خفاش های خون آشام هنگام بیماری فاصله گذاری اجتماعی را رعایت می کنند

تحقیق جدیدی نشان داده برخی گونه های خفاش خون آشام هنگام بیماری فاصله گذاری اجتماعی را رعایت می کنند.

دانشمندان قبلاً این رفتار را در شرایط آزمایشگاهی در این حیوانات مشاهده کرده بودند. اما حالا باید می دانستند که آیا این پستانداران پرنده در طبیعت هم همینگونه رفتار می کنند.

گروه تحقیقاتی از حفره ی یک درخت ۳۱ خفاش خون آشام ماده ی بزرگسال پیدا کردند.

سپس به نیمی از آن ها ماده ای به نام لیپوپلی ساکارید تزریق کردند که دستگاه ایمنی بدن را تضعیف می کند.

این امر باعث بیماری آن ها شد و به نیمی دیگر از خفاش ها که گروه کنترل این تحقیق بودند تنها محلول نمک تزریق کردند.

سپس محققان به خفاش ها سنسورهای نزدیکی متصل کردند و آن ها را به طبیعت بازگرداندند.

دانشمندان نحوه ی تغییر تدریجی روابط ۱۶ خفاش بیمار و ۱۵ خفاش گروه کنترل را پیگیری کردند.

آن ها متوجه شدند خفاش های بیمار زمان بسیار کمتری را در نزدیکی دیگر همنوعان خود می گذراندند.

علاوه بر این، خفاش های بیمار با تعداد کمتری از همنوعان خود معاشرت می کردند و با همنوعان سالم خود رابطه ی بسیار کمتری داشتند.

به طور خلاصه، این تحقیق نشان داد ظرف ۶ ساعت پس از تزریق، خفاش های بیمار به طور متوسط ۴ ساعت کمتر از خفاش هایی که فقط محلول نمک دریافت کرده بودند، با همنوعان خود معاشرت داشتند.

احتمال معاشرت خفاش های گروه کنترل با یکدیگر نزدیک به ۴۹ درصد بود.

اما احتمال معاشرت یک خفاش گروه کنترل با یک خفاش بیمار ۳۵ درصد بود.

دانشمندان همچنین متوجه شدند بعد از گذشت ۶ ساعت نخستین پس از تزریق و زمانی که خفاش ها به خواب رفتند یا در بیرون به دنبال غذا بودند این اختلاف کمتر شد.

دکتر سایمون ریپرگر از دانشگاه اوهایوی آمریکا، سرپرست این گروه تحقیقاتی می گوید استفاده از سنسورها به آن ها کمک کرد متوجه شوند رفتار اجتماعی خفاش ها ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه در مدت روز و شب، حتی زمانی که در تاریکی حفره ی یک درخت پنهان هستند، چگونه تغییر می کند.

اما جالب آنکه این رفتار در میان دیگر حیوانات هم چندان نادر نیست.

طبق پژوهش دیگری که در سال جاری توسط محققان آمریکایی صورت گرفته بود، خرچنگ های دریایی، میمون ها، ماهی ها، حشرات و پرندگان هم هنگام بروز بیماری در همنوعان شان فاصله گذاری اجتماعی را رعایت می کنند.

علت این مسأله احتمالاً آن است که حیوانات متوجه اند معاشرت با حیوانات بیمار می تواند آن ها را درگیر موج های متوالی بیماری کند.

چنین رفتار نسنجیده ای می تواند تمام گونه ی آن ها را به خطر بیاندازد.

انتشار این پژوهش مصادف شد با تحقیق مرتبط دیگری که نشان می دهد چرا خفاش ها با وجود آنکه حامل ویروس های مرگبار برای انسان ها هستند اما خود بیمار نمی شوند.

در نتایج به دست آمده از تحقیق بر روی دستگاه ایمنی بدن خفاش ها نکات مهمی برای آینده ی تحقیقات پزشکی در حیطه ی بیماری های انسانی وجود دارد.

دانشمندان به تازگی به مکانیسم های مولکولی ای پی برده اند که بدن خفاش ها از آن ها برای سرکوب ویروس هایی مثل کرونا استفاده می کند. محققان این مسأله را قطعه ای مهم در پازلی می دانند ک احتمالاً ما را به سمت موفقیتی چشمگیر در درمان این بیماری هدایت خواهد کرد.

به گفته ی دانشمندان این تحقیق نقش مهمی در رابطه با ویروس کرونا دارد چون ما را به درک بیشتری درباره ی نحوه ی مقاومت بیماری های قابل انتقال میان حیوان و انسان در طبیعت می رساند و به دستیابی به روش های جدید برای مدیریت همه گیری های آینده کمک می کند.

مغز انسان در تقابل با مغز یک دلفین!

مغز دلفین در مقایسه با سایر حیوانات با اندازه مشابه، چهار تا پنج برابر بزرگتر است.

تحقیقات نشان داده است که دلفین‌ها از الگوهای رفتاری پیچیده‌ای برخوردارند. آن‌ها برای حل مشکلات دشوار دور هم جمع می‌شوند و حتی برای شکار ماهی‌ها از تاکتیک استفاده می‌کنند. دلفین‌ها حتی می‌توانند رفتارهای جدیدی را به یکدیگر آموزش دهند.

