نژادهای محبوب سگ

قبل از تصمیم به خرید سگ، اولین چیزی که باید دربارش فکر کنیم، نژاد سگ مورد نظرمون هست.  در سال های اخیر نگهداری از سگ تو خونه و آپارتمان، در کشورمون زیاد شده و این پروش دهندگان رو تشویق کرده نژاد های اصیل که قبلا در ایران کم یاب بودن رو به کشور وارد کنن و پرورششون بدن.

سگ شیتزو ، این بامزه دوست داشتنی

سگ شیتزو با اختلاف زیادی از رقباش توی کشورمون درجه اول محبوبیت رو داره، حتی اگر نژادهایی رو که میکس شیتزو دارن در نظر نگیریم.خصوصیت نژادی سگ شیتزو، موهای زیبا، ابریشمین و نرم و پوزه بامزه و کوتاهه که ظاهری عروسکی و بانمک بهشون داده.

سگ شیتزو در مواجه با غریبه ها، بچه ها و سگ های دیگه خیلی آروم و خوش برخورده و یه سگ خونواده به تمام معناس! برای خانواده هایی که بچه کوچیک دارن به شدت توصیه میشه.

نژاد شیتزو جثه کوچیکی داره و برای زندگی در آپارتمان هم مناسبه. سگ شیتزو انرژی زیادی نداره و یه بار تخلیه انرژی در طول روز به مدت نیم ساعت برای خوش رفتار موندنش کفایت میکنه.

سگ ژرمن شپرد ، باهوش و پر انرژی

سگ ژرمن شپرد یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین نژاد سگ در ایران و جهانه و در جایگاه دوم محبوبیت قرار میگیره.از سگ ژرمن در کارهایی مثل راهنمایی افراد ناتوان، ارتش، هلال احمر و پلیس استفاده میشه.

اون ها سگ های وفادار و مهربونی هم هستن و برای صاحبشون یه دوست فوق العاده میشن.

اگر پرمشغله هستین و وقت آزاد کمی دارین سگ ژرمن شپرد براتون انتخاب خوبی نیست. چون ژرمن ها انرژی ذهنی و بدنی بالایی دارن اگر مدت طولانی تنها بمونن حوصلشون سر میره و عصبی میشن و ممکنه رفتارهای مخرب مثل واق کردن، جویدن وسایل و کندن زمین از خودشون نشون بدن.

سگ پامرانین، این کوچولوهای بامزه و بدقلق

سگ پامرانین یه سگ کوچولو، زیبا و لوکسه که اجدادش سگ های قطبی بزرگ بودن. تاریخچه این نژاد طولانی و فوق العاده جذابه!

پامرانین کوچک ترین عضو خانواده اشپیتزهاست. یه ویژگی خنده دار در مورد پامرها اینه که اونا توی ذهنشون جثه خیلی بزرگی دارن! برای همین ممکنه به سگ های بزرگتر واق واق کنن یا حتی اون ها رو تهدید کنن و بهشون دندون نشون بدن. سگ پامرانین به غریبه ها حساسه و ممکنه واق واق کردنش اذیت کننده باشه. دادن آموزش های خونگی مثل جای دستشویی بهشون ممکنه سخت و زمان بر باشه.

سگ پامرانین انرژی زیادی داره و باید حتما حتما روزانه تخلیه انرژی بشه.

سگ پکینیز ، صورت تخت و بانمک

پکینیز جزو سگ های براکیوسفال یا پوزه تخته و مشکلات سلامتی اون ها رو به همراه داره.

پکینیز ها بسیار باهوشن ولی با هوش زیاد مستقل و کله شق بودن هم همراهه! پس از این نژاد انتظار خوب حرف گوش کردن نداشته باشین.

سگ پکینیز به دلیل بینی کوتاهش موقع خواب خر و پف میکنه که میتونه برای برخی افراد آزاردهنده باشه.

اونا بخاطر پوزه تختشون نمیتونن به خوبی سگ های پوزه دار نفس بکشن و این ویژگی به دمای زیاد و رطوبت بالا حساسشون کرده است.

منبع : petpars.com

معرفی کامل و بررسی نژاد سگ باسنجی

باسنجی جزو دسته سگ‌های شکاری محسوب می‌شود.

متوسط قد باسنجی 38 الی 43 سانتی‌متر می‌باشد.

وزن باسنجی از 9 الی 12 کیلوگرم متغیر است.

باسنجی‌ها بطور متوسط 10 تا 12 سال عمر می‌کنند.

نگاهی مختصر به نژاد سگ باسنجی

نژاد سگ باسنجی(Basenji)  اصالت آفریقایی دارد و برای اولین بار در کشور کنگو پرورش یافت. این سگ در گذشته با استفاده از بویایی و بینایی فوق‌العادۀ خود به شکار جوندانی چون موش می‌رفت و در این کار مهارت بالایی داشت. این سگ‌های باهوش همراهان و دوستان خوبی برای شما و اعضای خانوادۀ شما خواهند بود.

سگ های باسنجی به سگ های «بدون پاس» معروفند. این سگ به لطف پوشش کوتاه بدن، اندازۀ کوچک، بدن ماهیچه‌ای، گوش‌های افراشته و دم حلقه شدۀ خود، نظر خیلی‌ها را به خود جلب کرده است.

نقد و بررسی کلی نژاد سگ باسنجی

هرچند سگ نژاد باسنجی با همۀ این ویژگی‌های ظاهری جذابیت بسیار بالایی دارد، اما افرادی که قبل از انتخاب این نژاد مطالعۀ کافی در مورد آن ندارند، احتمالاً با خصوصیات رفتاری و خلقی او مشکل پیدا خواهند کرد! بنابراین بهتر است قبل از انتخاب این نژاد، اطلاعات کافی از آن کسب کنید. بخصوص از فردی که این سگ را پرورش داده یا قصد فروش آن را دارد.

سگ های باسنجی بسیار باهوش هستند، اما گاهی لجوج و یکدنده می‌شوند. یک سگ باسنجی می‌تواند به خوبی تمامی آموزش‌ها و دستورات شما را یاد بگیرد، اما از اینکه به آن‌ها عمل کند یا نه، خیلی مطمئن نباشید! زیرا هر لحظه ممکن است به این فکر کند که انجام دستورات شما برایش چندان منطقی نیست. البته، باسنجی ها به لطف هوش سرشار خود، می‌توانند خیلی راحت توجه شما را جلب کنند و شما را به انجام کاری که دوست دارند ترغیب کنند!

افرادی که از تجربۀ نگهداری از سگ باسنجی را دارند معتقدند داشتن این سگ به شما یاد می‌دهد که هیچ چیز اضافه‌ای در خانۀ خود و روی زمین نیاندازید! زیرا هرچیزی که باقی مانده باشد، احتمالاً توسط سگ شما جویده یا خورده خواهد شد! در نتیجه، شما به زودی یاد می‌گیرید که از داشته‌هایتان نگهداری کنید.

سگ باسنجی همچون سگ هاسکی عاشق فرار کردن است و در این کار تخصص دارد! تا جایی که حتی یک حیاط محصور هم نمی‌تواند جلوی فرار او را بگیرد. بنابراین بهتر است سگ خود را در حیاط خانه تنها نگذارید و او را کاملاً تحت نظر بگیرید. در غیر این صورت احتمالاً دوست زیبا و ارزشمند خود را از دست خواهید داد!

میل به فرار این سگ‌ها تا حدی زیاد است که حتی حصارهای زیر زمینی هم نمی‌تواند از فرارش جلوگیری کند. کافی است چیزی یا بویی نظر باسنجی شما را جلب کند و او به دنبالش دست به اکتشاف دنیا بزند!

