آسپرژیلوزیس در پرندگان

عامل این بیماری، قارچ‌هایی از جنس آسپرژیلوس هستند که مهمترین آن‌ها، قارچ آسپرژیلوس فومیگاتوس می‌باشد. ولی قارچ‌های دیگری مانند آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس ترئوس و آسپرژیلوس فلاووس نیز گاهی باعث رخداد این بیماری می‌شوند.

قارچ عامل این بیماری در محیط‌های گرم و مرطوب بخوبی رشد می‌کند و از طریق تولید هاگ تکثیر می‌کند؛ این هاگ می‌تواند به راحتی از راه تنفسی وارد بدن میزبان شود که عمده ترین راه انتقال این قارچ است. آمونیاک و گرد و خاک زیاد در محیط، بروز عفونت‌های مزمن میکروبی، ضعف عمومی بدن و مشکلات تغذیه‌ای، می‌توانند از راه تخم مرغ هم منتقل شوند که در این حالت باعث بالا رفتن میزان تلفات جنینی می‌شود و در روند جوجه درآوری اثر معکوس دارد.

بیماری آسپرژیلوزیس در جوجه‌های جوانتر، بیشتر رخ می‌دهد؛ چرا که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند. کاهش رشد و تنگی نفس، مقدمات رخداد این بیماری است. پرنده مبتلا با دهان باز نفس می‌کشد، پرندگان مبتلا بی‌حالند و اختلالات عصبی، مانند کوری و پیچش گردن دیده می‌شود. در این بیماری، جراحات و ترشحات پنیری در نای و ریه مشاهده می‌شود. تلفات ناشی از این بیماری، بین ۵ تا ۵۰ درصد متغیر است.