معرفی کامل و بررسی نژاد سگ باسنجی

باسنجی جزو دسته سگ‌های شکاری محسوب می‌شود.

متوسط قد باسنجی 38 الی 43 سانتی‌متر می‌باشد.

وزن باسنجی از 9 الی 12 کیلوگرم متغیر است.

باسنجی‌ها بطور متوسط 10 تا 12 سال عمر می‌کنند.

نگاهی مختصر به نژاد سگ باسنجی

نژاد سگ باسنجی(Basenji)  اصالت آفریقایی دارد و برای اولین بار در کشور کنگو پرورش یافت. این سگ در گذشته با استفاده از بویایی و بینایی فوق‌العادۀ خود به شکار جوندانی چون موش می‌رفت و در این کار مهارت بالایی داشت. این سگ‌های باهوش همراهان و دوستان خوبی برای شما و اعضای خانوادۀ شما خواهند بود.

سگ های باسنجی به سگ های «بدون پاس» معروفند. این سگ به لطف پوشش کوتاه بدن، اندازۀ کوچک، بدن ماهیچه‌ای، گوش‌های افراشته و دم حلقه شدۀ خود، نظر خیلی‌ها را به خود جلب کرده است.

نقد و بررسی کلی نژاد سگ باسنجی

هرچند سگ نژاد باسنجی با همۀ این ویژگی‌های ظاهری جذابیت بسیار بالایی دارد، اما افرادی که قبل از انتخاب این نژاد مطالعۀ کافی در مورد آن ندارند، احتمالاً با خصوصیات رفتاری و خلقی او مشکل پیدا خواهند کرد! بنابراین بهتر است قبل از انتخاب این نژاد، اطلاعات کافی از آن کسب کنید. بخصوص از فردی که این سگ را پرورش داده یا قصد فروش آن را دارد.

سگ های باسنجی بسیار باهوش هستند، اما گاهی لجوج و یکدنده می‌شوند. یک سگ باسنجی می‌تواند به خوبی تمامی آموزش‌ها و دستورات شما را یاد بگیرد، اما از اینکه به آن‌ها عمل کند یا نه، خیلی مطمئن نباشید! زیرا هر لحظه ممکن است به این فکر کند که انجام دستورات شما برایش چندان منطقی نیست. البته، باسنجی ها به لطف هوش سرشار خود، می‌توانند خیلی راحت توجه شما را جلب کنند و شما را به انجام کاری که دوست دارند ترغیب کنند!

افرادی که از تجربۀ نگهداری از سگ باسنجی را دارند معتقدند داشتن این سگ به شما یاد می‌دهد که هیچ چیز اضافه‌ای در خانۀ خود و روی زمین نیاندازید! زیرا هرچیزی که باقی مانده باشد، احتمالاً توسط سگ شما جویده یا خورده خواهد شد! در نتیجه، شما به زودی یاد می‌گیرید که از داشته‌هایتان نگهداری کنید.

سگ باسنجی همچون سگ هاسکی عاشق فرار کردن است و در این کار تخصص دارد! تا جایی که حتی یک حیاط محصور هم نمی‌تواند جلوی فرار او را بگیرد. بنابراین بهتر است سگ خود را در حیاط خانه تنها نگذارید و او را کاملاً تحت نظر بگیرید. در غیر این صورت احتمالاً دوست زیبا و ارزشمند خود را از دست خواهید داد!

میل به فرار این سگ‌ها تا حدی زیاد است که حتی حصارهای زیر زمینی هم نمی‌تواند از فرارش جلوگیری کند. کافی است چیزی یا بویی نظر باسنجی شما را جلب کند و او به دنبالش دست به اکتشاف دنیا بزند!

سگ‌های باسنجی معمولاً پارس نمی‌کنند، اما این به معنای ساکت وبی‌صدا بودنشان نیست. این سگ‌ها طیف گسترده‌ای از صداها را تولید می‌کنند و گاهی همچون سایر سگ‌ها، از خود صدای ناله و زوزه و غرغر تولید می‌کنند.

از سوی دیگر، باسنجی‌ها عاشق بازی کردن هستند. هرچند اگر شما به دنبال سگی هستید که توپ یا چیزی که پرتاب می‌کنید را برای شما بیاورد، بهتر است به دنبال نژاد دیگری باشید. باسنجی ها سگ‌های تمیزی هستند و همچون گربه‌ها به تمیز کردن خودشان عادت دارند. همچنین، اگر به نظافت خانه وسواس دارید، باسنجی‌ها به دلیل ریزش موی کمی که دارند، برای شما مناسب هستند.

سگ های باسنجی در جایی که لازم باشد از دارایی‌ها و افراد خانوادۀ خودشان دفاع می‌کنند. این سگ‌ها به شجاعت معروفند و در برابر هر بیگانه‌ای با تمام وجودشان ایستادگی می‌کنند. هرچند، اندازۀ کوچکشان باعث شده تا همچون سگ‌های نگهبان واقعی به حساب نیایند.

باسنجی ها عاشق تعقیب کردن طعمه هستند و از سرگرم شدن با این کار لذت می‌‎برند. هرچند باسنجی ها در تعلیم پذیری درخشان نیستند، اما با برنامه‌های خلاقانه و جذای می‌توانید آموزش و تربیت را برایشان لذت‌بخش کنید.

هرچند سگ باسنجی ویژگی‌های ظاهری و شخصیتی منحصر به فردی دارد، اما برای همه مناسب نیست. بنابراین اگر به دنبال سرپرستی سگی باهوش و مغرور مثل باسنجی هستید، باید دردسرهای آموزش آن را هم بپذیرید و بدانید که این سگ‌های باهوش، گاهی لجوج و یک می‌شوند.

مهم‌ترین نکاتی که در مورد نژاد سگ باسنجی باید بدانید!

باسنجی ها معمولاً پاس نمی‌کنند، اما ممکن است پر سر و صدا باشند و صداهایی مانند جیغ و ناله از خودشان تولید کنند.

آموزش باسنجی ها دشوار است. این سگ‌ها از گذشته تا به امروز نژادهای مستقلی هستند و به فرمان‌پذیری از انسان‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند. سگ های باسنجی معمولاً هر زمانی که خودشان بخواهند به درخواست شما پاسخ می‌دهند.

