دلایل گاز گرفتن در توله سگ ها

چرا توله سگ ها گاز می گیرند؟

توله سگ بدون دندان متولد می شود. در سه هفته ی اول هیچ دندانی ندارد. از هفته ۳ ـ ۴ دندان های شیری شروع به بیرون آمدن می کنند. جایگزینی دندان های پیش دائمی با شیری در سن ۳/۵ ـ ۴ ماهگی شروع می شود و در ۵ ماهگی کامل می شود. بنابراین در زمان رشد دندان در توله سگ ها ، حیوان می خواهد برای پایان دادن به خارش در لثه ی خود جسم محکمی را گاز بگیرد. اگر شما از این موضوع مطلع نباشید ممکن است رفتار خشن و نادرستی با سگ خود داشته باشید و موجب دامن زدن به ناهنجاری های رفتاری دیگر در سگ خود شوید. البته در  توله سگ های زیر ۵ ماه اگر همراه گاز گرفتن رفتارهای ناهنجار دیگری مثل خشونت های غیر طبیعی را نیز مشاهده کردید باید به دامپزشک مراجعه کنید.

جلوگیری از گاز گرفتن در توله سگ ها

شما به منظور جلوگیری از گاز گرفتن در توله سگ هایی که دندان های آن ها در حال رشد است باید از اسباب بازی های ژله ای مثل توپ های ژله ای متناسب با جثه ی سگ خود استفاده کنید. همچنین انجام بازی های کششی نیز توصیه می شود. باید به او آموزش دهید و اخطار دهید که حق به دندان گرفتن و گاز گرفتن دست و پای شما و همچنین لوازم خانه را ندارد. در این زمینه باید از مربی تربیت سگ کمک بخواهید تا بتوانید سگ خود را به درستی آموزش دهید در غیر این صورت رفتار مخرب و ناهنجار خود را در بلوغ و سنین بررگسالی نیز ادامه خواهد داد.

چند دلیل شایع لنگیدن پای گربه

۱- بیماری دژنراتیو در گربه:

لنگیدن پای گربه به احتمال زیاد و تشخیص دامپزشک بیماری دژنراتیو مفاصل و یا همان ورم مفاصل خواهد بود که این بیماری در میان گربه‌های بالاتر از ۱۲ سال رایج است. از دیگر نشانه‌های ابتلا به این بیماری این است که حیوان با ناراحتی و به سختی از پله‌ها بالا می‌رود و همین‌طور گاهی هنگام خواب بدنش کمی خشک می‌شود.

به علاوه ممکن است دچار بی‌حالی شده و گاهی بدخلقی کنند. با بالارفتن سن و کاهش میزان فعالیت، اغلب گربه‌ها دچار اضافه وزن خواهند شد. اگر گربه شما همین علائم و نشانه‌ها را دارد بهتر است کالری مصرفی او را کاهش دهید زیرا افزایش وزن، فعالیت بدنی او را کم‌تر کرده و باعث می‌شود ورم مفاصلش بیشتر از قبل شود.

۲- شکستگی و در رفتگی استخوان پا گربه:

شکستگی و در رفتگی یکی از جدی ترین دلایل لنگش در گربه ها هستند. اگر استخوان پای حیوان ضربه ببیند و یا بشکند علاوه بر لنگش، شما می‌توانید حرکات غیر عادی و ناله های گربه را مشاهده کنید. شکستگی و در رفتگی موجب درد شدید و تورم می شوند.

اگر مطمئن شدید که استخوان پای حیوانتان ضربه دیده، فورا برای درمان به دامپزشک مراجعه کنید تا گربه درد بیشتری را تجربه نکند.

۳- صدمه دیدن پا و ناخن گربه:

صدمه دیدن کف پاها و ناخن گربه نیز یکی از دلایل شایع لنگش می باشد.شیشه ,تراشه ها و هر شیء تیز می تواند موجب لنگش گربه شوند. همیشه کف پاهای گربه خود را چک کنید. اگر متوجه ترک کف پای حیوان و خون خشک شده در میان انگشتان او شدید، باید به دامپزشک مراجعه کنید تا شیء را از درون پای گربه بیرون بیاورد.

