آیا عقیم کردن گربه‌ها اخلاقی است؟

بچه گربه‌ها از شش ماهگی میل جنسی پیدا می‌کنند و هر فردی که سرپرستی بچه گربه‌ای را می‌پذیرد با این تصمیم‌گیری سخت مواجه می‌شود که بهتر است او را عقیم کند یا اجازه دهد به صورت طبیعی جفت‌گیری کند.

من حالا در مقابل چنین تصمیم‌گیری سختی قرار دارم. این مسئله در چند هفته گذشته یکی از دغدغه‌های ذهنی‌ام بوده است.

وقتی ماهی مو حنایی در سه ماهگی وارد خانواده ما شد، اصلا تصورش را نمی‌کردم که با چنین احساسات عجیبی در درونم روبرو شوم.

ماهی (مثل ماه) خیلی زود جایش را در دل ما باز کرد. او به طرز باورنکردنی از لحاظ احساسی باهوش است. در همان روزهای اول والد اصلی‌اش را شناخت و از همان شب های اول انتخاب کرد که زیر تخت چه کسی بخوابد.

وقتی خانه را ترک می کنیم صورتش را کج می کند تا عدم رضایتش را نشان دهد و وقتی از پله های راهرو بالا می آئیم تا قفل در را باز کنیم همیشه پشت در ایستاده. تا چشمش به ما گره می‌خورد، روی زمین لم می‌دهد، غلت می‌زند و به فرش چنگ می‌کشد.

ماهی با خودش دنیایی از شادی و شیطنت آورده و برای ما به عنوان سرپرستش مهمترین مسئله این است که شخصیت او به همین صورت بماند و عضوی سالم و راضی در خانه باشد.

گربه ها خیلی زود بالغ می شوند. به زودی او شش ماهه خواهد شد و این یعنی دوران نوجوانی‌اش آغاز می شود. حالا باید تصمیم بگیریم که او را عقیم کنیم یا کمکش کنیم تا روند طبیعی تولید مثل را داشته باشد.

مهمترین مسئله این است که عمل عقیم کردن به سلامتی روحی و جسمی گربه آسیب نمی‌زند؟

پیام محبی، رئیس بیمارستان دامپزشکی تهران می‌گوید: «بهترین زمان برای عقیم کردن گربه های ماده قبل از بلوغ است یعنی تا قبل از شش ماهگی. چون احتمال ابتلا به سرطان پستان در سنین بالا کاهش می یابد. اما در گربه های نر، بهتر است کمی بعد از بلوغ جنسی، عقیم سازی انجام شود، وقتیکه مجاری ادراری گربه نر به طور کامل رشد کرده‌اند.»

در عمل جراحی عقیم‌سازی در ماده‌ها تخمدان و رحم گربه برداشته می شود و در گربه های نر، بیضه‌هایش را بر می دارند. طول این عمل جراجی بسته به تبحر دامپزشک فرق می کند، به طور میانگین در نرها حدود دقیقه و در ماده‌ها نیم ساعت طول می کشد.

در طول جراحی معمولا گربه‌ها را بی‌هوش می‌کنند. دوره بهبود کامل بستگی به وضعیت جسمی و روحی گربه دارد و ممکن است از ۲۴ ساعت تا ده روز ادامه داشته باشد.

اما آیا این عمل، گربه رااز لحاظ روحی افسرده یا غمگین می کند؟

دکتر پیام محبی می گوید: «هیچ تحقیقی نشان نمی‌دهد که گربه‌ها بعد از عقیم سازی افسرده می‌شوند. انسانها معمولا بر اساس برداشتهای شخصی خودشان در مورد گربه ها قضاوت می‌کنند. وقتی انسانی عقیم می‌شود، قدرت فکر کردن درباره توانایی که از او گرفته شده را دارد و این مسئله می تواند او را غمگین کند. ولی گربه قدرت ادراک ندارد و تجربه دریافتی‌اش با انسان فرق می‌کند.»

با این حال همه آنهایی که گربه خانگی دارند با این موضوع موافقند که گربه‌ها بعد از عمل عقیم سازی آرام‌تر و کم تحرک می شوند.

پیام محبی می گوید: «مهمترین عارضه‌ای که عقیم سازی روی گربه دارد، تغییرات هورمونی است که می تواند به چاقی منجر شود. بیشتر می خورد وکمتر تحرک دارد. چاقی می تواند زمینه بیماری‌های قلبی یا مشکلات روحی را فراهم کند.»

