معمولا گربه ها باید چه مقدار بخوابند
یک گربه معمولا دو سوم زندگیش را در خواب به سر میبرد . میزان خواب آنها دو برابر پستانداران دیگر است . میزان خواب یک گربه به سن ، وضعیت هوا ، درجه حرارت ، میزان گرسنگی ، احساس امنیت و ... بستگی دارد.
اگر گربه شما در هنگام بیداری افسرده است و بسیار زیاد میخوابد و اگر در او تغییرات وزنی و یا هر حالت دیگری که نشان از بیماری دارد مشاهده میکند با دامپزشک خود مشورت کنید.
اگر دارای گربه سالخورده ای هستید و او کم خوابی دارد باید با دامپزشک مشورت کنید. زیرا این نشانه بیماری به نام Hyperthyroidism است که در آن غدد تیروئید بیشتر از حالت معمول ترشح میکنند و موجب اخلال در متابولیسم بدن میشوند.
تحقیقات نشان داده اند که گربه ها نیز مانند ما انسانها به خواب های عمیق فرو میروند و امکان خواب دیدن در آنها وجود دارد. بنابراین اگر دیدید سبیل های گربه تان در حین خواب تکان میخورد و چشمان بسته اش حرکت میکنند بدانید که گربه تان دارد در خواب خود را حین شکار میبیند ! برایش شکار موفقی آرزو کنید و به دنبال سرگرمی دیگری بروید تا گربه تان بیدار نشود!
اگر گربه مانع از خوابیدن شما در طول شب شد، چه کارهایی انجام دهید؟
فعالیت هایی در طول روز برای گربه در نظر بگیرید که باعث خوابیدن در طول شب شود. بگذارید در غروب و ابتدای شب خواب سبکی داشته باشد. اگر میخواهید گربه را از خوابیدن در اتاق خوابتان بازدارید، درب اتاق را ببندید. برای گربه یک همبازی بیاورید. اگر گربهتان در خانه تنهاست، احتمالا ساعات بیشتری خواهد خوابید. اما اگر همبازی داشته باشد، تمایل بیشتری به فعالیت و بازی درطول روز خواهد داشت.
چرا گربه تان شب ها میو میو کردن می کند؟
گربه ها حیواناتی شبانه هستند بنابراین معمولا شب ها وقتی شما می خوابید آنها بیدار هستند. گربه خانگی شما ممکن است بخواهد که شب ها بازی و کاوش کند، غذا بخورد، چنگ بزند، یا اینکه کاری کند تا توجه شما را به خود جلب کند. گاهی اوقات این کارها پر سر و صدا هستند و شما را بیدار می کنند. بعضی از گربه ها در طی روز خیلی تنبل هستند. گربه ها انرژی زیادی برای سوزاندن در هنگام شب دارند زمانی که شما بیدار هستید این انرژی را مصرف نمی کنند.
دلایل میو میو کردن گربه :
بخاطر مشکلات بینایی یا کر بودن
برای غذا در شب
برای جلب توجه در شب ها
بیماری
خوشامدگویی
احساس تنهایی
اضطراب
جفتگیری
پیری
حیوانات، جزئی از طبیعت میباشند که آفرینش خاص خودشان را دارند و بنابر قانون طبیعت دارای حق و حقوقی هستند که رعایت آنها الزامیست.
به همین دلیل، یکی از سوالاتی که همیشه برای صاحبان حیوانات خانگی پیش میآید، این است که حیوانم را عقیم کنم یا نه؟ آیا برخلاف حقوقش نیست؟
چند مورد از فواید عقیم سازی عبارتند از:
- از بین رفتن احتمال سرطان بیضه (که البته بیشتر خوش خیم هستند).
- کاهش احتمال سرطان پستان
- کاهش احتمال سرطان تخمدان، رحم و عفونت های رحم (پیومتر).
- کاهش احتمال بزرگ شدن و التهاب خوش خیم پروستات.
- کاهش احتمال تومورها در اطراف مقعد.
