بررسی ناخن لاک‌پشت‌ها و فرزندآوری کوسه‌ها برای حفظ نسل

محققان استرالیای و انگلیسی، در یک همکاری پژوهشی هفت میلیون دلاری، سعی دارند پس از ارزیابی دقیق زیستگاه‌های مرجانی، وضعیت جانوران در خطری نظیر لاک‌پشت‌ها و کوسه‌ها را به شکلی عمیق مورد بررسی قرار داده و از آسیب‌های وارده بر آن‌ها بکاهند.

بررسی وضعیت لاک‌پشت‌ها، کوسه‌ها و آلودگی‌های پلاستیکی، بخشی از همکاری 7 میلیون دلاری جدیدی است که بین آژانس ملی علم استرالیا (CSIRO) و موسسه پژوهشی BHP بریتانیا برای مطالعه بزرگ‌ترین ساحل مرجانی در استرالیا به نام نینگالوریف انجام می‌شود.

این همکاری پیش‌تر و از سال 2015 از طریق جمع‌آوری اطلاعات برای حمایت از مدیریت و حفاظت از محیط زیست دریایی و ساحلی بسیار باارزش این کشور آغاز شده بود.

در فازهای اول این تحقیق مشترک، دو موسسه فوق به بررسی بقایای دریایی در امتداد ساحل و صخره‌های مرجانی پرداخته‌اند که نتایج آن نشان داده است نینگالوریف، می‌تواند به‌عنوان یکی از تمیزترین صخره‌های مرجانی جهان شناخته شود.

اما اهداف پژوهش‌های جدید بر موارد زیر تکیه دارد:

- به دست آوردن درکی عمیق از لاک‌پشت‌ها از طریق توسعه روش‌هایی برای برآورد فراوانی آن‌ها و ردیابی حرکاتشان به سمت سواحل برای لانه‌سازی

- جمع‌آوری نمونه‌های لازم برای تخمین فراوانی کوسه‌نهنگ‌های بالغ در اقیانوس هند

- انجام مشاهدات بلندمدت درمورد سلامت صخره‌های مرجانی برآورد رشد آن‌ها

- بررسی صخره‌های مرجانی عمیق و جانورانی که در آنجا زندگی می‌کنند و تأثیرات محیطی که برای حفظ این زیستگاه‌ها حیاتی هستند

پیش‌ازاین، دو موسسه معتبر فوق با بررسی و تجزیه‌وتحلیل برش‌های ناخن لاک‌پشت‌ها، کشف کرده بودند که رژیم غذایی این جانوران با سن و اندازه آن‌ها تغییر می‌کند، به‌طوری‌که در هنگام جوانی از علف دریایی تغذیه می‌کنند، ولی بزرگ‌تر که شدند غذای آن‌ها، به جلبک دریایی و حتی ستاره دریایی تغییر می‌کند.

همچنین در این تحقیق، محققان توانستند با ردیابی کوسه‌نهنگ‌ها، برای نخستین بار در جهان، تلاش این جانوران برای جفت‌گیری را مشاهده نموده و همچنین، سفرهای هزاران کیلومتری، حرکات سریع‌تر در شب و رفتن تا عمق 1.7 کیلومتری توسط آنان را ثبت نمایند.

این تلاش‌های علمی که با سرمایه‌گذاری مناسبی توسط مؤسسات فوق همراه شده است، می‌تواند نقش پررنگ و قابل توجهی در حفظ صخره‌های مرجانی به‌عنوان زیستگاه اصلی بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی داشته باشد.

منبع : سیناپرس

آشنایی با بیماری تیلریوز (Theileriosis)

‍بیماری تیلریوز (Theileriosis) در ایران بنام زردی معروف است، بیماری انگلی خونی است و بعنوان بیماری مشترک بین انسان و دام تلقی نمی‌شود. ولی بعلت تغییراتی که در گوشت ایجاد می‌کند، گوشت دام‌های آلوده غیرقابل مصرف می‌باشد.