سگ نژاد باسنجی در فرار کردن همچون سگ هاسکی استاد است. آن‌ها حتی در محیط‌های حصاربندی شده هم به دنبال راهی برای فرار کردن هستند.

سگ‌های باسنجی بسیار پرانرژی هستند. در صورتیکه این انرژی تخلیه نشود، ممکن است دست به خرابکاری بزنند. بنابراین بهتر است به او آموزش دهید تا زمانی که تحت نظارت شما نیست، در قفس باقی بماند.

باسنجی ها به حضور شما و افراد خانواده در کنارشان نیاز دارند. بنابراین تامین غذا و آب صرفاً برایشان کافی نیست و باید به آن‌ها همواره توجه داشته باشید.

اگر در خانه حیوانات خانگی کوچکی مانند همستر، خوکچۀ هندی، پرنده یا هر نوع جوندۀ دیگری دارید، باسنجی انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا این سگ‌ها به تعقیب کردن حیوانات کوچک علاقۀ زیادی دارند.

باسنجی ها لجوج و سرسخت هستند و ممکن است موجب خشم و عصبانیت شما شوند.

تاریخچه سگ های باسنجی

سگ باسنجی احتمالاً یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اهلی شده هستند و شاید به همین دلیل باشد که این سگ‌ها چندان پارس نمی‌کنند. در گذشته بیشتر افراد به دنبال سگ‌های آرامی بودند که بتوانند شکار کنند. البته باسنجی‌ها می‌توانند پارس کنند، اما پس از یک بار انجام دادن این کار، آرام می‌شوند.

همچنین به اعتقاد برخی، سگ های باسنجی به طور کامل اهلی نشده‌اند و سازوکار بندشان نسبت به سایر سگ‌های اهلی متفاوت است.

سگ نژاد باسنجی در قرن نوزدهم، توسط غربی‌ها در منطقۀ کنگو از افریقای غربی پیدا شدند. بومیان کنگو از باسنجی‌ها برای حمل غذا و هشدار نسبتبه نزدیک شدن حیوانات وحشی استفاده می‌کردند. همچنین در برخی از قبایل افریقایی، یک باسنجی شکارچی ارزش بسیار بالایی داشت و جزو مهم‌ترین دارایی‌هایشان به حساب می‌آمد.

تلاش‌ها برای وارد کردن سگ نژاد باسنجی به اروپا در ابتدا با شکست مواجه شد، زیرا تمامی این سگ‌های وارداتی به دلیل بیماری مردند. اولین واردات موفق باسنجی ها در سال 1930 در انگلستان اتفاق افتاد.

وزن و اندازه استاندارد سگ های باسنجی چقدر است؟

به طور معمول قد سگ باسنجی نر 41 تا 43 سانتی متر و باسنجی ماده 38 تا 41 سانتی متر می‌باشد. همچنین باسنجی نر به طور متوسط 10 تا 12 کیلوگرم و باسنجی ماده 9 تا 11 کیلوگرم وزن دارند.

خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی سگ باسنجی چیست؟

باسنجی سگ شکاری است. بنابراین باید آن را سگی باهوش، محتاط، مستقل و البته بامحبت بدانیم. هر چیز متحرکی از گربه گرفته تا موش، می‌تواند نظر باسنجی را به خود جلب کند و او را به دنبال خودش بکشاند.

انتظار نداشته باشید که سگ باسنجی شما از تمامی دستورات بلافاصله اطاعت کند. او باید به خواستۀ شما فکر کند و سپس تصمیم بگیرد که آیا به انجام فرمان شما علاقمند است یا نه!

برای کنار آمدن با سگ باسنجی به صبر و البته کمی حس شوخ‌طبعی نیاز دارید. او هر چیزی که دم دستش باشد را می‌جود و یا می‌خورد و به راحتی می‌تواند برای رسیدن به خواسته‌اش همه چیز را فراهم کند! پس از اینکه خوراکی‌هایش را در قفسۀ آشپزخانه نگهداری می‌کنید، چندان مطمئن نباشید که به آن‌ها دسترسی نخواهد داشت.

باسنجی ها معمولاً از غریبه‌ها کناره‌گیری می‌کنند. بهتر است از حیوان خانگی دیگری در کنار باسنجی خودتان نگهداری نکنید، مگر اینکه از تولگی در کنار هم بزرگ بشوند و همدیگر را به عنوان عضوی از خانواده بپذیرند. البته به خاطر داشته باشید که سگ باسنجی همچنان سایر حیواناتی که در بیرون از محیط خانه می‌بیند را به چشم هدفی برای تعقیب خواهد دید!

آموزش اجتماعی کردن باسنجی باید از دوران تولگی آغاز شود. همچون هر نژاد دیگری، در صورتی که باسنجی خودتان را اجتماعی نکنید، در بزرگسالی بد رفتار خواهد شد. بنابراین اجازه دهید تا برخورد با سایر انسان‌ها، محیط‌ها و صداها را از دوران تولگی تجربه کند. در این صورت مطمئن خواهید بود که باسنجی شما در بزرگسالی رفتار مناسبی را از خود نشان می‌دهد.

سگ خودتان را در جمع دوستان‌تان ببرید، با آن‌ها در پارک‌ها و محیط‌های مجاز پیاده‌روی کنید تا در ارتباط با سایر انسان‌ها و سگ‌ها قرار بگیرد و ارتباطات اجتماعیش تقویت شود.

برای آموزش سگ باسنجی باید مهربان و پرتلاش باشید. تا جای ممکن از انواع تشویقی‌ها استفاده کنید تا رفتارهای درستش را تکرار کند. بدرفتاری با باسنجی نتیجه‌ای جز برانگیخته کردن لجاجت او نخواهد داشت. بهتر است تمرین و آموزش را برای سگتان لذت‌بخش کنید. به خاطر داشته باشید که باسنجی ها می‌توانند در هیاهوی شما و محیطی اطرافشان، صدایی که برایشان جذاب‌تر است را انتخاب و دنبال کنند.

بررسی سطح سلامت و انواع بیماری های سگ نژاد باسنجی

سگ های باسنجی به طور کلی وضعیت سلامتی مناسبی دارند، اما همانند همه نژادها، در معرض بیماری‌های زیادی قرار می‌گیرند. شناخت انواع این بیماری‌ها می‌تواند به شما در حفظ سلامتی سگ خود کمک کند.

