تغذیه اسب (بخش نخست) به چه اسب هایی باید در غذا خوردن کمک کرد؟

به طور کلی به این سه گروه اسب‌‌ باید در غذا خوردن کمک کرد:

1.  اسب‌های بیمار

2. اسب‌هایی که اخیرا جراحی شده‌اند.

3.اسب‌هایی که از صدمات سر یا گردن رنج می‌برند. 

 ساز و کارهای دفاعی بدن اسب معمولا بعد از پنج روز بی‌اشتهایی مطلق دچار نقایص جدی می‌شوند. اگر محرومیت از اخذ غذا برای مدت طولانی ادامه یابد و وزن حیوان به 60 تا 70 درصد ایده‌آل خود کاهش یابد، مرگ حیوان به خاطر نارسایی قلبی و تنفسی فرا می‌رسد. اسب‌های بالغ در صورت دریافت آب می‌توانند حداقل دو روز گرسنگی را تحمل کنند. کره‌ها به دلیل ذخایر انرژی پایین و در عوض نیاز به انرژی بیشتر تاب تحمل گرسنگی کمتری را دارند. کره‌های نوزاد در صورتی که ساعت‌های طولانی از شیر محروم بمانند آسیب‌های جبران ناپذیری می بینند. اسب‌های بیمار معمولا به دلیل افزایش سطح متابولیسم نیاز به انرژی بالاتری دارند که این موضوع را می‌توان به وضوح در اسب‌هایی که از استرس، تروما یا سپسیس رنج می‌برند، مشاهده کرد.

اصلاح سوء تغذیه در اسب‌هایی که اخیرا جراحی یا بیماری را پشت سر گذاشته اند میزان بقای آنها را افزایش می‌دهد. کمک به تغذیه اسب سبب بهبود اشتها و یا کمک به رفع همه یا بخشی از نیازهای تغذیه ای آن می‌کند. که این کار می‌توان به دو روش خوراکی(از طریق دهان یا مری) یا داخل رگی انجام داد. نخست برای تغذیه اسب بیمار باید نیازهای تغذیه‌ای آن متناسب با مشکل اش را دانست.

بهبود اشتها

پیشنهادهای متنوعی برای بهبود اشتها در اسب وجود دارد:

•    فراهم آوردن علوفه  تازه و خوش خوراک سبز

•    غذاهای آغشته به مَلاس یا جو در اسب‌های سالم معمولاً جزو غذاهای خوش خوراک محسوب می‌شوند اما در اسب‌های بیمار همیشه این طور نیست.

•    تهیه مخلوطی از غذاهای مختلف

•    دسترسی آسان اسب به غذا جهت بو کردن یا امتحان کردن

•    فراهم کردن انواع مختلفی از علوفه

•    حضور یا عدم حضور اسبی دیگر(بسته به اسب)

•    فراهم کردن غذاهای جدید

•    تخفیف علت‌‌‌های حادث کننده کاهش اشتها مانند درد، تب یا توکسمی

•    استفاده از داروهای محرک اشتها مانند دیازپام و مشتقات آن در اسب‌های سالم موثر است اما در مورد اسب‌های بیمار این یافته همیشگی نیست و ممکن است عوارض خطرناکی مانند عدم تعادل نیز ایجاد کند.

ادامه دارد...

از اینکه تا اینجا همراه وهمن بودید از شما سپاس‌گذاریم.

در قسمت بعدی با انواع روش‌های تغذیه ای آشنا خواهیم شد.

منبع: ویرایش دوم کتاب equine veterinary nursing  از Karen M Koumbe