نژاد سگ ها مختلف است. به همین دلیل جثهها و قیافههای متفاوتی دارند. اما آیا تا به حال با سگی رو به رو شدهاید که قیافه خیلی مضحک و خندهداری داشته باشد؟ مثلا سگهایی که از خنداندن آدمها لذت میبرند و خودشان هم خوشحال هستند؛ آن قدر که برای شاد کردن شما مدام یک حرکت را تکرار میکنند. سگها رفتارهای بامزه و شخصیت منحصر به فردی دارند که از نشان دادن آن به شما اصلا مشکلی ندارند. بعضی از سگها پرانرژی و شاد هستند و باعث خنداندن مردم میشوند. اما برخی دیگر واقعا چهره بامزه و ظاهری عجیب دارند. در ادامه این مطلب، شما را با 4 تا از مضحکترین و بانمکترین نژادهای سگ در دنیا آشنا میکنیم که ظاهر خندهدار و بامزهای دارند.
1- نیپولیتان ماستیف
یک سگ بزرگ(Neapolitan Mastiff) که ابعادش تقریبا به اندازه یک گوزن شمالی است اما رفتارش بیشتر شبیه یک توله سگ ریزه میزه است. از ابعاد بزرگ این سگ که پوستی با چین و چروکهای سنگین و آویزان دارد نباید بترسید.هیچ چیز خندهدارتر از نگاه کردن به این سگ گنده که روی پای مردم میجهد و خودش را لوس میکند نیست.
2- سگ بی موی مکزیکی
یک نژاد کمیاب و بامزه مکزیکی که مو ندارد و شولوئیتزکوئینتلی(Xoloitzcuintli) نامیده میشود. سگهای این نژاد از نظر مردم قبایل تولتک، مایا و آزتکها مقدس هستند و آنها را به عنوان سگهایی شفابخش میپندارند. این سگها خیلی بانمک هستند و هنگامی صاحبان آنها نامشان را صدا میزنند قیافهشان دیدنیتر و مضحکتر میشود.
3- برگاماسکو
این سگ گله(Bergamasco) با موهای عجیب و غریب را به عنوان سگی در نظر میگیرند که موهایش را درِدلاک (نوعی بافت مو) کرده است. لازم نیست به خاطر چنین موهایی از این سگ بترسید. برگاماسکو یک نژاد شگفتانگیز است اما فقط تا زمانی که این سگ شروع به دویدن میکند صبر کنید تا قیافه خندهدارش را ببینید.
4- بروسل گریفون
یک سگ پشمالوی بامزه(Brussels Griffon) که ایده شخصیت کارتونی گرینچ از آن الهام گرفته شده است. خیلیها میگویند ظاهر این سگ شبیه میمون است. اما در هر حال، هر دوی آنها بانمک و خندهدار هستند. به همین دلیل، شک نکنید که دوستداشتنی هم هستند.
مجله ایلیاد/ همهی حیوانات روی سیارهی زمین دو پا، چهار پا، شش پا و یا حتی ۷۵۰ پا دارند. با این حال چرا هیچ حیوانی سه پا ندارد؟ اگرچه هیچ حیوان سهپایی در طبیعت وجود ندارد، ولی موجوداتی وجود دارند که وزن خود را بر روی دو پای خود میاندازند و از دُم خود نیز به عنوان پای سوم استفاده میکنند و به این ترتیب به نظر میرسد که سه پا دارند. به عنوان مثال، کانگوروها از دُم خود برای کمک به حفظ تعادل حین غذا خوردن استفاده میکنند.
ما میدانیم که پا میتواند به صورت مجموعههای سهتایی باشد. بهعنوان مثال حشرات در کل شش پا دارند. زمانی که راه میروند سه پا روی زمین میمانند، دو پا در یک طرف بدن و یک پا در طرف دیگر بدن و سه پای دیگر به جلو حرکت میکنند. این روش راه رفتن بهعنوان روش سهتایی شناخته میشود. قرار گرفتن در وضعیت سهتایی راهی کارآمد برای حفظ تعادل بدون صرف انرژی اضافی است. با این حال چرا سه پا بودن در تکامل حیوانات روی زمین رخ نداده است؟
«تریسی تامسون» از دانشگاه دیویس کالیفرنیا، اخیراً مقالهای در مجلهی BioEssays منتشر کرده و پاسخی برای این پرسش ارائه داده است. او میگوید که دلیل عدم بروز این حالت ریشه در تکامل ما دارد. وی میگوید: «اگر سعی کنیم تکامل را به عنوان یک فرآیند درک کنیم، باید درک کنیم که چه اتفاقاتی میتوانند طی آن رخ دهند و چه اتفاقاتی نمیتوانند رخ دهند. تقریباً همهی حیوانات دوجانبه هستند.» دوجانبه بودن به این معنی است که اکثر گونهها دارای دو بخش متقارن در بدن خود هستند.