- کاهش علامت گذاری
- کاهش رفتارهای جنسی
- آرام و قرار داشتن
- کاهش احتمال درگیری با سگ های دیگر و کاهش پرخاشگری و روحیه سلطه گری
با این حال، عقیم کردن شامل انجام جراحی و استفاده از مواد بیهوش کننده است که می تواند عواقب و عوارض جانبی بسیاری برای سلامت او داشته باشد. همچنین میتواند باعث افزایش ابتلا چاقی و کم کاری تیروئید شود.
پس در نهایت چه باید کرد؟ عقیم کردن بهتر است یا عقیم نکردن؟
• آیا سگ شما بیش از حد به نشانه گذاری علاقه نشان می دهد؟ بیشتر نژاد های کوچک اندام به این کار علاقه دارند و نژاد هایی با خوی سلطه گری بالا هم معمولاً تمایل نشان می دهند.
• آیا سگ تان در برابر سگ های دیگر از خود رفتار های پرخاشگرانه بروز می دهد؟
• آیا سگ شما لجباز است و در برابر شما مقاومت می کند؟ آیا تمرین دادن او سخت است و در کنترل او دچار مشکل هستید؟
• سگ تان نهان بیضه است (یک یا هر دو بیضه)؟
اگر سگ تان مشکلاتی که ذکر شد را دارد، بهتر است او را آموزش دهید و در سن مناسب او را عقیم کنید.
همچنین اگر سگ ژرمن شپرد، آیریش ستر یا لئون برگر دارید، این سگ ها بیشتر از نژاد های دیگر در برابر ابتلا به فیستول مقعدی آسیب پذیر هستند پس عقیم کردن این سگ ها می تواند به کاهش ابتلا به این بیماری کمک کند.
هاری یکی از قدیمیترین بیماریهایی است که بشر شناخته و به همین جهت، دارای تاریخچهای مفصل و تأثیر فرهنگی گستردهای است که با وجود پیشرفت علم پزشکی، تن هر انسانی را به لرزه میاندازد.
بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، هاری یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که به علت ویروسی از خانواده «رابدو ویریده» به وجود میآید. هاری به استثنای جنوبگان و شمالگان، بیماری بومی تمامی قارههای جهان محسوب میشود و بیشترین هاری در قارههای آسیا و آفریقا به وقوع میپیوندد؛ در این نواحی هاری بهصورت بالقوه جمعیتی تقریبا ۳ میلیارد نفری را تهدید میکند. این بیماری مهلک ازطریق واکسن، ۱۰۰ درصد قابل پیشگیری است؛ ولی سالانه دهها هزار نفر قربانی میگیرد.
چند نکته اجمالی در مورد هاری
هاری یک بیماری ویروسی است که تقریبا همیشه بر اثر گزیده شدن به وسیله حیوانات آلوده سرایت پیدا میکند.
بیش از ۹۵ درصد از موارد بیماری هاری به وسیله سگ به وجود میآید.
کسانی که در نواحی شیوع هاری توسط حیوانی گزیده میشوند، باید بلافاصله برای درمان به مراکز پزشکی مراجعه کنند.
برای موفقیتآمیز بودن درمان، فرد باید پیش از بروز علائم هاری به درمان دسترسی پیدا کند.
شایعترین علائم هاری شامل مشکلات عصبی و ترس از نور و آب است.
واکسینه کردن حیوانات خانگی میتواند کمک زیادی به پیشگیری و کنترل هاری کند.
هاری چیست
هاری یک عفونت ویروسی است که عمدتا ازطریق گاز گرفتن حیوانات آلوده سرایت پیدا میکند. ویروس هاری یک ویروس آراِنای از خانواده رابدو ویروسها است. این بیماری بدون اقدامات درمانی زودهنگام، میتواند مرگبار باشد.
ویروس هاری میتواند به این دو طریق روی بدن اثر بگذارد:
مستقیما وارد دستگاه عصبی پیرامونی شود و به مغز برسد.
با وجود مصونیت از دستگاه ایمنی وارد بافتهای عضلانی شود و در آنجا تکثیر پیدا کند.
این ویروس ازطریق ﺍﺗﺼﺎﻝهای ﻋﺼﺐ-ﻋﻀﻠﻪ وارد دستگاه عصبی میشود. هنگامی که ویروس وارد دستگاه عصبی شود، موجب التهاب حاد مغز میشودهکه پیامد آن، کما و نهایتا مرگ خواهد بود.
