تغذیه اسب (بخش نخست) به چه اسب هایی باید در غذا خوردن کمک کرد؟

به طور کلی به این سه گروه اسب‌‌ باید در غذا خوردن کمک کرد:

1.  اسب‌های بیمار

2. اسب‌هایی که اخیرا جراحی شده‌اند.

3.اسب‌هایی که از صدمات سر یا گردن رنج می‌برند. 

اسب نژاد شایر (Shire horse)

اسب نژاد شایر  (Shire horse)بزرگترین اسب سنگین وزن انگلستان و نتایج اسب جنگی قرون وسطی معروف به اسب گریت است که بعدها نام انگلیش بلک به آن داده شد.

این اسب از آمیزش اسب‌های فلاندر و فریزین وارداتی با نژاد بومی حاصل شد و اولین اسب سواره نظام شد. استفاده از واژه بلکز به این اسب‌های سنگین وزن به فردی به نام الیور گرامول نسبت داده می‌شود و احتمالا برای توصیف اسب‌های فریزین وارداتی استفاده شده که همیشه سیاه رنگ بودند.

منطقه اصلی پرورش اسب انگلیش بلک منطقه باتلاقی و بخش‌های درون مرزی لیستر شایر، لینکلن شایر، دربی شایر و استافورد شایر بود که این نژاد سرانجام نام خود را از آن مناطق گرفت. اسب‌های پرورش یافته در فین بزرگتر سنگین‌تر و تا حدودی درشت‌تر از اسب‌های آیر شایر بودند. اسب‌های دربی شایر و لیستر شایر عمدتاً سیاه و اسب‌های استافورد شایر اغلب قهوه‌ای بودند.

خصوصیات اسب نژاد شایر

در اواخر قرن نوزدهم آمیزش این اسب‌ها شکل قطعی گرفت. در نتیجه اولین دفتر انساب اسب‌های این نژاد در سال 1878 میلادی منتشر و انجمن اسبی تحت عنوان انجمن اسب کارت انگلیس تاسیس شد. این نام در سال 1884 میلادی به نام انجمن اسب شایر تغییر یافت و این نژاد از آن زمان به نام اسب شایر معروف شد. به دنبال تاسیس انجمن اسب شایر موفقیت زیادی در گسترش کشاورزی آن زمان و جلب توجه خریداران خارجی کسب شد.

خلق و خوی اسب شایر

اسب‌های شایر به زودی به سرزمین‌های دور مانند آمریکای شمالی و جنوبی روسیه و انگلستان صادر و به جز تفکیک‌ناپذیر زندگی روزمره مردم انگلستان تبدیل شدند. این اسب‌های بزرگ خصوصیات ویژه‌ای مانند قدرت، بنیه، استحکام و خلق و خوی خوب داشتند و برای شخم زدن مزرعه، کشیدن الوار و کشیدن واگن‌های مزرعه، واگن‌های راه آهن، گاری و درشکه‌های ذغال سنگ استفاده می‌شدند. ورود وسایل نقلیه موتوری خسارت‌های قابل توجهی به این اسب‌ها زد. احیای اسب‌های شایر در دهه 1960 شروع شد و امروزه این اسب‌های ممتاز برای نمایش شخم زدن زمین و کشیدن گاری در مسیرهای کوتاه شهری استفاده می‌شود.

منبع: ماکی دام

همه چیز درمورد خوکچه ی هندی

در این مقاله وبسایت مرجع دامپزشکی ایران، هر آنچه مربوط به خوکچه هندی لازم است بدانید را فرامیگیرید.

خوکچه هندی(guinea pigs) حیوانی است که بسیاری از “اولین” ها را به خودش اختصاص داده است. او اولین جونده‌ای است که به خانه های انسان‌ها راه پیدا کرد. یکی از اولین پستانداران کوچک بود که به فضا فرستاده شد (در نهم مارچ 1961 به همراه یک موش و سگ). همچنین او یکی از اولین گزینه‌های خوب به عنوان حیوان خانگی برای بسیاری افراد است.

تاریخچه و منشاء

بحث جالبی در مورد ریشه نام خوکچه هندی است چراکه خوکچه هندی‌ها نه اهل هند و گینه نو هستند و نه واقعا خوک هستند! در عوض، جونده‌ای از علفزارهای آمریکای جنوبی است که سرخپوست‌های اینکان آن‌ها را اهلی کرده‌اند. آن‌ها این حیوانات را برای مصرف غذایی نگهداری می‌کردند. پخت این حیوانات بی‌شباهت به شیوه پخت بچه خوک نبوده است. از دیگر دلایل نگهداری این حیوانات قربانی کردن آن‌ها برای خدایان بوده است. کاشفان اروپایی که از دنیایی جدید باز می‌گشتند این حیوان را به همراه خود به اروپا آوردند. این حیوان در دهه 1770 به عنوان حیوان خانگی و فانتزی به آمریکا آورده شد.

