ژاپنی‌ها از روبات‌های ترسناک به شکل گرگ برای دور کردن خرس‌ها استفاده می‌کنند

اگر به شهر تاکیکاوا در ژاپن بروید، چیز عجیبی می‌بینید: روبات‌هایی به شکل گرگ.

این روبات‌ها برای پیشگیری از حمله خرس‌ها در این شهر استفاده می‌شوند. مشکل حمله خرس‌ها در این شهر مدتی جدی شده بود. طوری که فقط در سال ۲۰۱۹، گزارش‌های حمله خرس‌ها به ۱۵۷ مورد رسید. بعد از نصب گرگ‌های روباتیک، دیگر هیچ حمله‌ای گزارش نشد.

خرس‌ها البته در این میان تقصیری نداشتند، این انسان‌ها هستند که با تغییر محیط زیست به آنها فشار می‌آورند. در مورد ژاپن، کاهش میوه بلوط که یکی از منابع تغذیه خرس‌ها بود، مسئول افزایش حمله آنها گزارش شده بود. خرس‌ها عادت دارند که قبل خواب زمستانی از این میوه‌ها تغذیه کنند و قسمتی از کالری مورد نیاز خود را تامین نمایند.

متاسفانه جنگل‌زدایی و افزایش رشد شهرها، حاشیه طبیعی بین خرس‌ها و انسان‌ها را کاهش داده و طبعا میزان تماس و حملات بیشتر شده است.

خوشبختانه ژاپنی‌ها از راه حل کشتار خرس‌ها استفاده نکردند و روبات‌های گرگی را ترجیح دادند. این گرگ‌ها البته ثابت هستند و فقط سر و گردن آنها حرکت می‌کند و صدای زوزه وحستناکی از آنها خارج می‌شود که همین برای نزدیک نشدن خرس‌ها کافی است.

خرس‌های سیاه و گرگ‌ها در حیات وحش ژاپن در بخش‌های مرکزی و شمالی کشور زندگی می‌کنند. متاسفانه گرگ‌ها به خاطر شکار بی‌رویه و کاهش منابع مودر نیاز، تقیریبا منقرض شده‌اند.

منبع: 1pezeshk.com

آشنایی با انواع اسب‌های ایرانی و ویژگی‌های آن‌ها

اسب‌های ایرانی از جنبه‌های گوناگونی مانند نژاد، اصالت و زیبایی در نوع خود منحصر‌به‌فرد هستند. اسب‌های ایرانی نژاد‌های متعددی دارند که با آمیزش مصنوعی و طبیعی به وجود آمده‌اند. در گذشته دسترسی کشور ایران برای خرید اسب محدوده بوده است. از‌این‌رو، ایرانی‌ها مجبور به پرورش اسب در مناطق زندگی خود با توجه به شرایط آب و هوایی موجود شدند. به ‌این ‌ترتیب ایران بعد‌ها به زادگاه پرورش اسب در دنیا مشهور شد.

نژاد اسب‌های ایرانی هر‌یک بر‌اساس تاریخچه و خصوصیاتی که دارند نام‌گذاری شده‌اند که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

نژاد اسب کردی

اسب‌های کردی را به‌خاطر ظاهر زیبایی که دارند می‌شناسند. اجداد آن‌ها به «نسایی» معروف هستتند. «نسایی» نام جلگه‌هایی است که این اسب‌ها در آن جا پرورش پیدا کرده‌اند. اسب‌های کرد به تغذیه کمی نیاز دارند و به استقامت بالا مشهور هستند. به‌طوری که در نواحی سرد کوهستانی از این اسب‌ها برای عبور از مناطق صعب العبور و امداد و نجات به‌جای وسایل نقلیه دیگر استفاده می‌شود. نژاد اسب کردی یکی از نژادهای باارزش و اصیل ایرانی است که در دنیا نیز بسیار مشهور شده است.