دادن وعده های غذایی مشخص و بیسکوئیت‌های آماده فرآوری شده به جای غذاهای خانگی راه حلی است که دکتر محبی برای جلوگیری از چاقی توصیه می کند.

و دغدغه بعدی اینکه آیا عقیم کردن گربه‌ها کار اخلاقی است؟

این مهمترین بحثی است که من با سرپرست دوم ماهی دارم که کاملا مخالف عقیم کردن اوست. او معتقد است که حیوان حق دارد از روند طبیعی زندگی برخوردار باشد و این روند شامل جفت گیری و بچه دار شدن هم می‌شود، حق دارد صاحب موجودی شبیه خودش باشد و با او هم زندگی کند.

به نظر من حق هر حیوانی این است که آزاد و رها در طبیعت زندگی کند. به صورت وحشی شکار کند، هرچقدر که می خواهد جفت‌گیری کند و با حیواناتی شبیه خودش زندگی کند.

اما واقعیت این است که برای میلیون‌ها‌ گربه که در شهرها به دنیا آمده‌اند، چنین امکانی فراهم نیست و هر ساله گربه‌های خیابانی بیشماری به دنیا می‌آیند که محتاج سرپناه، غذا و آب تمیز هستند.

در چنین شرایطی باید راه حلی بینابین پیدا کنیم که ما و حیوانات بتوانیم همزیستی سالمی برای زندگی شهری داشته باشیم.

شاید ماهی جزو خوش‌شانس‌ها باشد. همیشه غذا و آب تمیز در اختیار دارد و با اینکه در آپارتمان زندگی کرده، برایش وسایل بازی فراهم کرده‌ایم و به امکانات پزشکی دسترسی دارد. برای من، سلامت ماهی از همه چیز مهمتر است.

واقعیت این است که تا چند هفته آینده هورمون‌های جنسی او فعال می‌شوند و اگر جفت‌گیری نکند، آسیب می‌بیند. ممکن است دچار ناهنجاری رفتاری شود. مثلا اطراف خانه ادرار کند یا آدم‌ها را گاز بگیرد.

او تا سه بار در سال می تواند باردار شود اما ما نمی توانیم شرایطی را فراهم کنیم که جفت‌گیری کند. در واقع گربه‌های نر همه دوستانم عقیم شده‌اند. تازه اگر برای او جفتی پیدا کنم و ماهی حامله شود هر بار سه تا چهار بچه به‌دنیا می آورد. من نمی توانم این بچه ها را در آپارتمانم نگه دارم. از طرفی هم نمی‌توانم بچه های ماهی را از او جدا کنم. بفروشم یا به دوستان و اطرافیان هدیه بدهم.

مطالعاتی که روی گربه‌های عقیم شده انجام شده، نشان می دهد که گربه‌های خانگی عقیم شده بیشتر از گربه هایی که زاد و ولد می کنند عمر می کنند.

طول عمر گربه‌های خانگی عقیم شده خانگی به بالای ۱۵ سال می‌رسد، در حالیکه گربه‌هایی که از خانه بیرون می‌روند و عقیم نشده‌اند به طور میانگین کمتر از ده سال عمر می‌کنند.

عمل عقیم سازی امکان ابتلابه بیماری عفونی، سرطان رحم و تخمدان در گربه ماد ه را کم می‌کند و احتمال ابتلا به سرطان پروستات را هم در گربه های نر پایین می‌آورد.

گربه‌ها به تعداد زیاد زاد و ولد می کنند و این باعث شده که تعدادشان در جهان با شتاب افزایش یابد این درحالیست که در شهرها امکانات مناسب برای تردد آنها فراهم نیست.

بسیاری از گربه ها در دوره هایی که نیاز به جفت گیری دارند، دچار تغییرات هورمونی می شوند و بیش فعال میشوند، تعداد زیادی از انها در همین دوران بر اثر تصادفات جاده ای یا دعوا با سایر گربه‌ها می‌میرند.

به همین خاطر در بعضی از کشورها مثل بلژیک، عقیم کردن گربه های خانگی و خیابانی اجباری شده است.

در انگلستان هم که جمعیت گربه ها حدود هشت میلیون تخمین زده می‌شود، دولت و مدافعان حقوق حیوانات برای عقیم سازی حیوانات خانگی سوبسید می دهند.

