شعار روز جهانی دامپزشکی ۲۰۲۰: «محافظت از محیط زیست برای بهبود سلامت حیوانات و انسان»

۲۵ آوریل «روز جهانی دامپزشکی» است و هر ساله توسط انجمن جهانی دامپزشکی گرامی داشته می‌شود و مهمترین اهداف حرفه دامپزشکی مورد بحث و ارزیابی قرار می‌گیرد .

به گزارش حکیم مهر به نقل از روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور،  روز  ۲۵ آوریل توسط سازمان بهداشت جهانی (OIE)  و انجمن دامپزشکی جهانی (WVA) ، به منظور افزایش سطح آگاهی عمومی در رابطه با اهداف و نقش مهم دامپزشکی در جهان، به عنوان «روز جهانی دامپزشکی» نامگذاری شده است .

هر ساله، OIE و WVA یک عنوان موضوع را برای روز جهانی دامپزشکی به عنوان شعار آن سال انتخاب کرده و اعلام می‌دارند. امسال یعنی سال 2020 میلادی، تمرکز اصلی بر محافظت از محیط زیست برای بهبود سلامت حیوانات و انسان است که نه تنها بر اهمیت پرورش اصولی و سلامت حیوانات، بلکه در نقش محافظت از محیط زیست در سلامت و بهبود زندگی حیوانات و انسان‌ها تاکید می‌کند .

البته به نظر می‌رسد در سال جاری به دلیل شیوع بیماری کووید -19 در بسیاری از نقاط جهان و درگیری شدید اذهان عمومی به این موضوع و محدودیت شدید در برگزاری هرگونه گردهمایی و برنامه حضوری، برنامه خاصی برای این روز تدارک دیده نشده است .

روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور نیز فرارسیدن این روز را به همه دامپزشکان و سایر رده های حرفه دامپزشکی  در سرتاسر جهان از جمله همکاران دامپزشکی کشورمان تبریک می‌گوید .

انگل مالاریا خود را از سیستم ایمنی بدن مخفی می کند

یک تحقیق جدید نشان داد چگونه یک نوع انگل مالاریا عملکرد سیستم ایمنی بدن برای نابودی آن را دشوار می کند و منجر به تشکیل لخته های خون کشنده می شود.

مالاریا یک بیماری است که از طریق پشه به وجود می آید و می تواند منجر به کاهش سلولهای لنفوسیتی خون شود. این امر به نوبه خود، می تواند خطر مرگ بیمار را افزایش دهد. اکنون محققان می گویند، نوعی انگل مالاریا وجود دارد که می تواند از خود در برابر سیستم ایمنی بدن محافظت کند. این یک پدیده جذاب و خطرناک است زیرا سیستم ایمنی همان چیزی است که بدن شما را در مقابله و نابودی انگل مالاریا کمک می کند.

در یک مطالعه جدید، محققان دریافتند که این انگل که شدیدترین نوع مالاریا را به وجود می آورد، از پروتئین ها استفاده می کند تا سلول های قرمز خون را چسبناک کند. این روش، کار سیستم ایمنی بدن را برای از بین بردن این انگل دشوار می کند و به تشکیل لخته های خون بالقوه کشنده منجر می شود. محققان این مطالعه مشخص کرده اند که چگونه این انگل می تواند این روند را کنترل کند. مجله نیچر میکروبیولوژیNature Microbiology این تحقیق را منتشر کرده که در آن چگونگی فرار انگل موسوم به Plasmodium falciparum ، از سیستم ایمنی بدن تشریح شده است. این انگل سالانه باعث بیش از 95 درصد از 400 هزار مرگ و میر ناشی از مالاریا است.

 این انگل به محض وارد شدن به جریان خون انسان، پروتئین ها را درون گلبول قرمز میزبان رها می کند و سپس به سطح خارجی سلول می چسبد. این پروتئین ها به سایر سلول های خونی و دیواره رگ های خونی می چسبند تا سلول های آلوده دیگر در بدن گردش نکنند و از طحال عبور نکنند.

