دمودیکوز سگ سانان

جرب دمودکس کنیس که به نام های جرب قرمز و جرب مو نیز خوانده می‌شود در اکثر سگ های سالم به تعداد کمی وجود دارد. 

چرخه زندگی این جرب روی پوست طی می‌شود. انگل درون فولیکول های مو و نیز ندرتا در غدد سباسه زندگی میکند و از سلول ها، چربی و بقایای اپیدرمی تغذیه می‌کند. در تراشه پوست امکان رویت هرچهار مرحله تکامل این انگل شامل تخم های دوکی شکل، لاروهای شش پا، نوچه هشت پا و بالغین هشت پا وجود دارند. هم چنین ممکن است تمامی اشکال این انگل در گره های لنفاوی، دیواره معده، طحال، کبد، کلیه ها، مثانه، ریه ها، غده تیروئید، خون، ادرار و مدفوع یافت شوند اما جرب هایی که در این نقاط یافت میشوند معمولا مرده و دژنره هستند.

نحوه انتقال آلودگی از مادر به بچه ها در هنگام مراقبت و رفتار مادرانه (مثلا لیس زدن بچه ها) طی ۳-۲روز اول زندگی است.

انواع دمودیکوز:

۱- موضعی

سرخی های خفیف و مو ریختگی(کچلی)جزئی همراه با خارش از علایم درمانگاهی شاخص دمودیکوز موضعی هستند. در سگ های مبتلا به دمودیکوز موضعی، یک یا چند ناحیه کوچک، گرد، سرخ، پوسته پوسته و غیر خارش دار عمدتا در صورت(به ویژه دور چشم و شیار دهان) و اندام حرکتی جلویی دیده می‌شوند.

۲- عمومی منتشر

دمودیکوز عمومی منتشر، یکی از شدیدترین بیماری های پوستی سگ هاست و حتی میتواند نهایتا منجر به مرگ شود. در این شکل بیماری، نواحی وسیعی از بدن درگیر می‌شوند ولی در ابتدای بیماری، جراحات کوچک و موضعی اند. این حالت معمولا در طی دوران تولگی یا جوانی یعنی۱۸-۳ماهگی شروع می‌شود.

معمولا در آغاز بیماری، نواحی متعدد گرد مو ریختگی وجود دارد که با گذشت زمان بدتر می‌شود و ضایعات بسیاری روی سر، پاها و تنه رویت می‌شوند.

۳- پودودرماتیت دمودیکوزی

به معنای ابتلای پنجه ها و انگشتان بدون درگیری عمومی است. و به دو شکل دیده میشود:

الف) نتیجه دمودیکوز عمومی منتشر است که ضایعات در همه جای بدن به جز پاها بهبود یافته اند.

ب) دمودیکوز انحصاری پنجه ها و انگشتان به ویژه در نژاد سگ گله انگلیسی

تشخیص

درابتدا ناحیه مبتلا، به آرامی فشرده می شود تا جرب ها از سطح به عمق بیایند. به منظور نمونه گیری، لازم است تراشه های پوستی، عمیق و وسیع باشند. کلید تشخیص دمودیکوز، حضور تعداد زیاد جرب های بالغ یا افزایش نسبت اشکال نابالغ به بالغ است.

پاسخ به چند سوال مهم و همیشگی در مورد سگ ها

شرایط نگهداری سگ را حتی شاید کسانی که سال‌های سال سگ خانگی داشته‌اند دقیق ندانند و به تمام رفتارها و خصوصیات آن‌ها واقف نباشند. در این مقاله می‌خواهیم به سوالاتی بپردازیم که احتمالاً برای شما هم به وجود آمده است.

۱) چرا بینی سگ‌ها همواره خیس است؟

کاملاً طبیعی است که سگ‌ها بینی خیس و لزجی داشته باشند.

ویتنی میلِر، دکتر دامپزشک معتقد است برای خیسی بینی سگ‌ها می‌توان دلایل متفاوتی برشمرد. او می‌گوید: «مهمترین دلیلش این است که سگ‌ها مخاطی ترشح می‌کنند که برای حس بویایی‌شان مفید است. دلیل دیگر این است که سگ‌ها از بینی تعرق می‌کنند و گاهی هم زبانشان را به بینی می‌زنند تا آن را تمیز کنند.» از سویی دیگر برخی‌ها نگرانند که اگر بینی سگشان خشک باشد نشانه‌ی بیماری آن‌هاست. اما دکتر میلر در این باره می‌گوید نمی‌توان همواره چنین نتیجه‌ای گرفت بنابراین اگر نگران سلامتی سگتان هستید بهتر است به دامپزشک رجوع کنید.