قبل از هر چیزی، اگر قصد خرید توله بیگل را دارید، مطمئن شوید که از یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن توله را می‌خرید و حتما سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید. به خاطر داشته باشید که برخی از بیماری‌ها تا سن 2 سالگی توله خودشان را نشان نمی‌دهند، بنابراین بهتر است حداقل 2 سال از زندگی تولۀ مورد نظر شما گذشته باشد تا از وضعیت سلامت او اطمینان حاصل کنید. در ادامه برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌های سگ های باسنجی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

سندروم فانکونی (Fanconi Syndrome)

نوعی بیماری کلیوی است که پردازش طبیعی شکرها و پروتئین‌ها را مختل می‌کند. در نتیجه، سگ پروتئین‌های ضروری بدنش را از طریق ادرار دفع می‌کند. تشنگی و ادرار بیش از حد و مشاهدۀ میزان زیادی از گلوکز در ادرار از مهم‌ترین نشانه‌های این بیماری هستند.

این بیماری معمولاً در سگ‌های 4 الی 7 ساله مشاهده می‌شود. سندروم فانکونی یک بیماری جدی به حساب می‌آید، هرچند امروزه با مدیریت درست بیماری می‌توان طول عمر سگ را افزایش داد. اما در هر صورت، هیچ راه درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده است. خبر بدتر اینکه راه تشخیصی هم برای ناقل بودن سگ وجود ندارد. شاید درمان این بیماری چندان هزینه‌بر نباشد، اما ممکن است مجبور باشید روزانه بیش از 30 قرص را در غذای سگتان بگنجانید! از پرورش‌دهندۀ سگ خود بخواهید درصورتیکه در والدین تولۀ شما اثری از این بیماری وجود داشت، شما را حتماً مطلع کند.

بیماری اختلال سیستم ایمنی روده‌‌ای (Immunoproliferative Systemic Intestinal Disease)

این بیماری با نام دیگر Malabsorption شبیه به اختلال رودۀ بزرگ در انسان‌ها است. سگ‌هایی که دچار این بیماری می‌شوند، دائماً نسبت به غذایی که می‌خورند حساسیت نشان می‌دهند و جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش آن‌ها نابهنجار خواهد بود. در نتیجه، اجابت مزاج دشواری دارند و در افزایش وزن با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

برای درمان لازم است از بروز هرگونه استرس به سگمان جلوگیری کنیم. همچنین رژیم غذایی باید تغییر پیدا کند و با از درمان دارویی استفاده کنیم تا واکنش‌های آلرژیک را کاهش دهیم. سگ‌های باسنجی بیشتر دچار این نوع از بیماری‌ها می‌شوند.

نقص آنزیم پیروات کیناز (Pyruvate Kinase Deficiency)

نوعی اختلال ژنتیکی است که معمولاً در سگ‌های باسنجی مشاهده می‌شود. در بدن این سگ‌ها، دو ژن معیوب آنزیم کیناز را تولید می‌کنند. این آنزیم‌ها برای حفظ سلامت سلول‌های قرمز خون ضروری است. معمولاً عمر سگ‌هایی که به این بیماری دچار می‌شوند، کمتر از 2 سال است.

بیماری کم کاری غدۀ تیروئید (Hypothyroidism):

این بیماری در نتیجۀ بروز اختلال در عملکرد غدۀ تیروئید نمایان می‌شود و مهم‌ترین علائم آن، ریزش مو، تشنج، چاقی و انواع ناهنجاری‌های پوستی هستند. این بیماری با مصرف دارو و رژیم غذایی به تجویز یک دامپزشک قابل درمان است.

غشای مزمن مردمک (Persistent Pupillary Membrane)

در نتیجۀ این بیماری، لایه‌هایی از بافت در چشم باقی می‌ماند. این لایه‌ها، باقی ماندۀ غشایی هستند که از دوران جنینی، عدسی چشم‌های سگ را تغذیه می‌کند. معمولاً این بافت‌ها در سن 4 یا 5 هفتگی توله ناپدید می‌شوند، اما گاهی هم ممکن است در چشم سگ باقی بمانند.

گاهی ممکن است این لایه‌های طنابی شکل، در قسمت‌های مختلفی از چشم مانند عنبیه یا قرنیه کشیده شوند و حتی گاهی در بخش‌های بیرون چشم قابل مشاهده باشند. برای بسیاری از سگ‌ها، این لایه‌ها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند و در اکثر مواقع نهایتاً تا سن 8 هفتگی از بین می‌روند. در صورتی که این رشته‌ها از بین نروند، ممکن است منجر به بروز آب مروارید یا مشکلاتی در بینایی سگ شوند. در این صورت، دامپزشک با تجویز داروهای مناسب می‌تواند به درمان این عارضه کمک کند.

بیماری کولوباما (Coloboma)

به حفره یا سوراخی که در ساختار چشم ایجاد می‌شود، کولوبوما می‌گویند. این حفره در هر جایی از چشم قابل مشاهده است، اما در بیشتر مواقع در قسمت پایینی چشم ایجاد می‌شود. به احتمال زیاد ریشۀ این عارضه ارثی است. عوارض این بیماری به اندازه و موقعیت حفره بستگی دارد. بهتر است توله‌هایی که دارای این وضعیت هستند را عقیم کرد تا بیماری را به نسل بعدی خود منتقل نکنند.

ضعف شبکیه چشم (Progressive Retinal Atrophy)

در نتیجۀ این بیماری، سلول‌های شبکیه چشم از بین می‌روند و در نهایت سگ شما دچار کوری خواهد شد. البته چندسال قبل از کوری، می‌توان بروز این بیماری را پیش‌بینی کرد. خوشبختانه، سگ‌ها با استفاده از سایر حواسی که دارند، می‌توانند نابینایی را جبران کنند.

به خاطر داشته باشید که یک سگ نابینا هم می‌تواند زندگی شاد و کاملی داشته باشد. پرورش‌دهندگان با مسئولیت، معمولاً سگ‌های مبتلا به این بیماری را تولید مثل نمی‌کنند. لازم است حتماً قبل از خرید سگ، از سلامت کامل چشمانش اطمینان حاصل کنید.