خوکچه‌های هندی بیشتر شبیه به جوندگانی مانند خرگوش هستند تا موش. خوکچه هندی‌های اهلی معمولا حدود 25 تا 30 سانتی‌متر طول و به هنگام بلوغ وزنی بین 900 تا 1300 گرم دارند. این جونده پاهای کوتاه و بدنی تپل و بدون دم دارند. برخلاف بسیاری دیگر از جوندگان ، خوکچه هندی‌ها خوب از جایی بالا نمی‌کشند و غذا را با پاهای خود بر نمی‌دارند یا برای آینده خود غذا ذخیره نمی‌کنند. متوسط طول عمر آن‌ها چیزی بین 5 تا 10 سال است.

ظاهر

رنگ خوکچه‌های هندی خانگی از قهوه‌ای آگوتی (مانند خویشاوندان وحشی‌شان) تا نقره‌ای براق و یاسی متغیر است. حتی رنگ لاک لاکپشت نیز (ترکیبی از سفید، قرمز و مشکی) نیز در آن‌ها دیده می‌شود. بعضی از آن‌ها پوشش مویی نرمی دارند و برخی دیگر مانند پانک-راکرها موهایی همیشه ایستاده دارند. می‌توانید خوکچه‌ هندی آمریکایی با موهای کوتاه یا از مدل به اصطلاح فشن با موهایی به بلندی 40 تا 45 سانتی متر بگیرید. تنوع آن‌ها تقریبا بی انتهاست.

نگهداری

یک خوکچه هندی خوشحال و سالم به ملاحظات نگهداری مختلفی نیاز دارد. میزان مدفوع آن‌ها بسیار زیاد است. هر ظرف ناپایداری در اطرافشان را وارونه می‌کنند و ممکن است در ظرف غذا یا آبشان ادرار یا مدفوع کنند و در بطرهای اطراف قفسشان غذای نیم جویده و بزاق دهانشان را بریزند. با این پیش‌زمینه ذهنی باید بدانید که حفظ سادگی در محل زندگی خوکچه هندی بهترین شیوه است.

یک قفس پلاستیکی، فلزی یا سیمی با ابعاد حداقل 46 در 46 سانتی متر فضای کافی برای یک خوکچه هندی بالغ را فراهم می‌کند. البته بدیهی است که هر چه این میزان فضا بیشتر باشد آنها بیشتر لذت می‌برند. از آن‌جا که خوکچه ها در بالا رفتن و جهیدن خوب عمل نمی‌کنند، قفسی با ارتفاع بین 22 تا 25 سانتی‌متر برای او کافی است. در این حالت میتوان بالای قفس را باز گذاشت. مسلما اگر حیوانات شکارچی دیگری مانند یک گربه فضول یا سگ در خانه دارید باید بالای قفس کاملا پوشیده باشد. کف قفس نیز می‌تواند یکدست یا سیمی باشد. مش سیمی (توری) در کف قفس با ابعاد 12 در 38 میلی متر می‌تواند خطر آسیب به پا را به حداقل برساند اما با این حال کف یکپارچه ارجحیت دارد.

خوکچه‌های هندی نیاز به مراقبت‌های خانگی خیلی خوب دارند. باید برایش بستری بسیار تمیز، جاذب و نسبتا عاری از گرد و خاک فراهم کنید که به آسانی قابل تعویض نیز باشد. از نوارهای کاغذهای باطله و تراشه‌های چوبی می‌توان به عنوان مثال خوبی از بستر مناسب نام برد. از استفاده از تراشه‌های درخت سدر (نوعی درخت شبیه به کاج) و هر نوع چوبی که روغن داشته باشد پرهیز کنید.

بستری که از چوب ذرت تشکیل شده باشد اغلب دارای باکتری‌ها و قارچ‌هاست و از اینرو توصیه به استفاده از آن نمی‌شود. هر بستری که استفاده می‌کنید باید آن را به طور منظم تعویض کنید تا از انباشته شدن آمونیاک ناشی از ادرار و مدفوع خوکچه هندی در آن جلوگیری کنید. آمونیاک می‌تواند اثرات نامناسبی در حیوان شما بگذارد و باعث تحریک بینی، ریه و چشم‌های او شود. در صورتیکه به این موضوع توجه نشود می‌تواند به یک مسئله مرگبار برای حیوان خانگی شما تبدیل شود. تهویه هوای مناسب یک ضرورت در نگهداری خوکچه هندی است. در صورتیکه کف قفس یکپارچه است باید بستر او حداقل دوبار در هفته تعویض شود.