این امر از این انگل محافظت می کند زیرا طحال و سلولهای ایمنی موجود در آن، این سلولهای آلوده را از بین می برد. این چسبندگی همچنین می تواند منجر به تجمع سلول های خونی و تبدیل به لخته های خون شود. با انسداد جریان خون به اندام های حیاتی، این لخته ها می توانند عواقب مرگباری داشته باشند به خصوص اگر در مغز یا بدن جنین تشکیل شوند.

نبرد مسلحانه بین بدن انسان و انگل‌ها

هلد دیویس، نویسنده همکار و دکتر آزمایشگاه سیگنال دهی در انگل های آپیکومپلکسان در کریک در نورثهمپتون انگلیس ​​می گوید: این گونه انگل مالاریا قادر به استفاده از انواع مختلفی از همان پروتئین برای چسبنده کردن سلول های قرمز خون است. بنابراین، اگر بدن آنتی بادی هایی تولید کند که کار یک گونه را متوقف کن ، انگل می تواند به سادگی به نوع دیگری تبدیل شود و این امر منجر به یک نبرد مسلحانه دائمی می شود.

چه چیزی ممکن است علیه این انگل موثر باشد

یک مسیر بالقوه موثرتر برای درمان می تواند هدف قرار دادن ساز و کاری است که مالاریا برای انتقال پروتئین ها به سطح سلول استفاده می کند. محققان می گویند، این بدان دلیل است که ممانعت از انتقال این پروتئین، علائم را کاهش می دهد و به بدن اجازه می دهد انگل ها را پاک کند. آنها پروتئین هایی موسوم به کینازها را شناسایی کردند که در جذب پروتئین های چسبنده به سطح سلول نقش دارند. کینازها آنزیم هایی هستند که می توانند بسیاری از پروتئین های دیگر را روشن یا خاموش کنند و اغلب فرآیندهای مهم موجود در سلول ها را تنظیم می کنند.

سایر انواع مالاریا که انسان را آلوده می کنند، این کینازها را آزاد نمی کنند. هوگو بلدا ، از نویسندگان اصلی این مقاله که دانشجوی دکتری است می گوید: بنابراین، ما پیش بینی کردیم که اینها برخی از عواملی هستند که این گونه را مرگبارتر می سازند.

محققان می گویند: ما در تحقیقات خود، بررسی کردیم که وقتی پروتئین کینازهای مختلف را از انگلی که در خون انسان زندگی می کرد جدا کردیم، چه اتفاقی افتاد. یک پروتئین، نقش مهمی در کنترل چسبندگی سلول ها داشت. دیگر پروتئین ها ممکن است برای جنبه های ناشناخته زیست شناختی انگل مورد نیاز باشند. این بسیار هیجان انگیز است و به درک بهتر ساز وکار بیماری کمک می کند.

منبع: سیناپرس

محققان از کشف شش نوع جدید ویروس کرونا در خفاش ها خبر دادند

تیمی از محققان شش ویروس پیشتر ناشناخته را شناسایی کرده اند که متعلق به همان خانواده کرونا ویروس عامل پاندمی کووید ۱۹ است. در این پژوهش که با حمایت موسسه حفاظت از حیات وحش و پارک جانورشناسی اسمیتسونین انجام گرفت دانشمندان ۶ ویروس کرونا جدید را در خفاش هایی شناسایی کردند که در کشور میانمار واقع در جنوب شرقی آسیا زندگی می کردند.

کرونا ویروس ها گروهی از ویروس های حاوی پاتوژن هایی هستند که باعث بروز سندروم تنفسی حاد (سارس)، مرس (سندروم تنفسی خاورمیانه) و این اواخر کووید ۱۹ شدند. البته براساس اعلام محققان هیچیک از ویروس های شناسایی شده در این تحقیق ارتباط نزدیکی با پاتوژن های عامل سه بیماری یاد شده ندارند.