منبع: Digiato

قوانین نگهداری سگ ها

نگهداری حیوان خانگی یکی از بزرگ ترین سوژه های قرن 21 شده است. ایران هم از این سوژه مستثنا نیست. با این تفاوت که برخی افراد هیچ احترامی برای قانون و یا اعتقادی به ایجاد قوانین برای حیوانات ندارند. گواه این مطلب به چندی پیش بر می گردد. صاحب سگی، بیمار حیوان خود را به مطب آورد و در هنگامی که سگش بدون دلیل بر روی میز دستشویی دستشویی می کند معترض می شود که شما نباید به سگ من می گفتید (( وای کار بد، سگ بد ..))

پرسش این جاست آیا قوانینی برای سگ ها در دنیا وجود دارد؟  شماری از قوانین وجود دارند که در بعضی از ایالات آمریکا و برخی کشور های اروپایی وضع شده است و با یکدیگر دارای تفاوت اندکی هستند.

در آغاز شاید فکر کنید این قوانین در ارتباط با حمایت از سگ هاست اما بسیاری از قوانین، سخت گیری هایی را برای سگ ها به وجود می آورد و بعضی از قوانین در ارتباط با حمایت از انسان ها و دیگر حیوانات است.

حال به مرور قوانین می پردازیم :

1. قانون نژاد ها Breed bans : این قانون در سال های اخیر در بسیاری از کشور ها ، ایالت ها و شهر ها وضع شده است. هدف این قانون بیشتر نژاد های گروه bull مانند پیت بول و سگ های نژاد گارد مانند روتوایلر ، دوبرمن، ماستیف ، ژرمن شفرد و ... را در بر می گیرد. صاحبان این سگ ها باید به سگ های خود آموزش بدهند تا به دیگران آسیب نزنند. و سگ هایی که عصبی هستند باید با پوزه بند به بیرون بیایند و مجوز عدم حمله به دیگران را دریافت کنند. در برخی از شهر های آمریکا این قانون برای آپارتمان ها هم وضع شده است.

2. حکم صدا Noise ordinances : این قانون در برخی از شهر های آمریکا وضع شده است. این قانون برای سگ هایی است که صاحبان آن ها ساعت ها در خارج از خانه مشغول کار کردن هستند و سگشان از تنهایی شروع به پارس کردن می کند. در این قانون بعد از شکایت همسایه ها در مرحله ی اول از صاحب سگ تعهد کتبی جهت کنترل پارس سگ می گیرند ، اگر سگ همچنان به پارس کردن ادامه دهد سگ را به بازداشتگاه حیوانات پر سر و صدا منتقل و بعد از آموزش ، سگ را به فرد دیگری می دهند.

3. قانون قلاده Leash laws : در این قانون، سگ در معابر عمومی و یا پارک های که استفاده از آن برای عموم آزاد است حق تردد بدون قلاده را ندارند. این قانون عاملی است تا از گاز گرفتن سگ جلوگیری شود و از بروز خطر برخورد سگ ها با اتومبیل جلوگیری می کند. در برخی از ایالت های آمریکا طول بند قلاده نباید از 6 فوت بیشتر باشد.

4 . قانون سگ های مزرعه Live stock law : در این قانون سگ ها باید به صورتی تعلیم داده شوند تا به دیگر حیوانات مزرعه حمله نکنند. به این سگ ها گواهی عدم حمله به حیوانات مزرعه داده می شود. با توجه به حق تیر در آمریکا کشتن این سگ ها توسط همسایه حتی اگر وارد حریم خصوص آن ها وارد شده باشد مجاز نیست.

5. قانون بد رفتاری با سگ Animal cruelty law: این قانون برای حمایت از سگ ها وضع شده است. نخستین بار این قانون در سال 1800 برای سگ های کاری وضع شد تا از دشنام صاحبان سگ ها یا دیگران نجات یابند. در حال حاضر با توجه به حمایت انجمن های حمایت از حیوانات ، این قانون گستردگی بیشتر یافته است به صورتی که طبق این قانون در صورت بد رفتاری صاحب حیوان با سگ از تذکر کتبی ، دریافت سگ از صاحبش و دادن آن به افرادی که حیوان را دوست داشته باشند و نیز جریمه ی نقدی و زندان وضع شده است. اما این نکته جالب قانون، این است که در صورتی که سایر افراد به طور مثال همسایه یا دامپزشک با حیوان بدرفتاری کند اگر علت بدرفتاری عدم تربیت سگ باشد صاحب سگ باید خسارت پرداخت کند و حتی می تواند از نگهداری حیوان محروم شود.

در متن این قانون مثالی دارد ( اگر سگی در مشاعات ساختمان بر روی پای کسی دستشویی کند و یا پای کسی را گاز بگیرد و همسایه ناگزیر مجبور به عکس العمل شود صاحب حیوان به دلیل عدم تربیت مناسب مقصر می باشد ) .

6 . قانون جمع آوری مدفوع poop scoop : این قانون در برخی از ایالت های آمریکا و در برخی از شهر های اروپا وضع شده است. صاحب حیوان باید مدفوع سگ خود را از کوچه ها یا پارک ها جمع کند. در ایالات متحده آمریکا کسانی که این کار را انجام ندهند بین 25 تا هزار دلار جریمه می شوند.

7 . قانون مکان ها place laws : طبق این قانون ورود سگ ها در برخی از مکان ها مانند هتل ها و رستوران ها ممنوع است.

منبع : پرس کالا

تشخیص آبستنی در گاو

جهت تشخیص آبستنی می توان از سه روش زیر استفاده نمود:

1_ آزمایشات سرولوژیکی : در این روش می توان در همان روزهای اول به آبستنی پی برد.

2_ سونوگرافی : این روش در دو هفته اول کاربرد دارد.