فتق ناف (Umbilical Hernia)

این بیماری در بدو تولد توله‌ها مشاهده می‌شود که در آن اندام‌های گوارشی داخلی به سمت دیوارۀ شکم در اطراف ناف جلو آمده و در آن برآمدگی ایجاد می‌کنند. در صورتیکه این برآمدگی اندک باشد، سگ شما نیازی به درمان نخواهد داشت. هرنیا گاهی در 6 ماهگی توله پدیدار می‌شود و برخی از سگ‌ها، تا آخر عمر بدون مشکل با آن زندگی می‌کنند.

هرنیاهای بزرگ به جراحی نیاز دارند. این جراحی‌ها معمولاً همراه با عقیم کردن سگ انجام می‌شوند. در صورتی که سگ متبلا به هرنیای شدید را جراحی نکنیم، ممکن است رودۀ سگ وارد محل برآمدگی شود و با ایجاد فشردگی، زندگی سگ را به خطر بیاندازد.

ناهنجاری باسن (Hip Dysplasia)

این بیماری ارثی در بین‌ نژادهای کوچک و بزرگ سگ رایج است و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. برخی از سگ‌ها در نتیجۀ این ناهنجاری، دچار درد و لنگی در یک یا هردوپایشان می‌شوند. البته شاید در ظاهر یه هسچ وجه متوجه این ناهنجاری نشوید. بنابراین عکس‌برداری با اشعۀ ایکس، بهترین راه برای تشخیص این بیماری است. باید توجه داشته بشیم که همزمان با بالا رفتن سن سگ‌ها، ممکن است شدت ورم مفاصل هم افزایش یابد.

در صورتی که به دنبال خرید یک توله هستید، از فروشنده بخواهید به شما با مدارک پزشکی ثابت کند که توله از نظر مفصل‌بندی مشکلی ندارد. هرچند که این بیماری ارثی است، اما برخی از عوامل محیطی هم ممکن است در بروز آن موثر باشند. به عنوان مثال افزایش غیر طبیعی وزن یا آسیب‌دیدگی ناشی از پریدن یا زمین خوردن ممکن است توله‌هایی که هیچ نشانی از این بیماری در پدر و مادرشان نیست را هم دچار این ناهنجاری کند.

در نهایت بسیاری از سگ‌هایی که دچار این بیماری ژنتیکی هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند. اما در هر صورت، بهتر است از تولید مثل این سگ‌ها جلوگیری شود.

برای مراقبت و نگهداری از سگ باسنجی چه نکاتی را رعایت کنیم؟

سگ های باسنجی به تمرین و ورزش روزانه نیاز دارند. برای برخی از باسنجی‌ها پیاده‌روی کافی است، اما برخی دیگر به تحرک بیشتری نیاز دارند. سگ های باسنجی که با کودکان بزرگ می‌شند، بیشتر وقت خودشان را به بازی با آن‌ها سپری خواهند کرد.

باسنجی سگی نیست که بتوانید او را با خیال راحت در حیاط خانه رها کنید. او همچون سگ هاسکی در فرار کردن استاد است و اگر سگتان را تحت نظارت نگیرید، به احتمال زیاد او را گک خواهید کرد.

اگر می‌توانید و فرصتش را دارید که هر روز حداقل 30 دقیقه با سگتان به پیاده‌روی بروید، می‌توانید باسنجی را به عنوان یک سگ آپارتمانی انتخاب کنید. اگر در محیط باز زندگی‌ می‌کنید، حتما سگتان را با قلاده ببندید. هرچند در کل نمی‌توان به هر نوعی از حصار اعتماد کرد! زیرا باسنجی از هر چیزی برای فرار و پریدن از روی حصار یا خزیدن از زیر آن استفاده خواهد کرد.

یکی دیگر از خصوصیات سگ باسنجی این است که از باران متنفر است! بنابراین در هوای بارانی، او علاقه‌ای به پیاده‌روی نخواهد داشت. بهترین روز برای او، یک روز گرم و آفتابی است.

برای تغذیه سگ باسنجی چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

به شما توصیه می‌کنیم که روزانه به اندازه سه چهارم تا 1.5 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در 2 وعده جداگانه به باسنجی خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز (متابولیسم) و میزان فعالیت آن بستگی دارد.

سگ‌ها مانند انسان‌ها به کیفیت و کمیت متفاوتی از غذا نیاز دارند. به عنوان مثال، سگی مانند ‌سگ ژرمن با سطح انرژی نسبتاً بالا، در مقایسه با سگ‌های کم انرژی‌تر، به کالری بیشتری برای سوخت و ساز نیاز دارد.

همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ خود خریداری می‌کنید هم متفاوت است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید.

سگ های باسنجی با بدن کشیده‌اش در معرض چاقی و اضافه وزن قرار دارد. تجت هیچ شرایطی نباید اجازه دهید تا سگ شما دچار چاقی شود. برای جلوگیری از چاقی، باید نظارت کافی بر میزان تغذیۀ سگ خود داشته باشید و اجزاه ندهید در طول روز همواره به غذا دسترسی داشته باشد.

برای آنکه بدانید سگ باسنجی شما دچار اضافه وزن شده است یا نه، کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، شصت خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید.

پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، سگ شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.

بهداشت و نگهداری از پوست و موی بدن سگ های باسنجی

پوشش بدن باسنجی ها  نرم و لطیف است و به رنگ‌های قرمز، سیاه، بادامی و ترکیبی از آن‌ها مشاهده می‌شود. البته در قسمت‌های کف پا، قفسۀ سینه و سر دم این پوشش سفید است. همچنین در بعضی از سگ های باسنجی، قسمت‌های سفیدی روی پاها، بین چشم‌ها و روی گردن قابل مشاهده است. البته همیشه رنگ سفید نسبت به رنگ‌های اصلی پوشش بدن قسمت‌های کمتری را پوشش می‌دهد.

باسنجی ها همچون گربه‌ها به اهمیت خودشان بسیار اهمیت می‌دهند. بنابراین هر چندماه یک بار حمام بردن برایش کافی است. سگ‌های باسنجی همچون سایر سگ‌ها موریزی دارند، اما باتوجه به میزان کوتاهی موها، می‌توان از موریزی تا حدود زیادی چشم‌‌پوشی کرد.

