نژاد گربه بیرمن

بیرمن‌ها نه تنها جذاب و با نمک به نظر می‌رسند بلکه واقعا با نمک هم هستند! خاستگاه این گربه‌ی ملوس در آسیا است که نژاد محبوب روحانیون آنجا بوده است. در حالی که به این نژاد «گربه‌ی مقدس برمه» می‌گویند، نباید آن را با گربه‌ی برمه‌ای (برمیس) اشتباه گرفت که نژادی جداگانه و متفاوت است. بیرمن موی نیمه بلند، بدنی کم رنگ با لکه‌هایی تیره‌تر و چشمان آبی پررنگ دارد. با این‌که پنجه‌ّهای تیزی دارد اما انگار دستکش‌های سفیدی پوشیده است. بیرمن‌ها موی مخملی نیمه بلند، بدن نیمه‌ تپل (گرد)، گوش‌های نسبتا کوچک (در مقایسه با سایر انواع نژاد گربه)، و بینی عقابی دارند.

طبق استانداردهای مرسوم این نژاد، بدن بیرمن – بسته به شدت رنگ لکه‌های روی آن – باید به رنگ پوسته‌ی تخم‌مرغ (محلی) یا طلایی باشد. لکه‌ها می‌توانند شکلاتی، آبی، قرمز، یاسی یا کرمی باشند.

بیرمن‌ها چشم‌هایی به رنگ یاقوت کبود دارند و پوشش‌شان به خاطر «دستکش‌های» سفید روی هر یک از پنجه‌ها ظاهری غیر عادی دارد. آنها یکی از معدود نژادهایی هستند که با پوششی رنگی انگشتان دست و پایشان به رنگ سفید خالص است. ژنتیک این گونه ممکن است کاملا مشخص نباشد، یعنی نه به قدمت و ابهت گربه‌ی پرشین، و نظیر و همانندی ندارد. یک خصیصه‌ی شایان ذکر رنگ آبی چشم‌های آنها است که در طول عمرشان همواره آبی می‌ماند.

منبع: pethelpful