ضربه دیدن و شکستن ناخن های گربه (شکستگی کامل ناخن حیوان) برای گربه بسیار دردناک است و موجب لنگش او می‌شود.

۴- آرتریت بیماری گربه سانان:

گربه هایی که به بیماری آرتریت (ورم مفاصل) مبتلا هستند نیز می‌لنگند. لنگش می‌تواند نشانه این بیماری خطرناک و غیر قابل درمان باشد. آرتریت در گربه های مسن باعث درد شدید و گرفتگی عضلات می شود. درد بیماری آرتریت در زمستان و یا وقتی که هوا سرد باشد بیشتر می شود.

ممکن است در فصل زمستان متوجه راه رفتن غیر عادی و فعالیت نکردن گربه خود شوید. به دلیل درد زیاد گربه ترجیه می دهد بیشتر وقت خود را بنشیند و یا دراز بکشد. آرتریت بیماری خطرناکی است که لنگش یکی از نشانه های این بیماری است.

۵- آسیب دیدن بافت های نرم پای گربه:

آسیب دیدگی یا رگ به رگ شدن بافت های نرم یا رباط پا، موجب لنگش گربه می شود.اگر بافت های نرم پاهای گربه اسیب ببینند گربه نمی تواند به راحتی راه برود و حتی ممکن است پای حیوان کمی متورم شود.رباط در صورت اسیب دیدگی، ممکن است پاره شود.

پاره شدن رباط پا برای گربه بسیار دردناک است و به سختی درمان می شود و گاهی به جراحی نیز برای درمان احتیاج پیدا می شود. در صورت پارگی کامل رباط پا، گربه نمی‌تواند تمام وزن خود را روی پایش بگذارد به همین دلیل تا جای ممکن از راه رفتن خودداری می کند.

۶- عفونت، آبسه و گزش پای گربه:

عفونت در زیر پوست پاها و آبسه می توانند باعث قرمزی پوست پا و تورم شدید شوند. در صورت عفونت و آبسه، گربه بسیار حساس می شود و به کسی اجازه نمی دهد که پاهایش را لمس کند. گزش، پارگی و خراشیده شدن کف پاها هم دلیل لنگش گربه ها هستند. هر روز باید پاهای گربه را چک بکنید تا مطمئن شوید که پاهای حیوان دچار پارگی و یا زخم نشده باشند.

گزش توسط عنکبوت ها، کنه ها و حتی مار ها موجب قرمزی، تورم و درد بسیار شدیدی در نقطه ای که آسیب دیده است می شوند.

جرم گیری دندان سگ و گربه ها

جرم گیری برای آرام ترین و بی استرس ترین حیوانات نیز باید با بی هوش انجام شود!

اکثر صاحبان حیوانات درباره بیهوشی قبل از جرم گیری بسیار نگران هستند و گاهی با آن مخالفت می کنند. ولی جرم گیری دندان بدون بی هوشی به دلایل زیر نامناسب و نادرست است:

جرم دندان بسیار سخت و سفت است. برای تراشیدن و پاک کردن آن از ابزار هایی تیز و متحرک با قدرت مافوق صوت و به کمک دست انجام می شود. پس کوچکترین حرکت سر یا بدن حیوان می تواند موجب آسیب به دهان او شود. همچنین ممکن است موجب گاز گرفته شدن دامپزشک شود.

جرم گیری حرفه ای و کامل دندان علاوه بر تاج دندان، شامل بالا و پایین حاشیه لثه ( خط لثه ) است. مهمترین مرحله، جرمگیری فضای بین لثه و ریشه دندان (کیسه لثه ای) است.  برای جرم گیری دندان انسان به دلیل همکاری خود فرد نیازی به بی هوشی نداریم. اما دسترسی به کیسه لثه ای سگ و گربه بدون بیهوشی ناممکن خواهد بود.  جرم گیری سطح دندان حیوان که قابل رویت است تاثیر محدودی بر سلامت دهان و دندان او دارد و فقط اثر آرایشی و زیبایی خواهد داشت. اصل جرم گیری بافت زیر لثه ( کیسه لثه ای) است.