در انگلستان گربه های بی‌خانمان در پناهگاه‌ها نگهداری می‌شوند و شهروندان تشویق می‌شوند که سرپرستی آنها را برعهده بگیرند. برآورد می‌شود که ۱۲ میلیون خانوار در بریتانیا حیوان خانگی داشته باشند و بحث عقیم شدن گربه ها علی‌رغم سختی تصمیم گیری، به عنوان یک ضرورت پذیرفته شده.

با این حال این تصمیم کاملا شخصی است. فردی را می‌شناسم که برای آنکه حیوان خانگی‌اش تولید مثل کند سبک زندگی‌ خودش را تغییر داده و از جمله خانه و زندگی‌‎اش را به حاشیه شهر منتقل کرده است.

او می گوید: حیوان نباید اسیر شرایط ما باشد. ما هم باید به عنوان آدم حیوانات، خود را با شرایط آنها تطبیق دهیم و همزیستی سالمی با آنها داشته باشیم.

منبع: bbc.com

چرا و چگونه سگ خود را اجتماعی کنیم؟

از وقتی که یک سگ کوچولو را به عنوان یکی از اعضای خانواده‌‌ خود به خانه آوردیم، همیشه به این فکر می‌کردم که برای اجتماعی‌تر بودن پانی کوچولوی بامزه‌مان چه کارهایی می‌توانم انجام دهم. اجتماعی کردن سگ ها برای من که هنوز هیچ تجربه‌ای نداشتم، تبدیل به دغدغه‌ای همیشگی شده بود. آن روزهای اول که پانی در خانه‌ ۴ نفره ما تازه‌وارد بود، فقط من و پدرم را دوست داشت و هر وقت حضور مادر یا خواهرم را احساس می‌کرد، به یک گوشه می‌دوید و قایم می‌شد.

برای خواهرم این موضوع زیاد اهمیتی نداشت، اما مادرم از فرار کردن پانی ناراحت می‌شد و همیشه از من می‌پرسید: «چه کار کنم تا پانی به من علاقمند شود؟». اوایل فکر می‌کردم، برای فهمیدن جواب سوال مادرم باید درباره ویژگی‌ها و خصوصیات مربوط به نژاد سگ خانگی‌ام تحقیق و جستجو کنم، اما خیلی زود فهمیدم که مسئله فراتر از این حرف‌‌هاست.

من فهمیدم که باید در مورد اجتماعی شدن سگ های خانگی بیشتر مطالعه کنم. بنابراین در اینترنت به جستجو پرداختم. علاوه بر این‌ها، با دامپزش‌های زیادی درباره این موضوع صحبت کردم و از افرادی که سگ‌های اجتماعی و خوش‌برخوردی داشتند پرس‌وجو کردم. امروز نتیجۀ تمام این بررسی‌ها را با شما در میان بگذارم تا شما هم یک سگ اجتماعی داشته باشید. سگی که با دوستان، افراد خانواده و دیگر حیوانات خانگی رفتار مناسب و دوستانه‌ای دارد.

اجتماعی کردن سگ یعنی چه و یک سگ اجتماعی چه ویژگی‌هایی دارد؟

از تمام اطلاعاتی که جمع‌آوری کردم، متوجه شدم که اجتماعی کردن توله سگ ها به معنای آموزش دادن آن‌ها برای زندگی مسالمت آمیز و خوشحال در کنار سایر سگ‌ها و انسان‌ها است. سگ‌ها برای آنکه در محیط‌های جدید زندگی احساس آرامش و راحتی کنند و در ارتباط با افراد و شرایط جدید دچار استرس یا افسردگی نشوند، باید روحیه‌ای اجتماعی داشته باشند.

توله سگ‌ها نیز مانند نوزاد انسان پیش از آنکه در محیط‌های ناشناخته و جدید بیرون حضور پیدا کند و در معرض اضطراب‌ها و ترس‌های مختلف قرار گیرد، باید آموزش‌های لازم را دریافت کند. مناسب‌ترین سن توله‌ها برای یادگیری نحوه اجتماعی شدن بین ۳ تا ۴ ماه ابتدای زندگی‌شان است.