اسب خزر

اسب خزر که آن را با نام‌هایی همچون «اسبچه خزر» و «اسب کاسپین» می‌شناسند، بیش از ۳۰۰۰ سال قدمت دارد و نه‌تنها در ایران، بلکه درجهان به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین اسب‌های دنیا شناخته می‌شود. جالب است بدانید کارشناسان، نژاد این اسب را به دوران قبل از تاریخ نسبت می‌دهند و ادعا می‌کنند استخوان‌های اجدادشان را در کنار حیوانات منقرض شده‌ای مانند دایناسور‌ها پیدا کرده‌اند. نژاد اسب عرب نیز با وجود قدمت زیاد آن، به نژاد اسب خزر برمی‌گردد.

در تاریخ کشور ما نیز این اسب حضور پر رنگی دارد و پادشاهانی مثل داریوش وکوروش هخامنشی با بستن این اسب به ارابه به شکار می‌پرداختند. تا سال‌های زیاد، افرادی گمان می‌کردند این اسب منقرض شده است؛ اما بعدها مشخص شد در منطقه خزر شهر آمل تعدادی از این نژاد خاص هنوز پرورش پیدا می‌کنند.

اسب عرب

اسب عرب یا اسب اصیل در زمره نژادهای اسب سبک جهان است و به منطقه خاور میانه تعلق دارد. دلیل نام‌گذاری این اسب ایرانی به اسب عرب، به این دلیل است که در گذشته کشور ما بسیار پهناور بوده و کشورهای عربی کنونی نیز جزو خاک ایران محسوب می‌شدند.

اسب‌های عرب را از روی شکل سر و دم بلند آن‌ها می‌توانید تشخیص دهید. این اسب‌ها در گذشته توسط بازرگانان یا به‌خاطر جنگ به نقاط دیگر جهان راه پیدا کردند. اسب عرب را به‌خاطر سرعت، فرمان‌پذیری و قدرت تحمل بالایی که دارد، با اسب‌های نژاد دیگر آمیزش می‌دهند تا این ویژگی‌ها به نژاد‌های دیگر نیز منتقل شود. از دیگر ویژگی‌های اسب عربی به هوش سرشار، حساسیت، زیرکی و خون‌گرم بودن آن می‌توان اشاره کرد.

اسب قره باغ

اسب قره باغ که آن را جزو اسب‌های باستانی ایران می‌دانند، از لحاظ ویژگی‌های ظاهری و ژنتیکی نسبت به سایر اسب‌های ایرانی وضعیت مناسب‌تری دارد؛ اما به‌عنوان نژاد اسب ایرانی تاکنون ثبت جهانی نشده است. این اسب‌ها در مناطق کوهستانی زندگی می‌کنند، جثه‌ای متوسط دارند و عضلات آن‌ها متناسب با زندگی در شرایط کوهستانی است. از اسب‌های قره باغ در ورزش‌های چوگان، کالسکه‌رانی و آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود.   

اسب تالشی

اسب‌های تالشی به‌خاطر مقاومت بالایی که از خود نشان می‌دهند، در مسیر‌های سراشیبی از آن‌ها استفاده می‌شود. مردم تالش برای انجام کار‌های خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. شاید برایتان جالب باشد بدانید در فصولی از سال که نیازی به وجود اسب‌ها نیست و محلی برای نگه‌داری و تمرین دادن آن‌ها وجود ندارد، مردم آن‌ها را در شالیزارها آزاد می‌کنند و تعداد زیادی از این اسب‌ها بعد‌ها بر‌اثر تصادف جانشان را از دست می‌دهند.

اسب بلوچ یا سیستانی

این اسب همان‌گونه که از نامش  پیدا است، در منطقه سیستان و بلوچستان زندگی می‌کند؛ ولی به‌خاطر سهل‌انگاری‌های صورت گرفته در معرض انقراض قرار دارد و تنها تعداد کمی از آن‌ در مرز‌های سیستان و بلوچستان باقی مانده است. اسب‌های سیستانی بر‌خلاف سایر نژاد‌های اسب ایرانی، خون سرد هستند. آن‌ها عضلاتی قوی و توانمند و وزنی سنگین داشته و آرام، صبور و فرمان‌بردار هستند. از اسب بلوچ برای کارهایی مثل بارکشی و مراسم‌های محلی سیستان و بلوچستان استفاده می‌شود.