حداقل دو یا سه بار درهفته دندان‌های سگ‌تان را مسواک بزنید تا انواع باکتری و جرم از سطح دندان برداشته شود. البته برای اینکه از بهداشت و بوی مطبوع دهان مطمئن شوید، می‌توانید هر روز دندان‌ها را مسواک کنید.

در صورتی‌که سگ شما به صورت طبیعی ناخن‌هایش را دور نمی‌اندازد، باید دست به کار شوید و آن‌ها را کوتاه کنید. به خاطر داشته باشید هر زمان که صدای کشیده شدن و برخورد ناخن‌ها به زمین را شنیدید، وقت کوتاه کردنشان رسیده است. با کوتاه کردن ناخن، باسنجی شما با خیال راحت می‌تواند خودش را در آغوشتان قرار دهد.

از همان تولگی سگ باسنجی خوتان را به شانه زدن و بررسی شدن عادت دهید. به پنجه‌‌های سگتان توجه داشته باشید. به صورت مداوم درون دهان و گوش‌هایش را بررسی کنید. تجربۀ خوبی از تیمار کردن برای سگ‌تان رقم بزنید و از انواع جوایز و خوراکی‌ها برای تشویقش استفاده کنید. در این صورت در بزرگسالی هم به راحتی می‌توانید او را برای بررسی‌های بهداشتی نزد یک دامپزشک ببرید.

در حین چک کردن، مطمئن شوید که هیچ‌گونه قرمزی، جوش یا سایر علامت‌های عفونت در قسمت‌های مختلف بدنش وجود ندارد. گوش‌ها باید بوی مطوبعی داشته باشند و چشم‌ها باید تمیز و شفاف باشند. در این صورت از مشکلات بهداشتی و سلامتی زیادی جلوگیری خواهید کرد.

سگ باسنجی با کودکان و سایر حیوانات خانگی چه رفتاری دارد؟

در مجموع باسنجی ها سگ‌های مناسبی برای همراهی با کودکان نیستند، اما انرژی بالایی دارند و می‌توانند به مدت زیادی با کودکان بازی کنند. بهتر است از تولگی آن‌ها را به حضور در کنار کودکان عادت دهید تا در بزرگسالی رفتار مناسبی با کودکان داشته باشد. سگ باسنجی بالغ چندان مناسب زندگی در کنار کودکان خردسال نیست، مگر آنکه کودک شما به اندازۀ کافی بزرگ و توانمند شده باشد.

بهتر است به کودکان خود نحوۀ برخورد با سگ‌تان را آموزش بدهید. از آن‌ها بخواهید هنگام غذا خوردن سگ‌تان به او نزدیک نشوند. بخاطر داشته باشید سگ‌ها هرچقدر هم رفتار دوستانه‌ای با کودکان شما داشته باشند، اما در نهایت باید آن‌ها را تحت نظارت و کنترل خود داشته باشید.

سگ باسنجی برای زندگی در کنار سایر حیوانات خانگی مانند گربه‌ها و سایر جوندگان مناسب نیست. مگر آنکه از تولگی آن‌ها را در کنار هم پرورش دهید. اما در مجموع، باسنجی به حیوانات خانگی کوچک بیشتر به چشم شکار و هدفی برای تعقیب کردن نگاه می‌کنند.

منبع: petbaan

تغذیه سگ در دوران بارداری و شیردهی

سگ باردار طی دوران بارداری باید با غذایی با کیفیت بالا تغذیه شود و طی شش هفته بارداری او باید وزن طبیعی داشته باشد. معمولا سه الی شش هفته بعد از جفت‌گیری سگ ماده دچار کاهش اشتها می‌شود. 

در طول سه هفته آخر بارداری وزن باید ۲۵% بیشتر از زمان جفت‌گیری باشد که البته به تعداد توله‌ها بستگی دارد. 

در طول این سه هفته جیره باید بتدریج به تغذیه مورد نیاز برای رشد توله‌ها و نیز تغذیه لازم در دوران آبستنی سنگین تغییر یابد تا ضمن فراهم آمدن مواد مورد نیاز مادر و توله‌ها از تغییر ناگهانی جیره در زمان زایش جلوگیری به عمل آید. ضروری است که طی این دوره تا رسیدن به اطمینان کامل از دریافت غذای کافی میزان غذا افزایش باشد.

برای جلوگیری از خطر افت قند خون (هیپو گلیسمی) و کاهش ریسک مرگ توله‌ها در هنگام تولد نباید جیره کاملا گوشتی عاری از کربوهیدرات باشد. شیردهی حساسترین دوره زندگی مادر از نظر تغذیه است. 

برای پی بردن به نیازهای بدنی او کافی است بدانیم که او باید تمام مواد مغذی بدن توله‌هایی را فراهم کند که طی ده روز وزنشان دو برابر می‌شود. 

در طی سومین هفته شیردهی نیازهای غذایی مادر بسته به تعداد توله‌ها سه برابر می‌شود. تغذیه او باید از بهترین غذاها بوده و همیشه در دسترس او باشد. 

 از شیر گرفتن توله‌ها:

توله‌ها باید از سه هفتگی به خوردن غذا تشویق شوند. این کار نیاز به شیردهی مادر را کاهش می‌دهد و از طرفی کمک می‌کند که توله‌ها راحت‌تر از شیر گرفته شوند. به منظور این کار باید اجازه داد که توله‌ها در غذای مادرشان که از بیست دقیقه قبل با آب گرم بتدریج به حالت فرنی در آمده بازی کنند. اضافه کردن آب به غذا قابلیت هضم غذا و دریافت آب توسط توله‌ها را افزایش می‌دهد. 

توله‌ها باید در سن شش تا هشت هفتگی از شیر گرفته شوندبه این صورت که: توله‌ها به مدت یک روز از مادر جدا شوندو غذا در اختیارشان قرار گیرد اما اما مادر باید از غذا (نه آب) محروم باشد. 

در طی شب توله‌ها به کنار مادر برگردانده شوند و این بار هم مادر هم توله از غذا محروم باشند. با این روش توله‌ها از مادر جدا شده و از شیر گرفته می‌شوند. از طرفی این تکنیک کمک می‌کند که شیر مادر بدون هیچ مشکلی خشک شود. 