مزیت های  بی هوشی:

- حیوان نیاز ندارد به زور و تحت استرس با دامپزشک همکاری کند. هنگام معاینه و درمان بافت های آسیب دیده درد نمی کشد.

- به هنگام بیهوشی که حیوان عمل رفلکس ندارد می توان لوله نایی برایش وصل کرد و از ورد بزاق ها و ترشحات دهان به ریه جلوگیری کرد و تنفس حیوان را کنترل کنیم. این امکان به هنگام استفاده از آرام بخش وجود ندارد. بیهوشی به تیم دامپزشکی این امکان را می دهد تا فشار خون، ضربان قلب و وضعیت کامل بدن را تحت کنترل داشته باشند.

- معاینه کامل دهان هنگامی که سگ به هوش است امکان پذیر نیست زیرا حیوان اجازه نمی دهد قسمت های انتهایی دهان یا محل های آسیب دیده را معاینه کنیم.

- استفاده ایمن و صحیح از بی هوشی نیازمند ارزیابی سلامت عمومی و وزن حیوان و تزریق دوز و نوع داروی مناسب است. نظارت مستمر در طول بیهوشی نیز بسیار اهمیت دارد.

میکروچیپ، سیستم شناسایی الکترونیکی حیوانات

روشهای سنتی و قدیمی جهت شناسایی حیوانات ، شامل پلاکهای الصاقی ، خالکوبی و علامت گذاری بود که این روشها معایب بسیار زیادی داشت . در دو دهه اخیر ، تکنولوژی میکروچیپ تحول و تغییر عظیمی را در سیستم های شناسایی ایجاد نموده و بعنوان یک اساس شناسایی مکانیزه در جهان مطرح شده است . این تکنولوژی بر اساس شناسایی توسط امواج رادیویی استوار بوده و بدون نظارت و تفسیرهای نظری و شخصی انجام می پذیرد . میکروچیپ تنها روش شناسایی دائمی و مطمئن جانداران بوده که می تواند در کوتاه ترین زمان ، جمعیت کثیری از جانداران را مورد شناسایی قرار دهد .

میکروچیپ به اندازه یک دانه برنج بوده که عاری از هر گونه منبع الکتریکی می باشد . میکروچیپ در زیر پوست جاندار کاشته می شود . بطوری که این عمل کاشت نظیر واکسیناسیون بوده و بسیار ساده و بدون درد انجام می پذیرد . هر میکروچیپ دارای یک کد اختصاصی بوده که در زمان ساخت توسط اشعه لیزر طراحی می گردد . این کدها غیر قابل تغییر و یا جایگزینی بوده و در تمام مراحل حیات جاندار به عنوان عامل دقیق شناسایی استفاده می شود . میکروچیپ در داخل محفظه شیشه ای که قابلیت تطابق با بافت زنده موجود را دارد قرار می گیرد . این محفظه از ایجاد واکنش های ایمنی جاندار جلوگیری می نماید لذا میکروچیپ تا انتهای عمر جاندار در بدن بدون هیچ گونه عارضه ای باقی می ماند . دستگاه بازخوان ، میکروچیپ را توسط امواج رادیویی فعال نموده و امواج برگشتی به دستگاه ، کد اختصاصی میکروچیپ را تعیین می نماید .