انتقال
هاری بیشتر در کشورهای آفریقایی و آسیای شرقی ملاحظه میشود که در آن سگهای ولگرد زیادی بدون واکسینه شدن به حال خود رها شدهاند. راه انتقال بیماری هاری ازطریق بزاق است. در صورتی که فرد توسط حیوان آلودگی گاز گرفته شود یا اینکه بزاق حیوان آلوده وارد زخمِ باز یا ازطریق غشای مخاطی مانند چشم و دهان وارد بدن شود، فرد به بیماری هاری ابتلا پیدا میکند. بااینحال، ویروس هاری ازطریق پوست امکان انتقال ندارد. تقریبا تمام پستانداران میتوانند ناقل بیماری هاری باشند؛ ولی پستانداران کوچک خصوصا جوندگان بهندرت به هاری آلوده یا موجب سرایت آن میشوند. به همین ترتیب، انتقال هاری از خرگوش نیز بعید است.
علائم
دوره بیماری هاری به پنج مرحله تقسیم میشود:
دوره نهفتگی (کمون)
مرحله پیش از حمله (پرودروم)
دوره حاد عصبی
کما
مرگ
دوره نهفتگی
نهفتگی به دورهی پیش از بروز علائم گفته میشود. این دوره معمولا بین ۳ تا ۱۲ هفته طول میکشد؛ ولی در مواردی ممکن است کمتر از ۵ روز یا حتی بیش از ۱ سال طول بکشد. هرچه محل گاز گرفتن به مغز نزدیکتر باشد، اثرات بیماری زودتر ظاهر میشود. تقریبا در تمام مواردی که علائم هاری ظهور پیدا میکنند، فرد جان خود را دست میدهد. بنابراین، هر کسی که مشکوک به تماس با بیماری هاری باشد یا توسط حیوانی گاز گرفته شود، باید در همان ابتدا و پیش از اینکه هرگونه علائمی آشکار شود به پزشک مراجعه کند.
مرحله پیش از حمله
در طی مرحله پیش از حمله، ممکن است فرد دچار سرفه و تب شود.
علائم اولیه هاری شبیه به آنفولانزا هستند:
تب ۳۸ درجهای یا بالاتر
سردرد
حالت اضطراب
احساس ضعف شدید یا بیحالی مضاعف
گلودرد و سرفه
حالت تهوع و استفراغ
این دوره میتواند بین ۲ تا ۱۰ روز طول بکشد و علائم بهتدریج بدتر میشوند.
دوره حاد عصبی
در این مرحله علائم عصبی بروز پیدا میکند:
احساس گیجی و پرخاشگری
فلج جزئی همچون تکان غیر ارادی عضلات و سفتی عضلات گردن
تشنج
نفس نفس زدن یا دشواری در تنفس
زیاد شدن بزاق احتمالا همراه با کف دهان
ترس از آب (آبهراسی) ناشی از دشواری در بلع
توهم، هذیان، کابوس و بیخوابی
پریاپیسم (نعوظ بیاختیار و طولانیمدت) در مردان
فوتوفوبی (نورهراسی)
در اواخر این مرحله، تنفس فرد سریع و منقطع میشود.
کما و مرگ
نهایتا فرد وارد کما میشود و در صورتی که به دستگاه تنفس مصنوعی متصل نشود، جان خود را از دست میدهد. بهندرت کسی در این مرحله از هاری جان سالم به در میبرد.
چرا بیماری هاری موجب آبهراسی میشود
آبهراسی یکی از بارزترین علائم هاری است؛ به همین جهت حتی در گذشته به آن «آبهراسی» نیز گفته میشد. وقتی فرد سعی در بلع دارد، گرفتگیهای حادی در گلو به وجود میآید که باعث میشود عمل قورت دادن آب بسیار دردناک شود. به همین جهت فرد حتی با فکر کردن به آب دچار ترس بیمارگونه یا همان هراس (فوبیا) میشود. ترشح زیاد براق به دلیل اثری است که ویروس هاری روی دستگاه عصبی میگذارد.