در پایان بعد از از شیر گرفتن توله‌ها مادر بتدریج به رژیم غذایی قبل از جفت‌گیری باز می‌گردد. که در ابتدا نصف میزان محاسبه شده و پس از طی دو الی سه روز تمامی میزان غذای محاسبه شده را می‌تواند مصرف کند.

آهسته پلک زدن برای ارتباط با گربه‌ها مؤثر است

گربه‌ها به آهسته پلک زدن واکنش مثبتی نشان می‌دهند. این فرایند می‌تواند به بهبود رابطه‌ی انسان و گربه کمک کند.

گربه‌ها از دیدگاه عموم به‌ویژه در مقایسه با سگ‌ها، موجوداتی غیر صمیمی به ‌نظر می‌رسند؛ اما اگر چنین تصوری دارید شاید روش اشتباهی برای ارتباط با گربه‌ها در پیش گرفته‌اید. طبق پژوهشی جدید برقراری ارتباط دوستانه با گربه‌ها کار دشواری نیست. تنها باید کمی بیشتر به آن‌ها لبخند بزنید.

منظور از لبخند، خندیدن به شیوه‌ی انسان‌ها یا نمایش دندان‌ها نیست، بلکه باید با تنگ کردن چشم‌های خود و آهسته پلک زدن، به شیوه‌ی گربه‌ها بخندید. دانشمندان با بررسی روابط انسان و گربه، متوجه شدند پلک زدن آهسته باعث نزدیک‌تر شدن گربه‌ها به انسان‌ها و استقبال آن‌ها می‌شود. به گفته‌ی کارن مک کاب، روانشناس دانشگاه ساسکس بریتانیا:

به‌عنوان شخصی که هم به مطالعه‌ی رفتار گربه‌ها می‌پردازد و هم صاحب یک گربه است، می‌گویم پلک زدن آهسته یکی از بهترین روش‌ها برای تعامل انسان و گربه است. بسیاری از افرادی که گربه دارند معمولا این رفتار را زیاد می‌بینند؛ اما حالا با شواهدی به درستی آن پی بردیم.

اگر زمانی را با گربه‌ها گذرانده باشید حتما متوجه حالت چهره‌‌ی آن‌ها با چشمان نیمه باز شده‌اید. در این حالت گربه‌ها به آهستگی پلک می‌زنند. این رفتار مشابه لبخند زدن انسان و تنگ کردن چشم‌ها است. معمولا گربه‌ها در حالت استراحت چنین رفتاری از خود نشان می‌دهند؛ به این حالت لبخند گربه‌ای گفته می‌شود. طبق شواهد به دست‌آمده از نگه‌دارندگان گربه‌ها، انسان می‌تواند برای برقراری ارتباط با گربه‌ها و نشان دادن رفتار دوستانه‌ی خود، حالت آهسته پلک زدن را تقلید کند. به‌دنبال این فرضیه، تیمی از روانشناسان دو آزمایش برای بررسی تفاوت رفتار گربه‌ها در حالت آهسته پلک زدن انجام دادند.

در آزمایش اول، شرکت‌کنندگان ۱۴ خانوار برای ۲۱ گربه‌ی خود به آهستگی پلک زدند. طبق این آزمایش شرکت‌کنندگان باید پس از مستقر شدن گربه و آرام گرفتن آن در گوشه‌ای از محیط خانه، وقتی گربه به آن‌ها نگاه می‌کند به آهستگی پلک بزنند. دوربین‌ها چهره‌ی شرکت‌کننده و چهره‌ی گربه را ثبت کردند و نتایج با گروه دیگری که به سمت گربه‌های خود پلک نزده بودند، مقایسه شدند.

طبق نتایج، اگر شخصی به سمت گربه‌ی خود به آهستگی پلک بزند، احتمال واکنش گربه بیشتر خواهد بود. در دومین آزمایش، ۲۴ گربه از هشت خانوار شرکت داده شدند. این بار پژوهشگرها که هیچ تماس قبلی با گربه‌ها نداشتند، آزمایش فوق را تکرار کردند. همچنین واکنش گربه‌ها در حالت بدون پلک زدن و خیره شدن مستقیم ثبت شد.

پژوهشگرها فرایند آهسته پلک زدن را برای گروه دوم تکرار کردند و علاوه بر آن دست خود را به سمت گربه‌ها دراز کردند. طبق نتایج، گربه‌ها نه‌تنها با پلک زدن به آن‌ها واکنش نشان دادند بلکه تمایلشان برای نزدیک شدن به دست مخاطب هم افزایش یافت. به گفته‌ی مک کامب:

این پژوهش اولین بررسی آزمایشگاهی نقش آهسته پلک زدن در رابطه‌ی انسان با گربه است. می‌توانید این فرایند را برای گربه‌ی خانگی یا گربه‌‌ای که در خیابان می‌بینید اجرا کنید. این فرایند روشی عالی برای بهبود رابطه با گربه‌ها است. سعی کنید چشم‌های خود را تنگ کنید و به آرامی لبخند بزنید. گربه‌ها هم به همین شیوه واکنش نشان می‌دهند و گویی نوعی گفت‌وگو را آغاز می‌کنید.

سگ‌ها نسبت به گربه‌ها برون‌گراتر عمل می‌کنند؛ اما برای گربه‌دوستان این مسئله جای شگفتی نیست. برای مثال گربه‌ها با انسان‌هایی مهربان هستند که پذیرای آن‌ها هستند پس اگر گربه‌ای با شما غیردوستانه برخورد کرد، این مشکل شما است نه گربه. به همین ترتیب گربه‌ها معمولا رفتار انسان‌های همنشین خود را منعکس می‌کنند. گربه‌ها همچنین می‌توانند اسامی خود را تشخیص دهند (اگرچه اغلب موارد آن‌ را نادیده می‌گیرند) و روابط آن‌ها با انسان به‌طور شگفت‌انگیزی عمیق است.