طبق اعلام دانشمندان نتایج این پژوهش نشان می دهد که کود مرغی یا گوانو از جمله مسیرهای احتمالی انتقال کرونا ویروس ها به انسان است و این خطر برای اهالی میانمار که کودهای مرغی را جمع آوری می کنند بسیار بالاست. دانشمندان خاطرنشان کردند که در آینده احتمالا کرونا ویروس های جدید دیگری کشف خواهند شد.

مولفان این پژوهش اینطور نوشتند:

تغییر کاربری زمین ها همچنان ادامه پیدا می کند و این امر باعث نزدیک شدن انسان به محل زندگی خفاشها خواهد شد و در نتیجه نرخ مواجهه انسان با کرونا ویروس ها بالا می رود. این مساله به ظهور ویروس های جانوری تازه می انجامد و ضروریست که نظارت و مراقبت مستمر روی حیوانات صورت بگیرد.

دانشمندان بر ضرورت انجام تحقیقات تازه برای مشخص شدن خطرات احتمالی کرونا ویروس های جدید کشف شده برای انسان تاکید کردند.

سوزان موری مدیر برنامه سلامت جهانی اسمیتسونین و از مولفان این مقاله در اظهار نظری گفت:

بسیاری از انواع کرونا ویروس خطری برای انسان ندارند اما اگر بیماری ها زود هنگام در حیوانات شناسایی شوند فرصت لازم برای بررسی تهدیدات احتمالی آنها به وجود می آید. نظارت، تحقیقات و آموزش آگاهانه بهترین ابزارهایی هستند که برای پیشگیری از ایجاد پاندمی ها پیش روی ما قرار دارند.

به گفته دانشمندان تغییرات گسترده در کاربری زمین ها نظیر جنگل زدایی و تبدیل مراتع به زمین های کشاورزی میتوانند رابطه میزبان-پاتوژن را تغییر دهد و مواجهه انسان با حیات وحش و پاتوژن هایشان را بیشتر کند و در نتیجه احتمال تبادل این پاتوژن ها میان حیوان و انسان بیشتر خواهد شد.

علاوه بر این افزایش جمعیت حیوانات اهلی و سیستم های صنعتی پرورش مرغ که جمعیت این حیوانات را به صورت مصنوعی زیاد می کند باعث تقویت پاتوژن های حیوانی و انتقال آنها به انسان می گردد.

علاوه بر این در دهکده جهانی که سفرهای هوایی میان کشورها و انتقال مردم از نقاط متراکم جمعیتی به مناطق دیگر به سهولت انجام می گیرد شرایط کافی برای گسترش و شیوع بیماری های عفونی فراهم است.

دانشمندان مرتبا بر این امر صحه می گذارند که خفاش ها مخازن طبیعی از ویروس ها هستند. در واقع فرض بر این است که SARS-CoV-2 و دیگر انواع کرونا ویروس نظیر پاتوژن های عامل سارس از بدن خفاش ها نشات گرفته اند و در ادامه از طریق یک میزبان واسطه به انسان منتقل شده اند.

مرجع: دیجیاتو

تحقیق جدید از دوستی طولانی مدت بین فلامینگوها خبر می‌دهد

محققان تحقیقی انجام داده و منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد فلامینگوها رابطه دوستی طولانی مدت شکل می‌دهند و از هم نوعانی که نتوانند با آن‌ها کنار بیایند، دوری می‌کنند.

محققان دانشگاه اکستر انگلستان (University of Exeter)  بین سال‌های 2012 تا 2016 روی چند دسته از فلامینگوها با گونه‌های مختلف تحقیق کردند. آن‌ها متوجه شدند با اینکه فلامینگوها موجوداتی بسیار اجتماعی هستند، ولی بیشتر زمان خود را با «دوستان نزدیک» سپری می‌کنند.