خوکچه های هندی نیاز به فضایی برای مخفی شدن دارند. یک جعبه مقوایی یا چوبی در دار راه حل خوبی برای این نیاز آن‌ها است. در صورتیکه حیوان جعبه‌ها را جوید یا کثیف کرد، آن‌ها را عوض کنید. اگرچه، این جونده‌ها به خوبی بالا نمی روند، اما همچنان دوست دارند از سطوح شیب دار و تاقچه‌های کم ارتفاع و ایمن بالا بروند.  آنان از جستجو و غوطه‌ور شدن در یونجه و کاه نیز لذت می برند. همچنین خوب است بدانید که شما می‌توانید استفاده از جعبه مخصوص برای دستشویی را به خوکچه هندی بیاموزید.

تغذیه

خوکچه‌ها مخلوقات عادتند. آن‌ها به راحتی تغییری در بافت، ظاهر، مزه و ارائه غذا و آب شان را نمی‌پذیرند. در هنگام غذا به خوکچه هندی خود از غذاها و سبزیجات دیگر مخصوصشان را بدهید تا به تغییر و تنوع عادت کنند.

نیازهای تغذیه‌ای برای خوکچه هندی بالغ عقیم شده، مادر بدون شیر دهی، خوکچه هندی بی تحرک و …  به خوبی سایر پستاندارن کوچک گیاهخوار به پایه گذاری نشده است. پلت تازه خوکچه هندی ( 18 تا 20 درصد پروتئین و 10 تا 16 درصد فیبر) بخش اصلی رژیم غذایی این حیوان را تشکیل می‌دهد.

ویتامین C را به آب آشامیدنی حیوان بیافزائید. ویتامین C حساس به نور بوده و 50 درصد از خاصیت خود را طی 24 ساعت اول از دست می دهد. بطری حاوی ویتامین C را با فویل یا یک جوراب بپوشانید، آب را عوض کنید و روزانه مقداری ویتامین C به آن اضافه کنید. بسیاری از خوکچه ها از طعم قرص های جویدنی ویتامین C خوششان می آید و می توان نحوه خوردن آن را به آنها آموزش داد. مقدار ویتامین C مطلوب روزانه یک یا دو میلی‌گرم به ازای هر 100 گرم وزن حیوان می باشد . میانگین وزن خوکچه بالغ نر 900 تا 1200 گرم و خوکچه بالغ ماده 700 تا 900 گرم می باشد . از آنجائیکه ویتامین C حلال در آب بوده و کلیه ها مازاد آن را دفع می کنند ، به ندرت مشکل از مصرف بیش از حد آن به وجود میاید.

دغدغه‌ها ویژه‌ی خوکچه هندی

از آنجائیکه حیوان خانگی شما در شب فعالیت بیشتری دارد ، در طول روز نیاز به گذراندن ساعات آرام برای استراحت دارد . قفس را در فضایی دور از سروصدا و هیجان قرار دهید. خوکچه های هندی در هوای سرد مقاومت بیشتری دارند تا هوای گرم. دمای بالا همراه با رطوبت بالا ممکن است موجب گرمازدگی حیوان شود. قفس را در اتاق در معرض نور مستقیم خورشید قرار ندهید و دمای اتاق را بین 18 تا 20 درجه سانتی گراد ثابت نگه دارید.

تمامی خوکچه های هندی باید در رژیم غذایی خود، ویتامین ) C اسید اسکوربیک) دریافت کنند. بدن آنها مانند بدن انسان قادر به ساخت ویتامین نیست. اگرچه به پلت‌های تجاری ویتامین C افزوده می شود، اما این قرص‌ها اغلب در عرض 5 الی 6 هفته از تاریخ روی بسته بندی خاصیت خود را از دست می دهند.

اگر حیوان خانگی شما به اندازه کافی ویتامین C دریافت نمی‌کند، در این صورت به آن‌ها سبزیجات و میوه مانند گواوا (میوه نواحی حاره ای آمریکا) ، پرتقال و لیمو با پوست، جعفری، جوانه بروکسل، کلم بروکلی، کلم برگ، گیاه خردل و کیل  به آنها بدهید که همگی دارای 20 میلی گرم ویتامین C یا بیشتر در هر 28 گرم داشته باشند.

منبع: PETMAGZ

چرا خوردن شیر برای گربه ها مضر است؟!