3_ روش لمس از طریق رکتال : کاربردی ترین روش تشخیص آبستنی روش رکتال است که معمولاً از ۶ هفتگی به بعد قابل استفاده می باشد.

به طور کلی جهت تشخیص آبستنی به دو گونه تغییرات در دام باید توجه داشت:

1) مشاهده علائم خارجی آبستنی:

این علائم عبارتند از عدم فحلی گاو پس از ۲۱ روز – رشد پستان – افزایش قطر عروق تغذیه کننده پستان – افزایش وزن بدن گاو و فرورفتگی اطراف دم به علت فعالیت هورمون Relaxin بر روی لیگامنتهای ناحیه لگن که به این حالت Sin King نیز می گویند.

2) مشاهده علائم داخلی آبستنی

برای مشاهده علائم داخلی می بایست از روشی موسوم به توشه رکتال استفاده نمود.

باید توجه داشت که هیچگاه قبل از اخذ کامل تاریخچه از دامدار اقدام به این عمل ننماییم.

علائمی که در تشخیص قطعی آبستنی می بایست مورد توجه قرار گیرند عبارت است از:

الف) لمس Amniotic Vesicle :

در این حالت که برای تشخیص آبستنی در ۵۰ – ۳۰ روزگی کاربرد دارد، در شاخ رحم یک برجستگی به اندازه یک زرده تخم مرغ قابل لمس می باشد. بعد از این محدوده زمانی و به علت بزرگ شدن بیش از حد آن، دیگر نمیشود از این روش استفاده نمود.

ب) بزرگ شدن شاخ رحم:

در حیوانات تکزا عدم تقارن شاخهای ر حمی یکی از مهمترین و بهترین علائم تشخیص آبستنی می باشد . البته می بایست آبستنی را از حالت آبسه رحمی و پیومترا تفریق داد.

ج) لمس پردههای جنینی:

یکی از بهترین علائم تشخیص آبستنی لمس پرده های جنینی می باشد به صورتی که این پرده ها بین دو انگشت دست سر می خورد.

د) Whirring و Fremitus:

در ۶ – ۵ ماهگی عروق خونی رحمی میان، در شفت ایلیوم یک حالت تموج و نبض مانند دارد که ناشی از عبور خون می باشد که به خوبی قابل لمس است.

در ماه آخر آبستنی قطر این رگ به حدود ۲ سانتی متر می رسد. دیواره این رگ نازک می شود و در نتیجه عبور خون حالت نبض مانند قابل لمس می باشد که به آن whirring می گویند.

این حالت در هر دو طرف وجود دارد ولی بیشتر در سمتی قابل مشاهده می باشد که آبستنی در آن رخ نداده است.

جزئیات تغییرات Genitalia در گاو:

1) ۳-۱ ماهگی:

مهمترین علامت در این فاصله زمانی، عدم تقارن شاخ رحم می باشد. در این حالت رحم به شکل یک بادکنک است و حاوی مایعی می باشد که زیر دست لمس می شود . این برجستگی در سطح پشتی شاخ رحم بسیار واضح می باشد که به آن Dorsal Badge می گویند.

همچنین لمس پرده های جنینی بین دو انگشت دست یکی دیگر از معیارهای مهم تشخیص آبستنی می باشد. در این زمان Amniotic Vesicle مدور و به اندازه زرده یک تخم مرغ می باشد.

2) ۳-۵ ماهگی:

علامت مشخص دیگر Ballot کردن جنین از ۵/۲ ماهگی به بعد می باشد که عبارت است از زدن ضربه آرام به ناحیه پشتی رحم دارای تونی سیته و حس کردن جسم سخت در دیواره داخلی رحم.

3) ۶-۵ ماهگی:

در این زمان دیگر نمی توان رحم را لمس نمود زیرا رحم به داخل محوطه شکمی می رود و تنها می توان ابتدای رحم و دهانه آن را لمس آرد . در نتیجه مهمترین علامت تشخیص در ۶-۵ ماهگی تغییر موقعیت محل رحم با تو جه به تاریخ تلقیح می باشد.

در این زمان از لمس تریل یا whirring که همان لمس عبور جریان خون از رگ افزایش حجم پیدا شده است (که به این حالت فش فش کردن هم می گویند) نیز می توان استفاده نمود.

همچنین می توان جهت تشخیص آبستنی از لمس placentum نیز استفاده نمود:

–  در ۵ ماهگی در حدود ۵- ۵/۴ سانتی متر می باشد.

–  در ۶ ماهگی در حدود ۶ سانتی متر می باشد.

 – در ۷ ماهگی در حدود ۹-۸ سانتی متر می باشد.

معرفی کامل و بررسی نژاد سگ باسنجی

باسنجی جزو دسته سگ‌های شکاری محسوب می‌شود.

متوسط قد باسنجی 38 الی 43 سانتی‌متر می‌باشد.

وزن باسنجی از 9 الی 12 کیلوگرم متغیر است.

باسنجی‌ها بطور متوسط 10 تا 12 سال عمر می‌کنند.

نگاهی مختصر به نژاد سگ باسنجی

نژاد سگ باسنجی(Basenji)  اصالت آفریقایی دارد و برای اولین بار در کشور کنگو پرورش یافت. این سگ در گذشته با استفاده از بویایی و بینایی فوق‌العادۀ خود به شکار جوندانی چون موش می‌رفت و در این کار مهارت بالایی داشت. این سگ‌های باهوش همراهان و دوستان خوبی برای شما و اعضای خانوادۀ شما خواهند بود.