اسب دره شوری

اسب‌های دره شوری یکی از زیبا‌ترین و با‌اصالت‌ترین اسب‌های ایرانی هستند. اسناد تاریخی نشان می‌دهند که اولین بار عشایر و اقوام بیابان‌گرد آن‌ها را رام کرده‌اند. این اسب‌ها، حاصل آمیزش مصنوعی و طبیعی اسب‌های فلات ایران هستند. اسب‌های دره‌شوری به‌خاطر دم برافراشته و زیبایشان مشهور هستند و اسب موردعلاقه سوارکاران محسوب می‌شوند.

اسب ایرانی ترکمن

اسب ایرانی ترکمن، یکی از اسب‌های محبوب در طول تاریخ کشورمان است و پادشاهانی مثل داریوش هخامنشی از علاقه‌مندان به این نژاد اسب ایرانی بوده‌اند. بعضی کتاب‌ها نوشته‌اند سپاه داریوش هخامنشی بیش از سی هزار راس اسب ترکمن داشته است.

نژاد‌های اسب ترکمن را در سه گروه جای داده‌اند:

نژاد یمود (یموت)

یموت نام کوچ نشینانی است که جزو طایفه ترکمن‌ها بودند. مردم ترکمنی که ساکن شهرهای گنبد کاووس، آق قلای بندر ترکمن و گمیشان هستند، طایفه کوچ نشینان ترکمن را تشکیل می‌دهند. آن‌ها در زمان کوچ برای عبور از مناطق صعب العبور، نیازمند اسب‌هایی قدرتمند بودند. بنا‌براین اسب‌های ترکمن را با اسب‌های عرب و فلات ایران آمیزش دادند. به‌گونه‌ای که برخی از ویژگی‌های اسب عرب را به‌وضوح در نژاد یموت اسب‌های ترکمن می‌توان دید. اسب‌های یموت خود در دو تیره‌ «یمر علی» و «گتمن» جای می‌گیرند. 

نژاد آخال تکه

در گذشته کشور ایران بسیار پهناور بوده و ترکمنستان امروز نیز بخشی از خاک کشور ما بوده است. نژاد اسب‌های آخال تکه نیز در روستایی در دل کویر با نام آخال به وجود آمده‌اند. ازاین‌رو، این نژاد اسب را اصالتا ایرانی می‌دانند. آخال تکه علاوه بر ایران، در کشور‌هایی مانند روسیه و ترکمنستان نیز پرورش پیدا می‌کند.

نژاد چناران

این نژاد اسب‌ها حاصل آمیزش اسب‌های سیلمی عرب با اسب‌های مادیان آخال تکه هستند. اسب‌های نژاد چناران ویژگی‌هایی دارند که در کمتر نژادی می‌توانید آن‌ها را پیدا کنید. آن‌ها سازگاری بالایی در شرایط سخت از نظر آب و هوایی، بیماری، تغذیه و... از خود نشان می‌دهند. از لحاظ رفتاری، بیشترین میزان شباهت را به اسب‌های عربی دارند. اسب‌های نژاد چناران همچنین یکی از مشهور‌ترین اسب‌های سوارکاری در آسیا محسوب می‌شوند. دیر بالغ بودن، ویژگی مشترک تمام اسب‌های ترکمن است و نژاد چناران نیز از این قائده مستثنی نیست. همچنین اسب‌های نژاد چناران عمر مفید و ورزشی بالاتری نسبت به اسب‌های یموت و آخال تکه دارند و بهترین گزینه برای رشته سوارکاری محسوب می‌شوند.  

قیمت اسب ایرانی

تجارت و پرورش اسب در سال‌های اخیر در کشور ما به‌واسطه پر سودن بودن آن، رونق بسیاری داشته است. اسب‌ها را بر‌اساس فاکتور‌های مختلفی مانند نژاد، مسابقه‌ای یا باربری بودن، اصالت، ویژگی‌های فردی و... دسته‌بندی می‌کنند. قیمت اسب در ایران به‌دلیل نبود نهاد ناظر و جولان گسترده دلالان در بازار، به‌صورت سلیقه‌ای تعیین می‌شود و سقفی برای آن نمی‌توان در نظر گرفت. قیمت اسب‌های کرد، عرب و دره شور موجود در بازار از ۴۰ میلیون تومان شروع می‌شود و در بعضی موارد به بیش از ۵ میلیارد تومان نیز می‌رسد.