ما در هر طرف از بدن خود یک پا و یک دست داریم. ماهیها نیز در هر طرف بدن خود به تعداد برابر باله دارند. عنکبوتها نیز در هر طرف بدن خود چهار پا دارند. تامسون میگوید که این دوجانبه بودن بدن در مورد اعضای بدن به دیانای ما برمیگردد. این موضوع به زمانی برمیگردد که هنوز اعضای ما تکامل نیافته بودند. باید دانست که تا کنون هیچ فسیل سه پایی در طبیعت کشف نشده است.
البته قابل ذکر است که جهشهای ژنتیکی باعث ایجاد تعداد کمی حیوان سه پا در دنیا شده است. به عنوان مثال میتوان به جوجه اردک سه پایی که سال ۲۰۰۸ در چین متولد شد اشاره کرد. «فرانک لنتینی» ایتالیایی-آمریکایی که بین سالهای ۱۸۸۹ تا ۱۹۶۶ زندگیمیکرد نیز چیزی مانند پای سوم داشت.
مهر/ حققان به تازگی دریافته اند که سگ ها قادر به درک مقادیر عددی بوده و می توانند اعداد را شمارش کنند، امری که نشانگر تکامل مغز این حیوانات است.
بررسی هایی که در این زمینه انجام شده نشان می دهد بخشی از مغز سگ ها که برای شمارش و درک اعداد مورد استفاده قرار می گیرد بیشتر از حد تصور قبلی دانشمندان تکامل یافته است و شباهت های قابل توجهی با قسمتی از مغز انسان دارد که وظایف مشابهی را انجام می دهد.
تحقیقی که در این زمینه در دانشگاه اموری آمریکا صورت گرفته نشان می دهد سازوکار شمارش اعداد در سیستم عصبی مغز سگ ها در گذر زمان تکامل یافته و در گونه های مختلف این پستاندار حفظ شده است. نکته جالب این است که سگ ها برای دست یافتن به این توانایی نیازی به آموزش ندارند و قابلیت یادشده به طور خودکار در این حیوانات وجود داشته است.
محققان امیدوارند با درک سازوکار این موضوع بتوانند از آن برای درمان بیماری های مغزی انسان ها و نیز ارتقای سیستم های هوش مصنوعی استفاده کنند. از همین رو در حال اسکن پیشرفته مغز سگ ها و تحلیل واکنش آنها در برابر مقادیر عددی متفاوت هستند.
هیچ کس نباید از یک سگ انتظار داشته باشد که هیچگاه پارس نکند. این موضوع درست مانند این که از کودکی انتظار تلاش برای حرف زدن نداشته باشیم. اما برخی سگ ها بیش از حد پارس میکنند. در ابتدا باید دلیل این کار را بفهمیم و سپس به رفع این مشکل بپردازیم.
چرا سگ پارس میکند؟
پارس کردن سگ ها یکی از راه های ارتباطی او با صاحبش است و میتواند بسته به شرایط مختلف، معانی متفاوتی داشته باشد.
1 - دلایل مربوط به حفظ قلمرو و مسائل امنیتی: وقتی حیوان دیگری یا انسان غریبه ای به محل زندگی سگ نزدیک میشود، او آن را یک خطر به حساب می آورد و شروع به پارس کردن میکند. به تناسب نزدیک شدن آن خطر به سگ، صدای پارس بیشتر میشود، سگ به حالت هشدار در می آید و بسیار خشونت از خود نشان می دهد.
2 - زنگ خطر / ترس: بعضی از سگ ها، نسبت به هر چیز یا هر صدایی که توجهشان را به خود جلب کند حساسیت نشان میدهند و پارس میکنند. این موضوع ممکن است در هر جایی رخ دهد و بستگی به محل زندگی سگ ندارد.
راهکار برای موقعیت های 1 و 2 : از آنجا که این نوع پارس کردن به محض دیدن غریبه ها (چه حیوان و چه انسان) اتفاق میفتد، بهتر است که میدان دید سگ را محدود کنید. اگر سگ را حیاطی حصار کشی شده نگه میدارید، بهتر است که به جای حصار های میله ای از چوب هایی که مانع از دیدن آن سوی حصار میشود استفاده کنید. اگر سگتان در منزل نگهداری میشود، پنجره و درهای شیشه ای را با کاغذ های نسبتا ضخیم و مات بپوشانید.