سگ های باسنجی به سگ های «بدون پاس» معروفند. این سگ به لطف پوشش کوتاه بدن، اندازۀ کوچک، بدن ماهیچه‌ای، گوش‌های افراشته و دم حلقه شدۀ خود، نظر خیلی‌ها را به خود جلب کرده است.

نقد و بررسی کلی نژاد سگ باسنجی

هرچند سگ نژاد باسنجی با همۀ این ویژگی‌های ظاهری جذابیت بسیار بالایی دارد، اما افرادی که قبل از انتخاب این نژاد مطالعۀ کافی در مورد آن ندارند، احتمالاً با خصوصیات رفتاری و خلقی او مشکل پیدا خواهند کرد! بنابراین بهتر است قبل از انتخاب این نژاد، اطلاعات کافی از آن کسب کنید. بخصوص از فردی که این سگ را پرورش داده یا قصد فروش آن را دارد.

سگ های باسنجی بسیار باهوش هستند، اما گاهی لجوج و یکدنده می‌شوند. یک سگ باسنجی می‌تواند به خوبی تمامی آموزش‌ها و دستورات شما را یاد بگیرد، اما از اینکه به آن‌ها عمل کند یا نه، خیلی مطمئن نباشید! زیرا هر لحظه ممکن است به این فکر کند که انجام دستورات شما برایش چندان منطقی نیست. البته، باسنجی ها به لطف هوش سرشار خود، می‌توانند خیلی راحت توجه شما را جلب کنند و شما را به انجام کاری که دوست دارند ترغیب کنند!

افرادی که از تجربۀ نگهداری از سگ باسنجی را دارند معتقدند داشتن این سگ به شما یاد می‌دهد که هیچ چیز اضافه‌ای در خانۀ خود و روی زمین نیاندازید! زیرا هرچیزی که باقی مانده باشد، احتمالاً توسط سگ شما جویده یا خورده خواهد شد! در نتیجه، شما به زودی یاد می‌گیرید که از داشته‌هایتان نگهداری کنید.

سگ باسنجی همچون سگ هاسکی عاشق فرار کردن است و در این کار تخصص دارد! تا جایی که حتی یک حیاط محصور هم نمی‌تواند جلوی فرار او را بگیرد. بنابراین بهتر است سگ خود را در حیاط خانه تنها نگذارید و او را کاملاً تحت نظر بگیرید. در غیر این صورت احتمالاً دوست زیبا و ارزشمند خود را از دست خواهید داد!

میل به فرار این سگ‌ها تا حدی زیاد است که حتی حصارهای زیر زمینی هم نمی‌تواند از فرارش جلوگیری کند. کافی است چیزی یا بویی نظر باسنجی شما را جلب کند و او به دنبالش دست به اکتشاف دنیا بزند!

سگ‌های باسنجی معمولاً پارس نمی‌کنند، اما این به معنای ساکت وبی‌صدا بودنشان نیست. این سگ‌ها طیف گسترده‌ای از صداها را تولید می‌کنند و گاهی همچون سایر سگ‌ها، از خود صدای ناله و زوزه و غرغر تولید می‌کنند.

از سوی دیگر، باسنجی‌ها عاشق بازی کردن هستند. هرچند اگر شما به دنبال سگی هستید که توپ یا چیزی که پرتاب می‌کنید را برای شما بیاورد، بهتر است به دنبال نژاد دیگری باشید. باسنجی ها سگ‌های تمیزی هستند و همچون گربه‌ها به تمیز کردن خودشان عادت دارند. همچنین، اگر به نظافت خانه وسواس دارید، باسنجی‌ها به دلیل ریزش موی کمی که دارند، برای شما مناسب هستند.

سگ های باسنجی در جایی که لازم باشد از دارایی‌ها و افراد خانوادۀ خودشان دفاع می‌کنند. این سگ‌ها به شجاعت معروفند و در برابر هر بیگانه‌ای با تمام وجودشان ایستادگی می‌کنند. هرچند، اندازۀ کوچکشان باعث شده تا همچون سگ‌های نگهبان واقعی به حساب نیایند.

باسنجی ها عاشق تعقیب کردن طعمه هستند و از سرگرم شدن با این کار لذت می‌‎برند. هرچند باسنجی ها در تعلیم پذیری درخشان نیستند، اما با برنامه‌های خلاقانه و جذای می‌توانید آموزش و تربیت را برایشان لذت‌بخش کنید.

هرچند سگ باسنجی ویژگی‌های ظاهری و شخصیتی منحصر به فردی دارد، اما برای همه مناسب نیست. بنابراین اگر به دنبال سرپرستی سگی باهوش و مغرور مثل باسنجی هستید، باید دردسرهای آموزش آن را هم بپذیرید و بدانید که این سگ‌های باهوش، گاهی لجوج و یک می‌شوند.

مهم‌ترین نکاتی که در مورد نژاد سگ باسنجی باید بدانید!

باسنجی ها معمولاً پاس نمی‌کنند، اما ممکن است پر سر و صدا باشند و صداهایی مانند جیغ و ناله از خودشان تولید کنند.

آموزش باسنجی ها دشوار است. این سگ‌ها از گذشته تا به امروز نژادهای مستقلی هستند و به فرمان‌پذیری از انسان‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند. سگ های باسنجی معمولاً هر زمانی که خودشان بخواهند به درخواست شما پاسخ می‌دهند.

سگ نژاد باسنجی در فرار کردن همچون سگ هاسکی استاد است. آن‌ها حتی در محیط‌های حصاربندی شده هم به دنبال راهی برای فرار کردن هستند.

