رشد کبد کمکی در بدن خوک ها

هپاتوسیت سلول اصلی بافت پارانشیمی کبد است. هپاتوسیت‌ها ۵۵ تا ۶۵ درصد از جرم کبد را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این هپاتوسیت‌ها ترمیم کننده های طبیعی هستند که در غدد لنفاوی تکثیر می‌شوند.

هپاتوسیت(Hepatocyte) به سلول‌های اصلی بافت کبد گفته می‌شوند. محققان "دانشگاه پیتسبورگ" در مطالعه اخیرشان نشان داده‌اند که حیوانات بزرگی که دارای کبد کمکی هستند می‌توانند از طریق هپاتوسیت خود عضو جدیدی در غدد لنفاوی خود پرورش دهند. در انجام این کار موقعیت مکانی نقش اساسی دارد. اگر هپاتوسیت‌ها در جای مناسب قرار بگیرند و نیاز به عملکرد کبد وجود داشته باشد آنها در غدد لنفاوی یک کبد کمکی تشکیل می‌دهند. معمولاً سلول‌های کبدی قابلیت بازسازی مجدد خود را دارند اما برای احیا و بازسازی، آنها به یک محیط سالم و تغذیه‌ای نیاز دارند. با این حال در بیماری کبدی مرحله پایانی، کبد به بافت اسکار متصل می‌شود و این موضوع بازگشت سلول‌ها را سخت‌تر می‌کند .

دکتر "اریک لاگاس"(Eric Lagasse)استادیار آسیب شناسی دانشگاه پیتسبورگ گفت: کبد دارای پتانسیلی برای تولید مجدد است. هپاتوسیت‌ها سعی می‌کنند کبد اصلی خود را ترمیم کنند اما نمی‌توانند و می‌میرند.

تقریباً یک دهه پیش، لاگاس و همکارانش متوجه شدند که تزریق سلول‌های کبدی به غدد لنفاوی موش به ایجاد کبد کمکی منجر می‌شود که جای کبد ناقص ناشی از ژنتیک حیوانات را می‌گیرد. اما موش‌ها کوچک هستند. لاگاس و همکارانش نیاز داشتند تا نشان دهند که یک حیوان بزرگ می‌تواند برای غلبه بر بیماری کبدی، توده معنی داری از بافت ثانویه کبد را در بدنش رشد دهد. محققان برای تقلید از بیماری کبد انسان در خوک‌ها، جریان منبع اصلی خون از کبد را تغییر دادند و در همان زمان، آنها یک تکه از بافت کبد سالم را برداشتند و هپاتوسیت‌ها را استخراج کردند. آن سلول‌های کبدی سپس به غدد لنفاوی شکمی همان حیوان تزریق شدند. محققان شاهد ترمیم عملکرد کبد در همه شش خوک مورد آزمایش قرار گرفته طی این آزمایش بودند و بررسی دقیق غدد لنفاوی آنها نشان داد نه تنها هپاتوسیت‌ها بلکه شبکه‌ای از مجاری صفراوی و عروقی بطور خودبخود در بین سلول‌های کبدی پیوندی تشکیل شده بودند. هنگامی که میزان جراحت بافت آسیب دیده در کبد اصلی حیوانات شدیدتر شد، کبدهای کمکی بزرگتر شدند و این نشان می‌دهد که بدن حیوانات به جای فرار از رشد باعث حفظ هماهنگی توده کبد می‌شود.

منبع: ایسنا

آیا می‌دانستید پشه‌ها هم خطای دید دارند؟

اینکه چرا مردم برخی عکس های ایستا را متحرک می بینند و دچار خطای دید می شوند، هم باعث سردرگمی خود آنها شده و هم متخصصان علوم اعصاب که تلاش کرده اند این پدیده را توضیح دهند. حالا عصب شناسان دانشگاه Yale پاسخ این سوال را در چشمان پشه ها پیدا کرده اند.