روابط اجتماعی در دسته‌ فلامینگوها به شکل جفت نر و ماده، دوستی با هم جنس و دوستی نزدیک بین سه تا چهار فلامینگو دیده می‌شود. «Paul Rose»، نویسنده اصلی مقاله می‌گوید: «مطالعات ما نشان می‌دهند که جوامع فلامینگوها پیچیده است. آن‌ها به جای دوستی‌های گذرا و تصادفی، روابط دوستی طولانی مدت شکل می‌دهند.»

به گفته او فلامینگوها پیدا کردن جفت و گذراندن وقت با آن‌ها را به سادگی انجام نمی‌دهند. بعضی از جفت‌های نر و ماده بیشتر اوقات را کنار هم سپری می‌کنند، ولی روابط اجتماعی میان این پرندگان به همین یک مورد ختم نمی شود. در بین آن‌ها جفت‌های نر یا ماده و حتی گروه‌های سه تایی یا چهارتایی هم دیده می‌شوند.

فلامینگوها طول عمر بالایی دارند. سن برخی از فلامینگوهایی که در این تحقیق از آن‌ها استفاده شده، به دهه 60 میلادی بر می‌گردد و این تحقیق نشان می‌دهد که دوستی آن‌ها در طول چندین سال پایدار می‌ماند.

به گفته Rose، فلامینگوها مثل انسان‌ها روابط اجتماعی را به دلایل مختلف شکل می‌دهند و طولانی مدت بودن روابط از اهمیت بالای آن‌ها برای زنده ماندن حکایت می‌کند. به گفته او این تحقیق در نحوه رفتار انسان‌ها با این موجودات هم اثر می‌گذارد و فلامینگوهایی که رابطه نزدیکی با هم دارند را نباید از هم جدا کرد.

به گفته محققان احتمال شکل‌گیری روابط اجتماعی در فلامینگوها در فصل جفت‌گیری (بهار و تابستان) بیشتر است.

محققان همچنین با مقایسه سلامت فلامینگوها در سه دسته متوجه شدند رابطه‌ای بین سلامت آن‌ها با میزان فعالیت اجتماعی وجود ندارد. دکتر Roseمی‌گوید این یعنی فعالیت‌های اجتماعی آنقدر برای فلامینگوها مهم است که حتی با احساس ناخوشی آن را ادامه می‌دهند.

یافته‌های این تحقیق در ژورنال Behavioural Processes منتشر شده است.

منبع: دیجیاتو

چرا کرونا برخی افراد را به‌شدت بیمار می‌کند؟

شرکت ژنتیکی 23andMe می‌خواهد پایگاه داده‌ی خود را برای یافتن سرنخ‌هایی درباره‌ی این مسئله واکاوی کند که چرا ویروس کرونا به برخی مردم آسیب بیشتری می‌زند.

ویروس کرونا جدید عامل همه‌گیری جهانی کووید ۱۹، اولین‌بار سال گذشته در چین ظاهر شد و مهاجمی با فرصت برابر است. به‌نظر می‌رسد این ویروس بدون توجه به سن و نژاد و جنس، با نرخ برابری افراد را آلوده کند. این مسئله با فرض جدیدبودن ویروس و مصونیت‌نداشتن تقریبا هیچ انسانی از قبل دربرابر آن معقول به‌نظر می‌آید.

بیماری ناشی‌ از ویروس کرونا جدید یعنی کووید ۱۹، ازنظر تظاهرات خود متغیرتر است. تنها برخی افراد آلوده و کسانی که بیمار می‌شوند، طیف وسیعی از علائم بیماری را تجربه می‌کنند؛ برخی دچار تب و سرفه می‌شوند؛ برخی دیگر گرفتگی شکم و اسهال را تجربه می‌کنند؛ و برخی اشتها و برخی حس بویایی خود را از دست می‌دهند. برخی افراد با استفاده از رژیم مداوم مایعات می‌توانند در خانه بمانند و آن را تحمل کنند و برخی دیگر نیز به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا می‌کنند.