مهم‌ترین موضوعی که در طول جستجوهای خودم درباره اجتماعی کردن سگ‌ها متوجه شدم، آن بود که اگر بخواهم در آینده سگ ایده‌آلی داشته باشم، باید به او بیاموزم که اجتماعی باشد. به این ترتیب مجبور نیستم مدام برای او محدودیت ایجاد کنم یا از تفریح‌ها و لذت‌های مختلف محرومش کنم.

چگونه به اجتماعی شدن سگ خود کمک کنیم؟

پیش از داشتن یک سگ خانگی، هیچ وقت به این فکر نکرده بودم که سگ‌ها هم برای اجتماعی شدن نیاز به آموزش دارند. من و خانواده‌ام برای اجتماعی کردن سگ خانگی‌مان حسابی وقت گذاشتیم و روش های مختلفی را امتحان کردیم. در نهایت موثرترین روش ها برای اجتماعی شدن سگ خود را پیدا کردیم.

اغلب این روش‌ها برای هر سگی نتیجه می‌دهد و اصلا ارتباطی به نژاد و نوع آن‌ها ندارد. البته خصوصیات اخلاقی سگ‌ها در دریافت زودتر یا دیرتر آموزش‌ها تاثیر دارد، اما بالاخره همه سگ‌ها مثل پانی کوچولو می‌توانند تبدیل به یک پت اجتماعی و معاشرتی شوند. من در این مقاله می‌خواهم روش‌های تاثیرگذار برای اجتماعی کردن سگ ها را به شما هم بگویم تا شاید با استفاده از آن‌ها بتوانید مانع ایجاد استرس و اضطراب ناشی از حضور آدم‌های مختلف در کنار سگ کوچولوی خود شوید.

توله‌ها را تا مدت زمان مشخصی از مادرشان دور نکنید

توله سگ ها را تا پیش از ۸ هفتگی نباید از مادر و خواهر و برادرانش جدا کنید. وقتی توله ها از کودکی به بودن در جمع مادر و خواهر و برادرانشان عادت کنند، در سنین جوانی اجتماعی‌تر رفتار می‌کنند و برای همراهی کردن با سایر سگ‌ها مشتاق‌تر می‌شوند. اگر توله سگ‌ها را زودتر از این زمان، از مادرشان جدا کنید، دچار آسیب‌های روحی می‌شوند و مهارت‌های اجتماعی خود را از دست می‌دهند.

اجازه بدهید با سگ های دیگر در ارتباط باشد

اجازه بدهید سگ خانگی شما با سگ‌ها و توله‌های دیگر در ارتباط باشد و با آن‌ها بازی کند. سگ خود را به کلاس‌های جمعی و آموزشی مخصوص سگ‌ها در ببرید و اجازه بدهید برای خود دوستانی از نوع خودش داشته باشد. بازی کردن توله‌ها با یکدیگر برای آن‌ها فواید زیادی دارد و یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های آن، این است که می‌آموزند به انسان‌ها آسیبی نرسانند.

سگ خود را در موقعیت ارتباط با آدم‌ها قرار دهید

سگ‌تان را به محیط‌های شلوغ ببرید و اجازه بدهید با بچه‌ها و بزرگسالان معاشرت و بازی کند. اینکه سگ شما دائماً در معرض ارتباط با آدم‌ها قرار بگیرد، باعث می‌شود که از اخلاق خشن و تهاجمی دور بماند. با سگ خود به پارک بروید و در کنار سایر انسان‌ها، به خصوص بچه‌ها قدم بزنید و از ذوق و شوق آن‌ها در مواجهه با سگ خود استقبال کنید. حتی در صورت امکان می‌توانید سگ خود را با باکس مخصوص به مهمانی یا محل کار خود ببرید و او را به دوستان‌تان معرفی کنید.

اجازه بدهید سگ شما در داخل خانه زندگی کند

سگ‌هایی که اجازه دارند داخل خانه و در کنار سایر افراد خانواده زندگی کنند، بسیار اجتماعی‌تر و خوش برخورد‌تر از سایر سگ‌هایی هستند که بیرون از خانه زندگی می‌کنند. سگ‌هایی که داخل خانه زندگی می‌کنند با انسان‌ها راحت‌تر هستند و از کنار انسان بودن لذت می‌برند. سگ‌های خانگی بیشتر از محیط‌های شلوغ استقبال می‌کنند و در زندگی خود خوشحال‌تر هستند.