اگر در خانۀ خود از یک گربه نگهداری می‌کنید یا هر روز به گربه‌ای که در کوچۀ شما پرسه می‌زند شیر می‌دهید، شاید با شنیدن این جمله که: «خوردن شیر برای گربه‌ها ضرر دارد»، تعجب کنید! خب حق دارید. زیرا همۀ ما حتی اگر تا به حال از هیچ گربه‌ای مراقبت نکرده باشیم، از کودکی در کارتون‌ها و انیمیشن‌‌ها بارها و بارها دیده‌ایم که گربه‌ها عاشق خوردن شیر هستند (قطعاً در جریان علاقۀ شدید تام به خوردن شیر در کارتون تام و جری هستید!).

اما دوستان عزیز، اگر این آموزه‌های دوران کودکی‌مان را کنار بگذاریم، واقعیت این است که اکثر گربه‌ها نمی‌توانند شیر و موادی که از شیر تهیه می‌شوند را هضم کنند. البته هرچند شاید گربه‌ها علاقۀ زیادی به شیر داشته باشند، اما برخلاف باورهایی که در ذهن داریم، شیر و لبنیات برای آن‌ها مضر است. اما چرا؟ در این مقاله قصد داریم به بررسی مضرات شیر برای گربه‌ها بپردازیم تا اگر شیر در لیست غذایی گربۀ شما قرار دارد، جایگزینی مناسب برای آن پیدا کنید.

چرا خوردن شیر برای گربه ها ضرر دارد؟

شاید شما شنیده باشید که خوردن شیر برای گربه‌ها ضرر دارد، اما دلیل آن را ندانید! پس کافی است همراه ما باشید تا دلایل آن را بطور کامل برای شما توضیح دهیم. برخی از مواد غذایی دارای قند هستند که انواع آن متفاوت است. به عنوان مثال، قندی که در میوه وجود دارد، فروکتوز نامیده می‌شود.

شیر هم دارای نوعی قند به نام لاکتوز است. بسیاری از گربه‌ها به قند شیر (لاکتوز) علاقۀ زیادی دارند، اما واقعیت این است که سیستم گوارش گربه‌ها نمی‌تواند لاکتوز موجود در شیر را هضم کند! اگر بخواهیم کمی علمی‌تر بگوییم، در سیستم گوارشی گربه‌ها، آنزیم‌های لازم برای هضم شیر و مواد لبنی که از شیر تهیه شده‌اند وجود ندارد.

بنابراین هنگامی که گربه‌ها از شیر گاو یا محصولات لبنی استفاده می‌کنند، دچار بیماری‌های گوارشی مانند اسهال یا زخم معده می‌شوند. به عبارتی دیگر، به دلیل عدم وجود آنزیم‌های مناسب، لاکتوزها در رودۀ گربه باقی می‌ماند و بدلیل وجود باکتری‌های روده، تخمیر می‌شود. در نتیجه، ممکن است گربۀ شما پس از گذشت 8 الی 12 ساعت از مصرف فرآورده‌های لبنی، دچار مشکلات جدی گوارشی شود.

البته برخی از گربه‌ها مشکلی با خوردن شیر ندارند، اما طبق بررسی‌های انجام شده، اکثر گربه‌ها نمی‌توانند لاکتوز موجود در شیر را هضم کنند. اگر می‌خواهید بدانید که آیا گربۀ شما توانایی هضم مواد لبنی را دارد یا خیر، هیچ راهی جز پذیرفتن ریسک بیمار شدن آن ندارید! بنابراین پیشنهاد می‌کنم برای اطمینان از حفظ سلامت گربۀ خود، از دادن شیر گاو، مواد لبنی و پنیر به او خودداری کنید.

این باور که گربه ها خوردن شیر را دوست دارند، چگونه شکل گرفته است؟

جالب است بدانید که تصور ما از علاقۀ زیاد گربه‌ها به شیر ریشه‌های تاریخی دارد! گذشتگان ما بخصوص آن‌هایی که دام پرورش می‌دادند، به صورت مستقیم و بدون واسطه از شیر گاو و فرآورده‌های لبنی استفاده می‌کردند. آن‌ها پس از دوشیدن شیر گاو، سطل‌های مخصوص شیر را را در گوشه‌ای قرار می‌دادند. در نتیجۀ این کار، چربی شیر در بالای سطل قرار می‌گرفت. در این حالت لاکتوز به صورت کامل از شیر جدا می‌شد. گربه‌ها نیز هنگام خوردن این شیر، از خوردن چربی آن خودداری می‌کردند و شیر موجود در زیر آن را می‌خوردند.

