مراقبت از مرغ های ابریشمی

چگونه از مرغ های سیلکی (ابریشمی) در خانه مراقبت کنیم

مرغ های ابریشمی می توانند حیوانات خانگی ایده آلی باشند. امروزه سیلکی های بنتام (مرغ های ابریشمی کوچک) به اندازه سایر حیوانات خانگی در میان مردم از محبوبیت برخوردار هستند و این بخاطر سایز کوچک، زیبایی خاص، طبیعت رام و اهلی و سازگار بودنشان می باشد. آنها دارای شخصیت متمایزی در میان سایر انواع طیور هستند

مرغ های ابریشمی دارای رنج سایز متفاوتی از بزرگ تا کوچک (بنتام) می باشند. پرهای بسیار نرم و خز مانند آنان، از فرق سر تا نوک پاهایشان را مانند نیم تنه ای زمستانی پوشانیده و همین جلوه ای خاص و ظاهری دوست داشتنی به این پرندگان بخشیده است. مراقبت از سیلکی ها کاری نسبتاً ساده است چرا که همانطور که قبلا نیز اشاره نمودیم آنها پرندگانی اهلی بوده و می توانند خود را با انواع مختلفی از محیط های زندگی تطبیق دهند.

قفس مرغ های ابریشمی

این که محل زندگی و در واقع قفس مرغ های ابریشمی شما در چه شکل و طرحی باشد امری کاملا سلیقه ای است. شما مختارید تا یک قفس تخصصی برای این پرندگان زیبا خریداری نموده یا خود با استفاده از باقیمانده چوب های موجود در خانه اقدام به ساخت قفس نمائید اما به هرحال این قفس باید دارای یک سری کیفیت های مطلوب بوده و سقف و دیواره های محکم داشته باشد

سیلکی ها گرما و سرما را به خوبی تحمل می کنند اما پرهای آنان مانند سایر طیور نیست. چرا که قطرات آب نمی توانند از روی پرهای آنان به راحتی سر بخورند. لذا قفس مورد نظر باید به نحوی باشد که بتواند پرندگان را از برف و باد و باران و نیز تابش های شدید آفتاب محافظت کند

جهت رشد و نمو بیشتر و بهتر؛ مرغ های ابریشمی خود را در معرض هوای تازه و نور ملایم آفتاب قرار دهید. این پرندگان خود را به راحتی با محدودیت قفس وفق می دهند اما زمانی از رشد بهتری برخوردار بوده و شادتر و سالم تر خواهند زیست که بتوانند ساعاتی از روز را در فضای آزاد به گردش و خوردن حشرات، دانه ها و سایر خوراکی های مطلوب صرف کنند. لازم است به ازای هر مرغ ابریشمی بنتام 1.5متر مربع و به ازای هر مرغ ابریشمی بزرگ 6 الی 10 متر مربع فضا در نظر بگیرید

لانه مرغ های ابریشمی

برای سیلکی هایتان نشمین گاه های مناسب تهیه نمائید چرا که این پرندگان دوست دارند به هنگام خواب، پاهایشان کمی بالاتر از سطح زمین قرار گیرد

جعبه لانه های آرام و به دور از استرس برای مرغ های ابریشمی در نظر بگیرید. تمامی طیور دوست دارند که در لانه های ساکت و بی سر و صدا تخمگذاری کنند.مرغ هایی که در معرض استرس قرار دارند تخم نگذاشته و یا قادر نخواهند بود به مدت طولانی سالم زندگی کنند. نیازی نیست که از لانه های پیچیده ای که زحمت فراوانی برای تهیه شان لازم است استفاده کنید. سه دیواره محصور با یک سقف و یک بستر مناسب تنها چیزی است که پرندگان شما نیاز دارند. لانه ها را با فاصله 0.6 متر بالاتر از کف قفس قرار دهید. برای سیلکی های بنتام (مرغ های ابریشمی کوچک) از لانه های 0.3 متری و برای مرغ های ابریشمی بزرگ از لانه های 0.35 متری استفاده کنید. بستر لانه ها را با کاه تازه پر کنید

