با ترجمه آواز نهنگ‌ها می‌توان از برخورد آن‌ها با کشتی‌ها ممانعت کرد

استفاده از الگوهای آواز نهنگ‌ها برای پیش‌بینی مهاجرت آن‌ها می‌تواند به ما در محافظت از این جانوران دربرابر برخورد با کشتی‌ها کمک کند.

تابستان زمان پرفعالیتی برای نهنگ‌های آبی نزدیک سواحل کالیفرنیای مرکزی است. این پستانداران دریایی عظیم، باید هر روز چندین تن کریل را ببلعند تا برای مهاجرت طولانی خود به‌سوی آب‌های گرم‌تر جنوبی آماده شوند. هنگام شب، نرها به آوازخوانی مشغول می‌شوند. اگرچه براساس مطالعه‌ای که در ماه جاری در مجله‌ی Current Biology منتشر شد، وقتی زمان سفر فرا می‌رسد، برنامه‌ی زمانی آوازخوانی این نهنگ‌ها برعکس می‌شود.

دانشمندان حرکات نهنگ‌های آبی و آوازهای آن‌ها را طی چند سال دنبال کردند و دریافتند که وقتی نهنگ‌ها مهاجرت خود را آغاز می‌کنند، از آوازخوانی در شب به نغمه‌سرایی در روز روی می‌آورند. دنبال کردن انتقال میان این دو سبک آواز ممکن است به ما کمک کند تا از این جانوران درمعرض خطر انقراض وقتی به‌سمت خطوط شلوغ حمل‌و‌نقل دریایی حرکت می‌کنند، محافظت کنیم. ویلیام اوستریچ از نویسندگان مقاله با اشاره به اینکه آواز نهنگ‌ها نوعی سیگنال است، می‌گوید: «سیگنالی در زمان واقعی از کاری که این جانوران در زیستگاه خود انجام می‌دهند، وجود دارد که در گذشته مشاهده‌ی آن بسیار دشوار بوده است. به‌طور بالقوه می‌توانیم به افرادی که این اکوسیستم‌ها را در کالیفرنیای جنوبی مدیریت می‌کنند، از قبل اطلاع‌رسانی کنیم که: ما می‌شنویم که نهنگ‌ها مهاجرت به جنوب را آغاز کرده‌اند و ممکن است به‌زودی شاهد تعداد زیادی از آن‌ها در آنجا باشید.»

نهنگ‌های آبی بزرگ‌ترین جانوران کره زمین هستند و هر سال یکی از طولانی‌ترین مهاجرت‌ها را انجام می‌دهند. نهنگ‌ها پس از گذراندن تابستان در شمال شرقی اقیانوس آرام، هزاران مایل به سمت مناطق زادوولد خود در نزدیکی سواحل آمریکای مرکزی مسافرت می‌کنند. اوستریچ می‌گوید: «ذخیره‌ کردن کالری ازطریق تغذیه‌ی مداوم از کریل‌ها در طول تابستان برای سوخت‌رسانی به چرخه‌ی زندگی سالانه‌ی آن‌ها بسیار مهم است. برای نهنگ‌های آبی بسیار مهم است که زمان‌بندی فصل تغذیه‌ی خود در شمال را با شکوفایی زندگی کریل‌ها در آن منطقه مطابقت دهند و وقتی جمعیت کریل‌ها شروع به کاهش کند، حرکت خود به‌سمت جنوب را آغاز کنند.»

اوستریچ و همکارانش برای کسب دانش بیشتر درمورد رفتار آوازخوانی نهنگ‌ها، هیدروفونی (میکروفون زیر آب) را درست خارج از خلیج مونتری مستقر و صدای نهنگ‌ها را طی پنج سال ضبط کردند. پژوهشگران همچنین رفتار ۱۵ نهنگ آوازخوان را طی مدت چند روز تا چند هفته زیر نظر گرفتند. برچسب‌هایی که پژوهشگران روی پشت نهنگ‌ها چسباندند، شامل ردیاب‌های GPS، حسگرهای فشار و شتاب‌سنج‌هایی بود که ارتعاشات ریزی را تشخیص می‌دهند که هنگام آوازخوانی نهنگ ایجاد می‌شود.