افراد سال‌خورده و افراد دچار مشکلات سلامتی دیگری و مردان، بخش عمده‌ی تلفات را تشکیل می‌دهند؛ اما نه همیشه. در کشور آمریکا، بخش درخورتوجهی از افرادی که دچار علائم شدید و بستری هستند، بزرگ‌سالانی هستند که سن آن‌ها کمتر از ۴۰ سال است. کودکان به‌ویژه نوزادان نیز دربرابر این بیماری شکست‌ناپذیر نیستند.

دانشمندان برای درک علت این تفاوت‌ها در حال بررسی دقیق داده‌های اپیدمیولوژیکی تکه‌تکه‌ای هستند که از کانون‌های شیوع بیماری مانند چین و ایتالیا و آمریکا آمده است و به‌دنبال الگوهایی در عواملی مانند سن، نژاد، جنس، وضعیت اجتماعی‌اقتصادی، رفتارها و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی می‌گردند. آن‌ها اکنون در جست‌وجوی سرنخ‌هایی در این زمینه، شروع به کاوش داده‌های ژنتیکی کرده‌اند.

روز دوشنبه، شرکت 23andMe مطالعه‌ی جدیدی با هدف آشکارکردن تفاوت‌های ژنتیکی آغاز کرد که ممکن است به توضیح این مسئله کمک کند که چرا افراد مبتلا به کووید ۱۹، پاسخ متفاوتی به عفونت می‌دهند. این شرکت ژنتیکی به تعدادی پروژه‌ی دانشگاهی در حال ظهور پیوسته است که قصد دارند پاسخ همین پرسش را پیدا کنند.

پژوهش‌های گذشته نشان می‌دهد برخی از واریانت‌های ژنی می‌توانند افراد را درمعرض خطر بیشتر بیماری‌های عفونی خاص قرار دهند. برخی واریانت‌های دیگر محافظت‌کننده هستند؛ مانند جهش CCR5 که موجب می‌شود افراد حامل آن دربرابر HIV مقاوم شوند. در این مرحله، هنوز خیلی زود است که بگوییم نقش DNA در آسیب‌پذیری دربرابر کووید ۱۹ چقدر است؛ اما این یافته‌ها ممکن است روزی برای شناسایی افرادی که دراثر ابتلا دچار بیماری شدیدی می‌شوند و نیز برای شتاب‌دادن به پژوهش درزمینه‌ی یافتن درمان‌های جدید استفاده شود. جویس تانگ، معاون پژوهشی شرکت 23andMe می‌گوید:

می‌خواهیم بدانیم چگونه ژن‌های شما روی پاسختان دربرابر ویروس تأثیر می‌گذارند. امیدواریم با جمع‌آوری داده‌های افرادی که آزمایش شده‌اند و بیماری کووید ۱۹ در آن‌ها تشخیص داده شده، بتوانیم درباره‌ی زیست‌شناسی بیماری چیزی بیاموزیم و به جامعه‌ی علمی برای کمک به درمان موفقیت‌آمیزتر افراد کمک کنیم.

درحالی‌که شرکت‌های دیگر آزمایشِ DNA در خانه آزمایشگاه‌های بسته‌شده‌ی خود را به عملیات آزمایش کووید ۱۹ اختصاص داده‌اند، شرکت 23andMe تصمیم گرفته است از دارایی منحصر‌به‌فرد خود استفاده کند. پایگاه داده‌ی این شرکت متشکل‌ از اطلاعات بیش از ۱۰ میلیون مشتری است و ۸۰ درصد از آن‌ها رضایت داده‌اند اطلاعات ژنتیکی و جزئیات دیگر گزارش‌داده‌شده برای اهداف پژوهشی استفاده شود.