سگ‌های باسنجی بسیار پرانرژی هستند. در صورتیکه این انرژی تخلیه نشود، ممکن است دست به خرابکاری بزنند. بنابراین بهتر است به او آموزش دهید تا زمانی که تحت نظارت شما نیست، در قفس باقی بماند.

باسنجی ها به حضور شما و افراد خانواده در کنارشان نیاز دارند. بنابراین تامین غذا و آب صرفاً برایشان کافی نیست و باید به آن‌ها همواره توجه داشته باشید.

اگر در خانه حیوانات خانگی کوچکی مانند همستر، خوکچۀ هندی، پرنده یا هر نوع جوندۀ دیگری دارید، باسنجی انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا این سگ‌ها به تعقیب کردن حیوانات کوچک علاقۀ زیادی دارند.

باسنجی ها لجوج و سرسخت هستند و ممکن است موجب خشم و عصبانیت شما شوند.

تاریخچه سگ های باسنجی

سگ باسنجی احتمالاً یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اهلی شده هستند و شاید به همین دلیل باشد که این سگ‌ها چندان پارس نمی‌کنند. در گذشته بیشتر افراد به دنبال سگ‌های آرامی بودند که بتوانند شکار کنند. البته باسنجی‌ها می‌توانند پارس کنند، اما پس از یک بار انجام دادن این کار، آرام می‌شوند.

همچنین به اعتقاد برخی، سگ های باسنجی به طور کامل اهلی نشده‌اند و سازوکار بندشان نسبت به سایر سگ‌های اهلی متفاوت است.

سگ نژاد باسنجی در قرن نوزدهم، توسط غربی‌ها در منطقۀ کنگو از افریقای غربی پیدا شدند. بومیان کنگو از باسنجی‌ها برای حمل غذا و هشدار نسبتبه نزدیک شدن حیوانات وحشی استفاده می‌کردند. همچنین در برخی از قبایل افریقایی، یک باسنجی شکارچی ارزش بسیار بالایی داشت و جزو مهم‌ترین دارایی‌هایشان به حساب می‌آمد.

تلاش‌ها برای وارد کردن سگ نژاد باسنجی به اروپا در ابتدا با شکست مواجه شد، زیرا تمامی این سگ‌های وارداتی به دلیل بیماری مردند. اولین واردات موفق باسنجی ها در سال 1930 در انگلستان اتفاق افتاد.

وزن و اندازه استاندارد سگ های باسنجی چقدر است؟

به طور معمول قد سگ باسنجی نر 41 تا 43 سانتی متر و باسنجی ماده 38 تا 41 سانتی متر می‌باشد. همچنین باسنجی نر به طور متوسط 10 تا 12 کیلوگرم و باسنجی ماده 9 تا 11 کیلوگرم وزن دارند.

خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی سگ باسنجی چیست؟

باسنجی سگ شکاری است. بنابراین باید آن را سگی باهوش، محتاط، مستقل و البته بامحبت بدانیم. هر چیز متحرکی از گربه گرفته تا موش، می‌تواند نظر باسنجی را به خود جلب کند و او را به دنبال خودش بکشاند.

انتظار نداشته باشید که سگ باسنجی شما از تمامی دستورات بلافاصله اطاعت کند. او باید به خواستۀ شما فکر کند و سپس تصمیم بگیرد که آیا به انجام فرمان شما علاقمند است یا نه!

برای کنار آمدن با سگ باسنجی به صبر و البته کمی حس شوخ‌طبعی نیاز دارید. او هر چیزی که دم دستش باشد را می‌جود و یا می‌خورد و به راحتی می‌تواند برای رسیدن به خواسته‌اش همه چیز را فراهم کند! پس از اینکه خوراکی‌هایش را در قفسۀ آشپزخانه نگهداری می‌کنید، چندان مطمئن نباشید که به آن‌ها دسترسی نخواهد داشت.

باسنجی ها معمولاً از غریبه‌ها کناره‌گیری می‌کنند. بهتر است از حیوان خانگی دیگری در کنار باسنجی خودتان نگهداری نکنید، مگر اینکه از تولگی در کنار هم بزرگ بشوند و همدیگر را به عنوان عضوی از خانواده بپذیرند. البته به خاطر داشته باشید که سگ باسنجی همچنان سایر حیواناتی که در بیرون از محیط خانه می‌بیند را به چشم هدفی برای تعقیب خواهد دید!

آموزش اجتماعی کردن باسنجی باید از دوران تولگی آغاز شود. همچون هر نژاد دیگری، در صورتی که باسنجی خودتان را اجتماعی نکنید، در بزرگسالی بد رفتار خواهد شد. بنابراین اجازه دهید تا برخورد با سایر انسان‌ها، محیط‌ها و صداها را از دوران تولگی تجربه کند. در این صورت مطمئن خواهید بود که باسنجی شما در بزرگسالی رفتار مناسبی را از خود نشان می‌دهد.

سگ خودتان را در جمع دوستان‌تان ببرید، با آن‌ها در پارک‌ها و محیط‌های مجاز پیاده‌روی کنید تا در ارتباط با سایر انسان‌ها و سگ‌ها قرار بگیرد و ارتباطات اجتماعیش تقویت شود.