براساس این پژوهش به نظر می رسد که پشه ها نیز مانند انسان فریب خطای دید برخی تصاویر را می خورند. دامون کلارک استادیار بیولوژی مولکولی، هسته ای و رشد و متخصص علوم اعصاب دانشگاه Yale در این باره گفت:

اینکه فهمیدیم پشه ها هم درست مانند انسان خطای دید پیدا می کنند بسیار هیجان انگیز و جالب بود. مغز پشه ها بسیار کوچک است و در نتیجه ردیابی فعالیت نورون ها در سیستم بینایی شان کار ساده ای برای کارشناسان است.

در این پژوهش کارشناسان چند تصویر حاوی خطای دید (مشابه عکس بالا) را مقابل دید پشه ها قرار دادند. آنها در ادامه رفتار پشه ها را زیر نظر گرفتند تا مشخص نمایند که آیا پشه ها نیز حرکت این دایره ها را تشخیص می دهند یا خیر؟ در اینجا بد نیست اشاره کنیم که پشه ها به صورت غریزی بدن خود را به سمت اشیائی می چرخانند که در حال حرکت باشند و وقتی این تصاویر حاوی خطای دید مقابل آنها قرار گرفت آنها شروع به حرکت دادن بدن خود در همان جهتی کردند که چشم انسان در تصویر می بیند.

در عین حال دانشمندان به بررسی نوع نورون هایی پرداختند که بر فرایند تشخیص حرکت در پشه ها نظارت دارد و متوجه الگویی از واکنش ها شدند که توسط این الگوی ایستا ایجاد شده بود. آنها با روشن و خاموش کردن همین نورون ها توانستند درک پشه ها از حرکت ناشی از خطای دید را تغییر دهند.

در واقع دانشمندان نخست با غیرفعال کردن دو نورون تشخیص دهنده حرکت کاری کردند که پشه ها متوجه حرکت دایره ها نشوند. در ادامه آنها یکی از این دو نورون یا عصب را مجددا فعال کردند و متوجه شدند که پشه ها حرکت دایره ها را در خلاف جهت خطای دید اولیه می بینند. براساس همین اطلاعات دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که خطای دید در پشه ها رابطه مستقیمی با توازن نورون های تشخیص دهنده حرکت در مغز آنها دارد.

از آنجا که پردازش بصری در انسان و پشه شباهت های زیادی با هم دارد محققان آزمایشاتی را تجربه کردند تا به ارزیابی تئوری خود برای پشه ها بپردازند. آنها از ۱۱ داوطلب خواستند در مورد حرکتی که در تصویر خطای دید مشاهده می کنند توضیح دهند. بعد از بررسی پاسخ ها مشخص شد که سیستم بینایی انسان عملکرد پیچیده تری نسبت به پشه ها دارد اما مکانیزم هر دوی آنها تقریبا یکسان است.

منبع: روزیاتو

روز جهانی سگ ها

بیست‌و ششم آگوست، برابر با چهارم شهریور، در سال 2004، روز جهانی سگ ها نامگذاری شد تا در این روز بیشتر قدردان دوستی آن‌ها و کارهایی که برای ما انجام می‌دهند باشیم و بیشتر به سگ‌های بی‌پناه و آن‌هایی که در پناهگاه‌ها منتظر خانه‌ای گرم و دست نوازشند توجه کنیم.

فرقی نمی‌کند سگی نژاد خالص داشته باشد یا از نژادی ناشناس باشد، کوچک باشد یا بزرگ، در خانه زندگی کند یا پناهگاه یا در دشت‌ها رها باشد، همۀ آن‌ها مهربانند و حق دارند که بدون آزار و اذیت زندگی کنند. به نظر می‌رسد سگ‌ها اولین حیوانی هستند که به دست انسان‌ها رام شدند و لقب «بهترین دوست انسان» را از آن خود کردند.

آن‌ها از آن روز تا حالا کارهای مختلفی برای بشر انجام داده‌اند، از نگهبانی، شکار و چوپانی گرفته تا کمک به کسانی که بیمار یا ناتوانند. امروزه آن‌ها در جستجو و نجات زلزله‌زدگان، تشخیص سرطان، ردیابی مواد مخدر و مواد منفجره و دستگیری خلافکاران به انسان‌ها کمک می‌کنند و حتی جان خود را به خطر می‌اندازند.