شرکت 23andMe سال‌های زیادی را صرف ساخت پلتفرمی کرده است که استفاده از داده‌ها را آسان‌تر کند. یکی از نتایج این کار آن است که هر پروفایل ژنتیکی همراه‌با صدها نقطه‌داده فنوتیپی می‌آید؛ مانند اینکه مشتری در زندگی خود چقدر سیگار کشیده یا اینکه کسی در خانواده‌ی او دچار بیماری دیابت بوده است یا خیر.

آخرین نظرسنجی که به‌صورت زنده در پورتال مشتری 23andMe انجام می‌شود، از مشتریان سؤالاتی درباره‌ی محل زندگی و نوع فاصله‌گیری اجتماعی‌ رعایت‌شده‌شان و آزمایش دادن یا ندادن بیماری کووید ۱۹، تشخیص داده شدن یا نشدن بیماری در آن‌ها یا درمعرض قرار گرفتن یا نگرفتن آن‌ها می‌کند. این نظرسنجی فقط برای مشتریان آمریکایی شرکت 23andMe باز است.

مقام‌های این شرکت امیدوار هستند بتوانند صدها هزار مشتری را در مطالعه ثبت‌نام کنند؛ ازجمله افرادی که نتیجه‌ی آزمایش آن‌ها مثبت یا منفی بوده و کسانی که علائم شبیه آنفلوانزا را تجربه کرده‌اند؛ اما هنوز آزمایش نشده‌اند و افرادی که اعضای خانواده‌ی آن‌ها دچار عفونت شده‌اند.

آدام اوتون یکی از دانشمندان شرکت 23andMe و هدایت‌کننده‌ی مطالعه‌ی جدید کووید ۱۹ است. به‌گفته‌ی وی، افرادی که نتیجه‌ی آزمایش آن‌ها مثبت می‌شود،نظرسنجی پیگیری درباره‌ی شدت علائم بیماری و بستری شدن یا نشدن را دریافت می‌کنند. هر فردی که در این مطالعه شرکت کند، هر ماه برای پاسخ به پرسش‌های بیشتری دعوت می‌شود؛ بنابراین شرکت 23andMe می‌تواند هر مورد جدیدی را ثبت کند که در طول زمان در این گروه رخ می‌دهد. اگر شرکت پاسخ‌های کافی از افراد دچار کووید ۱۹ جمع‌آوری کند، گروه پژوهشی 23andMe نوعی تجزیه‌و‌تحلیل آماری به‌نام مطالعه‌ی همسبتگی سرتاسر ژنوم (GWAS)  را انجام خواهد داد.

در روش GWAS افراد به گروه های مختلفی تقسیم می‌شوند که در این مورد احتمالا گروه‌بندی براساس علائم بیماری انجام می‌شود. مرحله‌ی بعد، غربالگری داده‌های DNA به‌منظور بررسی این مسئله است که آیا برخی از واریانت‌های ژنتیکی تک‌حرفی در برخی از گروه‌ها با فراوانی بیشتری دیده می‌شود یا خیر. اگر چنین چیزی بارها اتفاق افتد، آن‌ها با کمی اطمینان می‌توانند بگویند واریانت‌ها با علائم مرتبط هستند.

مایکل اسنایدر، رئیس گروه ژنتیک دانشگاه استنفورد، می‌گوید این پیش‌بینی دشوار است که چه نوع ژن‌هایی در این عملیات کاوش DNA بیرون می‌آیند؛ اما احتمال بسیاری از آن‌ها مربوط به مناطقی از ژنوم می‌شوند که مسئول سازمان‌دهی پاسخ ایمنی بدن هستند. او می‌گوید:

به‌طورکلی، می‌دانیم ژنتیک روی جریان یک عفونت ویروسی تأثیر می‌گذارد. باتوجه‌به اینکه در طول تاریخ، انسان‌ها در محیط‌های مختلف تکامل یافته‌اند و درمعرض پاتوژن‌های خاص قرار گرفته‌اند، این مسئله موردانتظار است. منطقی است سیستم ایمنی بدن افراد مختلف به‌طرز متفاوتی تنظیم شود. درواقع، واکنشی بیش‌ازحد و خطرناک سیستم ایمنی با نام طوفان سیتوکین موجب مرگ بسیاری از بیماران مبتلا به سارس شد و گمان می‌رود مسئول برخی از تلفات کووید ۱۹ در میان بیماران جوان نیز باشد.