برای آموزش سگ باسنجی باید مهربان و پرتلاش باشید. تا جای ممکن از انواع تشویقی‌ها استفاده کنید تا رفتارهای درستش را تکرار کند. بدرفتاری با باسنجی نتیجه‌ای جز برانگیخته کردن لجاجت او نخواهد داشت. بهتر است تمرین و آموزش را برای سگتان لذت‌بخش کنید. به خاطر داشته باشید که باسنجی ها می‌توانند در هیاهوی شما و محیطی اطرافشان، صدایی که برایشان جذاب‌تر است را انتخاب و دنبال کنند.

بررسی سطح سلامت و انواع بیماری های سگ نژاد باسنجی

سگ های باسنجی به طور کلی وضعیت سلامتی مناسبی دارند، اما همانند همه نژادها، در معرض بیماری‌های زیادی قرار می‌گیرند. شناخت انواع این بیماری‌ها می‌تواند به شما در حفظ سلامتی سگ خود کمک کند.

قبل از هر چیزی، اگر قصد خرید توله بیگل را دارید، مطمئن شوید که از یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن توله را می‌خرید و حتما سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید. به خاطر داشته باشید که برخی از بیماری‌ها تا سن 2 سالگی توله خودشان را نشان نمی‌دهند، بنابراین بهتر است حداقل 2 سال از زندگی تولۀ مورد نظر شما گذشته باشد تا از وضعیت سلامت او اطمینان حاصل کنید. در ادامه برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌های سگ های باسنجی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

سندروم فانکونی (Fanconi Syndrome)

نوعی بیماری کلیوی است که پردازش طبیعی شکرها و پروتئین‌ها را مختل می‌کند. در نتیجه، سگ پروتئین‌های ضروری بدنش را از طریق ادرار دفع می‌کند. تشنگی و ادرار بیش از حد و مشاهدۀ میزان زیادی از گلوکز در ادرار از مهم‌ترین نشانه‌های این بیماری هستند.

این بیماری معمولاً در سگ‌های 4 الی 7 ساله مشاهده می‌شود. سندروم فانکونی یک بیماری جدی به حساب می‌آید، هرچند امروزه با مدیریت درست بیماری می‌توان طول عمر سگ را افزایش داد. اما در هر صورت، هیچ راه درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده است. خبر بدتر اینکه راه تشخیصی هم برای ناقل بودن سگ وجود ندارد. شاید درمان این بیماری چندان هزینه‌بر نباشد، اما ممکن است مجبور باشید روزانه بیش از 30 قرص را در غذای سگتان بگنجانید! از پرورش‌دهندۀ سگ خود بخواهید درصورتیکه در والدین تولۀ شما اثری از این بیماری وجود داشت، شما را حتماً مطلع کند.

بیماری اختلال سیستم ایمنی روده‌‌ای (Immunoproliferative Systemic Intestinal Disease)

این بیماری با نام دیگر Malabsorption شبیه به اختلال رودۀ بزرگ در انسان‌ها است. سگ‌هایی که دچار این بیماری می‌شوند، دائماً نسبت به غذایی که می‌خورند حساسیت نشان می‌دهند و جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش آن‌ها نابهنجار خواهد بود. در نتیجه، اجابت مزاج دشواری دارند و در افزایش وزن با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

برای درمان لازم است از بروز هرگونه استرس به سگمان جلوگیری کنیم. همچنین رژیم غذایی باید تغییر پیدا کند و با از درمان دارویی استفاده کنیم تا واکنش‌های آلرژیک را کاهش دهیم. سگ‌های باسنجی بیشتر دچار این نوع از بیماری‌ها می‌شوند.

نقص آنزیم پیروات کیناز (Pyruvate Kinase Deficiency)

نوعی اختلال ژنتیکی است که معمولاً در سگ‌های باسنجی مشاهده می‌شود. در بدن این سگ‌ها، دو ژن معیوب آنزیم کیناز را تولید می‌کنند. این آنزیم‌ها برای حفظ سلامت سلول‌های قرمز خون ضروری است. معمولاً عمر سگ‌هایی که به این بیماری دچار می‌شوند، کمتر از 2 سال است.

بیماری کم کاری غدۀ تیروئید (Hypothyroidism):

این بیماری در نتیجۀ بروز اختلال در عملکرد غدۀ تیروئید نمایان می‌شود و مهم‌ترین علائم آن، ریزش مو، تشنج، چاقی و انواع ناهنجاری‌های پوستی هستند. این بیماری با مصرف دارو و رژیم غذایی به تجویز یک دامپزشک قابل درمان است.

غشای مزمن مردمک (Persistent Pupillary Membrane)

در نتیجۀ این بیماری، لایه‌هایی از بافت در چشم باقی می‌ماند. این لایه‌ها، باقی ماندۀ غشایی هستند که از دوران جنینی، عدسی چشم‌های سگ را تغذیه می‌کند. معمولاً این بافت‌ها در سن 4 یا 5 هفتگی توله ناپدید می‌شوند، اما گاهی هم ممکن است در چشم سگ باقی بمانند.

گاهی ممکن است این لایه‌های طنابی شکل، در قسمت‌های مختلفی از چشم مانند عنبیه یا قرنیه کشیده شوند و حتی گاهی در بخش‌های بیرون چشم قابل مشاهده باشند. برای بسیاری از سگ‌ها، این لایه‌ها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند و در اکثر مواقع نهایتاً تا سن 8 هفتگی از بین می‌روند. در صورتی که این رشته‌ها از بین نروند، ممکن است منجر به بروز آب مروارید یا مشکلاتی در بینایی سگ شوند. در این صورت، دامپزشک با تجویز داروهای مناسب می‌تواند به درمان این عارضه کمک کند.