برای کسب تجربیات جدید، سگ خود را در معرض سروصدا بگذارید

سگ خود را در معرض سروصداهای مختلف قرار دهید. صداها می‌توانند تجربیات جدید برای سگ‌ها ایجاد کنند. صدای ماشین‌ها، صدای چمن‌زن، صدای جاروبرقی، صدای سشوار، صدای ماشین ظرف‌شویی و سایر صداهای این چنینی باعث باتجربه‌تر شدن و در نتیجه اجتماعی‌تر شدن سگ‌ها می‌شود. زمانی که می‌خواهید سگ بالغ خود را برای حضور بیشتر در یک محیط جدید و متفاوت آموزش دهید، بهتر است از پاداش‌های غذایی استفاده کنید تا او را به انجام رفتاری اصلاح شده، عادت بدهید.

برای تبدیل شدن توله خود به یک سگ کامل، او را آموزش دهید

آموزش توله سگ‌ها باید مهم‌ترین دغدغۀ شما باشد. اگر سگ‌ها را از زمان توله بودن‌شان درست آموزش ندهید، در بزرگسالی تهاجمی می‌شوند و همیشه رفتارهای نامناسب از خود بروز خواهند داد. آموزش دادن توله سگ‌ها باعث می‌شود که در بزرگسالی به یک سگ دوست داشتنی، مهربان و با اعتماد به نفس بالا تبدیل شوند.

روش‌هایی عملی برای اجتماعی کردن سگ های خانگی

اگر همه راه‌های گفته شده را امتحان کردید، اما باز هم دوست دارید، سگ خانگی‌تان اجتماعی‌تر رفتار کند، می‌توانید با انجام روش‌های ساده و خاصی به این آرزوی‌تان دست پیدا کنید. خب، اول از همه دقت کنید، که روش‌های توصیه شده برای اجتماعی کردن سگ ها در ارتباط با انسان‌ها و اجتماعی کردن آن‌ها در ارتباط با سایر سگ‌ها متفاوت است. بنابراین من، روش‌ها را به دو دسته تقسیم کرده‌ام، تا موارد مورد نظرتان را آسان‌تر پیدا کنید:

روش‌هایی برای اجتماعی کردن سگ‌ها در ارتباط با انسان

تربیت سگ ها برای اجتماعی تر شدن و داشتن ارتباط بهتر با انسان‌ها، یک مهارت آموختنی است. در مورد ارتباط سگ ها با انسان و بهبود این ارتباط، بهتر است، به طور مرتب روش‌هایی را به کار ببریم. با این کار می‌توانیم به بهتر شدن ارتباط سگ های خانگی خودمان با سایر انسان‌ها کمک کنیم. در ادامه به این راهکارها اشاره می‌کنیم:

پیاده روی، کلید بهتر شدن ارتباط سگ ها با انسان ها

کلید معاشرتی‌تر شدن سگ‌ها و بهتر شدن ارتباط آن‌ها با انسان‌ها، در پیاده‌روی است. برای این کار بهتر است سگ‌های‌تان را به یک محیط عمومی و پر از آدم ببرید و با آن‌ها پیاده‌روی کنید. به این ترتیب، سگ شما در مواجهه با عوامل مختلفی قرار می‌گیرد، آدم‌های مختلفی می‌بیند، رایحه‌های مختلفی را بو می‌کشد و با رفت و آمد ماشین‌ها آشنا می‌شود. 

سعی کنید، مسیرهای مختلفی برای پیاده‌روی انتخاب کنید و به دوستان خود فرصت بازی کردن با سگ‌تان را بدهید. سگ‌تان را با آدم‌های جدید آشنا کنید و اجازه بدهید، افراد علاقمند با او بازی کنند. پیاده‌روی در محیط‌های عمومی، بهترین شگرد برای آشنا کردن سگ‌تان با انسان‌هاست. این ارتباط او را با هر نوع شخصیتی آشنا خواهد کرد و به او انگیزه بیشتری برای داشتن ارتباط با انسان‌ها خواهد داد.

معاشرت بیشتر سگ ها با انسان ها و اجتماعی تر شدن آن‌ها

سگ‌تان را با طیف وسیعی از انسان‌ها آشنا کنید. آن‌ها را با مردان، زنان و کودکان در ارتباط قرار دهید. مهم است که سگ شما با انسان‌های مختلفی در ارتباط باشد. این ایده را فراموش کنید، که ارتباط با آدم‌های بیشتر، باعث فراموش شدن آموزه‌های شما به سگ‌تان خواهد شد. برای ملاقات سگ‌تان با انسان‌های شاد و پرانرژی وقت بگذارید.