در سال ١٩٩٦ میلادی سازمان غذا و داروی ایالت متحده آمریکا (FDA) ، تائیدیه استفاده از میکروچیپ قابل تزریق را در جانداران صادر کرده و در همان سال نیز سازمان USDA استاندارد اختصاصی محل کاشت میکروچیپ در هر جاندار را تعیین نمود . در سال ٢٠٠١ میلادی نیز کمیته بین المللی ثبت حیوانات پس از آزمایشات اختصاصی ، تائیدیه قانونی استفاده از این سیستم را اعلام نمودند . همچنین میکروچیپ ها تحت استاندارد های جهانی ٩٠٠١ ISO طراحی و ساخته می شوند . در ایران نیز در سال ١٣٨٢ سازمان دامپزشکی کشور پس از بررسی و مطالعه این تکنولوژی تائیدیه علمی و فنی را اعلام نمود .

در حال حاضر این سیستم به طور وسیعی در کشورهای مختلف جهان نظیر آمریکای شمالی ، آمریکای جنوبی ، اروپا ، آسیا ، استرالیا ، اقیانوسیه ، آفریقا و خاور میانه استفاده می شود .

میکروچیپ عاری از باطری بوده و به منبع الکتریکی متصل نمی باشد . همچنین اجزاء میکروچیپ قابلیت تعویض و یا جداشدگی ندارد و طوری طراحی شده است که تا انتهای عمر جاندار مورد استفاده قرار می گیرد و عمر نامحدود دارد .

میکروچیپ بسیار ریز و دارای قابلیت تطابق با بافت زنده جاندار می باشد بنابراین امکان ایجاد حساسیت و یا واکنشهای ایمنی وجود ندارد .

هنگامی که عمل کاشت بدرستی انجام گرفت  ، بافت زنده جاندار یک لایه نازک از بافت همبند را بدور میکروچیپ ایجاد کرده و آن را در محل کاشت ثابت و محفوظ نگه می دارد و امکان حرکت و تحرک میکروچیپ در طول حیات جاندار وجود ندارد .

زمان کاشت میکروچیپ بسته به نوع جاندار متفاوت می باشد به طور مثال در سگ و گربه بین ٥ تا ٨ هفتگی می باشد .

احتمال یافتن حیوانات گم شده ای که دارای میکروچیپ هستند بسیار بیشتر از حیواناتی است که فاقد آن هستند.

منبع: woofwoof.ir

چرا آجیل برای سگ ها بد است؟!

این طور نیست که همه ی انواع آجیل برای سگ ها سمی باشند اما: 

- اغلب آنها حاوی چربی زیادی هستند، این امر منجر به چاقی و بیماری هایی مربوط به لوزالمعده می‌شود.

- دادن آجیل نمکی به سگ باعث باز جذب بیش از حد آب از کلیه ها می‌شود و بیماری های کلیوی را تشدید می‌کنند.

- برخی از آجیل ها مانند بادام درختی می‌توانند باعث خفگی شوند و به خاطر بسپارید که فندق خطرناکترین آجیل برای سگ است (از لحاظ خفگی).

- بادام زمینی را چون در راسته ی گیاهان دولپه ای مانند لوبیا می‌باشد میتوان به مقدار اندک به سگ داد اما توجه کنید که حتما بدون نمک باشد.

- در گزارشات پسته نیز به مقدار بسیار اندک نیز توصیه شده است.

اما در نظر داشته باشید که بادام زمینی و پسته هر دو بسیار چرب هستند.

این بدین معنی می‌باشد که اگر سگتان مخفیانه از این دو آجیل بخورد اتفاق ناگواری نمی افتد ولی منطقی نیست که آجیل را در رژیم غذایی سگتان درنظر بگیرید.

و اگر سگتان به مقدار زیاد بادام زمینی و پسته بخورد حتما باید به دامپزشک مراجعه کنید تا با راهکارهایی بتوان سلامت سگ را تضمین کرد.

سخن آخر اینکه...

درحالیکه همه ی آجیل ها برای سگ سمی نیستند، اما خوراکی های سالم زیادی موجود است که بتوان به سگ داد. مثل میوه و سبزیجات.

پس بهتر است آجیل ها را در جیب برای خودتان نگه دارید تا سلامت همگی حفظ شود!

منبع: Iranian Kennel Club