هر ساله هزاران سگ کشته می‌شوند چون انسان‌ها نمی‌توانند آن‌ها را خوب تربیت کنند یا به‌خوبی از آن‌ها مراقبت کنند. ما باید زمانی برای داشتن سگ تصمیم بگیریم که بتوانیم ریختن موها، صدای پارس و محدودیت‌هایی را که برایمان ایجاد می‌کند بپذیریم. نامگذاری این روز به نام سگ‌ها تلنگری است به ما تا با توله‌کشی، آزار سگ‌ها و سوءاستفاده از آن‌ها مبارزه کنیم و هر کدام به اندزۀ توانمان در این راه قدم برداریم.

چگونه روز جهانی سگ را جشن بگیریم؟

اگر می‌خواهید سگ داشته باشید، امروز، سگی را از پناهگاه نزد خودتان بیاورید و به او زندگی دوباره ببخشید.

اگر سگ دارید، به او تشویقی‌ای بدهید که بیشتر از همه دوست دارد. او را به گردش ببرید و بیشتر از روزهای دیگر با او وقت بگذرانید.

اگر، سگ‌ها را دوست دارید، ولی نمی‌توانید سگ داشته باشید، به پناهگاه‌ها کمک مادی کنید تا بتوانند از سگ‌های بیشتری مراقبت کنند. همچنین می‌توانید به یکی از پناهگاه‌ها سر بزنید و در نگهداری از سگ‌ها به آن‌ها کمک کنید یا با سگ‌ها بازی کنید.

این روز را به افراد بیشتری یادآوری کنید تا همه کنار هم مراقب سگ‌ها باشیم تا کمتر شاهد آزار و اذیت این حیوان و بهره‌کشی و سوءاستفاده از او باشیم.

منبع: petmagz.ir

اصول نگهداری از کاسکو

کاسکو یا طوطی خاکستری آفریقایی، پرنده‌ای محبوب در کشورهای خاورمیانه وبهترین پرنده تقلیدکننده صدا در جهان است. کاسکو در اصل پرنده‌ای وحشی وبومی قاره آفریقاست که امروزه توسط پرورش دهندگان، دست آموز و به پرنده‌ای خانگی تبدیل شده است. 

کاسکوها عمر طولانی دارند، نگهداری از آنان یک مسئولیت همیشگی بوده نه یک تفریح یا سرگرمی. تغذیه، شرایط زندگی و تأمین نیازها تأثیر بسزایی در طول عمر و سلامتشان دارد وبرای نگهداری از کاسکو بایستی امکاناتی مانند: قفس و محل قرارگیری مناسب آن، بهداشت دما و رطوبت محیط، غذا، ظروف قفس و وسایل بازی، فضای کافی برای پرواز و…را مهیا کرد. نگهداری از هر حیوان و پرنده‌ای دو بخش اصلی دارد: مراقبت جسمی و روحی.

کاسکو ها پرندگانی حساس اند و با اندک تغیری در شرایط زندگیشان دچار ترس، اضطراب و مشکلات بعد از آن می‌شوند؛ بنابراین آگاهی از ویژگی‌های آنان به حفظ سلامتشان کمک خواهد کرد. نهایتا نگهداری هرحیوانی اعم از پرندگان مانند کاسکو سبک زندگی فرد را تحت تأثیر قرارخواهد داد؛ بنابراین قبل از اخذ تصمیم به داشتن هر حیوانی بایستی از نحوه نگهداری آن آگاهی کامل کسب کرد.

ارکان نگهداری از هر حیوان و پرنده‌ای

همانگونه که گفته شد نگهداری از هر حیوان و پرنده‌ای دو بخش اصلی دارد:

مراقبت جسمی که شامل فراهم کردن رفاه، رعایت بهداشت و نظافت محیط زندگی، تهیه غذاهای مناسب، چکاپ‌های دوره‌ای توسط دکتر دامپزشک می‌باشد.

مراقبت روحی که شامل نوع رفتار و ایجاد حالت آرامش وامنیت در حیوان می‌گردد.