این بیماری بیشتر در گاو دیده می‌شود و گاوهای اصیل نسبت به گاوهای بومی حساسیت بیشتری دارند. بیماری در گوسفند و بز هم دیده می‌شود و بیشتر در فصول گرم که فعالیت کنه‌ها زیاد است مشاهده می‌شود .

 نشانه‌های بالینی بیماری تیلریوز در دام‌ها (گاو) چیست؟

تب، عدم اشتها، عدم نشخوار، کم خونی، لاغری، زردی مخاطات چشم، کاهش تولید شیر و گوشت، نقاط خونریزی روی مخاط چشم، تورم غدد لنفاوی پیش کتفی که به شکل خیاری کوچک در جلو کتف قابل لمس است، بی حالی و فلجی و در نهایت مرگ از نشانه‌های بیماری است.

 نشانه‌های بیماری تیلریوز در روی لاشه چیست؟

زردی گوشت دام، زرد بودن رباطات که عضلات را بهم متصل می‌کند، خونریزی در روی عضله قلب، تورم غدد لنفاوی، خشکی هزارلا، انباشتگی شکمبه و خونریزی در شیردان از نشانه‌های بیماری در لاشه هستند.

‍ تشخیص بیماری تیلریوز چگونه است؟

از روی نشانه‌های بالینی می‌توان به وجود بیماری مشکوک شد. ولی برای تشخیص قطعی آن باید گسترش خون تهیه کرده و بعد از رنگ آمیزی با گیمسا، در زیر میکروسکوپ اشکال مختلف تیلریا را در داخل گلبول‌های قرمز (اریتروبلاست و لکوسیت‌ها ) مشاهده کرد.

 راه‌های پیشگیری از بیماری تیلریوز چیست؟

عمده‌ترین روش پیشگیری از این بیماری رعایت بهداشت، استفاده از محل نگهداری دام مناسب و سمپاشی اماکن دامی و یا شعله دادن آنها و مبارزه با کنه‌ها می‌باشد.

توصیه می‌شود جایگاه دام از سنگ، سیمان و آهن با پوشش‌های پلاستر سیمانی باشد. جمع‌آوری کود و فضولات و پوشاندن آنها و حمل مرتب به خارج از جایگاه، جمع آوری و خارج ساختن کاه و کلش و خوراک باقی‌مانده دام نیز اهمیت دارد.

جایگاه هرچه نور بیشتری داشته باشد آلودگی کمتر است، سمپاشی مرتب جایگاه دام با سموم ضد کنه در فصول و زمان‌های مناسب اهمیت زیادی در پیشگیری دارد.

 روش دیگر پیشگیری تزریق واکسن تیلریوز است که معمولا در ازت مایع تا منهای 79 درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شود. واکسن در فصول سرد و موقعی که کنه‌ها فعالیتی ندارند و در دام‌های غیر آبستن ترزیق می‌شود و تا مدت یکسال ایمنی ایجاد می‌کند .

درمان بیماری تیلریوز چیست؟

استفاده از داروهای ضد انگل تیلریا مثل بوتالکس یا بیو پارواگن مطابق دوز درمانی و استفاده از داروهای اشتها آور و ملین

طرز تهیه غذای خانگی برای گربه: شُله گربه

احتمالاً نایاب شدن غذای خشک گربه و سر به فلک کشیدن قیمت‌ها، شما را به فکر تهیه غذای خانگی برای گربه دلبندتان انداخته است. اتفاقا خیلی فکر خوبی است. غذاهایی که در خانه برای گربه درست می‌کنیم، جدا از مقرون به صرفه بودن، برای سلامتی او لازم و ضروری هستند.

در مطلب امروز پت‌بان، طرز تهیه «شُلۀ گربه» را یاد می‌گیریم. شله گربه، غذایی خوش‌خوراک و سرشار از فیبر و ویتامین است. هفته‌ای حداقل 2 بار استفاده از این غذا، به سلامت پوست و مو و گوارش گربه‌ها کمک زیادی می‌کند.