بیماری کولوباما (Coloboma)

به حفره یا سوراخی که در ساختار چشم ایجاد می‌شود، کولوبوما می‌گویند. این حفره در هر جایی از چشم قابل مشاهده است، اما در بیشتر مواقع در قسمت پایینی چشم ایجاد می‌شود. به احتمال زیاد ریشۀ این عارضه ارثی است. عوارض این بیماری به اندازه و موقعیت حفره بستگی دارد. بهتر است توله‌هایی که دارای این وضعیت هستند را عقیم کرد تا بیماری را به نسل بعدی خود منتقل نکنند.

ضعف شبکیه چشم (Progressive Retinal Atrophy)

در نتیجۀ این بیماری، سلول‌های شبکیه چشم از بین می‌روند و در نهایت سگ شما دچار کوری خواهد شد. البته چندسال قبل از کوری، می‌توان بروز این بیماری را پیش‌بینی کرد. خوشبختانه، سگ‌ها با استفاده از سایر حواسی که دارند، می‌توانند نابینایی را جبران کنند.

به خاطر داشته باشید که یک سگ نابینا هم می‌تواند زندگی شاد و کاملی داشته باشد. پرورش‌دهندگان با مسئولیت، معمولاً سگ‌های مبتلا به این بیماری را تولید مثل نمی‌کنند. لازم است حتماً قبل از خرید سگ، از سلامت کامل چشمانش اطمینان حاصل کنید.

فتق ناف (Umbilical Hernia)

این بیماری در بدو تولد توله‌ها مشاهده می‌شود که در آن اندام‌های گوارشی داخلی به سمت دیوارۀ شکم در اطراف ناف جلو آمده و در آن برآمدگی ایجاد می‌کنند. در صورتیکه این برآمدگی اندک باشد، سگ شما نیازی به درمان نخواهد داشت. هرنیا گاهی در 6 ماهگی توله پدیدار می‌شود و برخی از سگ‌ها، تا آخر عمر بدون مشکل با آن زندگی می‌کنند.

هرنیاهای بزرگ به جراحی نیاز دارند. این جراحی‌ها معمولاً همراه با عقیم کردن سگ انجام می‌شوند. در صورتی که سگ متبلا به هرنیای شدید را جراحی نکنیم، ممکن است رودۀ سگ وارد محل برآمدگی شود و با ایجاد فشردگی، زندگی سگ را به خطر بیاندازد.

ناهنجاری باسن (Hip Dysplasia)

این بیماری ارثی در بین‌ نژادهای کوچک و بزرگ سگ رایج است و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. برخی از سگ‌ها در نتیجۀ این ناهنجاری، دچار درد و لنگی در یک یا هردوپایشان می‌شوند. البته شاید در ظاهر یه هسچ وجه متوجه این ناهنجاری نشوید. بنابراین عکس‌برداری با اشعۀ ایکس، بهترین راه برای تشخیص این بیماری است. باید توجه داشته بشیم که همزمان با بالا رفتن سن سگ‌ها، ممکن است شدت ورم مفاصل هم افزایش یابد.

در صورتی که به دنبال خرید یک توله هستید، از فروشنده بخواهید به شما با مدارک پزشکی ثابت کند که توله از نظر مفصل‌بندی مشکلی ندارد. هرچند که این بیماری ارثی است، اما برخی از عوامل محیطی هم ممکن است در بروز آن موثر باشند. به عنوان مثال افزایش غیر طبیعی وزن یا آسیب‌دیدگی ناشی از پریدن یا زمین خوردن ممکن است توله‌هایی که هیچ نشانی از این بیماری در پدر و مادرشان نیست را هم دچار این ناهنجاری کند.

در نهایت بسیاری از سگ‌هایی که دچار این بیماری ژنتیکی هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند. اما در هر صورت، بهتر است از تولید مثل این سگ‌ها جلوگیری شود.

برای مراقبت و نگهداری از سگ باسنجی چه نکاتی را رعایت کنیم؟

سگ های باسنجی به تمرین و ورزش روزانه نیاز دارند. برای برخی از باسنجی‌ها پیاده‌روی کافی است، اما برخی دیگر به تحرک بیشتری نیاز دارند. سگ های باسنجی که با کودکان بزرگ می‌شند، بیشتر وقت خودشان را به بازی با آن‌ها سپری خواهند کرد.

باسنجی سگی نیست که بتوانید او را با خیال راحت در حیاط خانه رها کنید. او همچون سگ هاسکی در فرار کردن استاد است و اگر سگتان را تحت نظارت نگیرید، به احتمال زیاد او را گک خواهید کرد.

اگر می‌توانید و فرصتش را دارید که هر روز حداقل 30 دقیقه با سگتان به پیاده‌روی بروید، می‌توانید باسنجی را به عنوان یک سگ آپارتمانی انتخاب کنید. اگر در محیط باز زندگی‌ می‌کنید، حتما سگتان را با قلاده ببندید. هرچند در کل نمی‌توان به هر نوعی از حصار اعتماد کرد! زیرا باسنجی از هر چیزی برای فرار و پریدن از روی حصار یا خزیدن از زیر آن استفاده خواهد کرد.

یکی دیگر از خصوصیات سگ باسنجی این است که از باران متنفر است! بنابراین در هوای بارانی، او علاقه‌ای به پیاده‌روی نخواهد داشت. بهترین روز برای او، یک روز گرم و آفتابی است.