شروع نگهداری

کاسکو ها پرنده‌های ترسو و خجالتی هستند؛ بنابراین ایجاد صمیمیت با آنها مدتی طول میکشد. در روزهای اولیه قفس کاسکو را در مکان کم تردد خانه بدور از حیوانات خانگی دیگر، تلویزیون، بلندگو، دود دخانیات و محل بازی کودکان قرار دهید و کار رسیدگی به آن‌را دراختیار یک فرد خاص در خانه بگذارید و سعی کنید مکان قفس را تغییر ندهید؛ همچنین در این دوره که پرنده ناآشنا به محیط است، اقدام به استحمام و ناخن گیری نکنید. اندازه قفس بایستی متناسب جثه پرنده باشد به طوری که به راحتی بتواند در آن بالا برود و حرکت کند و بهتر است دو طرف قفس دیوار باشد تا پرنده احساس امنیت بیشتری بکند. قفس نباید در مسیر باد مستقیم کولر یا نزدیک به بخاری باشد. باتوجه به زیستگاه این پرنده محیط زندگی آنان بایستی گرم و مرطوب باشد (محدوده دمایی حداقل  ۱۸درجه و رطوبت ۳۰ الی ۵۰ درصد) کمبود رطوبت باعث ایجاد مشکلات پوستی و تنفسی خواهد شد. قفس بایستی دارای ارتفاع مناسب (یک ونیم متری زمین) و جنس قابل شستشو باشد و ساختارآن به گونه‌ای باشد که آسیبی به بدن پرنده وارد نکند. همچنین حاوی وسایل نگهداری کاسکو باشد.

وسایل نگهداری از کاسکو

ظرف تمیز آب و غذا؛

ابزار بازی؛

میله‌ی استند یا نشیمنگاه مناسب؛

غذا، آجیل، سبزیجات مناسب پرنده و … .

تغذیه

یکی دیگر از مهم‌ترین جنبه‌های نگهداری حیوانات، تغذیه مناسب است. غذای این پرنده شامل: میوه، سبزیجات، حبوبات پخته شده، خشکبار خام نظیر گردو فندق تخمه آفتاب گردان و…، غذا یا پلت‌های آماده و مناسب پرنده و یا گاهی ترکیب تخم مرغ با سبزیجات پخته شده و آب کافی و تمیز می‌باشد.

گاهی نیاز است به علت فقرِخوراک مصرفی از مکمل‌هایی مانند کلسیم یا ویتامین‌های مختلف استفاده کرد که بایستی حتما با مشورت دامپزشک باشد؛ همچنین از خوراندن خوراک‌هایی مانند مغز بوداده، نمک، شکر، کافئین، شکلات، غذاهای چرب و تغییر ناگهانی رژیم غذایی شدیدا خودداری شود. توجه داشته باشید مواد غذایی فاقد هرگونه کپک زدگی یا تغییر رنگ، بو و شکل باشد و حتی‌الامکان از مواد غذایی تازه یا خشک شده‌ی سالم برای تغذیه پرنده استفاده شود.

مراجعه به دکتر دامپزشک و انجام چکاپ‌های دوره‌ای وتست‌های تشخیص سلامت، تزریق واکسن و رسیدگی به ناخن‌ها و کوتاه کردن بال‌ها و… بایستی بطور منظم انجام شود.

مراقبت روحی از پرنده

بایستی در کنار رعایت تمامی این نکات مراقبت روحی از پرنده را مد نظر داشت؛ کاسکو ها بدلیل علاقه به همنشینی با سایر همنوعانشان بصورت گله‌ای زندگی می‌کنند و این احساس دوستی می‌تواند در یک پرنده خانگی به دوستی با انسان تبدیل شود به طوریکه پرنده به راحتی عصبانیت یا ناراحتی صاحبش را تشخیص و نسبت به آن عکس العمل نشان دهد.