فقط آوارخوانی نهنگ‌های نر شناسایی شده است؛ اما هر دو جنس هر سال در زمان یکسانی به‌سمت جنوب حرکت می‌کنند. نرها و ماده‌ها اندکی پیش از مهاجرت به حالت جفت درآمده و با همدیگر تغذیه می‌کنند. اوستریچ می‌گوید: «این به ما قدری اطمینان می‌دهد که صداهایی که عمدتا به‌وسیله‌ی جنس نر تولید می‌شود، نمایانگر کاری است که کل جمعیت درحال انجام آن است.»

در طول تابستان، آوازهای ضبط‌شده به‌وسیله‌ی هیدروفون بیشتر هنگام شب‌ اتفاق افتاده بود. شدت آوازها هر سال در فاصله‌ی اکتبر تا نوامبر به اوج خود می‌رسید. اگرچه با نزدیک شدن زمستان و کم شدن آوازها، نهنگ‌ها به آواز خواندن در روز روی می‌آوردند. رفتار نهنگ‌های برچسب‌خورده این الگو را نشان می‌داد. در طول روزهای تابستان، نهنگ‌ها در جستجوی کریل‌ها به اعماق دریا می‌رفتند و هنگام شب نزدیک سطح می‌آمدند و تا ساعت‌ها بی‌وقفه آواز می‌خواندند.

پژوهشگران توانستند دو نهنگ را طی چند هفته دنبال کنند و متوجه شدند که آن‌ها در اواخر پاییز به‌طور ناگهانی تغذیه را متوقف کردند. طی یک روز، نهنگ‌ها درحالی‌که صفی رو به جنوب تشکیل دادند، به آوازخوانی در روز روی آوردند.

در طول تابستان، نهنگ‌های آبی هنگام جستجوی غذا در مسافت‌های وسیعی پراکنده می‌شوند. ممکن است نهنگ‌ها با گوش دادن به صدای همسایگان دور خود در هنگام شب‌، درمورد شرایط غذا در آن محدوده اطلاعاتی کسب کنند. آگاهی از این موضوع که چه زمانی نهنگ‌های دیگر درحال حرکت هستند، می‌تواند هدایت‌گر تصمیم آن‌ها درمورد زمان توقف شکار کریل و آغاز سفرشان به سمت آب‌های ملایم‌تر باشد.

با بررسی الگوی آوازخوانی نهنگ‌ها ممکن است بتوانیم پیش‌بینی کنیم که آن‌ها چه زمانی به مناطقی می‌رسند که در آن خطر برخورد با کشتی‌ها بالا است. اوستریچ می‌گوید تعداد قابل‌توجهی برخورد مرگ‌بار میان کشتی‌ها و نهنگ‌های آبی رخ داده است. استفاده از این رویکرد می‌تواند به مدیریت پویاتر این زیستگاه‌ها و خطوط حمل‌و‌نقل دریایی کمک کند تا درحالی‌که به کشتی‌ها اجازه‌ی حرکت بدهد، خطری برای نهنگ‌ها ایجاد نکند.

در شرایطی که تغییرات اقلیمی درحال تغییر زیستگاه و توزیع شکار نهنگ‌ها است، این موضوع که آن‌ها چگونه مهاجرت خود را زمان‌بندی می‌کنند، ازنظر توانایی پاسخ آن‌ها اهمیت زیادی دارد. اوستریچ می‌گوید: «یکی از مواردی که واقعا درمورد آن کنجکاو هستیم، این موضوع است که این نهنگ‌ها تا چه حد دربرابر تغییرات اکوسیستم انعطاف‌پذیر و سازش‌پذیر هستند.» دانشمندان اخیرا امواج گرمایی دریایی را در شمال شرقی اقیانوس آرام مشاهده کرده‌اند. درحالی‌که مشخص نیست این امر چه پیامدی در رابطه با کریل‌ها دارد، به‌گفته‌ی اوستریچ: «این نوعی تغییر سریع است که جانوران زیادی ازجمله نهنگ‌های آبی در آن درگیر هستند و باید برای بقای خود دربرابر آن سازگاری حاصل کنند.»