برای تغذیه سگ باسنجی چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

به شما توصیه می‌کنیم که روزانه به اندازه سه چهارم تا 1.5 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در 2 وعده جداگانه به باسنجی خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز (متابولیسم) و میزان فعالیت آن بستگی دارد.

سگ‌ها مانند انسان‌ها به کیفیت و کمیت متفاوتی از غذا نیاز دارند. به عنوان مثال، سگی مانند ‌سگ ژرمن با سطح انرژی نسبتاً بالا، در مقایسه با سگ‌های کم انرژی‌تر، به کالری بیشتری برای سوخت و ساز نیاز دارد.

همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ خود خریداری می‌کنید هم متفاوت است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید.

سگ های باسنجی با بدن کشیده‌اش در معرض چاقی و اضافه وزن قرار دارد. تجت هیچ شرایطی نباید اجازه دهید تا سگ شما دچار چاقی شود. برای جلوگیری از چاقی، باید نظارت کافی بر میزان تغذیۀ سگ خود داشته باشید و اجزاه ندهید در طول روز همواره به غذا دسترسی داشته باشد.

برای آنکه بدانید سگ باسنجی شما دچار اضافه وزن شده است یا نه، کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، شصت خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید.

پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، سگ شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.

بهداشت و نگهداری از پوست و موی بدن سگ های باسنجی

پوشش بدن باسنجی ها  نرم و لطیف است و به رنگ‌های قرمز، سیاه، بادامی و ترکیبی از آن‌ها مشاهده می‌شود. البته در قسمت‌های کف پا، قفسۀ سینه و سر دم این پوشش سفید است. همچنین در بعضی از سگ های باسنجی، قسمت‌های سفیدی روی پاها، بین چشم‌ها و روی گردن قابل مشاهده است. البته همیشه رنگ سفید نسبت به رنگ‌های اصلی پوشش بدن قسمت‌های کمتری را پوشش می‌دهد.

باسنجی ها همچون گربه‌ها به اهمیت خودشان بسیار اهمیت می‌دهند. بنابراین هر چندماه یک بار حمام بردن برایش کافی است. سگ‌های باسنجی همچون سایر سگ‌ها موریزی دارند، اما باتوجه به میزان کوتاهی موها، می‌توان از موریزی تا حدود زیادی چشم‌‌پوشی کرد.

حداقل دو یا سه بار درهفته دندان‌های سگ‌تان را مسواک بزنید تا انواع باکتری و جرم از سطح دندان برداشته شود. البته برای اینکه از بهداشت و بوی مطبوع دهان مطمئن شوید، می‌توانید هر روز دندان‌ها را مسواک کنید.

در صورتی‌که سگ شما به صورت طبیعی ناخن‌هایش را دور نمی‌اندازد، باید دست به کار شوید و آن‌ها را کوتاه کنید. به خاطر داشته باشید هر زمان که صدای کشیده شدن و برخورد ناخن‌ها به زمین را شنیدید، وقت کوتاه کردنشان رسیده است. با کوتاه کردن ناخن، باسنجی شما با خیال راحت می‌تواند خودش را در آغوشتان قرار دهد.

از همان تولگی سگ باسنجی خوتان را به شانه زدن و بررسی شدن عادت دهید. به پنجه‌‌های سگتان توجه داشته باشید. به صورت مداوم درون دهان و گوش‌هایش را بررسی کنید. تجربۀ خوبی از تیمار کردن برای سگ‌تان رقم بزنید و از انواع جوایز و خوراکی‌ها برای تشویقش استفاده کنید. در این صورت در بزرگسالی هم به راحتی می‌توانید او را برای بررسی‌های بهداشتی نزد یک دامپزشک ببرید.

در حین چک کردن، مطمئن شوید که هیچ‌گونه قرمزی، جوش یا سایر علامت‌های عفونت در قسمت‌های مختلف بدنش وجود ندارد. گوش‌ها باید بوی مطوبعی داشته باشند و چشم‌ها باید تمیز و شفاف باشند. در این صورت از مشکلات بهداشتی و سلامتی زیادی جلوگیری خواهید کرد.

سگ باسنجی با کودکان و سایر حیوانات خانگی چه رفتاری دارد؟

در مجموع باسنجی ها سگ‌های مناسبی برای همراهی با کودکان نیستند، اما انرژی بالایی دارند و می‌توانند به مدت زیادی با کودکان بازی کنند. بهتر است از تولگی آن‌ها را به حضور در کنار کودکان عادت دهید تا در بزرگسالی رفتار مناسبی با کودکان داشته باشد. سگ باسنجی بالغ چندان مناسب زندگی در کنار کودکان خردسال نیست، مگر آنکه کودک شما به اندازۀ کافی بزرگ و توانمند شده باشد.

بهتر است به کودکان خود نحوۀ برخورد با سگ‌تان را آموزش بدهید. از آن‌ها بخواهید هنگام غذا خوردن سگ‌تان به او نزدیک نشوند. بخاطر داشته باشید سگ‌ها هرچقدر هم رفتار دوستانه‌ای با کودکان شما داشته باشند، اما در نهایت باید آن‌ها را تحت نظارت و کنترل خود داشته باشید.

سگ باسنجی برای زندگی در کنار سایر حیوانات خانگی مانند گربه‌ها و سایر جوندگان مناسب نیست. مگر آنکه از تولگی آن‌ها را در کنار هم پرورش دهید. اما در مجموع، باسنجی به حیوانات خانگی کوچک بیشتر به چشم شکار و هدفی برای تعقیب کردن نگاه می‌کنند.

منبع: petbaan