سگ‌های باسنجی معمولاً پارس نمی‌کنند، اما این به معنای ساکت وبی‌صدا بودنشان نیست. این سگ‌ها طیف گسترده‌ای از صداها را تولید می‌کنند و گاهی همچون سایر سگ‌ها، از خود صدای ناله و زوزه و غرغر تولید می‌کنند.

از سوی دیگر، باسنجی‌ها عاشق بازی کردن هستند. هرچند اگر شما به دنبال سگی هستید که توپ یا چیزی که پرتاب می‌کنید را برای شما بیاورد، بهتر است به دنبال نژاد دیگری باشید. باسنجی ها سگ‌های تمیزی هستند و همچون گربه‌ها به تمیز کردن خودشان عادت دارند. همچنین، اگر به نظافت خانه وسواس دارید، باسنجی‌ها به دلیل ریزش موی کمی که دارند، برای شما مناسب هستند.

سگ های باسنجی در جایی که لازم باشد از دارایی‌ها و افراد خانوادۀ خودشان دفاع می‌کنند. این سگ‌ها به شجاعت معروفند و در برابر هر بیگانه‌ای با تمام وجودشان ایستادگی می‌کنند. هرچند، اندازۀ کوچکشان باعث شده تا همچون سگ‌های نگهبان واقعی به حساب نیایند.

باسنجی ها عاشق تعقیب کردن طعمه هستند و از سرگرم شدن با این کار لذت می‌‎برند. هرچند باسنجی ها در تعلیم پذیری درخشان نیستند، اما با برنامه‌های خلاقانه و جذای می‌توانید آموزش و تربیت را برایشان لذت‌بخش کنید.

هرچند سگ باسنجی ویژگی‌های ظاهری و شخصیتی منحصر به فردی دارد، اما برای همه مناسب نیست. بنابراین اگر به دنبال سرپرستی سگی باهوش و مغرور مثل باسنجی هستید، باید دردسرهای آموزش آن را هم بپذیرید و بدانید که این سگ‌های باهوش، گاهی لجوج و یک می‌شوند.

مهم‌ترین نکاتی که در مورد نژاد سگ باسنجی باید بدانید!

باسنجی ها معمولاً پاس نمی‌کنند، اما ممکن است پر سر و صدا باشند و صداهایی مانند جیغ و ناله از خودشان تولید کنند.

آموزش باسنجی ها دشوار است. این سگ‌ها از گذشته تا به امروز نژادهای مستقلی هستند و به فرمان‌پذیری از انسان‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند. سگ های باسنجی معمولاً هر زمانی که خودشان بخواهند به درخواست شما پاسخ می‌دهند.

سگ نژاد باسنجی در فرار کردن همچون سگ هاسکی استاد است. آن‌ها حتی در محیط‌های حصاربندی شده هم به دنبال راهی برای فرار کردن هستند.

سگ‌های باسنجی بسیار پرانرژی هستند. در صورتیکه این انرژی تخلیه نشود، ممکن است دست به خرابکاری بزنند. بنابراین بهتر است به او آموزش دهید تا زمانی که تحت نظارت شما نیست، در قفس باقی بماند.

باسنجی ها به حضور شما و افراد خانواده در کنارشان نیاز دارند. بنابراین تامین غذا و آب صرفاً برایشان کافی نیست و باید به آن‌ها همواره توجه داشته باشید.

اگر در خانه حیوانات خانگی کوچکی مانند همستر، خوکچۀ هندی، پرنده یا هر نوع جوندۀ دیگری دارید، باسنجی انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا این سگ‌ها به تعقیب کردن حیوانات کوچک علاقۀ زیادی دارند.

باسنجی ها لجوج و سرسخت هستند و ممکن است موجب خشم و عصبانیت شما شوند.

تاریخچه سگ های باسنجی

سگ باسنجی احتمالاً یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اهلی شده هستند و شاید به همین دلیل باشد که این سگ‌ها چندان پارس نمی‌کنند. در گذشته بیشتر افراد به دنبال سگ‌های آرامی بودند که بتوانند شکار کنند. البته باسنجی‌ها می‌توانند پارس کنند، اما پس از یک بار انجام دادن این کار، آرام می‌شوند.

همچنین به اعتقاد برخی، سگ های باسنجی به طور کامل اهلی نشده‌اند و سازوکار بندشان نسبت به سایر سگ‌های اهلی متفاوت است.

سگ نژاد باسنجی در قرن نوزدهم، توسط غربی‌ها در منطقۀ کنگو از افریقای غربی پیدا شدند. بومیان کنگو از باسنجی‌ها برای حمل غذا و هشدار نسبتبه نزدیک شدن حیوانات وحشی استفاده می‌کردند. همچنین در برخی از قبایل افریقایی، یک باسنجی شکارچی ارزش بسیار بالایی داشت و جزو مهم‌ترین دارایی‌هایشان به حساب می‌آمد.

تلاش‌ها برای وارد کردن سگ نژاد باسنجی به اروپا در ابتدا با شکست مواجه شد، زیرا تمامی این سگ‌های وارداتی به دلیل بیماری مردند. اولین واردات موفق باسنجی ها در سال 1930 در انگلستان اتفاق افتاد.

وزن و اندازه استاندارد سگ های باسنجی چقدر است؟

به طور معمول قد سگ باسنجی نر 41 تا 43 سانتی متر و باسنجی ماده 38 تا 41 سانتی متر می‌باشد. همچنین باسنجی نر به طور متوسط 10 تا 12 کیلوگرم و باسنجی ماده 9 تا 11 کیلوگرم وزن دارند.

خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی سگ باسنجی چیست؟

باسنجی سگ شکاری است. بنابراین باید آن را سگی باهوش، محتاط، مستقل و البته بامحبت بدانیم. هر چیز متحرکی از گربه گرفته تا موش، می‌تواند نظر باسنجی را به خود جلب کند و او را به دنبال خودش بکشاند.

انتظار نداشته باشید که سگ باسنجی شما از تمامی دستورات بلافاصله اطاعت کند. او باید به خواستۀ شما فکر کند و سپس تصمیم بگیرد که آیا به انجام فرمان شما علاقمند است یا نه!

برای کنار آمدن با سگ باسنجی به صبر و البته کمی حس شوخ‌طبعی نیاز دارید. او هر چیزی که دم دستش باشد را می‌جود و یا می‌خورد و به راحتی می‌تواند برای رسیدن به خواسته‌اش همه چیز را فراهم کند! پس از اینکه خوراکی‌هایش را در قفسۀ آشپزخانه نگهداری می‌کنید، چندان مطمئن نباشید که به آن‌ها دسترسی نخواهد داشت.

باسنجی ها معمولاً از غریبه‌ها کناره‌گیری می‌کنند. بهتر است از حیوان خانگی دیگری در کنار باسنجی خودتان نگهداری نکنید، مگر اینکه از تولگی در کنار هم بزرگ بشوند و همدیگر را به عنوان عضوی از خانواده بپذیرند. البته به خاطر داشته باشید که سگ باسنجی همچنان سایر حیواناتی که در بیرون از محیط خانه می‌بیند را به چشم هدفی برای تعقیب خواهد دید!

آموزش اجتماعی کردن باسنجی باید از دوران تولگی آغاز شود. همچون هر نژاد دیگری، در صورتی که باسنجی خودتان را اجتماعی نکنید، در بزرگسالی بد رفتار خواهد شد. بنابراین اجازه دهید تا برخورد با سایر انسان‌ها، محیط‌ها و صداها را از دوران تولگی تجربه کند. در این صورت مطمئن خواهید بود که باسنجی شما در بزرگسالی رفتار مناسبی را از خود نشان می‌دهد.

