دانشمندان موسسهی «ویستار»، ردهی جدیدی از ترکیبات را کشف کردهاند که هم زمان مانند آنتیبیوتیکها خاصیت کُشندگی عوامل بیماریزای مقاوم به دارو را دارند و در عین حال، باعث تحریک سیستم ایمنی بدن به پاسخ نیز میشوند. نتایج این کشف در مجلهی Nature منتشر شده است.
سازمان بهداشت جهانی، مقاومت دارویی را بهعنوان یکی از ۱۰۰ تهدید سلامتی بشر دستهبندی کرده است. طبق تخمینها تا سال ۲۰۵۰ میلادی، سالانه ۱۰ میلیون نفر بر اثر مقاومت به آنتیبیوتیکها از بین میروند و اقتصاد جهانی در نتیجهی آن ۱۰۰ هزار میلیارد دلار متضرر میشود. فهرست باکتریهایی که در برابر داروها مقاوم شدهاند روزبهروز گستردهتر میشود و داروهای کمی برای مقابله با آنها وجود دارند. به همین خاطر، نیاز به وجود ردهی جدیدی از آنتیبیوتیکها به شدت احساس میشود.
دکتر «فرخ دوتیوالا» بهعنوان سرپرست این تحقیق، میگوید: «ما از یک استراتژی خلاقانه برای تولید مولکولهای جدید استفاده کردیم که میتواند عوامل بیماریزای پیچیده را از بین ببرد و در عین حال پاسخ سیستم ایمنی بدن را نیز بهبود میبخشد.»
آنتیبیوتیکها معمولاً عملکردهای اصلی باکتریها شامل سنتز پروتئین و ساخت غشای سلولی و یا مسیرهای سوخت و ساز آنها را هدف قرار میدهند. باکتری این قابلیت را دارد که جهش پیدا کند و نیازهای خود را به نحو دیگری تامین کند. محققین در این مطالعهی جدید، دریافتهاند که استفاده از سیستم ایمنی برای حمله به باکتری از دو مسیر متفاوت، باعث میشود مقاوم شدن باکتری در مقابل دارو سختتر باشد.
محققین بر روی مسیر سوخت و ساز باکتریها تمرکز کردهاند. زیرا این مسیر در انسانها وجود ندارد و بهترین زمینه را برای تولید آنتیبوتیک فراهم میآورد. این مسیر در باکتریها مسئول تولید مولکولهای ایزوپرنوئید است که باکتری بدون وجود آن امکان زنده ماندن ندارد. آنزیم «IspH» برای تولید این مولکول ضروری است و به همین خاطر، دانشمندان بر روی این آنزیم تمرکز کردند. از آنجا که این آنزیم در بسیاری از باکتریها وجود دارد میتوان نتیجه گرفت که آنتیبیوتیک تولید شده بر روی طیف گستردهای از باکتریها عمل میکند.
محققین از مدلسازی کامپیوتری برای غربال کردن میلیونها ترکیب دارویی موجود استفاده کردند تا بتوانند بهترین ترکیب برای مقابله با آنزیم مورد نظر را پیدا کنند. آنها در مرحلهی بعد توانستند دارویی برای مقابله با IspH بسازند که توانایی نفوذ به سلولهای باکتری را داشته باشد. مولکول ساخته شده توسط این تیم، باعث تحریک سیستم ایمنی بدن میشود تا فعالیتهای ضدباکتریایی خود را افزایش دهد.
آزمایش مولکولهای تولید شده نشاندهندهی غیرسمی بودن آنها است و پس از طی مسیرهای قانونی میتواند در دسترس عموم قرار گیرد.
منبع: مجله ایلیاد
انسانها بیش از یک بار عنکبوت به فضا فرستادهاند تا تاثیر گرانش زمین بر روی تارهای آنها را ببینند. چیزی که در ابتدا بهعنوان آزمایش دانشآموزان دبیرستانی مطرح بود، به نتایجی منجر شد که هیچ کس آنرا پیشبینی نمیکرد.