منبع: زومیت

نهنگ‌ها ما را از مرگ نجات می‌دهند؛ حالا نوبت ماست

دیجیاتو/ فعالان محیط زیست سال‌هاست که می‌گویند باید فکری به حال نهنگ‌ها بکنیم. نجات نهنگ‌ها روی جلد مجله‌ها، لیوان‌ها و پیکسل‌های متعددی رفته است، ولی همچنان به دید یک جوک به آن نگاه می شود. هیچ کس به صورت جدی به فکر نجات جان و آن ‌ها نیفتاده است. اما چرا باید نهنگ را نجات دهیم؟

نهنگ‌های بزرگ، علاوه بر بزرگ و بامزه بودن، بخش کثیری از کربن هوا را نیز جذب می‌کنند. در عمر ۲۰۰ ساله خود، این نهنگ‌ها کربن هوا را جذب کرده و پس از مرگ، کربن را به اعماق دریا‌ها می‌برند. بر اساس گزارش صدوق بین‌المللی پول (IMF)، هر نهنگ میلیون‌ها دلار به سرمایه‌های ملی کمک می‌کند. یکی از تحلیلگران این سازمان می‌گوید:

پتانسل جذب کربن هر نهنگ خارق‌العاده است. اگر بخواهیم میزان میانگین جذب کربن توسط هر نهنگ در طول زندگی‌اش را ارزیابی کنیم، به بیش از ۲ میلیون دلار می‌رسد.

هر نهنگ در طول زندگی خود، بیش از ۳۳ تن کربن جذب می‌کند. برای مثال درختان، در زمان مشابه تنها ۳ درصد این میزان را جذب می‌کنند. این طور که به نظر می‌رسد، نهنگ‌ها در حال نجات دادن ما هستند. اما داستان نجات ما توسط نهنگ به این جا ختم نمی‌شود. شواهد نشان می دهند که مدفوع نهنگ‌ها هم به کمک ما می‌آید.

مدفوع این نهنگ‌ها، غنی از آهن بوده که در افزایش رشد فیتوپلانکتون‌ها بسیار تاثیرگذار است. فیتوپلانکتون‌ها، منبع اصلی جانداران دریایی هستند که خود تقریبا بیش از نیمی از اکسیژن را تامین و ۴۰ درصد از کرین کره زمین را جذب می‌کنند. در این گزارش می‌خوانیم که این مقدار برابر با کربن دی اکسید جذب شده توسط ۱.۷ تریلیون اصله درخت است (معادل ۴ برابر جنگل‌های آمازون)؛ یا ۷۰ برابر جذب تمامی درخت‌های پارک ملی ردوود آمریکا طی یک سال.

در ادامه این گزارش می‌بینیم که افزایش یک درصدی فیتوپلانکتون‌ها باعث جذب صدها میلیون کربن بیشتر می‌شود. یا به عبارتی انگار به یک باره ۲ میلیارد اصله درخت بالغ سر از زمین در آورد. با این حال این هفته در رابطه با تغییرات اقلیمی در مادرید اسپانیا جلسه‌ای برگزار می‌شود و شاید نجات نسل نهنگ‌ها هم بخشی از برنامه باشد.

در بخشی از این گزارش گفته شده که پیامدهای اقتصادی نهنگ‌ها، باید به صدر لیست جامعه تغییرات اقلیمی راه یابد، زیرا نقش نهنگ‌ها در از بین بردن یا جبران تغییرات اقلیمی، بسیار تعیین کننده است. حفاظت از وال، می‌تواند بسیار هزینه‌بر و طاقت‌فرسا باشد. در این گزارش به جمعیت نهنگ‌ها در مقابل صرفه‌جویی‌ها و دیگر بهره‌وری‌های آن‌ها ارزشی داده شده و گفته می‌شود که حتی بر صنعت توریسم هم تاثیر می‌گذارد. از همین رو دانشمندان ارزش کل جمعیت وال‌های را بالغ بر یک تریلیون دلار برآورد کرده‌اند.

با این حال با توجه به وابستگی شدید اقتصاد جامعه جهانی به سوخت‌های فسیلی، نمی‌توان تنها راه حل رهایی از کربن را در نجات نهنگ دانست. اما می‌توان این موجودات غول پیکر را به عنوان یکی از عناصر کلیدی در راه حفظ و پاکی دنیا از آلودگی‌ها در نظر گرفت.