سگ خودتان را در جمع دوستان‌تان ببرید، با آن‌ها در پارک‌ها و محیط‌های مجاز پیاده‌روی کنید تا در ارتباط با سایر انسان‌ها و سگ‌ها قرار بگیرد و ارتباطات اجتماعیش تقویت شود.

برای آموزش سگ باسنجی باید مهربان و پرتلاش باشید. تا جای ممکن از انواع تشویقی‌ها استفاده کنید تا رفتارهای درستش را تکرار کند. بدرفتاری با باسنجی نتیجه‌ای جز برانگیخته کردن لجاجت او نخواهد داشت. بهتر است تمرین و آموزش را برای سگتان لذت‌بخش کنید. به خاطر داشته باشید که باسنجی ها می‌توانند در هیاهوی شما و محیطی اطرافشان، صدایی که برایشان جذاب‌تر است را انتخاب و دنبال کنند.

بررسی سطح سلامت و انواع بیماری های سگ نژاد باسنجی

سگ های باسنجی به طور کلی وضعیت سلامتی مناسبی دارند، اما همانند همه نژادها، در معرض بیماری‌های زیادی قرار می‌گیرند. شناخت انواع این بیماری‌ها می‌تواند به شما در حفظ سلامتی سگ خود کمک کند.

قبل از هر چیزی، اگر قصد خرید توله بیگل را دارید، مطمئن شوید که از یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن توله را می‌خرید و حتما سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید. به خاطر داشته باشید که برخی از بیماری‌ها تا سن 2 سالگی توله خودشان را نشان نمی‌دهند، بنابراین بهتر است حداقل 2 سال از زندگی تولۀ مورد نظر شما گذشته باشد تا از وضعیت سلامت او اطمینان حاصل کنید. در ادامه برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌های سگ های باسنجی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

سندروم فانکونی (Fanconi Syndrome)

نوعی بیماری کلیوی است که پردازش طبیعی شکرها و پروتئین‌ها را مختل می‌کند. در نتیجه، سگ پروتئین‌های ضروری بدنش را از طریق ادرار دفع می‌کند. تشنگی و ادرار بیش از حد و مشاهدۀ میزان زیادی از گلوکز در ادرار از مهم‌ترین نشانه‌های این بیماری هستند.

این بیماری معمولاً در سگ‌های 4 الی 7 ساله مشاهده می‌شود. سندروم فانکونی یک بیماری جدی به حساب می‌آید، هرچند امروزه با مدیریت درست بیماری می‌توان طول عمر سگ را افزایش داد. اما در هر صورت، هیچ راه درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده است. خبر بدتر اینکه راه تشخیصی هم برای ناقل بودن سگ وجود ندارد. شاید درمان این بیماری چندان هزینه‌بر نباشد، اما ممکن است مجبور باشید روزانه بیش از 30 قرص را در غذای سگتان بگنجانید! از پرورش‌دهندۀ سگ خود بخواهید درصورتیکه در والدین تولۀ شما اثری از این بیماری وجود داشت، شما را حتماً مطلع کند.

بیماری اختلال سیستم ایمنی روده‌‌ای (Immunoproliferative Systemic Intestinal Disease)

این بیماری با نام دیگر Malabsorption شبیه به اختلال رودۀ بزرگ در انسان‌ها است. سگ‌هایی که دچار این بیماری می‌شوند، دائماً نسبت به غذایی که می‌خورند حساسیت نشان می‌دهند و جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش آن‌ها نابهنجار خواهد بود. در نتیجه، اجابت مزاج دشواری دارند و در افزایش وزن با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

برای درمان لازم است از بروز هرگونه استرس به سگمان جلوگیری کنیم. همچنین رژیم غذایی باید تغییر پیدا کند و با از درمان دارویی استفاده کنیم تا واکنش‌های آلرژیک را کاهش دهیم. سگ‌های باسنجی بیشتر دچار این نوع از بیماری‌ها می‌شوند.

نقص آنزیم پیروات کیناز (Pyruvate Kinase Deficiency)

نوعی اختلال ژنتیکی است که معمولاً در سگ‌های باسنجی مشاهده می‌شود. در بدن این سگ‌ها، دو ژن معیوب آنزیم کیناز را تولید می‌کنند. این آنزیم‌ها برای حفظ سلامت سلول‌های قرمز خون ضروری است. معمولاً عمر سگ‌هایی که به این بیماری دچار می‌شوند، کمتر از 2 سال است.

بیماری کم کاری غدۀ تیروئید (Hypothyroidism):

این بیماری در نتیجۀ بروز اختلال در عملکرد غدۀ تیروئید نمایان می‌شود و مهم‌ترین علائم آن، ریزش مو، تشنج، چاقی و انواع ناهنجاری‌های پوستی هستند. این بیماری با مصرف دارو و رژیم غذایی به تجویز یک دامپزشک قابل درمان است.

غشای مزمن مردمک (Persistent Pupillary Membrane)

در نتیجۀ این بیماری، لایه‌هایی از بافت در چشم باقی می‌ماند. این لایه‌ها، باقی ماندۀ غشایی هستند که از دوران جنینی، عدسی چشم‌های سگ را تغذیه می‌کند. معمولاً این بافت‌ها در سن 4 یا 5 هفتگی توله ناپدید می‌شوند، اما گاهی هم ممکن است در چشم سگ باقی بمانند.

گاهی ممکن است این لایه‌های طنابی شکل، در قسمت‌های مختلفی از چشم مانند عنبیه یا قرنیه کشیده شوند و حتی گاهی در بخش‌های بیرون چشم قابل مشاهده باشند. برای بسیاری از سگ‌ها، این لایه‌ها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند و در اکثر مواقع نهایتاً تا سن 8 هفتگی از بین می‌روند. در صورتی که این رشته‌ها از بین نروند، ممکن است منجر به بروز آب مروارید یا مشکلاتی در بینایی سگ شوند. در این صورت، دامپزشک با تجویز داروهای مناسب می‌تواند به درمان این عارضه کمک کند.

بیماری کولوباما (Coloboma)

به حفره یا سوراخی که در ساختار چشم ایجاد می‌شود، کولوبوما می‌گویند. این حفره در هر جایی از چشم قابل مشاهده است، اما در بیشتر مواقع در قسمت پایینی چشم ایجاد می‌شود. به احتمال زیاد ریشۀ این عارضه ارثی است. عوارض این بیماری به اندازه و موقعیت حفره بستگی دارد. بهتر است توله‌هایی که دارای این وضعیت هستند را عقیم کرد تا بیماری را به نسل بعدی خود منتقل نکنند.

ضعف شبکیه چشم (Progressive Retinal Atrophy)

در نتیجۀ این بیماری، سلول‌های شبکیه چشم از بین می‌روند و در نهایت سگ شما دچار کوری خواهد شد. البته چندسال قبل از کوری، می‌توان بروز این بیماری را پیش‌بینی کرد. خوشبختانه، سگ‌ها با استفاده از سایر حواسی که دارند، می‌توانند نابینایی را جبران کنند.

به خاطر داشته باشید که یک سگ نابینا هم می‌تواند زندگی شاد و کاملی داشته باشد. پرورش‌دهندگان با مسئولیت، معمولاً سگ‌های مبتلا به این بیماری را تولید مثل نمی‌کنند. لازم است حتماً قبل از خرید سگ، از سلامت کامل چشمانش اطمینان حاصل کنید.