اگر سگ ترسویی دارید، برای ارتباط او با آدم‌ها فشار نیاورید. او را به هیچ عنوان نزدیک آدم‌هایی که از سگ‌ها می‌ترسند و رفتارهای عجیبی در مقابل سگ‌ها دارند، نبرید. برای برقرار شدن ارتباط بین سگ‌تان و انسان‌ها، به سراغ آدم‌هایی بروید ارتباط مثبتی با حیوانات ایجاد می‌کنند. سگ‌ها اگر تجربه خوشایندی از ارتباط با آدم‌های غریبه داشته باشند، اعتماد به نفس‌شان افزایش می‌یابد و شما در اجتماعی کردن آن‌ها به موفقیت خواهید رسید.

برای دریافت بهترین نتیجه، آموزش‌های لازم را به موقع شروع کنید

بهتر است برای تربیت سگ‌های خود، در سن بین ۳ تا ۱۲ هفتگی اقدام کنید. با این کار نتایج بهتری از آموزش‌هایی که به سگ‌ها می‌دهید، دریافت خواهید کرد. در این دوره حیاطی، حتما از کمک مربی‌های با تجربه بهره بگیرید. فراموش نکنید، این سن طلایی برای آموزش سگ‌ها بسیار اهمیت دارد و اگر آن را از دست بدهید، ممکن است هیچ وقت نتوانید به خوبی آموزش‌های لازم را در ذهن‌ سگ‌ها جا بیندازید.

توله سگ ها را در محیط های اجتماعی مختلف قرار دهید

توله سگ‌ها به طور معمول باید در محیط‌های اجتماعی مختلفی قرار گیرند، تا اجتماعی‌تر بشوند. سگ‌ها باید با اشخاص و وسایلی که تا به حال ارتباط با آن‌ها را تجربه نکرده‌اند، در ارتباط قرار بگیرند. 

تجربه آن‌ها برای ارتباط‌شان با افراد ناشناس، برخورد با لباس‌های جدید که تا به حال ندیده‌اند (کت، عینک آفتابی، کلاه)، لمس اعضای بدن مانند گوش، پا، دم سایر حیوانات و غیره، حضور در محیط‌های شهری، حضور در پارک‌ها، جنگل‌ها، ماسه‌های سواحل و اجسام خیس، مشاهده وسایل نقلیه و راه رفتن روی انواع کفپوش‌ها می‌تواند در اجتماعی‌تر شدن‌شان موثر باشد.

همچنین، آشنایی سگ‌ها با نشانه‌های خیابانی،‌ کالسکه‌ها، نیمکت‌ها، اسکیت‌بردها و دوچرخه‌ها، گربه‌ها و سایر سگ‌ها می‌تواند در بهبود مهارت‌ها و اخلاق اجتماعی آن‌ها تاثیر مثبت و به سزایی بگذارد.

اگر همه این اتفاقات و آشنایی‌ها، قبل از ۱۸ هفتگی‌ (تقریبا چهار ماهگی) سگ شما اتفاق بیفتد، شما قطعا یک سگ اجتماعی و خوش برخورد خواهید داشت. اما اگر این زمان طلایی را از دست بدهید،‌مطمئنا باید به سراغ ترفندهایی برای تربیت سگ‌های بزرگ‌سال بروید و ادامه کار برای‌تان دشوارتر خواهد شد.

روش‌هایی برای اجتماعی کردن سگ‌ها در ارتباط با سایر سگ‌ها

سگ‌ها علاوه بر اینکه باید برای ارتباط با انسان‌ها تربیت شوند،‌ در ارتباط با سایر سگ‌ها و حیوانات نیز باید آموزش ببینند. برای این مورد نیز راهکارهایی وجود دارد، که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم:

سگ ها را به خوبی تشویق کنید

همیشه سگ خود را تشویق کنید و روحیه آن‌ها را در بهترین حالت نگه دارید. زمانی که او تعامل خوبی با سایر سگ‌ها و حیوانات ایجاد می‌کند، می‌توانید او را تشویق کنید. تشویق رفتارهای مثبت اجتماعی سگ‌ها، این ذهنیت را برای آن‌ها ایجاد می‌کند، که همیشه باید اینگونه رفتار کنند. 