تشخیص
معمولا در زمان گزیدگی برای اینکه بدانیم حیوان ناقل هاری بوده یا موجب سرایت عفونت شده است، روش قطعی وجود ندارد. در آزمایش ممکن است آنتیبادی (پروتئینهایی که در واکنش به عفونت تولید میشوند) تشخیص داده شوند؛ ولی ممکن است آنتیبادیها تا مراحل پایانی بیماری تشخیص داده نشوند. ویروس ممکن است از بزاق یا ازطریق نمونهبرداری از پوست (بایوپسی) جداسازی شود. بااینحال، تا زمان تأیید تشخیص ممکن است برای هرگونه اقدام درمانی موثری دیر شده باشد. به همین دلیل در موارد مشکوک به هاری، بدون تشخیص باید یک دوره درمانی را طی کرد. درواقع باید هر مورد گزیدگی را به مثابه هاری تلقی کرد.
درمان
در صورتی که حیوان مشکوک به هاری فرد را گزید یا روی پوست را خراشید یا زخم را لیس زد، باید بلافاصله ناحیهی مد نظر را به مدت ۱۵ دقیقه با آب و صابون، ضد عفونیکنندههای پوستی (ید پوویدون) و مواد پاککننده دیگر بشویید. این کار باعث میشود تعداد ذارت ویروس به حداقل برسد. پس از آن باید بلافاصله به فوریتهای پزشکی مراجعه کنید. تزریق واکسن هاری پس از مواجه با عامل بیماری و پیش از ظهور هرگونه علائمی میتواند مانع از پیشرفت بیماری شود و معمولا مفید است.
در کشورهای فقیر و توسعهنیافته سگهای ولگرد بیشترین نقش را در سرایت هاری دارنددر کشورهای فقیر و توسعهنیافته سگهای ولگرد بیشترین نقش را در سرایت هاری دارند.
افراد معدودی با وجود ظهور علائم بیماری زنده میمانند؛ ولی اکثر موارد بروز علائم با مرگ بیمار همراه است. فردی که دارای علائم است باید تا حد ممکن در وضعیت مناسبی باشد و ممکن است برای تنفس نیاز به دستگاههای تنفس مصنوعی داشته باشد.
عوامل خطر
عواملی که میتوانند خطر هاری را افزایش دهند:
مسافرت یا زندگی در کشورهای درحالتوسعه و پرخطر از جمله کشورهای آفریقا و آسیای جنوب شرقی که هاری در آنها رایج است.
انجام فعالیتهایی که امکان مواجهه با حیوانات وحشی در آن زیاد است؛ مانند اکتشاف در غارهایی که خفاش در آن زندگی میکند یا اردو زدن در طبیعت یا کار کردن در آزمایشگاه با حیوانات.
پیشگیری
در برخی نواحی که هاری شیوع پیدا کرده، برای جلوگیری از سرایت، واکسیناسیون الزامی است. هاری بیماری بسیار جدی و کُشندهای است؛ بااینحال بسیاری از کشورها با اقدامات درمانی و پیشگیرانه عملا موجب ریشهکنی این بیماری شدهاند.
این اقدامات عبارتاند از:
واکسیناسیون منظم ضد هاری برای تمامی حیوانات خانگی و دامها
ممنوعیت یا محدودیت واردات حیوانات از برخی کشورها
واکسیناسیون انسان در برخی نواحی
آموزش و آگاهسازی
بهعنوان مثال در روستاهای کانادا و ایالات متحده، برخی نهادهای بهداشتی طعمههای حاوی واکسن خوراکی هاری را با کار گذشتن در زیستگاههای طبیعی به خورد راکونها دادند. در سوئیس مقامات بهداشتی با کار گذاشتن واکسن ضد هاری در سر مرغ در کوههای آلپ، روباههای منطقه را در مقابل هاری ایمن کردند.