فتق ناف (Umbilical Hernia)

این بیماری در بدو تولد توله‌ها مشاهده می‌شود که در آن اندام‌های گوارشی داخلی به سمت دیوارۀ شکم در اطراف ناف جلو آمده و در آن برآمدگی ایجاد می‌کنند. در صورتیکه این برآمدگی اندک باشد، سگ شما نیازی به درمان نخواهد داشت. هرنیا گاهی در 6 ماهگی توله پدیدار می‌شود و برخی از سگ‌ها، تا آخر عمر بدون مشکل با آن زندگی می‌کنند.

هرنیاهای بزرگ به جراحی نیاز دارند. این جراحی‌ها معمولاً همراه با عقیم کردن سگ انجام می‌شوند. در صورتی که سگ متبلا به هرنیای شدید را جراحی نکنیم، ممکن است رودۀ سگ وارد محل برآمدگی شود و با ایجاد فشردگی، زندگی سگ را به خطر بیاندازد.

ناهنجاری باسن (Hip Dysplasia)

این بیماری ارثی در بین‌ نژادهای کوچک و بزرگ سگ رایج است و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. برخی از سگ‌ها در نتیجۀ این ناهنجاری، دچار درد و لنگی در یک یا هردوپایشان می‌شوند. البته شاید در ظاهر یه هسچ وجه متوجه این ناهنجاری نشوید. بنابراین عکس‌برداری با اشعۀ ایکس، بهترین راه برای تشخیص این بیماری است. باید توجه داشته بشیم که همزمان با بالا رفتن سن سگ‌ها، ممکن است شدت ورم مفاصل هم افزایش یابد.

در صورتی که به دنبال خرید یک توله هستید، از فروشنده بخواهید به شما با مدارک پزشکی ثابت کند که توله از نظر مفصل‌بندی مشکلی ندارد. هرچند که این بیماری ارثی است، اما برخی از عوامل محیطی هم ممکن است در بروز آن موثر باشند. به عنوان مثال افزایش غیر طبیعی وزن یا آسیب‌دیدگی ناشی از پریدن یا زمین خوردن ممکن است توله‌هایی که هیچ نشانی از این بیماری در پدر و مادرشان نیست را هم دچار این ناهنجاری کند.

در نهایت بسیاری از سگ‌هایی که دچار این بیماری ژنتیکی هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند. اما در هر صورت، بهتر است از تولید مثل این سگ‌ها جلوگیری شود.

برای مراقبت و نگهداری از سگ باسنجی چه نکاتی را رعایت کنیم؟

سگ های باسنجی به تمرین و ورزش روزانه نیاز دارند. برای برخی از باسنجی‌ها پیاده‌روی کافی است، اما برخی دیگر به تحرک بیشتری نیاز دارند. سگ های باسنجی که با کودکان بزرگ می‌شند، بیشتر وقت خودشان را به بازی با آن‌ها سپری خواهند کرد.

باسنجی سگی نیست که بتوانید او را با خیال راحت در حیاط خانه رها کنید. او همچون سگ هاسکی در فرار کردن استاد است و اگر سگتان را تحت نظارت نگیرید، به احتمال زیاد او را گک خواهید کرد.

اگر می‌توانید و فرصتش را دارید که هر روز حداقل 30 دقیقه با سگتان به پیاده‌روی بروید، می‌توانید باسنجی را به عنوان یک سگ آپارتمانی انتخاب کنید. اگر در محیط باز زندگی‌ می‌کنید، حتما سگتان را با قلاده ببندید. هرچند در کل نمی‌توان به هر نوعی از حصار اعتماد کرد! زیرا باسنجی از هر چیزی برای فرار و پریدن از روی حصار یا خزیدن از زیر آن استفاده خواهد کرد.

یکی دیگر از خصوصیات سگ باسنجی این است که از باران متنفر است! بنابراین در هوای بارانی، او علاقه‌ای به پیاده‌روی نخواهد داشت. بهترین روز برای او، یک روز گرم و آفتابی است.

برای تغذیه سگ باسنجی چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

به شما توصیه می‌کنیم که روزانه به اندازه سه چهارم تا 1.5 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در 2 وعده جداگانه به باسنجی خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز (متابولیسم) و میزان فعالیت آن بستگی دارد.

سگ‌ها مانند انسان‌ها به کیفیت و کمیت متفاوتی از غذا نیاز دارند. به عنوان مثال، سگی مانند ‌سگ ژرمن با سطح انرژی نسبتاً بالا، در مقایسه با سگ‌های کم انرژی‌تر، به کالری بیشتری برای سوخت و ساز نیاز دارد.

همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ خود خریداری می‌کنید هم متفاوت است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید.

سگ های باسنجی با بدن کشیده‌اش در معرض چاقی و اضافه وزن قرار دارد. تجت هیچ شرایطی نباید اجازه دهید تا سگ شما دچار چاقی شود. برای جلوگیری از چاقی، باید نظارت کافی بر میزان تغذیۀ سگ خود داشته باشید و اجزاه ندهید در طول روز همواره به غذا دسترسی داشته باشد.

برای آنکه بدانید سگ باسنجی شما دچار اضافه وزن شده است یا نه، کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، شصت خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید.

پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، سگ شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.

بهداشت و نگهداری از پوست و موی بدن سگ های باسنجی

پوشش بدن باسنجی ها  نرم و لطیف است و به رنگ‌های قرمز، سیاه، بادامی و ترکیبی از آن‌ها مشاهده می‌شود. البته در قسمت‌های کف پا، قفسۀ سینه و سر دم این پوشش سفید است. همچنین در بعضی از سگ های باسنجی، قسمت‌های سفیدی روی پاها، بین چشم‌ها و روی گردن قابل مشاهده است. البته همیشه رنگ سفید نسبت به رنگ‌های اصلی پوشش بدن قسمت‌های کمتری را پوشش می‌دهد.

باسنجی ها همچون گربه‌ها به اهمیت خودشان بسیار اهمیت می‌دهند. بنابراین هر چندماه یک بار حمام بردن برایش کافی است. سگ‌های باسنجی همچون سایر سگ‌ها موریزی دارند، اما باتوجه به میزان کوتاهی موها، می‌توان از موریزی تا حدود زیادی چشم‌‌پوشی کرد.

حداقل دو یا سه بار درهفته دندان‌های سگ‌تان را مسواک بزنید تا انواع باکتری و جرم از سطح دندان برداشته شود. البته برای اینکه از بهداشت و بوی مطبوع دهان مطمئن شوید، می‌توانید هر روز دندان‌ها را مسواک کنید.

در صورتی‌که سگ شما به صورت طبیعی ناخن‌هایش را دور نمی‌اندازد، باید دست به کار شوید و آن‌ها را کوتاه کنید. به خاطر داشته باشید هر زمان که صدای کشیده شدن و برخورد ناخن‌ها به زمین را شنیدید، وقت کوتاه کردنشان رسیده است. با کوتاه کردن ناخن، باسنجی شما با خیال راحت می‌تواند خودش را در آغوشتان قرار دهد.

از همان تولگی سگ باسنجی خوتان را به شانه زدن و بررسی شدن عادت دهید. به پنجه‌‌های سگتان توجه داشته باشید. به صورت مداوم درون دهان و گوش‌هایش را بررسی کنید. تجربۀ خوبی از تیمار کردن برای سگ‌تان رقم بزنید و از انواع جوایز و خوراکی‌ها برای تشویقش استفاده کنید. در این صورت در بزرگسالی هم به راحتی می‌توانید او را برای بررسی‌های بهداشتی نزد یک دامپزشک ببرید.