۲) چرا پنجه‌ی سگ‌ها بوی چیپس تورتیلا می‌دهد؟

شاید برای شما هم پیش آمده که وقتی پنجه‌ی سگتان را بو می‌کنید متوجه بویی شبیه چیپس تورتیلا می‌شوید. کسانی که از سگ نگهداری می‌کنند معمولاً به این حالت می‌گویند «پنجه‌ی چیپسی» اما حقیقت امر این است که نوعی باکتری بی‌خطر باعث بروز چنین بویی می‌شود.

دکتر دامپزشک رابرت جِی. کاتون در مورد شرایط نگهداری سگ و موضوع مورد بحث این سوال می‌گوید: «سگ‌ها هم مثل انسان‌ها طبیعی است که باکتری یا قارچ پوستی بگیرند و پنجه‌هایشان نیز مستثنی نیست. این باکتری‌ها ممکن است بویی شبیه نا تولید کنند.» گرچه این باکتری‌ها عموماً بی‌خطر هستند دکتر کاتون اخطار می‌دهد رشد بی‌رویه‌ی این باکتری‌ها روی پنجه‌ی سگ‌ها موجب بروز مشکلاتی خواهد شد. بنابراین اگر بوی پنجه‌ی سگتان را از دور حس می‌کنید یا اینکه می‌بینید سگتان مدام پنجه‌هایش را لیس می‌زند باید به دامپزشک رجوع کنید.

۳) آیا ممکن است نژادهایی خاص از سگ‌ها، مثلاً پیتبول، خشن‌تر شوند؟

نمی‌توان پیش‌بینی کرد که سگ‌ها، چه پیتبول و چه نژاد‌های دیگر، رفتارهایی بر اساس نژادشان خواهند داشت.

بعضی نژادها همچون پیتبول و دوبرمن گاهی رفتارهای خشنی دارند. اما به گفته‌ی دکتر کاتون نمی‌توان رفتار سگ‌ها را صرفاً بر اساس نژادشان پیش‌بینی کرد. او می‌گوید: «هیچ سگی اصالتاً خشن نیست و نباید آن‌ها را اینگونه دسته‌بندی کرد. برخی از نژادها رفتار هجومی‌تری دارند و برخی دیگر نیز احساسی‌ترند.» دکتر کاتون تأکید می‌کند علم به شرایط نگهداری سگ ، آشنایی با نژاد و رفتارهای او برای آموزشش و همچنین به منظور فهمیدن اینکه آیا مناسب خانواده‌تان است یا نه بسیار ضروری است.

منبع: روزیاتو

طریقه صحیح قرص خوراندن به سگ

طرز صحیح قرص دادن به سگ بدین گونه است که اول لبهای بالایی را روی دندانهای بالایی فشار داده و بطور محکم پوزه را باز کنید ، سپس به کمک دست دیگرتان قرص را تا آنجایی که امکان دارد در ته زبان سگ بگذارید.

 

پوزه سگ را ببندید و سرش را تا زمانی که قرص را قورت دهد به طرف بالا نگه دارید.

آیا سرماخوردگی در حیوان مفهومی دارد

با خنک شدن هوا، کلمه سرماخوردگی در بین صاحبان حیوانات بیش از پیش استفاده می شود و صاحب حیوانات به کلینیک مراجعه می کنند و اظهار می کنند که دست آموز آنها سرما خورده است. ولی برای کلمه سرما خوردگی (colding) در هیچکدام از کتابهای دامپزشکی تعریفی نوشته نشده است.

تعریفی سرماخوردگی در انسان در کتابهای پزشکی عبارت است: شروع آبریزش بینی، همراه با عطسه و یا سرفه، گرفتگی بینی، وجود سردرد و یا تب.

اما علایمی همانند ریزش آب از بینی یا منقار حیوانات همراه با تب و مشکلات بلعی و عدم اشتهای غذا در حیوانات تعریف دیگری همانند فارنجایتیس، رینیت، پنومونی دارد و کلمه سرما خوردگی اصطلاح غلط ولی رایج بین صاحبان حیوانات و گاهی رایج برای دامپزشکان جهت کوتاه کردن توضیحات و یا فهماندن سریع نوع بیماری به صاحب حیوان می باشد.

تغییر شدید دما، شستشو حیوان و عدم خشک کردن مناسب، در معرض جریان های هوای خنک یا سرد قرار دادن حیوان (باد کولر، باز کردن پنجره، بیرون بودن سر از پنجره اتومبیل در هوای سرد) سبب درگیری ریه ها در پستانداران و درگیری ریه ها و کیسه های هوای در پرندگان می شود. در پی آن ممکن است درگیری دیگر ارگانهای حیاتی همانند بوقکها بینی، حلق، تب، بی اشتهای و در پی گسترش بیماری درگیری دستگاه گوارش و سیستم گردش خون شود.