اقدامات احتیاطی
برای کم کردن احتمال ابتلا به هاری میتوان برخی اقدامات احتیاطی را انجام داد:
واکسیناسیون حیوانات خانگی و دامها: صاحبان حیوانات خانگی و دامداران و مزرعهداران باید اقدام به واکسیناسیون حیوانات خانگی از جمله گربه، سگ سایر حیوانات اهلی کنند و آن را ادامه دهند.
محافظت از حیوانات خانگی: برخی از حیوانات خانگی امکان واکسینه شدن ندارند؛ بنابراین توصیه میشود تا حد امکان حیوان را در خانه یا قفس نگهداری کنید تا از تماس با حیوانات وحشی پیشگیری شود.
مشاهده سگها و سایر حیوانات ولگرد را به مقامات محلی گزارش دهید: در صورت مشاهده پرسهزنی حیوانات با مراکز محلی کنترل حیوانات یا سایر مجریان قانون محلی همچون گروههای فعال حمایت از حیوانات یا امداد حیوانات تماس بگیرید.
به حیوانات وحشی نزدیک نشوید: تا حد امکان سعی کنید در صورت مواجهه با حیوانات وحشی احتیاط کنید و به آنها نزدیک نشوید.
مراقب خفاشها باشید: خفاشها ناقل بسیاری از بیماریها هستند و بیماری کرونا گواهی بر این مدعا است. مراقب لانهگزینی خفاشها در زیرزمینها، اتاقهای زیرشیروانی یا انبارها و سایر نواحی تاریکِ و کمرفتوآمد محل زندگی خود باشید. در صورت مشاهده خفاش بهتر است به مراکز محلی کنترل حیوانات مراجعه کنید.
واکسیناسیون سگهای صاحبدار و ولگرد علمیترین راه برای کنترل بیماری هاری استواکسیناسیون سگهای صاحبدار و ولگرد علمیترین راه برای کنترل بیماری هاری است.
پس از مواجه با حیوانات وحشی درمانهای پیشگیرانه را دنبال کنید: پس از اینکه با حیوان وحشی مواجه شدید، حتی اگر علائم گزش یا سایر نشانههای ظاهری را نداشتید، باز هم بهتر است بلافاصله به نزدیکترین درمانگاه یا فوریتهای پزشکی مراجعه کنید.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، هاری یک بیماری ۱۰۰ درصد قابل پیشگیری با واکسن است. این سازمان تأکید دارد که باید دست کم ۷۰ درصد سگهای یک منطقه را واکسینه کرد تا چرخهی انتقال بیماری بهصورت کامل شکسته شود. شیوع هاری در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است؛ ولی در کشورهایی که سگ وحشی وجود ندارد، میزان شیوع نیز به شکل قابل توجهی پایین است. هاری در ۱۵۰ کشور دنیا و در تمام قارهها به استثنای جنوبگان و شمالگان وجود دارد. جزایری مانند نیوزیلند، استرالیا، موریس و سیشل به جهت دورافتادگی و انزوای طبیعی مصون ماندهاند.
نگهداری حیوان خانگی یکی از بزرگ ترین سوژه های قرن 21 شده است. ایران هم از این سوژه مستثنا نیست. با این تفاوت که برخی افراد هیچ احترامی برای قانون و یا اعتقادی به ایجاد قوانین برای حیوانات ندارند. گواه این مطلب به چندی پیش بر می گردد. صاحب سگی، بیمار حیوان خود را به مطب آورد و در هنگامی که سگش بدون دلیل بر روی میز دستشویی دستشویی می کند معترض می شود که شما نباید به سگ من می گفتید (( وای کار بد، سگ بد ..))
پرسش این جاست آیا قوانینی برای سگ ها در دنیا وجود دارد؟ شماری از قوانین وجود دارند که در بعضی از ایالات آمریکا و برخی کشور های اروپایی وضع شده است و با یکدیگر دارای تفاوت اندکی هستند.
در آغاز شاید فکر کنید این قوانین در ارتباط با حمایت از سگ هاست اما بسیاری از قوانین، سخت گیری هایی را برای سگ ها به وجود می آورد و بعضی از قوانین در ارتباط با حمایت از انسان ها و دیگر حیوانات است.