در حین چک کردن، مطمئن شوید که هیچ‌گونه قرمزی، جوش یا سایر علامت‌های عفونت در قسمت‌های مختلف بدنش وجود ندارد. گوش‌ها باید بوی مطوبعی داشته باشند و چشم‌ها باید تمیز و شفاف باشند. در این صورت از مشکلات بهداشتی و سلامتی زیادی جلوگیری خواهید کرد.

سگ باسنجی با کودکان و سایر حیوانات خانگی چه رفتاری دارد؟

در مجموع باسنجی ها سگ‌های مناسبی برای همراهی با کودکان نیستند، اما انرژی بالایی دارند و می‌توانند به مدت زیادی با کودکان بازی کنند. بهتر است از تولگی آن‌ها را به حضور در کنار کودکان عادت دهید تا در بزرگسالی رفتار مناسبی با کودکان داشته باشد. سگ باسنجی بالغ چندان مناسب زندگی در کنار کودکان خردسال نیست، مگر آنکه کودک شما به اندازۀ کافی بزرگ و توانمند شده باشد.

بهتر است به کودکان خود نحوۀ برخورد با سگ‌تان را آموزش بدهید. از آن‌ها بخواهید هنگام غذا خوردن سگ‌تان به او نزدیک نشوند. بخاطر داشته باشید سگ‌ها هرچقدر هم رفتار دوستانه‌ای با کودکان شما داشته باشند، اما در نهایت باید آن‌ها را تحت نظارت و کنترل خود داشته باشید.

سگ باسنجی برای زندگی در کنار سایر حیوانات خانگی مانند گربه‌ها و سایر جوندگان مناسب نیست. مگر آنکه از تولگی آن‌ها را در کنار هم پرورش دهید. اما در مجموع، باسنجی به حیوانات خانگی کوچک بیشتر به چشم شکار و هدفی برای تعقیب کردن نگاه می‌کنند.

منبع: petbaan

سگ نژاد گلدن رتریور، یک حیوان کاملا ایده‌آل خانگی

نژاد گلدن رتریور تقریباً تمام مشخصه‌های عالی برای تبدیل شدن به یک حیوان کاملا ایده‌آل خانگی را دارد. سگی که در خلق و خوی و مهارت‌ها تا ابعاد شخصیتی، پایی فراتر از یک حیوان خانگی گذاشته است. چرا که توانسته است با حضور در وظایفی خطیر اعم از امداد، سگ راهنما و حتی مسیریاب و شاید دیگر وظایف، نگاه کامل‌تری از پرورش حیوانات خانگی را تداعی سازد. حال که با این مقدمه از ویژگی یک حیوان خانگی جذاب، سمت و سوی مطلب را به معرفی سگ گلدن کشاندیم، همراه ما باشید تا این سگ خانگی مفید و باهوش و البته دوست داشتنی را بیشتر بشناسیم.

آشنایی با سگ گلدن رتریور

آمریکایی‌ها سگ دوست‌ترین مردمان جهان هستند و در این کشور با فرهنگ غنی در نگهداری از حیوانات خانگی، سگ گلدن رتریور در جایگاه دومین نژاد پرطرفدار قرار دارد. همین آمار ساده می‌تواند گویای کاملی از ویژگی‌های برتر و البته جذاب این سگ دوست داشتنی باشد.

نژاد گلدن رتریور از دسته سگ‌ها با جثه متوسط می‌باشد. یک سگ با استایل کلاسیک همراه با موهای تقریباً بلند که در تناژ گوناگون از رنگ طلایی دیده می‌شود. همین موهای طلایی این سگ آنچنان جذاب و شاخص است که در نامگذاری این نژاد تأثیرگذار بوده است. کلمه Golden که در ترجمه فارسی با عبارت طلایی معرفی خواهد شد، گویای این ظاهر درخشان و البته زیبا برای نژاد مورد نظر ما می‌باشد.

بهتر است در معرفی سگ نژاد گلدن رتریور اندکی از خصوصیات ظاهری آن فاصله بگیریم. چرا که همه جذابیت سگ‌ها در ظاهر آنها نیست؛ بلکه خصوصیات اخلاقی وجه کاملتری در تشریح توانمندی‌های یک سگ خانگی می‌باشد.

خلق و خوی در نژاد گلدن رتریور

اگر برای نگهداری از حیوانات خانگی علاقه به داشتن یک سگ با توانایی یادگیری بالا دارید، سگ نژاد گلدن رتریور قطعاً اولین پیشنهاد برای شما خواهد شد. این سگ با ضریب هوشی بالا، سطح انعطاف کاملی در یادگیری انواع آموزش‌ها را دارد. شاید علاقه وافر این سگ در راضی نگه داشتن صاحبان خود است که چنین ویژگی برجسته‌ای را نصیب آنها کرده است.

اصولاً آموزش‌ها برای تبدیل شدن هر سگی به یک حیوان خانگی مسیر پیچیده‌ای ندارد. اما ماجرای آموزش برای نژاد گلدن رتریور بسیار فراتر از تامین مهارت‌ها برای زندگی در کنار انسان‌ها می‌باشد. اصولا سگ‌ها را برای زندگی در کنار انسان‌ها آموزش می‌دهند. اما شما می‌توانید با یک قدم بالاتر، گلدن رتریور را برای انجام وظایفی در خدمت انسان‌ها پرورش دهید. مباحثی مانند امدادرسانی، راهنمای نابینایان، مسیریابی، کمک به نیروی پلیس در کشف مواد مخدر و… از جمله آموزش‌های حرفه‌ای این سگ توانمند می‌باشند.

البته قطعاً هدف از نگهداری خانگی گلدن رتریور تا این اندازه پیچیده نخواهد شد. شما می‌توانید در رفتارهای این سگ یک خلق و خوی مهربان عاری از هر گونه تنش با سطح وفاداری بالا و یک حس مسئولانه در مواجه با انواع وظایف را شاهد باشید. این سگ‌ها سطح انعطاف بالایی برای ماندن در کنار دیگر سگ‌ها و حتی دیگر حیوانات خانگی را دارند و می‌توانند در مقام محافظ آنها در فضای خانه باشند. از طرفی حس بازیگوشی گلدن بسیار بالا است. آنها برای تامین این نیاز خود، خیلی ساده و راحت وارد دنیای بازیگوش کودکان می‌شوند و با آنها صمیمی شده، عاری از هر گونه احساس خطر در مواجهه با کودکان هستند.

سگ گلدن در یک کلام سگی مهربان است که همیشه با چشم‌هایی آکنده از عشق و وفاداری به صاحبان خود نگاه می‌کند و در همه حال می‌خواهد تا آنها را راضی نگه دارد. البته این وجه مهربانی را تا حدودی نثار افراد غریبه هم خواهد کرد. از این رو بر ویژگی‌های پاسبانی این سگ هرگز اعتماد نکنید. اما اگر اهل هیجان هستید و می‌خواهید در یک دشت باز و شاید جنگلی انبوه در مقام یک شکارچی ظاهر شوید، این سگ مخصوص پیدا کردن شکار می‌باشد. ویژگی‌ای که خیلی سال پیش شکارچی های انگلیس متوجه آن شده، سال‌ها است که از این نژاد به عنوان یک سگ شکارچی استفاده می کنند.

مختصری برای نگهداری از گلدن رتریورها

سگ نژاد گلدن رتریور اصولاً یک سگ با خلق و خوی قانعی است. خیلی زندگی سختگیرانه‌ای ندارد. اما تعدد بیماری‌های شایع در این نژاد از سبک اندکی زیاد است. به سگ نژاد گلدن رتریور از دسته سگ‌ها با استعداد بالای چاق شدن می‌باشد. از این رو اگر خیلی به فکر تحرک مناسب آنها نباشید، احتمالاً خیلی زود با یک سگ وزین که هر روز وضعیت سلامتی آن تحت تاثیر قرار می‌گیرد مواجه خواهید شد.