گران‌ترین اسب ایران

‌گران‌ترین اسب‌های ایران در دوران پیش از انقلاب اسب‌های کورس بوده‌اند؛ اما اکنون اسب‌های پرشی از گران‌ترین اسب‌های موجود در بازار ایران محسوب می‌شوند. در حال حاضر آقای حمید رادان گران‌ترین اسب ایران را در اختیار دارند که «ریوانجی» نام دارد و این اسب را در یک حراج در آمریکا به‌قیمت ۳۲۰ هزار دلار خریداری کرده‌اند.

منبع: kojaro 

نهان بیضگی یا کریپتورکیدیسم در سگ ها

نهان بیضگی یا کریپتورکیدیسم نقصی در فرود یک یا هر دو بیضه به درون کیسە اسکرتوم است و در اثر کمپلکسی از عوامــل ژنتیکی، هورمونی و فاکتورهای مکانیکی ایجاد می‌شــود.

ناباروری و افزایش احتمال بدخیمی و سرطانی شدن بیضه در بزرگسالان عمده ترین پیامد بالینی نهان بیضگی است. پس اگر درمان سگی که این عارضه را دارد به تعویق بیفتد احتمال سرطانی شدن بیضه بالاست. همچنین، بهتر است از سگ هایی که این نقض را دارند برای جفت گیری استفاده نکرد، چرا که احتمال انتقال آن به نسل بعد هم وجود دارد. 

تشــخیص نهان بیضگــی نیازمند داشــتن تاریخچۀ کامــل رفتاری و  اطلاع از جراحی های قبلی اســت.

ملامســه، اولتراســونوگرافی، معاینــۀ رکتال و اندازه گیــری هورمون های ســرمی از روش های تشــخیص نهان بیضگی هســتند.

عقیم سازی حیوانات، خوب یا بد؟

حیوانات، جزئی از طبیعت می‌باشند که آفرینش خاص خودشان را دارند و بنابر قانون طبیعت دارای حق و حقوقی هستند که رعایت آنها الزامیست.

به همین دلیل، یکی از سوالاتی که همیشه برای صاحبان حیوانات خانگی پیش می‌آید، این است که حیوانم را عقیم کنم یا نه؟ آیا برخلاف حقوقش نیست؟

چند مورد از فواید عقیم سازی عبارتند از:

- از بین رفتن احتمال سرطان بیضه (که البته بیشتر خوش خیم هستند).

- کاهش احتمال سرطان پستان

- کاهش احتمال سرطان تخمدان، رحم و عفونت های رحم (پیومتر).

- کاهش احتمال بزرگ شدن و التهاب خوش خیم پروستات.

- کاهش احتمال تومورها در اطراف مقعد.

- کاهش علامت گذاری

- کاهش رفتارهای جنسی 

- آرام و قرار داشتن 

- کاهش احتمال درگیری با سگ های دیگر و کاهش پرخاشگری و روحیه سلطه گری

با این حال، عقیم کردن شامل انجام جراحی و استفاده از مواد بی‌هوش کننده است که می تواند عواقب و عوارض جانبی بسیاری برای سلامت او داشته باشد. همچنین می‌تواند باعث افزایش ابتلا چاقی و کم کاری تیروئید شود.

پس در نهایت چه باید کرد؟ عقیم کردن بهتر است یا عقیم نکردن؟

• آیا سگ شما بیش از حد به نشانه گذاری علاقه نشان می دهد؟ بیشتر نژاد های کوچک اندام به این کار علاقه دارند و نژاد هایی با خوی سلطه گری بالا هم معمولاً تمایل نشان می دهند.