کاندیدای احتمالی دیگر، ژن کدکننده‌ی گیرنده‌ی ACE2 است. این گیرنده که روی سطح سلول‌های ریه و دیگر سلول‌های انسانی یافت می‌شود، دروازه‌ی مولکولی است که ویروس کرونا از راه آن به بدن نفوذ می‌کند. تعییرات کوچک این ژن ممکن است به بیان نسخه‌هایی از گیرنده منجرشود که بازکردن آن ساده‌تر یا مشکل‌تر شود. درمقابل، تغییر در مناطقی از ژنوم که ژن ACE2 را روشن یا خاموش می‌کنند، نیز ممکن است مهم باشد. فعالیت کمتر ژن ممکن است به‌معنای آن باشد که سلول‌های فرد گیرنده‌های کمتری تولید می‌کنند که ویروس بتواند به آن‌ها چنگ بزند.

اسنایدر می‌گوید در این مرحله هنوز خیلی زود است که درباره‌ی نقش ژن‌ها در تعیین پیامدهای کووید ۱۹ صحبت کنیم؛ اما او مایل است شرط ببند پروژه‌هایی نظیر برنامه‌ی شرکت 23andMe احتمالا واریانت ژنتیکی واحدی را شناسایی نمی‌کنند که بگوید آیا فردی سرانجام از بخش مراقبت‌های ویژه سر درخواهد آورد یا نه. وی به یکی از پیش‌بینی‌کننده‌های قدرتمند سرطان اشاره می‌کند که دانشمندان شناسایی کرده‌اند؛ یعنی جهشی در ژن BRCA که احتمال ابتلای فرد به اشکال خاصی از سرطان سینه را چهاربرابر می‌کند. اسنایدر دراین‌باره می‌گوید:

اگر آن‌ها چیزی به قدرتمندی BRCA پیدا کنند، تعجب خواهم کرد.

علت آن است که روش GWAS در شناسایی جهش‌هایی که به‌طور مکرر در یک جمعیت رخ می‌دهند و هرکدام اثر کمی بر حساسیت فرد دربرابر بیماری می‌گذارند، بهترین عملکرد را دارد. ازآنجاکه GWAS معمولا روی نوع داده‌های ژنتیکی محدودی اجرا می‌شود که 23andMe جمع‌آوری کرده است (تصویری فوری ازحدود ۶۰۰ هزار مکان در ژنوم)، احتمال انتخاب واریانت‌های رایج درمقایسه‌با واریانت‌های کمیاب بیشتر است.

استفان چاپمن، پزشک و پژوهشگر مرکز پژوهشی ژنتیک انسانی ولکام تراست دانشگاه آکسفورد، می‌گوید احتمالا این جهش‌های کمیاب هستند که در موارد شدید بیماری نقش دارند. در اواسط دهه‌ی ۲۰۰۰، او برخی از اولین مطالعات ژنتیکی درباره‌ی استعداد ابتلا به ذات‌الریه باکتریایی را انجام داد و جهش‌های نادری در ژن‌های مرتبط با ایمنی پیدا کرد که موجب می‌شدند افراد بزرگ‌سال و کودک دربرابر حمله‌ی نوع خاصی از باکتری حساس باشند. چاپمن حدس می‌زند جهش‌های کمیاب مشابهی در عملکرد ایمنی یا پاسخ‌های التهابی وجود داشته باشند که می‌تواند موجب شود افراد جوان فاقد آسیب‌پذیری خطرناک در‌ بخش مراقبت‌های ویژه بستری شوند. او می‌گوید:

از دیدگاه من، این عیب بزرگ GWAS است. این روش جهش‌های نادر و سبب‌شونده را پیدا نمی‌کند.