اما نگران نباشید. این سگ ذاتا در دسته نژادهای تنبل قرار نمی‌گیرد. سگ نژاد گلدن رتریور به تحرک علاقه نشان می‌دهد. آنها عاشق بازی کردن با صاحبان خود هستند. خصوصاً اگر بدانند همبازی آنها در دنیای کودکی به دنبال یک تفریح ساده است. سگ نژاد گلدن رتریور برای نگهداری آپارتمانی اندکی درشت جثه می‌باشد. شاید این اندام بزرگ مانع جدی در چنین فضاهایی باشد. اما ظاهر آرام و عاری از هر گونه سر و صدای نابهنجار، این سگ را برای ماندن در فضاهای آپارتمانی مناسب کرده است.

منبع: petride.ir

۱۰ واقعیت جالب در مورد نژاد سگ هاسکی

در این مطلب سایت مرجع دانپزشکی ایران درمورد سگ های هاسکی، با ما همراه باشید.

سگ ها یکی از دوست داشتنی ترین موجوداتی هستند که از دیرباز دوست نزدیک و وفادار انسان به شمار آمده اند. رام شدن گرگ ها توسط انسان و دستکاری نژادی آن ها باعث شده که اکنون هزاران نژاد سگ اهلی با ویژگی های مختلف وجود داشته باشد. در این میان نژاد هاسکی به عنوان یک نسل گرگی یا گرگاس، یکی از جذاب ترین و متفاوت ترین نژاد سگ های اهلی است. هاسکی های سیبری بیشتر به خاطر ظاهر گرگی شان شناخته می شوند اما این نژاد نیز یک نژاد سگ اهلی است.

۱- هاسکی ها برای دویدن به دنیا آمده اند

وقتی که مردمان نیمه کوچ نشین چوکچی در سیبری در حدود ۳۰۰۰ سال پیش تصمیم به افزایش قلمرو شکارشان گرفتند، به دنبال نژاد خاصی از سگ ها می گشتند که برای کشیدن سورتمه ایده آل باشند. این سگ ها باید بسیار استقامت داشته، در مقابل سرما مقاوم بوده و با غذایی اندک زنده بمانند. این سگ ها باید بارهای سنگینی را در مسافت های طولانی و بدون نیاز به غذا و گرما حمل می کردند. در حالی که در مورد نژاد آن ها اختلاف نظرهایی وجود دارد اما بسیاری بر این باورند که هاسکی های امروزی نزدیک ترین نژاد سگ به سگ های سورتمه کش مردمان چوکچی هستند.

۲- توانمندی های هاسکی ها مردم آلاسکا را تحت تاثیر قرار داد

هاسکی ها در سال ۱۹۰۹ به آلاسکا راه یافتند. شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه این سگ ها بهترین گزینه ها برای کشیدن سورتمه بوده و در مسابقات معروف به All Alaska Sweepstakes که برای یک دهه با حکمرانی آن ها همراه بود این موضوع را ثابت کردند.

۳- ویژگی های زیادی باعث شده که هاسکی ها گرم بمانند

هاسکی ها یک لایه ضخیم اضافی دارند که باعث می شود بدن آن ها در برابر گرما عایق باشد. لایه زیرین پوست آن ها نازک و گرم است در حالی که لایه بیرونی ضخیم تر بوده و در برابر آب مقاوم است. چشم های بادامی شان به آن ها اجازه می دهد بتوانند مانند یک انسان لوچ نگاه کرده و در برف خوب ببینند. هاسکی ها هنگام خواب دمشان را دور صورتشان می پیچند، نفسشان باعث گرم شدن دم شده و بینی و دهان را در برابر سرما محافظت می کند.

۴- گروهی از هاسکی ها شهری کوچک در آلاسکا را نجات دادند

در سال ۱۹۲۵، کودکان منطقه نوم به یک بیماری بسیار مسری و خطرناک به نام دیفتری مبتلا می شدند. نزدیک ترین داروی این بیماری در فاصله ۱۰۰۰ مایلی در بیمارستانی در آنکریج وجود داشت. قطار می توانست این دارو را تنها تا فاصله ۱۰۰۰ مایلی منطقه نوم برده و این بر عهده سورتمه سواران بود که با سگ های هاسکی خود این بسته های دارویی را از ۶۷۴ مایل باقی مانده عبور دهند. ۲۰ سورتمه سوار و سگ هایشان در سرمای استخوان سوز منطقه آلاسکا وظیفه رساندن داروی مذکور به کودکان منطقه را بر عهده گرفتند. به پایان رساندن این ماموریت ۱۲۷٫۵ ساعت به طول انجامید تا در نهایت داروی دیفتری به روستای نوم رسید. مرحله پایانی توسط یک هاسکی سیاه سیبریایی و تیمش به انجام رسید.

۵- هاسکی ها برای نگهبانی چندان مناسب نیستند

هاسکی ها سگ های مناسب برای نگهبانی نبوده و نسبت به غریبه ها رفتاری دوستانه دارند. آن ها همه را به یک چشم نگاه کرده و به کسی غیر از صاحبشان مشکوک نمی شوند. هاسکی ها می توانند بسیار فریبنده باشند اما زمانی که به دنبال یک سگ نگهبان هستید مناسب نخواهند بود.

۶- هاسکی ها خسته نمی شوند

هاسکی ها معمولاً فاصله های طولانی را بدون نیاز به غذا طی می کنند. وقتی که انسان بخواهد چنین کاری انجام دهد از ذخیره گلیکوژن و چربی خود استفاده کرده و در نهایت خسته می شود. اما هاسکی ها بدون دست زدن به این ذخیره های ارزشمند، مقادیر زیادی کالری می سوزانند و این کار را با تنظیم متابولیسم خود انجام می دهند. پیش از مسابقه یا هر نوع دویدنی، متابولیسم آن ها شبیه انسان است اما در ادامه نوعی تغییر کارکرد داده که برای انسان مبهم است. در این فاز آن ها می توانند متابولیسم یک سگ در حال استراحت را داشته باشند در حالی که روزی ۱۰۰ مایل را می پیمایند.

۷- هاسکی ها بسیار کنجکاو و باهوش هستند

هاسکی ها به دویدن و کنجکاوی علاقه زیادی دارند. آن ها را سگ هایی هنرمند در زمینه فرار دانسته که براحتی قلاده را باز کرده و فرار می کنند.

۸- ارتش نیز از هاسکی ها استفاده می کند

در طول جنگ جهانی دوم، ارتش ایالات متحده گروهی از سگ های هاسکی را برای عملیات جستجو و نجات استخدام کرد. همچنین از این سگ ها برای حمل بار و ارتباطات نیز استفاده می شد.

۹- هاسکی ها بسیار نزدیک به گرگ ها هستند

مطالعات نشان می دهد که سگ های شیبا اینو و چوچو بیشترین اشتراک دی ان ای را با گرگ خاکستری دارند. در این میان هاسکی ها در صدر قرار دارند که هزاران سال پیش اهلی شده اند.

۱۰- چشم های آبی باعث متمایز بودن هاسکی ها شده است

کمتر نژاد سگی وجود دارد که چشم آبی داشته باشد. برخی سگ ها، مانند شپر استرالیایی یا ویمارانر- به خطر ژن بسیار نادری که در بدنشان وجود دارد و باعث از بین رفتن رنگدانه ها می شود دارای چشم های آبی هستند. اما هاسکی ها بدون داشتن این ژن نیز چشم های آبی روشنی دارند.