در نتیجه به مرور زمان این باور برای ما شکل گرفت که گربه‌ها از خوردن شیر گاو لذت می‌برند و این شیر برای‌شان ضرری ندارد. البته شاید گربه شما مشکلی با خوردن شیر نداشته باشد اما اگر شیری که به او می‌دهید پرچرب باشد و به صورت مداوم مصرف شود، گربۀ شما دچار ناراحتی‌های گوارشی خواهد شد. بنابراین سعی کنید تا حد امکان لبنیات و شیر را از دسترس گربه خود دور کنید.

آیا خوردن شیر برای بچه گربه ها هم ضرر دارد؟

هرچند بطور کلی مصرف شیر برای گربه‌ها ضرر دارد، اما جالب است بدانید که بچه گربه‌ها تا سن خاصی می‌توانند از شیر استفاده کنند. در واقع، تا زمانی که از بچه گربه‌ها از شیر مادرشان تغذیه می‌کنند، در بدنشان آنزیم هضم لاکتوز وجود دارد و معدۀ آن‌ها به راحتی می‌تواند شیر و محصولات لبنی را هضم کند.

تقریباً از بدو تولد به مدت هشت این آنزیم در بدن بچه‌ گربه‌ها وجود دارد. پس از این مدت به مرور زمان این آنزیم از سیستم گوارشی بچه گربه حذف می‌شود. بنابراین تا سن 8 هفتگی می‌توانید از شیر (ترجیحاً کم‌چرب) برای تغذیۀ بچه‌ گربه‌ خود استفاده کنید و از ضررهای این ماده غذایی موقتاً چشم‌پوشی کنید.

شیر مناسب برای گربه‌ها را از کجا و چگونه تهیه کنیم؟

با وجود آن که شیر برای بچه‌ گربه‌ها ضرری ندارد، اما گزینۀ چندان ایده آلی برایشان محسوب نمی‌شود. بخصوص اگر در حال بزرگ کردن بچه گربه‌ای هستید که هنوز از شیر مادرش تغذیه می‌کند! توصیه دام‌پزشکان این است که به جای استفاده از شیر یا محصولات لبنی که مناسب مصرف انسان‌ها هستند، از شیری استفاده کنید که مواد سازندۀ آن همانند شیر مادر گربه شما است. شما می‌توانید شیرهای بدون لاکتوز و مخصوص گربه‌ها را از پت‌شاپ‌های معتبر خریداری کنید.

تولیدکنندگان این نوع شیر، آنزیم مورد نیاز برای از هضم لاکتوز را به آن اضافه کرده‌اند تا گوارش گربه شما دچار مشکل نشود. این شیر را می‌توان تنها شیر بی‌ضرر برای گربه‌هایی دانست که عاشق خوردن شیر هستند.

چه جایگزین بهتری از شیر برای تغذیه گربه ها داریم؟

شاید کمی خنده‌دار به نظر برسد، اما آب بهترین جایگزین برای شیر است! معمولاً گربه‌ها آب مورد نیاز بدنشان را از وعده‌های غذایی خود دریافت نمی‌کنند. بخصوص اگر از غذاهای خشک برای تغذیۀ گربه استفاده می‌کنید. البته گربه‌ها در مجموع میانۀ خوبی با آب ندارند! بنابراین بهتر است آب خوردن را برای آن‌ها به بازی و سرگرمی تبدیل کنید.

به عنوان مثال، با خرید یک چشمه مصنوعی نوشیدن آب می‌توانید آن‌ها را به خوردن آب ترغیب کنید. کافی است این ابزار سرگرم‌کننده را از یک پت‌شاپ معتبر خریداری کنید و در محل زندگی گربه خود قرار دهید. با روشن کردن این وسیلۀ سرگرم‌کننده، دیگر لازم نیست کاری کنید و گربه‌ شما علاوه بر سرگرم شدن، آب موردنیاز بدنش را تامین می‌کند.

سگی که برای به دست آوردن غذا وانمود به فلج بودن می کند!

سگ فریبکار تایلندی برای بدست آوردن غذا وانمود می‌کند پایش فلج است!

سگ فریبکار تایلندی برای جلب توجه و بدست آوردن غذا وانمود می کرد که پایش فلج شده است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایران آنلاین، در فیلم دیدنی که از این حیوان باهوش گرفته شده او برای لحظاتی وانمود کرده است که پایش فلج و شکسته است تا بتواند توجه رهگذران را به خود جلب کرده و راحتت غذا بدست آورد.

به گفته فردی که از این سگ فیلم گرفته و در فضای مجازی منتشر کرده است این حیوان بسیار باهوش است که در خیابان های بانکوک تایلند آسان تر از همنوعان خود غذا بدست می آورد!

منبع: دیلی میل