برای تشویق سگ‌ها از خوراکی‌هایی استفاده کنید، که به آن‌ها علاقه دارند. فقط در هنگام تشویق با خوراکی‌ها، باید حواس‌تان به کالری مصرفی روزانه‌شان باشد، تا دچار اضافه وزن نشوند.

سگ ها را به پارک‌ها یا فروشگاه‌هایی که سگ‌های دیگر هستند ببرید

پت شاپ‌ها و پارک‌های مخصوص سگ‌ها محلی بی‌دردسر برای برقرار شدن ارتباط بین سگ‌ها است. سگ‌ها از اینکه یک دوست جدید شبیه به خودشان پیدا کنند، خیلی خوشحال می‌شوند. آن‌ها را به پت‌شاپ‌ها و پارک‌های مخصوص سگ‌ها ببرید و اجازه بدهید با سایر سگ‌ها بازی کنند. البته مراقب باشید، در مواجهه با سگ‌هایی که تهدیدآمیز هستند و تربیت نشده‌اند، قرار نگیرند، زیرا ممکن است دعوای‌شان شود. در هفته، روزهایی را به ملاقات سگ‌تان با هم‌نوعان خودش اختصاص دهید.

از برقراری تعامل صحیح سگ خود با هم‌نوعانش اطمینان حاصل کنید

زمانی که سگ‌تان از این کار طفره می‌رود و تمایلی برای ارتباط با بقیه سگ‌ها ندارد، او را مجبور نکنید و به تمایلات لحظه‌ای او احترام بگذارید.

سگ شما ممکن است، یک روز با یک سگ دیگر دوست باشد و یک روز دیگر تمایلی برای برقراری ارتباط با او نداشته باشد. این حالت دقیقا شبیه حس و حال ما انسان‌ها است. بنابراین بهتر است،‌ در شرایط مختلف سگ‌های‌مان را درک کنیم و نسبت به مواردی در روحیه آن‌ها توجه کنیم، که قبلا به آن‌ها توجهی نداشته‌ایم.

پیش از هرگونه آشنا کردن حیوانات با یکدیگر، احتیاط کنید

از قدیم گفته‌اند: «احتیاط شرط عقل است». این ضرب‌المثل در ارتباط با سگ‌ها هم صدق می‌کند. هنگام معرفی سگ‌ها به یکدیگر باید احتیاط کنید. پیش از معرفی سگ‌ها به یکدیگر، مطمئن شوید، که ملاقات آن‌ها دوستانه خواهد بود و به برخورد ناخوشایندی منجر نخواهد شد.

کوچک‌ترین برخوردی بین دو سگ، حتی اگر خیلی کوچک باشند، ممکن است یک فاجعه بزرگ به بار بیاورد. فراموش نکنید که برقراری تعامل بهتر بین سگ‌ها، نیاز به تمرین و یادگیری دارد. پس هر چه شما در تمرین دادن به سگ دوست‌داشتنی خودتان مداومت و صبر به خرج دهید، شاهد نتایج بهتری خواهید بود.

سخن پایانی

همان‌طور که خواندید، اجتماعی کردن سگ‌های خانگی بسیار ساده است و برای انجام آن لازم نیست به دنبال روش‌های پیچیده و پرهزینه‌ای باشید. فقط فراموش نکنید که اگر دوست دارید بعد از بزرگ شدن توله‌ کوچولوی‌تان، یک سگ بالغ اجتماعی و دوست‌داشتنی مانند پانی کوچولوی من داشته باشید، باید صبر داشته باشید و برای آموزش دادن به توله‌های خود وقت بگذارید. در نهایت در روزهایی که زیر سایه یک درخت نشسته‌اید و بدون نگرانی در حال تماشای بازی کردن سگ خود با آدم‌های دیگر هستید، از زمانی که به آموزش سگ خود اختصاص دادید، احساس آرامش و رضایت خواهید کرد.

منبع: petbaan

مداوای دردهای شدید با زهر رطیل

زهر رطیل می‌تواند بسیاری از دردهای نقاط بدن را از بین ببرد و آزمایش‌های که در این زمینه صورت گرفته نشان می‌دهد زهر این حیوان برای مداوای سندروم روده تحریک پذیر نیز کاربرد دارد.