آزمایش عنکبوتها در فضا توسط ناسا را میتوان از کارهایی دانست که در ابتدا خستهکننده بهنظر میآمد، ولی یافتههای غیرمنتظرهای بهدست داد. پرسش مربوط به این آزمایش نسبتاً ساده بوده است؛ بر روی زمین عنکبوتها تارهای نامتقارن میسازند و مرکز تار به سمت لبهی بالایی تار متمایل است. زمانی که عنکبوت در حال استراحت است، طوری مینشیند که سر آن رو به پایین باشد تا بتواند با حرکت در جهت گرانش، شکار خود را در سریعترین زمان ممکن بگیرد. پرسش اینجاست که این حیوانات در فضا و بدون گرانش چگونه این کار را انجام میدهند؟
ناسا در سال ۲۰۰۸ تصمیم گرفت تا برای دانشآموزان دبیرستانی این آزمایش را انجام دهد. هر چند پرسش این آزمایش ساده بهنظر میرسید، ولی برنامهریزی و انجام این آزمایش چندان هم ساده نبود. به هر حال دو عنکبوت از گونههای مختلف به ایستگاه فضایی بینالمللی فرستاده شدند.
عنکبوتی که بهعنوان جایگزین به ایستگاه فرستاده شده بود، توانست محفظهی نگهداری خود را باز کرده و وارد محفظهی ثانویهی بزرگتر شود و مشکل اول را ایجاد کرد. مگسهایی نیز بهعنوان غذای عنکبوت با آنها به فضا فرستاده شده بودند، ولی نرخ تولید مثل آنها بیش از توان مصرف عنکبوتها بود و به مرور زمان لارو مگس کف محفظه را به طور کامل پوشاند.
پس از یک ماه، لارو مگس شیشههای اطراف محفظه را پوشاند و عنکبوتها قابل مشاهده نبودند. در واقع این آزمایش با شکست مواجه شد و محفظهی مورد استفاده در این آزمایش به موزهی علوم و طبیعت ایالت دنور آمریکا، اعطا شد.
در سال ۲۰۱۱ مجدداً فرصت انجام این آزمایش فراهم شد. این بار آزمایش با 4 عنکبوت از یک گونه شروع شد. دو عنکبوت در محفظههای جداگانه به فضا فرستاده شدند و دو عنکبوت در محفظههای جداگانه در همان شرایط محیطی روی زمین نگهداری شدند، به طوری که تنها تفاوت عنکبوتها با یکدیگر در گرانش تحمل شده توسط آنها باشد.
برنامهریزیهای اولیه بر این اساس بود که عنکبوتهای جنس ماده برای این آزمایش انتخاب شوند، ولی از آنجا که باید عنکبوت جوان برای این آزمایش انتخاب میشد، تشخیص جنسیت عنکبوتها در جوانی کار بسیار مشکلی است. در ادامهی کار مشخص شد که دو عنکبوت مورد استفاده در این آزمایش در واقع نر بودهاند. شانس خوب اینجا بود که یکی از نرها روی زمین مانده بود و یکی از آنها به فضا فرستاده شده بود.
عنکبوتها تارهای خود را تنیدند، آنها را خراب کردند و از نو تنیدند. سه دوربین از هر عنکبوت هر ۵ دقیقه یک بار تصویر تهیه میکرد. دانشمندان با بررسی ۱۴،۵۰۰ تصویر، تقارن تارها و نحوهی قرارگیری عنکبوت درون تارها را آنالیز کردند. آنها دریافتند که تارهای تنیده شده در فضا، تقارن بیشتری دارند و مرکز تار به وسط تار نزدیکتر است و عنکبوتها نیز همیشه سر خود را رو به پایین نمیگیرند.
محققین نشان دادند که تنیدن تار توسط عنکبوتها به تاریکی و روشنایی محیط نیز بستگی دارد. در واقع تارهایی که در ایستگاه فضایی و در نور لامپ ایجاد شده بودند، مانند تارهای زمینی نامتقارن بودهاند.
محققین دریافتند که اگر نور لامپ خاموش باشد، عنکبوت به صورت اتفاقی در همهی جهات در تار خود حضور خواهد داشت، ولی زمانی که لامپ روشن باشد عنکبوت همیشه پشت به لامپ خواهد بود. در واقع آنها فهمیدند که اگر گرانش وجود نداشته باشد، عنکبوتها از نور لامپ برای جهتیابی استفاده میکنند. از آنجا که عنکبوتها معمولاً تار خود را در تاریکی میتنند و شکار خود را نیز در تاریکی انجام میدهند، تا کنون تصور میشد که نور تاثیری در تنیدن تار توسط آنها ندارد. اکنون مشخص شده است که عنکبوتها از یک سیستم پشتیبان برای گرانش استفاده میکنند.