حال به مرور قوانین می پردازیم :
1. قانون نژاد ها Breed bans : این قانون در سال های اخیر در بسیاری از کشور ها ، ایالت ها و شهر ها وضع شده است. هدف این قانون بیشتر نژاد های گروه bull مانند پیت بول و سگ های نژاد گارد مانند روتوایلر ، دوبرمن، ماستیف ، ژرمن شفرد و ... را در بر می گیرد. صاحبان این سگ ها باید به سگ های خود آموزش بدهند تا به دیگران آسیب نزنند. و سگ هایی که عصبی هستند باید با پوزه بند به بیرون بیایند و مجوز عدم حمله به دیگران را دریافت کنند. در برخی از شهر های آمریکا این قانون برای آپارتمان ها هم وضع شده است.
2. حکم صدا Noise ordinances : این قانون در برخی از شهر های آمریکا وضع شده است. این قانون برای سگ هایی است که صاحبان آن ها ساعت ها در خارج از خانه مشغول کار کردن هستند و سگشان از تنهایی شروع به پارس کردن می کند. در این قانون بعد از شکایت همسایه ها در مرحله ی اول از صاحب سگ تعهد کتبی جهت کنترل پارس سگ می گیرند ، اگر سگ همچنان به پارس کردن ادامه دهد سگ را به بازداشتگاه حیوانات پر سر و صدا منتقل و بعد از آموزش ، سگ را به فرد دیگری می دهند.
3. قانون قلاده Leash laws : در این قانون، سگ در معابر عمومی و یا پارک های که استفاده از آن برای عموم آزاد است حق تردد بدون قلاده را ندارند. این قانون عاملی است تا از گاز گرفتن سگ جلوگیری شود و از بروز خطر برخورد سگ ها با اتومبیل جلوگیری می کند. در برخی از ایالت های آمریکا طول بند قلاده نباید از 6 فوت بیشتر باشد.
4 . قانون سگ های مزرعه Live stock law : در این قانون سگ ها باید به صورتی تعلیم داده شوند تا به دیگر حیوانات مزرعه حمله نکنند. به این سگ ها گواهی عدم حمله به حیوانات مزرعه داده می شود. با توجه به حق تیر در آمریکا کشتن این سگ ها توسط همسایه حتی اگر وارد حریم خصوص آن ها وارد شده باشد مجاز نیست.
5. قانون بد رفتاری با سگ Animal cruelty law: این قانون برای حمایت از سگ ها وضع شده است. نخستین بار این قانون در سال 1800 برای سگ های کاری وضع شد تا از دشنام صاحبان سگ ها یا دیگران نجات یابند. در حال حاضر با توجه به حمایت انجمن های حمایت از حیوانات ، این قانون گستردگی بیشتر یافته است به صورتی که طبق این قانون در صورت بد رفتاری صاحب حیوان با سگ از تذکر کتبی ، دریافت سگ از صاحبش و دادن آن به افرادی که حیوان را دوست داشته باشند و نیز جریمه ی نقدی و زندان وضع شده است. اما این نکته جالب قانون، این است که در صورتی که سایر افراد به طور مثال همسایه یا دامپزشک با حیوان بدرفتاری کند اگر علت بدرفتاری عدم تربیت سگ باشد صاحب سگ باید خسارت پرداخت کند و حتی می تواند از نگهداری حیوان محروم شود.
در متن این قانون مثالی دارد ( اگر سگی در مشاعات ساختمان بر روی پای کسی دستشویی کند و یا پای کسی را گاز بگیرد و همسایه ناگزیر مجبور به عکس العمل شود صاحب حیوان به دلیل عدم تربیت مناسب مقصر می باشد ) .
6 . قانون جمع آوری مدفوع poop scoop : این قانون در برخی از ایالت های آمریکا و در برخی از شهر های اروپا وضع شده است. صاحب حیوان باید مدفوع سگ خود را از کوچه ها یا پارک ها جمع کند. در ایالات متحده آمریکا کسانی که این کار را انجام ندهند بین 25 تا هزار دلار جریمه می شوند.
7 . قانون مکان ها place laws : طبق این قانون ورود سگ ها در برخی از مکان ها مانند هتل ها و رستوران ها ممنوع است.
منبع : پرس کالا