در میان حیوانات پرندگان بخصوص کاسکو نسبت به تغییر سریع دما بسیار حساس است و درمان باید به سرعت در این نوع پرنده انجام شود و بدترین حالت دستکاری و خود درمانی صاحب پرنده در مورد حیوان خود است مشاهده های انجام شده در کلینیک خودم و سایر همکاران حاکی از آن است که این خود درمانیها در 10 درصد موارد مفید واقع می شود و در بیشتر موارد بدلیل عدم بیان صاحب حیوان از خود درمانی و یا وجود دارو در خون حیوان و تداخل داروی درمان با موفقیعت انجام نمی شود و طول دوره درمان به چند هفته و یا ماه می انجامد و آسیب های برگشت ناپذیر را در برخی از اعضای پرنده به وجود می آورد.

در مورد سایر حیوانات سگهای نژاد بزرگ، گربه های خیابانی مقاومتر نسبت به سگهای با چثه کوچک، گربه پرشین یا گربه خانگی که با محیط بیرون در تماس نیست، خرگوش، همستر و ... هستند.

توصیه های پیشگیرانه:

از شستشوی حیوان در هوای سرد جداً خودداری فرمائید.

حیوان را بعد از شستشو در مکان سرد رها نکنید و بدن حیوان را خوب خشک کنید.

در برگشت از پیاده روی طولانی حیوانات در هوای سرد، دمای اتاق را یکدفعه بالا نبرید.

در هنگام سرما خوردگی خود و یا دوستان از تماس با حیوان خود خود داری کنید زیرا ویروس قابل انتقال به حیوان است.

حیوان خود را در معرض باد مستقیم کولر و یا جریان شدید و سرد هوا قرار ندهید.

از دادن هر گونه دارو به حیوان خود خود داری نمائید و در نظر داشته باشید هر داروی که قبلاً توشط دامپزشک شما تجویز شد برای بیماری بود که قبلاً تشخیص داده شده بود.

در صورت مشاهده هر گونه آبریزش نامتعارف، کسلی و بی اشتهای حیوان خود را نزد دامپزشک ببرید.

ریزش مو در حیوانات

ریزش موی حیوانات یکی از دلایل مراجعه افراد به کلینیک های دامپزشکی است. Alopecia یا از دست دادن موی بدن که می تواند به صورت موضعی و یا کل بدن باشد. گاهی این ریزش بصورت کانونی در یک یا چند نقطه بدن ایجاد می شود که بیشتر موارد ریزش مو کانونی بر اثر بیماری است.

دلایل ریزش مو

1- تغذیه نامناسب: تغذیه بیش از اندازه با رژیم غذایی حاوی مرغ یکی از علتهایی تشدید ریزش مو است معمولا بر اساس نژاد، سن و وزن حیوان دامپزشکان برنامه تغذیه ای مناسب آن حیوان را برای صاحب دام می نویسند.

2- تغییرات هورمونی: جابجایی مقدار هورمونهای جنسی در بدن یکی از دلایل ریزش مو است این مشکل بخصوص در حیوانات ماده در زمان فحلی، آبستنی و بارداری کاملا قابل مشاهده است. همچنین تغییرات در میزان هورمونهای تیروئید، آدرنال و پانکراس از عوامل ریزش مو می باشد.

3- عوامل عصبی و محیطی: ترس و استرس از عوامل تشدید ریزش مو است مثال بارز این نوع ریزش مو بخصوص در گربه های که جهت درمان و معاینه به کلینیک های دامپزشکی مراجعه می کنند دیده می شود این شکل از ریزش مو می تواند بصورت موقت ( حیوان با برگشت به خانه دیگر ریزش داخل کلینیک را ندارد) و یا بصورت دائم بدلیل استمرار عوامل عصبی و یا استرس دائم باشد.

4- ضعف سیستم ایمنی: نقص در سیستم ایمنی می تواند سبب ریزش مو شود در بیماریهای ویروسی و باکتریایی معمولا ریزش مو شدت می یابد.

5- آلرژی: عوامل آلرژن زا مانند مواد شمیایی، برخی شامپوهای نامناسب، دود سیگار و ... می تواند سبب افزایش ریزش مو شود.

6- انگل: انگلهای داخلی و خارجی یکی از دلایل ریزش مو می باشند نیش برخی از انگلهای خارجی سبب ایجاد آلرژی در بدن حیوانات می شود و ریزش مو را تشدید می کنند.

7- قارچ: قارچهای پوستی بیشتر ریزش مو را بصورت موضعی ایجاد می کنند. اما برخی قارچها ایجاد ریزش مو در کل بدن می کنند.

8- سرطانها: سرطانهای پوستی سبب ریزش مو می شوند.

9- عوامل ناشناخته

10-عدم داشتن یک دامپزشک و یا عدم اعتماد به یک دامپزشک: مورد آخر بیشتر بدلیل اینکه دامپزشک پیشینه ای از سوابق قبلی ندارد و جهت درمان باید پروسه طولانی را طی کند بنابراین به صاحب دام توصیه می شود در صورت عدم درمان ریزش مو با دامپزشک خود در تماس باشند و از مراجعه به کلینیک های مختلف جدا خود داری نمایند.

منبع: woofwoof.ir