بایستی روزانه دقایقی را به سرگرمی او اختصاص داد. کاسکو ها به فضای باز علاقه زیادی دارند. آنها را برای مدتی در مکانی که فضای کافی برای پرواز داشته باشد آزاد بگذارید تا سلامت بمانند و دچار بیماری افسردگی نشوند. با کاسکو صحبت کنید؛ این پرندگان هوش وحس کنجکاوی زیادی دارند وصاحبان آنان با صرف حوصله و تکرار عبارت مورد نظرشان و حتی نشان دادن و یا اشاره کردن به شی یا کلمه مورد نظر به طوری که پرنده متوجه شود شما درباره چه چیزی صحبت می‌کنید، می‌تواند به سخنگو شدن این پرنده دوست‌داشتنی کمک کند. در صورتی که صاحبان برای صحبت کردن، سرگرمی و پرواز آنان زمانی را اختصاص ندهند، پرنده مریض و دچار افسردگی خواهد شد.

علائم افسردگی در کاسکو

علائم افسردگی می‌توان به: پرکنی، کزکردن و کم شدن اشتها اشاره کرد.

تولیدمثل کاسکو ها

کاسکو ها در سنین حدود ۴ الی ۶ سالگی قادر به تولیدمثل می‌باشند که برای این منظورباید جفت‌ها باگذر زمان با یکدیگرسازگار گردند و چون پرندگان سیستم تک همسری دارند و هر دو از جوجه‌ها مراقبت می‌کنند، بهتر است پس از تولیدمثل از یکدیگر جدا نشوند.

سخن پایانی

در نهایت شما باید بدانید نگهداری از چنین حیواناتی مانند کاسکو که عمری طولانی دارد (گاهی تا ۸۰ سال)؛ یک مسئولیت همیشگی‌ست. وقتی سرپرستی یک حیوان یا پرنده‌ای را قبول می‌کنید، در واقع این کار یک تفریح یا سرگرمی نیست؛ بلکه قبول کردن مسئولیتی مهم است.

بایستی قبل از اقدام به این کار با مطالعه و کسب آگاهی از ویژگی‌ها و شرایط زندگی آن حیوان و بررسی توانایی‌های خود بهترین تصمیم را اخذ کرد. در غیر این صورت به دلیل عدم توانایی در فراهم کردن رفاه کامل حیوان حق طببیعی زندگی کردن از آنان سلب خواهد گشت.

منبع: irvmreg.ir

راه حل اینکه سگمان گاز نگیرد چیست؟

اینکه چرا توله سگ ها گاز می‌گیرند علت در رشد دندان توله و خارش لثه ها می باشد. اما راه حل چیست؟؟

فهماندن این مطلب که توله سگ باید به شما احترام بگذارد تا حد زیادی به این امر کمک می نماید. بطور مثال در هنگام پیاده روی توله سگ باید همیشه کنار یا پشت شما باشد و از تمام درب‌ها و ورودی‌ها، این صاحب سگ است که باید اول عبور نماید. رئیس همیشه در جلو حرکت می کند. اگر توله پیشاپیش شما حرکت کند، این تصور در ذهن پدید می آید که شما اجازه می دهید او رئیس باشد! اگر این ذهنیت در وی ایجاد شود دیگر دلیلی نمی بیند که هر زمان لذت می برد دست و پای شما را گاز نگیرد. اگر سگ‌ها و توله ها انسان را به عنوان رئیس خود نپذیرد هرگز به درخواست‌های او توجه نخواهند کرد هرچه بیشتر توله سگ شما را رئیس خود بپندارد اینکه زمانی که به او می بگوئید " نه " بر گاز گرفتن دست شما پافشاری کند، کمتر اتفاق می‌افتد. معمولاً آموزش توله های قوی هیکل و پر انرژی مشکل تر است. انرژی مضاعف باعث می شود که سگ سر به هوا، گیج و هیجان زده باشد و در این صورت کمتر به دستورات شما توجه خواهد نمود. تمرکز بر روی آرام کردن سگ و صرف انرژی او در مسیری که خود می‌خواهیم می تواند به فرمانبرداری او کمک زیادی نماید. شما باید هر روز به تخلیه نمودن انرژی او کمک نمایید و به او بفهمانید که شما رئیس گروه هستید و گاز گرفتن، آن چیزی نیست که شما را خوشحال می کند. قطعاً شما نمی خواهید سگتان در ازای یک رئیس موفق به چشم یک اسباب بازی و یک وسیله سرگرمی به شما نگاه کند. هرگز حتی اگر خودتان لذت می‌برید نگذارید توله سگ دست شما را در هنگام بازی گاز بگیرد. سگ باید از همان ابتدا متوجه شود گه نباید هیچ انسانی را گاز بگیرد.