منبع: روزیاتو

هرآنچه که قبل از دویدن با سگ خود باید بدانیم

به احتمال زیاد صبح زود وقتی از خانه بیرون می‌روید، سگ‌هایی را می‌بینید که با خوشحالی همراه با صاحب خود در حال دویدن هستند و با اشتیاق تمام از این کار لذت می‌برند. احتمالا سگ‌هایی را هم دیده‌اید که برای نفس گرفتن سرعت دویدن‌شان را کم می‌کنند، اما صاحب‌شان بدون توجه به این مسئله، افسار سگ‌شان را می‌کشند یا سریع‌تر از توله‌های خود می‌دوند.

همچنین برخی از سگ‌ها، از صاحب خود جلو می‌زنند و سریع‌تر می‌دوند و باز هم ممکن است دچار این مشکل بشوند، زیرا صاحب‌شان نمی‌تواند پا به پای آن‌ها بدود. هر دوی این وضعیت‌ها، خطرناک هستند و حتی ممکن است موجب مرگ سگ شما بشوند!

ممکن است تعجب کنید اگر بگوییم که ورزش و دویدن صبحگاهی هم می‌تواند برای سگ شما خطرساز باشد! شاید چیزهایی شبیه به این را شنیده باشید که: «سگ‌ها بیشتر برای دویدن‌های کوتاه و انفجاری ساخته شده‌اند تا دویدن‌های طولانی و استقامتی» یا از سوی دیگر، شاید شنیده باشید که: «چاقی یکی از مشکلات رایج در بین سگ‌ها است و برای جلوگیری از آن، بهتر است با یک برنامه منظم سگ را به ورزش و دویدن ببریم».

خب، جالب است بدانید که هر دوی این شنیده‌ها رای برخی از سگ‌ها درست هستند و برای برخی از نژاد‌ها نادرست! در ادامه مهم‌ترین نکاتی که قبل از ورزش و دویدن با سگ خود باید در نظر داشته باشی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

آیا نژاد سگ شما برای دویدن مناسب است؟

برخی از سگ‌ها کاملاً برای کار طولانی و فعالیت‌های سنگین و طاقت‌فرسا ساخته شده‌اند. به عنوان مثال سگ‌های هاسکی این توانایی را دارند تا سورتمه‌ها را در مسافت های طولانی بکشند. شپردهای استرالیایی هم می‌توانند مدت زمان زیادی را در مزرعه صرف گله داری کنند.

همچنین سگ‌های گری هوند را هم برای شرکت در مسابقات سرعت پرورش داده‌اند. برخی از نژادها سرعت بالاتری در دویدن دارند، درحالی‌که برخی در پیمودن مسیرهای طولانی استقامت و توانایی زیادی از خود نشان می‌دهند.

اگر شما نژادهایی دوست دارید که بتوانند مسافت‌های بیشتری را بدوند، سگ‌هایی مانند ویمارانر، پوینترهای مو کوتاه آلمانی ، ویژلاس‌ها، رتریورهای طلایی، لابرادورها، دالماتین‌ها، کولی‌های مرزی، پودل‌ها و هاسکی‌های سیبری، می‌توانند انتخاب مناسبی برای شما باشند. بصورت کلی، سگ‌هایی که جثه بزرگ‌تر و پاهای بلندی‌تری دارند، در دویدن عملکرد بهتری دارند.

همچنین اگر به دنبال سگ‌هایی هستید که در مسافت‌های کوتاه عملکرد خوبی داشته باشند، می‌توانید به سراغ نژادهایی مانند پیت بول، ستر انگلیسی ، بیگل و فرعون هوند بروید. این سگ‌ها در مدت زمان کم از سرعت و شتاب بالایی برخوردار هستند.

البته ممکن است که این سگ‌ها بتوانند مسافت های طولانی را بدوند، اما بیشتر به بازی‌هایی علاقه دارند که در آن‌ها چیزی را پرتاب می‌کنید تا به سرعت برای شما بیاورند. در واقع بیشتر به دویدن‌های کوتاه و ناگهانی علاقه دارند.

در این میان، سگ‌هایی با بینی‌های کوتاه وجود دارند که اصلا برای دویدن مناسب نیستند. نژادهایی مانند پاگ، بولداگ، بوکسر، پکینگز، شیتزو و بطور کلی هر نوع سگ دیگری که شکل صورتش جمع شده است، به هیچ وجه انتخاب مناسبی برای دویدن محسوب نمی‌شوند. بینی کوچک این سگ‌ها باعث می‌شود تا نتوانند هوای ورودی را به اندازه کافی خنک کنند.

در نتیجه دمای بدنشان بیش از حد استاندارد زیاد می‌شود و دچار مشکلات تنفسی خواهند شد. بنابر این دویدن با این نژادها را چندان توصیه نمی‌کنیم. البته، اینکه بی‌تحرکی هم برای این سگ‌ها ضرر دارد و ممکن است آن‌ها را به چاقی و بیماری‌های مفصلی دچار کند. بنابر این، سعی کنید پیاده روی‌های کوتاه مدت و منظم را در برنامه سگ خود بگنجانید.

ضمن اینکه در نظر داشته باشید هوای گرم برای این سگ‌ها اصلا مناسب نیست. بنابر این حتی در صورتی که قصد پیاده‌روی دارید، توجه داشته باشید که مدت زمان زیادی سگ خود را زیر آفتاب نگه ندارید.

در نهایت با توجه به آنچه گفتیم، سگ‌های کوچک‌تر یا سگ‌هایی که پاهای کوتاهی دارند، برای دویدن مناسب نیستند. شاید این سگ‌ها بتوانند مسافت‌های کوتاهی را با شما همراهی کنند، اما اگر می‌خواهید با آن‌ها بدوید، باید کاملا مراقب و مواظب‌شان باشید و تا جای ممکن، باقدم های کوتاه بدوید.

به خاطر داشته باشید که سگ‌هایی مانند داشهوند و کورگی که پاهای کوتاهی دارند، برای دویدن ساخته نشده‌اند و این فعالیت‌ها خطر زیادی برای‌شان خواهد داشت.

سگ شما چند سال دارد؟ سن سگ خود را هم برای دویدن در نظر بگیرید

دویدن طولانی برایی سگ‌هایی که خیلی جوان هستند یا خیلی پیر، مناسب نیست. زیرا این کار ممکن است به بدن‌شان آسیب برساند. توله‌هایی که هنوز مفاصل و استخوان‌های‌شان بطور کامل رشد نیافته است، ممکن است دچار عوارض مفصلی و استخوانی شوند.

به خاطر داشته باشید که نژادهای بزرگ نسبت به نژادهای کوچک‌تر رشد کندتری دارند. بنابر این قبل از آنکه دویدن را شروع کنند، به زمان بیشتری برای آماده‌سازی نیاز دارند.

در مجموع، بهتر است توله‌ها را تا قبل از سن 8 ماهگی به دویدن نبریم. هرچند که همین سن هم برای خیلی از سگ‌ها زود است و سن مناسبی برای دویدن به حساب نمی‌آید. بهترین راه برای تشخیص اینکه آیا سگ شما سن مناسبی برای دویدن دارد این است که از دامپزشک خود بپرسید. دامپزشک سگ شما بخوبی می‌تواند میزان رشد مفاصل و شکل گیری استخوان‌ها را تشخیص دهد.