به سختی می‌توان به ‌علت پلک زدن آهسته‌ی گربه‌ها در مواجهه با انسان پی برد. شاید این رفتار به‌معنی حسن نیت آن‌ها باشد؛ زیرا طبق برخی تصورات گربه‌ها نگاه خیره را تهدیدآمیز تلقی می‌کنند. در هر صورت بهبود روابط با این موجودات جذاب می‌تواند راه خوبی برای بهبود سلامت روان آن‌ها حداقل در محیط خانه باشد. به گفته‌ی تاسمین هومفری روانشناس دانشگاه ساسکس:

درک روش‌های مثبت تعامل انسان و گربه می‌تواند به بهبود درک عمومی گربه‌ها کمک کند، رفاه آن‌ها را بهبود دهد و نکات بیشتری را از قابلیت‌های اجتماعی شناختی این گونه‌ها آشکار کند. از یافته‌ها می‌توان برای ارزیابی رفاه گربه‌ها در محیط‌های مختلفی مثل پناهگاه‌ها استفاده کرد.

منبع: زومیت

ریزش مو در سگ ها

علل مختلفی برای ریزش مو در سگ ها وجود دارد که از اصلی ترین آن ها میتوان به این موارد اشاره کرد:

۱-آلرژی

اغلب ریزش مو در سگ ها به علت آلرژی ایجاد میشود.درست مثل انسان ها، سگ ها نیز می توانند به انواع غذاها و عوامل محیطی آلرژی داشته باشند.از عوامل آلرژی زای محیطی میتوان به این موارد اشاره کرد:گرده-کپک یاقارچ انگلی گیاهان-حشرات-گرد و غبار-سایر انگل ها

برخی از منابع آلرژی زای غذایی رایج عبارتنداز: گوشت گاو-لبنیات-گندم-جو-ذرت-سویا

از علائم آلرژی‌در سگ ها خاراندن و گاز گرفتن محل خارش،نقاط قرمز تحریک شده روی پوست می باشد.در مدت زمان خیلی کوتاهی ممکن است یک انگل پوستی ایجاد یک واکنش آلرژیکی بکند که برای هفته ها ادامه داشته باشد.

۲-انگل ها و عوامل عفونی

بیماری های ناشی از انگل ها از جمله کک ها، کنه ها و مایتها یا قارچ هایی مانند رینگ ورم، می تواند دلیل دیگری برای ریزش مو در سگ ها باشد.معمولا ریزش مو در این موارد الگوی خاصی دارد. ریزش مو در حالت بیماری های قارچی یا باکتریایی بستگی به عامل بیماری دارد. برای نمونه در حالت قارچ رینگ ورم ریزش ها به صورت دایره ای و نامرتب اتفاق می افتد.

۳-بیماری کوشینگ

در اثر تولید بیش از حد هورمون کورتیزول ایجاد میشود.البته ریزش مو یکی از نشانه های این بیماری می باشد و دامپزشک باید سایر نشانه ها را نیز مد نظر قرار دهد.

در صورت ریزش مو اولین قدم مراجعه به دامپزشک می باشد.

دامپزشک شما برای تشخیص بیماری عموما تست های آزمایشگاهی را برای تعیین علت ریزش مد نظر قرار می دهد.

درمان های مختلفی با توجه به عامل بیماری ها وجود دارد.

آیا عقیم کردن گربه‌ها اخلاقی است؟

بچه گربه‌ها از شش ماهگی میل جنسی پیدا می‌کنند و هر فردی که سرپرستی بچه گربه‌ای را می‌پذیرد با این تصمیم‌گیری سخت مواجه می‌شود که بهتر است او را عقیم کند یا اجازه دهد به صورت طبیعی جفت‌گیری کند.

من حالا در مقابل چنین تصمیم‌گیری سختی قرار دارم. این مسئله در چند هفته گذشته یکی از دغدغه‌های ذهنی‌ام بوده است.

وقتی ماهی مو حنایی در سه ماهگی وارد خانواده ما شد، اصلا تصورش را نمی‌کردم که با چنین احساسات عجیبی در درونم روبرو شوم.

ماهی (مثل ماه) خیلی زود جایش را در دل ما باز کرد. او به طرز باورنکردنی از لحاظ احساسی باهوش است. در همان روزهای اول والد اصلی‌اش را شناخت و از همان شب های اول انتخاب کرد که زیر تخت چه کسی بخوابد.

وقتی خانه را ترک می کنیم صورتش را کج می کند تا عدم رضایتش را نشان دهد و وقتی از پله های راهرو بالا می آئیم تا قفل در را باز کنیم همیشه پشت در ایستاده. تا چشمش به ما گره می‌خورد، روی زمین لم می‌دهد، غلت می‌زند و به فرش چنگ می‌کشد.

ماهی با خودش دنیایی از شادی و شیطنت آورده و برای ما به عنوان سرپرستش مهمترین مسئله این است که شخصیت او به همین صورت بماند و عضوی سالم و راضی در خانه باشد.

گربه ها خیلی زود بالغ می شوند. به زودی او شش ماهه خواهد شد و این یعنی دوران نوجوانی‌اش آغاز می شود. حالا باید تصمیم بگیریم که او را عقیم کنیم یا کمکش کنیم تا روند طبیعی تولید مثل را داشته باشد.

مهمترین مسئله این است که عمل عقیم کردن به سلامتی روحی و جسمی گربه آسیب نمی‌زند؟

پیام محبی، رئیس بیمارستان دامپزشکی تهران می‌گوید: «بهترین زمان برای عقیم کردن گربه های ماده قبل از بلوغ است یعنی تا قبل از شش ماهگی. چون احتمال ابتلا به سرطان پستان در سنین بالا کاهش می یابد. اما در گربه های نر، بهتر است کمی بعد از بلوغ جنسی، عقیم سازی انجام شود، وقتیکه مجاری ادراری گربه نر به طور کامل رشد کرده‌اند.»

در عمل جراحی عقیم‌سازی در ماده‌ها تخمدان و رحم گربه برداشته می شود و در گربه های نر، بیضه‌هایش را بر می دارند. طول این عمل جراجی بسته به تبحر دامپزشک فرق می کند، به طور میانگین در نرها حدود دقیقه و در ماده‌ها نیم ساعت طول می کشد.

در طول جراحی معمولا گربه‌ها را بی‌هوش می‌کنند. دوره بهبود کامل بستگی به وضعیت جسمی و روحی گربه دارد و ممکن است از ۲۴ ساعت تا ده روز ادامه داشته باشد.