3 - تنهایی : س گ ها حیوانات وابسته ای هستند. سگ هایی که برای مدت طولانی رها میشوند، چه داخل خانه و چه در حیاط، ناراحت، کم حوصله و عصبی میشوند و شروع به پارس کردن میکنند.
راهکار برای موقعیت شماره 3 : اگر سگتان در غیاب شما پارس میکند، شما باید وسایل تفریحی یا فردی برای همراهی و بازی با او در نظر بگیرید. بهتر است وقتی که در منزل حضور ندارید، سگی که در حیاط زندگی میکند را به داخل خانه بیاورید. این کار چند مزیت دارد: کاهش نارضایتی همسایه ها از سروصدای سگ، امنیت بیشتر منزل و همچنین امنیت بیشتر برای سگ.
اما داخل آوردن سگ هم ممکن است از پارس کردن او کم نکند. در این شرایط باید برای ساعات طولانی ای که در منزل حضور ندارید از کسی درخواست کنید که برای یک ساعت در روز، سگتان را به گردش برده و او را سرگرم کند.
فراهم کردن وسایل بازی برای سگ هم مفید است. به عنوان مثال اسباب بازی هایی که به شکل غذا هستند او را برای ساعاتی سرگرم میکند. بعد از بازی هم معمولا به خواب میرود.
سگ هایی که در طول شب سر و صدای زیادی به پا میکنند را باید به داخل خانه بیاورید. این کار برای امنیت خانه و همچنین سگ بهتر است.
4 - سلام کردن / بازی کردن : سگ ها هنگام ملاقات با انسان ها یا دیگر جانداران پارس میکنند تا به نحوی سلام کرده باشند. این معمولا یک نوع پارس شادمانه است و گاه همراه با تکان دادن دم و بالا و پایین پریدن اتفاق میفتد.
راهکار برای موقعیت شماره 4 : برای جلوگیری از پارس کردم سگ در هر زمان که شما وارد خانه میشوید یا در خانه را میزنند، باید به سگتان رفتار های دیگری بیاموزید. یکی از راه ها این است که به سگ بیاموزید وقتی که کسی زنگ خانه را میزند، برود و در نقطه معینی بایستد. این نقطه باید جایی باشد که سگ بتواند در را ببیند اما زیاد نزدیک به در نباشد. با تشویق کردن سگ و دادن خوراکی های تشویقی او را به ایستادن در آن نقطه ترغیب کنید اما فعلا سمت در نروید. این کار را ابتدا باید به صورت یک بازی انجام دهید.
وقتی که تا حدودی مطمئن شدید که سگ از آن نقطه تکان نمیخورد، شروع به باز کردن در کنید.
بعد از چند بار تمرین، وقتی که سگ موقع باز کردن در از جایش تکان نخورد، از یک نفر بخواهید که بیاید و در بزند. مطمئنا بار اول سگ از جایش بیرون خواهد پرید و به سوی در خواهد رفت اما با تکرار و وقت گذاشتن او یاد خواهد گرفت که وقتی در میزنند و مهمانی وارد میشود به سوی آنها نیاید و پارس نکند.
هیچگاه به سگی که موقع وارد شدن شما به خانه پارس میکند جایزه ای ندهید، او را نوازش نکنید و حتی تا وقتی که آرام نگرفته و جایی ساکت ننشسته، از برقراری ارتباط چشمی نیز اجتناب کنید. بعد از آرام شدن تشویقش کنید.
5 - تلاش برای جلب توجه : معمولا سگ ها برای جلب توجه صاحبشان به خواسته های آنها، از قبیل بیرون رفتن، بازی کردن، غذا خواستن و ... پارس میکنند.
1- بیماریهای دندان ، بخصوص جرم های دندان و عفونت لثه .
2- نارسایی کلیه که در سنین بالا شایع تر می باشد و بویی شبیه به آمونیاک از دهان خارج می شود.
3- خوردن سموم و مدفوع و یا باقی مانده های غذایی بخصوص سگ ها که عادت به آشغال و یا مدفوع خوری دارند .
4- دیابت بخصوص نوع پیشرفته دیابت که به آن کتواسیدوز می گویند.
5- تومورهای دهان که می توانند در اندازه های مختلف باشند.
6- غذای نامناسب بخصوص غذاهای مرطوب و خیس.