری دارد. البته بزرگی شکم را با بیماری یا آبستنی اشتباه نگیریم.

معمولا گاوهای که دنده هایشان پهن و مستع هستند و با هم فاصله دارند این یک گشادگی خاصی به محوطه ی شکم می دهد. بدن گاو شیری باید زاویه دارد باشد یعنی تجمع گوشت باعث از بین رفتن زوایای طبیعی بدن نشود و باید زاویه هایش حفظ شود و حیوان باید ظرافت مادینگی داشته باشد .

پوست گاو باید نرم و چین دارد باشد و پوست خشک خوب نیست.

موهای براق کوتاه و نرم داشته باشد.

اسکلت ظریف داشته باشد.

نکته ی بسیار مهم : پشت گاوهای شیری خوب معمولا حالت مثلثی شکل دارد.

وضعیت دست و پا

مقاله ی چهارم انتخاب یک گاو شیری مناسب:

وضعیت دست و پا:

مهمترین بخشی است که باید در ارزیابی تیپ گاو در نظر گرفته شود.مسائل مربوط به سم و پنجه ی پا به فاکتور های وراثتی و محیطی و تاثیر متقابل این دو بر یکدیگر بستگی دارد. پس ما باید به دست و پا خیلی اهمیت دهیم.

 خسارت ناشی از لنگش و ناراحتی پا شامل:

1_ کاهش خوراک مصرفی

2_ کاهش شیر

3_ کاهش وزن بدن

4_ پایین آمدن میزان فعالیت های تولیدمثلی

5_ هزینه های مربوط به حذف و جایگزینی زیاد

6_ هزینه های دامپزشکی

است.

استخوان پا باید قوی و صاف و با استحکام زیاد و توام با ظرافت باشد.

دست ها باید مستقیم روی زمین قرار بگیرد و استقرارشان طوری باشد که فضای نسبتا فراخی را برای قفسه ی سینه فراهم کند. یعنی قفسه ی سینه ی بزرگی داشته باشند که ریه های بزرگی داشته باشند. و در واقع تنفس حیوان را راحت بکند.

سم هایی که کوچک هستند و نمی توانند سطح کافی برای تحمل وزن را فراهم بکنند مناسب نیستند.

مفاصل خرگوشی اگر خیلی به هم نزدیک باشند یا خیلی مستقیم باشند مناسب نیستند.

 رای ارزیابی پا یک از کارهایی که می توانیم انجام بدهیم این است که یک قطعه طناب که یک وزنه به انتهای آن آویزان شده است( مانند شاغول های بنایی) از محل مفصل لگن آویزان می کنیم . این طناب در تیپ مناسب و طبیعی باید ضمن آن که با مفصل خرگوشی طلاقی می کند بدون این که زاویه زیادی با این مفصل بسازد پایین بیاید و بین پاشنه و پنجه ی پا روی زمین فرود بیاید. 

وضعیت سر و گردن

مقاله ی سوم انتخاب یک گاو شیری مناسب:

وضعیت سروگردن یک گاو مناسب:

در یک گاو شیری خوب سر باید دارای طول متوسط باشد و خوش تراش و قوی باشد و حیوان پوزه ی پهن و عریض داشته باشد. سوراخ های بینی باید فراخ و باز باشد و لب ها عضلانی باشند.

وقتی سوراخ های بینی فراخ باشد اکسیژن بهتری می تواند دریافت کند درنتیجه سوخت و ساز بالا می رود و تولید بیشتر می شود.

وقتی می گوییم فک قوی ای داشته باشد و سر خوش تراش باشد (آرواره های ظریف داشته باشد.) باید دقت کنیم که این خصوصیات متعلق به گاو شیری یعنی گاو ماده است چراکه گاو ماده نباید سر زمخت داشته باشد و باید سری متناسب با ظرافت جنس مادر را داشته باشد.

گردن باید بلند و ظریف و خوش تراش و قوی باشد و از یک طرف به صورت شکیل به سر و از سوی دیگر به صورت مناسب مناسب، صاف و یکنواخت به شانه ها و سینه متصل باشد. بنابراین سر کوتاه و زمخت و گردن کوتاه و کلفت و خشن نشان دهنده ی ضعف در شیرواری است.

چشم های حیوان باید شفاف و براق و خوش حالت باشد و ظاهر دام یک ظاهر آرام و ملایم.

این ها نشان دهنده ی سلامت حیوان هستند. حیوان درصورتی که سالم باشد درصورتی که به آن نزدیک شویم حضورمان را احساس کرده و معمولا سعی می کنند دور شوند. حیوانی که سرش پایین افتاده یا به ما واکنشی نشان نمی دهد احتمالا مشکلی دارد. همچنین حیوانی که به شدت هیجان زده است نیز، ممکن است مشکلاتی داشته باشد.

وضعیت شانه ها

مقاله ی دوم انتخاب یک گاو شیری مناسب 

وضعیت شانه های یک گاو مناسب:

وضعیت شانه ها روی راه رفتن حیوانات مخصوصا حرکت دست ها تاثیر می گذارد و در شرایط سخت سبب خستگی ماده گاو می شود و توانایی تولید را به خصوص در سنین بالا کم می کند. شانه ی حیوان مفصل خاصی ندارد و تنها یک سری عضلات این ناحیه را ساپورت می کنند.

به مرور که گاو پیرتر می شود این ارتباطات و اتصالات کمتر می شود. اگر در ناحیه ی شانه ضعف وجود داشته باشد در ناحیه دست ها به مرور اختلال ایجاد می شود و ممکن است دام از ناحیه دست دچار لنگش بشود.

درعوض یک شانه ی قوی، صاف و یکنواخت در تحرک دام و درنتیجه تولید آن اثرمثبت دارد. پس شانه بهتر است صاف و قوی و یکنواخت باشد.

برای ارزیابی شانه باید حیوان را از جلو، عقب و پهلو مشاهده کنیم. شانه باید نسبتا عمیق باشد. عمق شانه فاصله جدوگاه تا بالاترین قسمت شانه که نقطه ی شانه نام دارد، است. نقطه ی شانه درست به نقطه ی بالای greater tubercle استخوان humerous گفته می شود.

بنابراین شانه های کم عمق یا دارای اتصالات ضعیف و ناهموار و خشن و شانه های سنگین مثل گاوهای گوشتی و شانه های بال مانند جز صفات نامطلوب برای گاو شیری قلمداد می شوند.

شانه های بال مانند با افزایش سن حیوان باعث ضعیف شدن اتصالات بدن با شانه می شود و شانه از بدن جدا می شود. شانه ی بال مانند حالت ارثی دارد.