محافظت از مرغ های ابریشمی در برابر شکارچیان

مرغ های ابرشمی تان را از شکارچیان محافظت کنید. سیلکی ها حیواناتی وحشی نیستند. آنها قادر نمی باشند مانند سایر پرندگان از خود در مقابل شکارچیان محافظت کنند. یک قفس خوب برای مرغ های ابریشمی باید کاملا محصور و بسته باشد. سگ، گربه، روباه، شاهین، راکون و... که بیشتر در اطراف محیط زندگی انسان ها پرسه می زنند می توانند شکارچیان خطرناکی باشند. به این منظور باید کف قفس را نیز بطور کامل محصور کنید تا پرندگان را از دسترس شکارچیانی که در امر حفاری و دستیابی به کف قفس ماهر می باشند حفظ نمائید

آب و غذای مرغ های ابرشمی

آب و غذای تازه در اختیار مرغ های ابریشمی قرار دهید. به ازای هر 25 مرغ، 1 دانخوری و آبخوری در نطر بگیرید. ظروف آب و غذا را به اندازه کافی در فواصل دور از هم قرار دهید تا از تصادم بین مرغ ها جلوگیری شود. آویختن دانخوری و آبخوری از سقف قفس نیز می تواند ایده بسیار خوبی باشد و از طرفی قفس را تمیزتر نگه می دارد. اما باید دقت کنید که دانخوری ها و آبخوری ها در فاصله مناسبی از زمین به نحوی قرار بگیرند که حتی کوچکترین مرغ ابریشمی نیز بتواند به راحتی به آن دسترسی داشته باشد.

منبع: notfe.ir

مرغ‌های اصلاح شده ژنتیکی در برابر ویروس مقاوم شدند

ایرنا/ بررسی جدید پژوهشگران "آکادمی علوم چک" نشان می‌دهد مرغ‌هایی که با روش اصلاح ژن کریسپر به دنیا آمده‌اند، می‌توانند در برابر ویروس مقاوم باشند.

پژوهشگران از روش اصلاح ژن کریسپر، برای مقاوم‌سازی مرغ‌ها در برابر یک ویروس متداول استفاده کرده‌اند. شاید این روش بتواند تولید تخم‌مرغ و گوشت مرغ را در سرتاسر جهان بهبود ببخشد.

مرغ‌های اصلاح‌ شده ژنتیکی، هیچ نشانه‌ای از بیماری در خود نداشتند و حتی هنگامی که در معرض ویروس موسوم به "ALV" قرار گرفتند، بیمار نشدند. "جیری هجنار"(Jiri Hejnar)، پژوهشگر "آکادمی علوم چک" (CAS) گفت: این ویروس معمولا مشکلی برای مرغ‌داران سراسر جهان به شمار می‌رود.

پرندگانی که به این ویروس مبتلا می‌شوند، خسته و افسرده به نظر می‌رسند و اغلب تومورهایی در بدن آنها پدید می‌آید. ویروس با اتصال به پروتئینی موسوم به "chNHE-۱" می‌تواند خود را به سلول‌ها برساند. هجنار و گروهش پیش از این نیز در بررسی‌های خود نشان داده بودند که حذف سه حرف DNA از ژن chNHE-۱ می‌تواند به پیشگیری از ابتلا به ویروس ALV در پرندگان کمک کند.

چالش مورد نظر این بود که این تغییر به جای چند سلول، در همه حیوانات صورت بگیرد. هیچ گروهی از مرغها، به صورت طبیعی این جهش را در خود ندارند. در نتیجه نمی‌توان این روش را تنها با پرورش این پرندگان انجام داد. در هر حال، اصلاح ژنتیکی مرغ‌ها، بسیار دشوارتر از اصلاح ژنتیکی حیوانات دیگری مانند خوک‌ها است.