• آیا سگ تان در برابر سگ های دیگر از خود رفتار های پرخاشگرانه بروز می دهد؟

• آیا سگ شما لجباز است و در برابر شما مقاومت می کند؟ آیا تمرین دادن او سخت است و در کنترل او دچار مشکل هستید؟

• سگ تان نهان بیضه است (یک یا هر دو بیضه)؟

اگر سگ تان مشکلاتی که ذکر شد را دارد، بهتر است او را آموزش دهید و در سن مناسب او را عقیم کنید.

همچنین اگر سگ ژرمن شپرد، آیریش ستر یا لئون برگر دارید، این سگ ها بیشتر از نژاد های دیگر در برابر ابتلا به فیستول مقعدی آسیب پذیر هستند پس عقیم کردن این سگ ها می تواند به کاهش ابتلا به این بیماری کمک کند.

پوست این ماهی ۹۹/۹ درصد نور را جذب می کند

پژوهش های جانورشناسان نشان می دهد ماهی های بسیار سیاه در اعماق دریا پوستی دارند که به کمک آن می توانند ۹۹/۹ درصد نور را جذب کنند. رنگ بسیار سیاه شانس زنده ماندن را برای آنها در اعماق دریا فراهم می سازد.

تیمی از دانشمندان دانشگاه دوک و موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیت سونیان (Smithsonian) دریافته اند که پوست برخی از ماهی های اعماق دریا بیش از ۹۹/۹۵ درصد نوری که به آنها برخورد می کند را جذب کرده و باعث می شود بسیار سیاه به نظر برسند.

در حقیقت در محیط تاریکی که ماهی های اعماق دریا در آن زندگی می کنند، جایی که حتی مقدار کمی نور منعکس شده می تواند توجه ناخواسته شکارچی را به خود جلب کند، این رنگ سیاه شدید شانس زنده ماندن آنها را ارتقا می بخشد.

دکتر کارن آزبورن (Karen Osborn) از دانشگاه دوک که در این تحقیق همکاری داشته، برای اولین بار هنگامی که سعی در عکاسی از برخی از نمونه هایی که در اعماق دریا پرورش پیدا کرده بودند داشت، ویژگی های باورنکردنی این نوع ماهی ها را کشف کرد.

با وجود تجهیزات پیشرفته، او نمی توانست هیچ جزئیاتی را در تصاویر عکس یا فیلم خود مشاهده کند. وی گفت: «مهم نبود که چگونه دوربین یا نور را تنظیم کنم، آنها [ماهی]  تمام نور را به خود جذب می کردند.»

محققان دریافتند که راز رنگ سیاه بسیار زیاد پوست ماهی های اعماق دریا، ملانین یا همان رنگدانه ای که به پوست و موی انسان رنگ می بخشد، است. این ماده در پوست ماهی های فوق، کاملا پخش شده است. به طور کلی ملانین در داخل ساختارهایی به نام ملانوزوم قرار دارد که به طور متراکم درون سلول های پوست این ماهی ها قرار گرفته اند. با توجه به شکل و آرایش ملانوزوم ها، هر نوری که به ملانوزوم برسد، به سمت دیگری در سلول هدایت می شود تا جذب شود.

الکساندر دیویس (Alexander Davis) دانشجوی دکترای دانشگاه دوک و از محققان این پروژه تحقیقاتی در این رابطه چنین توضیح می دهد: « این ساختار حاوی رنگدانه هایی است که مانند یک دستگاه کوچک آدامس سازی در سلول های پوست بسته بندی می شوند، جایی که همه آنها به اندازه و شکل مناسبی هستند تا برای به دام انداختن نور درون دستگاه درست عمل کنند.»

تاکنون این تیم تحقیقاتی ۱۶ گونه از ماهی های اعماق دریا را پیدا کرده است که از این روش برای سیاه کردن شدید پوست خود در اعماق دریا استفاده می کنند. از آنجا که این گونه ها از نزدیک با هم ارتباط ندارند، این عمل می تواند یک استراتژی نسبتاً رایج در مناطق کمتر شناخته شده دریاها محسوب شود.

به نظر می رسد مهندسان می توانند با الهام از این ماهی ها، مواد فوق سیاه را برای تجهیزات نوری حساس ایجاد کنند که تولید آن در حال حاضر بسیار هزینه بردار است.

منبع: سیناپرس