یافتن جهش‌های مذکور مستلزم گرفتن نمونه‌ای از خون افراد دچار حالت‌های شدید و تعیین توالی کل ژنوم آن‌ها است. رمزگشایی DNA افراد جوانی که به دستگاه‌های تنفس مصنوعی وصل هستند، ممکن است آسیب‌پذیری ژنتیکی منحصربه‌فرد دربرابر کووید ۱۹ را نشان دهند. برعکس، DNA افراد سال‌خورده‌ای که نتیجه‌ی آزمایش کووید ۱۹ در آن‌ها مثبت شده؛ اما دچار علائمی نیستند، شاید حاوی جهش‌های محافظ دربرابر بدترین فرم‌های بیماری باشد.

اکنون بیش از ۹۰ مورد از چنین پروژه‌های توالی‌یابی در آزمایشگاه‌های سرتاسر جهان در حال انجام است. برخی از آن‌ها مانند بیوبانک بریتانیا، مطالعات ژنتیک جمعیت هستند که هزاران فرد داوطلب را سال‌ها پیگیری می‌کردند. طبق گزارش مجله‌ی ساینس، شرکت ایسلندی DeCODE Genetics که چندین دهه است داده‌های ژنوم و سلامت ۳۶۴ هزار فرد ساکن این جزیره را جمع‌آوری می‌کند، مجوز دولت را برای انتشار نتایج آزمایش‌های کووید ۱۹ خود گرفته است. برخی دیگر، مطالعات جدیدی هستند به‌طور خاص به بیماران کووید ۱۹ می‌پردازند. پژوهشگران دانشگاه هلسینکی به‌منظور ادغام داده‌های ژنتیکی حاصل‌ از پروژه‌های مختلف، اتاق پردازش مرکزی به‌نام Covid-19 Host Genetics Initiative راه‌اندازی کرده‌اند.

با داشتن داده‌های بیشتر، قدرت آماری و امید به یافتن جهش‌هایی افزایش پیدا می‌کند که ممکن است تجربه‌ی فرد از بیماری جدید و نیز دوره‌ی مبارزه‌ی انسان با آن را تغییر دهد؛ اما انتظار نداشته باشید که به‌زودی کارت امتیاز ژنتیکی برای کووید ۱۹ به‌دستتان برسد. چاپمن می‌گوید محتمل‌ترین پیامد حاصل‌ از این مطالعات، داشتن توانایی شناسایی افراد حساس‌تر براساس DNA آن‌ها نیست؛ بلکه درک بهتر از مسیرهای مولکولی درگیر در فرم‌های شدید بیماری کووید ۱۹ است. چاپمن می‌گوید:

در بیماری جدید و ویرانگر انسانی، نیاز فوری به درک زیست‌شناسی وجود دارد.

مکان‌یابی ژن‌هایی که پاسخ‌های ایمنی متفاوت را هدایت می‌کنند، ممکن است اهداف درمانی جدیدی ارائه کند یا به پزشکان کمک کند مراقبت‌های اختصاصی‌تری برای هر فرد فراهم کنند. چاپمن می‌گوید:

هم رویکرد GWAS و هم توالی‌یابی کل ژنوم می‌توانند نقش ارزشمندی در اینجا ایفا کنند.

سن، بیماری‌های زمینه‌ای، دسترسی زودهنگام به آزمایش و کیفیت مراقبت، بیش از هرچیز در تعیین این موضوع اهمیت دارد که چه کسی دراثر کووید ۱۹ جان خود را از دست می‌دهد و چه کسی زنده می‌ماند. باوجوداین، یقینا DNA نیز نقشی در شکل‌دادن به پیامدهای بیماری ایفا می‌کند و هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری درباره‌ی آن باقی مانده است.

منبع: زومیت