منبع: مجله ایلیاد
جیره پیش تخمگذاری برای مدت کوتاهی قبل از اینکه دان مرحله اول تخمگذاری مصرف شود، قابل استفاده است. انتقال از جیره developer که محتوای کلسیم و تراکم مواد مغذی کمتری است به جیره ای با کلسیم و تراکم مواد مغذی بیشتر با استفاده از جیره پیش تخمگذاری (pre layer) انجام خواهد شد.
مصرف این جیره به مرغ کمک خواهد کرد تا اشتها ومصرف روزانه خود را به دلیل مصرف جیره تخمگذاری در اوایل تولید کاهش ندهد.
عموما جیره پیـش از تخمـگذاری حاوی 2 – 2.5% کلسیم می باشد. این مقدار کلسیم برای جیره های دوران پرورش خیلی زیاد می باشد اما برای پرنده ای که تولید را شروع کرده است کافی نمی باشد، با این حال استفاده از این جیره به مدت کوتاهی قبل از تخمگذاری سودمند می باشد.
استفاده صحیح از آن باعث بهتر شدن یکنواختی گله می گردد به همین دلیل برای گله هایی که یکنواختی مناسبی ندارند، مفید می باشد. همچنین باعث توسعه متابولسیم کلسیم و شکل گیری بافت استخوانی مدولار می گردد. بنابـراین جـیره پیش تخمگذاری، جیره ای انتقالی برای یک مـدت کوتـاه می باشد و از نظر میزان مواد مغذی نمی تواند یک پرنده در حال تخمگذاری را تامین کند. بنابراین نمی توان آن را در شرایطی که تدارکات و برنامه ریزی های صحیح زمانی وجود ندارد بکار برد.
لطفا به پیشنهادات زیر هنگام استفاده صحیح از جیره پیش تخمگذاری توجه کنید.
- در استفاده از جیره پیش تخمگذاری به عواملی مانند بلوغ جنسی، سن و استاندارد های وزنی بدن توجه شود.
- از جیره پیش تخمگذاری حدود 10 روز استفاده نمایید. حداکثر دان مصرف شده 1 kg به ازاء هر پرنده می باشد.
- استفاده غلط از این جیره هنگامی واقع می شود که خیلی زودتر یا دیرتر از زمان مناسب مصرف شود. به عنوان مثال اگر شروع تخمگذاری برای هفته 19 برنامه ریزی شده است، از جیره پیش تخم گذاری در سن 17 هفتگی استفاده شود. در مواردی که تولید زودتر یا دیرتر شروع می شود از همین الگو استفاده می شود.
این طور نیست که همه ی انواع آجیل برای سگ ها سمی باشند اما:
- اغلب آنها حاوی چربی زیادی هستند، این امر منجر به چاقی و بیماری هایی مربوط به لوزالمعده میشود.
- دادن آجیل نمکی به سگ باعث باز جذب بیش از حد آب از کلیه ها میشود و بیماری های کلیوی را تشدید میکنند.
- برخی از آجیل ها مانند بادام درختی میتوانند باعث خفگی شوند و به خاطر بسپارید که فندق خطرناکترین آجیل برای سگ است (از لحاظ خفگی).
- بادام زمینی را چون در راسته ی گیاهان دولپه ای مانند لوبیا میباشد میتوان به مقدار اندک به سگ داد اما توجه کنید که حتما بدون نمک باشد.
- در گزارشات پسته نیز به مقدار بسیار اندک نیز توصیه شده است.
اما در نظر داشته باشید که بادام زمینی و پسته هر دو بسیار چرب هستند.
این بدین معنی میباشد که اگر سگتان مخفیانه از این دو آجیل بخورد اتفاق ناگواری نمی افتد ولی منطقی نیست که آجیل را در رژیم غذایی سگتان درنظر بگیرید.
و اگر سگتان به مقدار زیاد بادام زمینی و پسته بخورد حتما باید به دامپزشک مراجعه کنید تا با راهکارهایی بتوان سلامت سگ را تضمین کرد.
سخن آخر اینکه...
درحالیکه همه ی آجیل ها برای سگ سمی نیستند، اما خوراکی های سالم زیادی موجود است که بتوان به سگ داد. مثل میوه و سبزیجات.
پس بهتر است آجیل ها را در جیب برای خودتان نگه دارید تا سلامت همگی حفظ شود!
منبع: Iranian Kennel Club