برای سگ‌هایی که سن بالایی دارند، دویدن مشکل و سخت است. این سگ‌ها استقامت توله‌های جوان را ندارند و با توجه به شرایط سنی، هرگونه فعالیت بدنی برای‌شان دشوار خواهد شد. تورم مفاصل(Arthritis) در سنین پیری می‌تواند منجر به درد در ناحیه مفصل شود و دویدن این درد را تشدید خواهد کرد. همچنین سگ‌های پیر در معرض بیماری‌های قلبی هم قرار دارند و همین مسئله، دویدن را برای‌شان خطرناک می‌کند.

بنا بر این بهتر است بصورت مداوم وضعیت جسمانی سگ خود را مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که دویدن برایش ضرری دارد یا خیر.

وضعیت سلامت سگ شما چگونه است؟

مهم نیست که سگ شما چند سال دارد، در هر صورت، بهتر است سگ خود را بصورت منظم نزد یک دامپزشک ببرید. هر سگی ممکن است دچار عوارض و بیماری‌هایی شود که دویدن می‌تواند شدت آن را افزایش دهد. مشکلات قلبی، تنفسی، استخوانی و مفصلی همواره سلامت سگ‌ها را تهدید می‌کنند و دویدن می‌تواند هر کدام از این مشکلات را تشدید کند.

البته برخی از نژادها بصورت کلی استعداد بیشتری در ابتلا به این بیماری‌ها را دارند. سگ‌های ژرمن شپرد معمولا از عارضه بدریختی باسن (Hip Dysplasia) رنج می‌‌برند. بنابر این، اگر سگ ژرمن دارید، بهتر است او را بطور مداوم نزد دامپزشک ببرید تا از سلامت سگ خود مطمئن شوید.

همچنین اینطور تصور نکنید که چون سگ شما سالم به نظر می‌رسد، پس می‌تواند کیلومترهای زیادی را بدود! سگی که هنوز بطور کامل رشد نیافته است، باید به مرور زمان قدرت و توانایی دویدن را کسب نماید. بنابر این، در ابتدا بهتر است با مسافت‌های کوتاه شروع کنید. سعی کنید مسافت دویدن سگ‌تان را هرهفته نهایتا تا 5% افزایش دهید

این را هم بدانید که حتی سگ‌های سالم هم باید طبق یک برنامه حساب شده و منظم به دویدن بپردازند. سگ‌ها هم مانند انسان‌ها قبل از ورزش به گرم کردن نیاز دارند. در غیر این صورت، ممکن است ماهیچه‌های‌شان آسیب ببیند. بنا بر این برای شروع قبل از آنکه به سرعت کامل برسید، چند دقیقه با سگ خود به آرامی پیاده روی کنید.

به این نکته هم توجه داشته باشید که به هیچ وجه سگ خود را پس از خوردن وعده غذایی به ورزش نبرید. این مسئله را واقعا جدی بگیرید، در غیر این صورت ممکن است سگ شما به پیچ‌خوردگی و انبساط شکمی(Gastric Dilatation-Volvulus)  دچار شود. این عوارض بطور مستقیم جان سگ شما را تهدید می‌کنند و گاهی برای درمان‌شان به جراحی نیاز است. همچنین سعی کنید یه میزان کافی مایعات به بدن سگ خود برسانید.

بهترین کار این است که به دفعات زیاد و مقدار کم در حین دویدن، به سگ خود آب بدهید. این کار بهتر از این است که پس از دویدن در مسافت‌های زیاد مقدار زیادی آب در اختیار سگ خود قرار دهید. به خاطر داشته باشید که حجم زیاد آب هم می‌تواند برای سگ شما مشکل ساز شود.

قرار است با سگ خود در چه آب و هوایی بدوید؟

به شما توصیه می‌کنیم تا همیشه وضعیت آب و هوا را هم در نظر داشته باشید. برخی از نژادها مانند هاسکی برای ورزش و فعالیت در هوای سرد مناسب هستند، در حالی‌که نژاد سگی مانند رودسیان (Rhodesian) می‌تواند در هوای گرم هم فعالیت بدنی داشته باشد. بنابر این قبل از انجام هرگونه فعالیت ورزشی، حتما به نژاد سگ خود و مهم‌تر از آن نوع پوشش بدنش توجه داشته باشید

البته احتمال خطر در هر نوع از آب و هوایی وجود دارد. برخی از خطرات فعالیت در هوای سرد عبارتند از:

افت شدید دمای بدن (hypothermia)

سرمازدگی (frostbite)

مسمومیت با مواد ضد یخ (antifreeze poisoning)

آسیب دیدن پنجه پا بخاطر نمک پاشی روی برف

بنا بر این سعی کنید از پنجه‌های سگ خود در این شرایط آب و هوایی مراقبت کنید. همچنین اگر سگ شما فاقد پوشش بدن مناسب برای آب و هوای سرد است، توصیه می‌کنیم که حتما برایش لباس زمستانه خریداری کنید.

آب و هوای گرم هم مشکلات خودش را دارد. مهم ترین عوارض ناشی از این آب و هوا عبارتند از:

سکته قلبی (heart stroke)

خشکی بدن (dehydration)

آسیب به پنجه پا بخاطر حرارت بالای زمین

حضور سایر سگ‌ها و مردم که در این فصل بیشتر به بیرون از خانه می‌روند و ممکن هست برای سگ شما مزاحمت ایجاد کنند

اگر می‌خواهید سگ خود را در آب و هوای گرم به بیرون ببرید، بصورت متعدد اما به میزان کم به او آب بدهید. همچنین مطمئن شوید که پیاه رو یا آسفالت بیش از حد داغ نیست. برای این کار کافی است دست خود را به مدت 5 ثانیه روی سطح زمین قرار دهید. اگر زمین از نظر شما داغ است، پس برای سگ شما هم مناسب نیست.

توصیه می‌کنیم سگ خود را در زمین‌های چمنی و سایه دار به پیاده روی ببرید. همچنین مطمئن شوید که سگ شما به اندازه کافی اجتماعی شده است و می‌تواند با سایر انسان‌ها و حیوانات خانگی بیرون از خانه کنار بیاید.

در نهایت، به همه چیز سگ خود توجه کافی داشته باشید!

یکی از چیزهایی که عاشقان سگ را حسابی خشمگین می‌کند، این است که ببینند فردی بدون توجه به سگ خود، او را به دویدن می‌برد و باعث آزار و اذیت او می‌شود. این افراد به احتمال زیاد هدفون بر سر دارند، تنها به قدم‌های خود توجه می‌کنند یا دائماً سرگرم موبایل خود هستند و هیچ توجهی به وضعیت سگ خود ندارند.

اگر شما یک همراه و رفیق در ورزش‌های خود می‌خواهید، باید خودتان هم نقش یک دوست را به خوبی ایفا کنید. مهم نیست سگ شما چقدر سلامت است یا اینکه دفعات زیادی بدون هیچ مشکلی با او به دویدن رفته‌اید، مهم این است که بدانید همواره خطراتی وجود دارد و ممکن است مشکلاتی برای سگ شما پیش بیاید. بنا بر این لازم است که همواره آماده باشید.

به سگ خود نگاه کنید و اگر دیدید سگ شما به سختی نفس می‌کشد، در دویدن می‌لنگد، به دنبال فرصتی برای استراحت است یا دچار کم آبی شده است، سریعاً دویدن را متوقف و به وضعیتش رسیدگی کنید. پس حواستان را در هر زمان و هر بار دویدن خوب جمع کنید تا سگ شما آسیب نبیند.

دویدن با سگ می تواند تجربه فوق‌العاده‌ای باشد و قطعاً هر دوی شما از مزایای ورزش بهرمند خواهید شد. اما در نظر داشته باشید که مسئولیت حفظ سلامت سگ با شما است و همواره باید تلاش کنید تا سگ شما در معرض آسیب‌ها قرار نگیرد.