این هرگز ایده خوبی نیست که اجازه دهید توله با دست و پای شما بازی کند هرچند که این عمل شیرین و با نمک به نظر آید. این به توله می‌آموزد که می تواند گوشت شما را گاز بگیرد. اگر چه زمانی که یک توله کوچک با انگشتان شما بازی می کند و یا جورابتان را می کشد در ظاهر بسیار با نمک است، اما این عمل عادت بسیار بدی به سگ می‌آموزد! در صورتی که نمی خواهید سگتان کاری را انجام دهد حتی یک بار هم اجازه ندهید آنرا تکرار نماید. همیشه پیشگیری از بروز یک عادت آسانتر از اصلاح آن است. اینجا به دو روش جهت جلوگیری از گاز گرفتن اشاره می کنیم:

فریاد زدن و کناره گیری: توله ها موجوداتی بسیار اجتماعی هستند و کناره گیری از آنها در هنگام بازی می تواند بسیار آموزنده باشد. به محض آنکه توله شروع به گاز گرفتن نمود با صدای بلند بگوئید " آخ !! " در چشمان توله خیره شوید و محل بازی را ترک کنید، بعد از گذشت دقایقی عروسکی بردارید، بسمت توله بازگردید و تشویقش کنید تا با عروسک بازی نماید. اگر بازهم بسمت دست شما آمد عمل را تکرار نمایید.

اگر روش اول موثر نبود از این روش استفاده نمائید: زمانی که توله دست شما را گاز گرفت با صدای بلند بگویید " آخ "، پوست گردن توله را بکشید و توله را محکم تکان دهید، سپس بلافاصله عروسک را در اختیار وی قرار دهید. بعد از مدتی تکرار دیگر نیازی به دخالت فیزیکی نیست و تنها گفتن موثر خواهد بود. بعضی از بازیها این عادت زشت را ایجاد می نماید:

جنگیدن با توله توسط دست: سگ باید این نکته را بفهمد که هرگز نباید انسان را گاز بگیرد و هر زمان به او فرمان دادن باید عروسکش را بدهد.

ایده بسیار خوبی است که به توله خود آموزش دهید تا برای بدست آوردن هر چیز ، کاری انجام دهد حتی در هنگام بازی. در هنگام سرو غذا اول از بخواهید بنشیند سپس غذا را در اختیارش قرار دهید. این عمل را در زمان بستن قلاده نیز به کار برید. اگر توله عروسکش را نزد شما آورد تا بازی کند ابتدا از او بخواهید چند فرمان را اجرا نماید سپس بازی را شروع نمایید بدین ترتیب توله می آموزد که اگر از دستورات شما اطاعت نماید پاداشی خواهد داشت. این عمل همچنین مقام شما را در دید او بالا می برد. معمولاً این آموزش‌ها تاثیر گذارند. اگر باز هم به مشکل برخورد نمودید و سگتان همچنان گاز گرفتن را تکرار می کرد می توانید با یک مربی سگ مشورت نمایید و یا به دامپزشک مراجعه کنید. گاهاً برخی بیماری‌ها می تواند سبب گاز گرفتن شود. به کودکان بیاموزید تا هرگز به هیچ سگی بدون اجازه صاحبش دست نزنند در صورتی که توله بخوبی اجتماعی نشده باشد و یا ترسو بار آمده باشد نیز، می تواند عمل گاز گرفتن را تشدید کند. به یاد داشته باشید حتی صبورترین سگ هم می تواند در اثر آزارهای کودکان عصبانی شده و عکس العمل نشان دهد حتی اگر در ذهن کودک این تنها یک بازی است.