اما آیا این عمل، گربه رااز لحاظ روحی افسرده یا غمگین می کند؟

دکتر پیام محبی می گوید: «هیچ تحقیقی نشان نمی‌دهد که گربه‌ها بعد از عقیم سازی افسرده می‌شوند. انسانها معمولا بر اساس برداشتهای شخصی خودشان در مورد گربه ها قضاوت می‌کنند. وقتی انسانی عقیم می‌شود، قدرت فکر کردن درباره توانایی که از او گرفته شده را دارد و این مسئله می تواند او را غمگین کند. ولی گربه قدرت ادراک ندارد و تجربه دریافتی‌اش با انسان فرق می‌کند.»

با این حال همه آنهایی که گربه خانگی دارند با این موضوع موافقند که گربه‌ها بعد از عمل عقیم سازی آرام‌تر و کم تحرک می شوند.

پیام محبی می گوید: «مهمترین عارضه‌ای که عقیم سازی روی گربه دارد، تغییرات هورمونی است که می تواند به چاقی منجر شود. بیشتر می خورد وکمتر تحرک دارد. چاقی می تواند زمینه بیماری‌های قلبی یا مشکلات روحی را فراهم کند.»

دادن وعده های غذایی مشخص و بیسکوئیت‌های آماده فرآوری شده به جای غذاهای خانگی راه حلی است که دکتر محبی برای جلوگیری از چاقی توصیه می کند.

و دغدغه بعدی اینکه آیا عقیم کردن گربه‌ها کار اخلاقی است؟

این مهمترین بحثی است که من با سرپرست دوم ماهی دارم که کاملا مخالف عقیم کردن اوست. او معتقد است که حیوان حق دارد از روند طبیعی زندگی برخوردار باشد و این روند شامل جفت گیری و بچه دار شدن هم می‌شود، حق دارد صاحب موجودی شبیه خودش باشد و با او هم زندگی کند.

به نظر من حق هر حیوانی این است که آزاد و رها در طبیعت زندگی کند. به صورت وحشی شکار کند، هرچقدر که می خواهد جفت‌گیری کند و با حیواناتی شبیه خودش زندگی کند.

اما واقعیت این است که برای میلیون‌ها‌ گربه که در شهرها به دنیا آمده‌اند، چنین امکانی فراهم نیست و هر ساله گربه‌های خیابانی بیشماری به دنیا می‌آیند که محتاج سرپناه، غذا و آب تمیز هستند.

در چنین شرایطی باید راه حلی بینابین پیدا کنیم که ما و حیوانات بتوانیم همزیستی سالمی برای زندگی شهری داشته باشیم.

شاید ماهی جزو خوش‌شانس‌ها باشد. همیشه غذا و آب تمیز در اختیار دارد و با اینکه در آپارتمان زندگی کرده، برایش وسایل بازی فراهم کرده‌ایم و به امکانات پزشکی دسترسی دارد. برای من، سلامت ماهی از همه چیز مهمتر است.

واقعیت این است که تا چند هفته آینده هورمون‌های جنسی او فعال می‌شوند و اگر جفت‌گیری نکند، آسیب می‌بیند. ممکن است دچار ناهنجاری رفتاری شود. مثلا اطراف خانه ادرار کند یا آدم‌ها را گاز بگیرد.

او تا سه بار در سال می تواند باردار شود اما ما نمی توانیم شرایطی را فراهم کنیم که جفت‌گیری کند. در واقع گربه‌های نر همه دوستانم عقیم شده‌اند. تازه اگر برای او جفتی پیدا کنم و ماهی حامله شود هر بار سه تا چهار بچه به‌دنیا می آورد. من نمی توانم این بچه ها را در آپارتمانم نگه دارم. از طرفی هم نمی‌توانم بچه های ماهی را از او جدا کنم. بفروشم یا به دوستان و اطرافیان هدیه بدهم.

مطالعاتی که روی گربه‌های عقیم شده انجام شده، نشان می دهد که گربه‌های خانگی عقیم شده بیشتر از گربه هایی که زاد و ولد می کنند عمر می کنند.

طول عمر گربه‌های خانگی عقیم شده خانگی به بالای ۱۵ سال می‌رسد، در حالیکه گربه‌هایی که از خانه بیرون می‌روند و عقیم نشده‌اند به طور میانگین کمتر از ده سال عمر می‌کنند.

عمل عقیم سازی امکان ابتلابه بیماری عفونی، سرطان رحم و تخمدان در گربه ماد ه را کم می‌کند و احتمال ابتلا به سرطان پروستات را هم در گربه های نر پایین می‌آورد.

گربه‌ها به تعداد زیاد زاد و ولد می کنند و این باعث شده که تعدادشان در جهان با شتاب افزایش یابد این درحالیست که در شهرها امکانات مناسب برای تردد آنها فراهم نیست.

بسیاری از گربه ها در دوره هایی که نیاز به جفت گیری دارند، دچار تغییرات هورمونی می شوند و بیش فعال میشوند، تعداد زیادی از انها در همین دوران بر اثر تصادفات جاده ای یا دعوا با سایر گربه‌ها می‌میرند.

به همین خاطر در بعضی از کشورها مثل بلژیک، عقیم کردن گربه های خانگی و خیابانی اجباری شده است.

در انگلستان هم که جمعیت گربه ها حدود هشت میلیون تخمین زده می‌شود، دولت و مدافعان حقوق حیوانات برای عقیم سازی حیوانات خانگی سوبسید می دهند.

در انگلستان گربه های بی‌خانمان در پناهگاه‌ها نگهداری می‌شوند و شهروندان تشویق می‌شوند که سرپرستی آنها را برعهده بگیرند. برآورد می‌شود که ۱۲ میلیون خانوار در بریتانیا حیوان خانگی داشته باشند و بحث عقیم شدن گربه ها علی‌رغم سختی تصمیم گیری، به عنوان یک ضرورت پذیرفته شده.

با این حال این تصمیم کاملا شخصی است. فردی را می‌شناسم که برای آنکه حیوان خانگی‌اش تولید مثل کند سبک زندگی‌ خودش را تغییر داده و از جمله خانه و زندگی‌‎اش را به حاشیه شهر منتقل کرده است.

او می گوید: حیوان نباید اسیر شرایط ما باشد. ما هم باید به عنوان آدم حیوانات، خود را با شرایط آنها تطبیق دهیم و همزیستی سالمی با آنها داشته باشیم.

منبع: bbc.com