روش متداول برای پیشگیری از ابتلا به ویروس، خارج کردن سلول‌های اولیه جنسی، تغییر دادن آنها بیرون از بدن و سپس، افزودن سلول‌های اصلاح شده به جنین داخل تخم‌های تازه گذاشته شده است. این روش در سال ۲۰۱۶ برای به وجود آوردن مرغ‌های "کریسپر" مورد استفاده قرار گرفت اما میزان موفقیت آن بسیار پایین بود. هجنار در سال ۲۰۱۷، یک روش بهتر ابداع کرد. او از سلول‌های جنسی تغییر یافته در ایجاد جوجه‌های استرلیزه شده استفاده کرد. سپس، با استفاده از اسپرمی که حذف دقیقی در ژن chNHE-۱ آن صورت گرفته بود، به تولید یک جوجه خروس پرداخت.

هجنار و گروهش توانستند با استفاده از این روش، گروهی از مرغ‌های سفید موسوم به "لگهورن"(Leghorn) را به وجود بیاورند که این حذف را در هر دو کپی از ماین ژن دارند.

هجنار در نظر دارد که از اصلاح ژن کریسپر برای ارائه مرغ‌هایی استفاده کند که در برابر ویروس‌های دیگر از جمله آنفلوانزای مرغی نیز مقاوم هستند. این هدف، برای انسان‌ها نیز مزایای قابل توجهی دارد زیرا آنفلوانزای پرندگان گاهی اوقات موجب مرگ انسان می‌شود و در حال حاضر نیز ترس از آن در سراسر جهان شیوع یافته است.

این پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسید.

اطلاعات مختصری در مورد پرورش بلدرچین :

 بلدرچین کوچکترین پرنده از خانواده ماکیان سانان می باشد.

 بلدرچین نسبت به سایر طیور رشدش سه برابر سریعتر است.

سازگاری با هر نوع شرایط پرورشی با کمترین امکانات.

نیاز به سرمایه اولیه کمتر برای تولید در مقایسه با سایر طیور.

آسانترین طیور پرورشی از لحاظ نگهداری و بازدهی (با رعایت حداقل استاندارد ها).

بلوغ جسمی و جنسی در 35 روز.

میزان بالای تولید تخم 280 تا 320 تخم در سال.

بلدرچین به دلیل میزان پایین سرمایه گذاری مورد نیاز بیشترین تولید بعداز مرغ را دارا می باشد.

بازار بلدرچین به علت قیمت مناسبی که محصولات آن دارد بعد از مرغ بیشترین فروش و تقاضا را بین مردم دارد.

کوتاه بودن زمان بین نسل های گله.

دوره جوجه کشی کوتاه 17 تا 18 روز.

رقابتی بودن بازار بلدرچین و برگشت سرمایه زودتر از سایر ماکیان.

یکی از مشکلات پرورش بلدرچین ورود تولید کنندگان خرد می باشد که برای رقابت اقدام بفروش محصولات خود با قیمت پایین می کنند.

فروش راحتتر محصولات نسبت به کبک و قرقاول و سایر طیور.

 اصلاح نژاد آسانتر بلدرچین نسبت به سایر ماکیان بدلیل کوتاهی دوره پرورش.

مقاوم بودن نسبت به بسیاری از بیماری ها تولید محصولات ارگانیک.

قیمت مناسب محصولات و رقابتی با مرغ و مصرف عام مردم از گوشت و تخم بلدرچین.

 لذید بودن تخم و گوشت بلدرچین.

بلدرچین استرس کمتری نسبت به سایر طیور دارد.

خواص و تبلیغات گسترده تخم و گوشت بلدرچین و میزان استقبال و مصرف بالای مردم.

جا گرفتن در سبد غذایی خانوار ها.