افراد مبتلا به این نوع اختلال روده‌ای معمولاً درد زیادی را در ناحیه شکم به طور روزمره تحمل می‌کنند و استفاده از زهر رطیل به آنها کمک خواهد کرد تا این مشکل را تا حد زیادی کاهش دهند. آزمایشی که در این زمینه بر روی موش‌ها صورت گرفته نتایج اولیه مثبتی به همراه داشته و امید می‌رود بر روی انسان‌ها نیز قابل انجام باشد.

پیش از این از مواد موجود در زهر رطیل برای مداوای بیماری‌هایی مانند سرطان پوست، آسیب‌های ناشی از سکته مغزی و آرتروز استفاده شده بود. زهر رطیلی که دردهای مزمن را تسکین می‌دهد، دارای پپتیدهایی به نام‌های Tap۱a و Tap۲a است که حسگرهای عصبی مغز را در زمان تشدید درک از کار می‌اندازند و لذا فرد دیگر درد ناشی از بیماری‌هایی مانند سندروم روده تحریک پذیر را حس نخواهد کرد.

این رطیل تنها در ونزوئلا و چین زندگی می‌کند و دارای پاهای بزرگی است که در صورت باز شدن آنها فاصله‌شان از یکدیگر به ۳۰ سانتیمتر می‌رسد.

منبع: مهر

بیماری آدیسون سگ

بیماری آدیسون می تواند هرگونه نژاد سگ را بدون در نظر گرفتن سن یا جنس تحت تاثیر قرار دهد. اما برخی نژادهای مستعد این بیماری عبارتند از:

Standard Poodle

West Highland White Terriers

Great Danes

Bearded Collies

کاهش تولید آلدوسترون منجر به ایجاد تغییرات در مقادیر سدیم،  کلرو پتاسیم سرم می‌شود که این امر بر کلیه ها اثر می‌گذارد.این تغییرات هم چنین منجر به بروز مشکلاتی در سیستم قلبی عروقی می‌گردد.

کورتیزول هورمون دیگری است که تولید آن در این بیماری کاهش می یابد. این هورمون به طور کلی بر تنظیم تولید گلوکز، متابولیسم بدن،شکستن چربی و پروتئین ها،فشار خون و ...اثر دارد.

به طور کلی علائم این بیماری شامل موارد زیر است:

دپرشن

بی حالی

بی اشتهایی

کاهش وزن

اسهال

استفراغ

دهیدراتاسیون

نبض ضعیف

ضربان قلب نامنظم

کاهش دما

هایپوگلیسمی و...

جهت تشخیص موارد زیر پیشنهاد می‌گردد:

CBC

Blood Biochemistry

:test:Na.K.P.Cl.BUN.Ca.Glucose.TP.Alb

آنمی،کاهش میزان سدیم و افزایش پتاسیم و اوره خون از علایم این بیماری اند.

در آنالیز ادرار ممکن است کاهش وزن مخصوص ادرار مشاهده شود.

در صورت لزوم انجام ECG می تواند به تشخیص کمک کند.

از تست های کمک کننده به تشخیص بیماری تست تحریکی ACTH می باشد.

مراقبت چشم سگ

در این مقاله، چند نکته درمورد بهداشت و مراقبت چشم سگ را با هم بررسی می ‌کنیم:

قبل از هر چیز سعی کنید چشم سگتان را تمیز نگه دارید و موهای گوشه چشم او را کوتاه کنید .

چند نکته ی دیگر:

1- با دقت حواستان به هر گونه حساسیت یا زخم و آسیبی در چشم سگتان باشد.بسیاری از سگها به آسانی دچار خراش قرنیه میشوند مثلا زمانی که یک گربه یا یک حیوان دیگر آنها را چنگ بزند یا یک شاخه بسیار کوچک از یک بوته به چشمشان برخورد کند و ... اگر شما هر گونه خراش یا لکه ای در کره چشم او مشاهده کردید بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. 

2- اگر ترشحات چشم سگتان خیلی زیاد است و این ترشحات سفت یا دارای رنگی تیره هستند حتما به دامپزشک مراجعه کنید. 

بسیاری از سگ‌ها توانایی تولید اشک به میزان کافی را ندارند و علت سفت بودن ترشحات به این علت هم ممکن است باشد همچنین عفونت چشمی باعث ایجاد ترشحات بی رنگ می‌شود.