برای تهیه این غذای مفید آماده‌اید؟

مواد لازم برای تهیه غذای خانگی گربه

سینه مرغ            500 گرم

کدو سبز              1 عدد کوچک

کلم بروکلی           100 گرم

جو پرک                1 فنجان

برنج                    1 فنجان

هویج                  ۱ عدد متوسط

مراحل تهیه غذای خانگی گربه (شله گربه)

ابتدا سینه مرغ را باید به قطعات کوچکی تقسیم کنیم. برای اینکار می‌توانید گوشت مرغ را چرخ کنید یا اینکه داخل خرد کن بریزید.

حالا هویج‌ها رو به شکل نگینی خرد می‌کنیم و همراه با مرغ، و مقدار کافی آب، اجازه می‌دهیم داخل قابلمه خوب بپزند.

بعد از اینکه مرغ و هویج ما پخت، کلم بروکلی خرد شده، کدو سبز خرد شده، جو پرک و برنج را به مواد اضافه می‌کنیم و اجازه ‌دهیم 15 الی 20 دقیقه بپزند.

توجه: اگر آب قابلمه کم شده بود مقداری آب (مناسب 20 دقیقه جوشیدن) به آن اضافه کنید.

در نهایت میزان آب و شل بودن غذا، مانند شله زرد خودمان خواهد بود.

شما این غذا را می‌توانید فریز کنید و در وعده‌های غذایی مختلف، آن را گرم کرده و برای گربه دلبندتان غذای خانگی خوشمزه‌ای فراهم کنید.

در بخش چند نکته خیلی خیلی مهم درباره غذای گربه داریم. لطفاً تا انتها بخوانید.

نکات حیاتی در تهیه غذای گربه

نکته 1: هرگز داخل غذای گربه نمک نریزید. نمک باعث مسمومیت سدیم در گربه‌ها می‌شود.

نکته 2: به هیچ وجه از سیر و پیاز داخل غذای گربه استفاده نکنید. غذای گربه‌ها مثل غذای ما نیست که بوی ضحم مرغ اذیت‌شان کند.

نکته 3: هرگز داخل غذای گربه کشمش نزیزید. کشمش، انگور و مشتقات آن، باعث مسمومیت و مشکلات گوارشی در گربه‌ها می‌شوند.

پیشاپیش از شما ممنونیم که این 3 نکته مهم را رعایت می‌کنید و جان گربه را به خطر نمی‌اندازید.

دمودیکوز سگ سانان

جرب دمودکس کنیس که به نام های جرب قرمز و جرب مو نیز خوانده می‌شود در اکثر سگ های سالم به تعداد کمی وجود دارد. 

چرخه زندگی این جرب روی پوست طی می‌شود. انگل درون فولیکول های مو و نیز ندرتا در غدد سباسه زندگی میکند و از سلول ها، چربی و بقایای اپیدرمی تغذیه می‌کند. در تراشه پوست امکان رویت هرچهار مرحله تکامل این انگل شامل تخم های دوکی شکل، لاروهای شش پا، نوچه هشت پا و بالغین هشت پا وجود دارند. هم چنین ممکن است تمامی اشکال این انگل در گره های لنفاوی، دیواره معده، طحال، کبد، کلیه ها، مثانه، ریه ها، غده تیروئید، خون، ادرار و مدفوع یافت شوند اما جرب هایی که در این نقاط یافت میشوند معمولا مرده و دژنره هستند.

نحوه انتقال آلودگی از مادر به بچه ها در هنگام مراقبت و رفتار مادرانه (مثلا لیس زدن بچه ها) طی ۳-۲روز اول زندگی است.

انواع دمودیکوز:

۱- موضعی

سرخی های خفیف و مو ریختگی(کچلی)جزئی همراه با خارش از علایم درمانگاهی شاخص دمودیکوز موضعی هستند. در سگ های مبتلا به دمودیکوز موضعی، یک یا چند ناحیه کوچک، گرد، سرخ، پوسته پوسته و غیر خارش دار عمدتا در صورت(به ویژه دور چشم و شیار دهان) و اندام حرکتی جلویی دیده می‌شوند.

۲- عمومی منتشر

دمودیکوز عمومی منتشر، یکی از شدیدترین بیماری های پوستی سگ هاست و حتی میتواند نهایتا منجر به مرگ شود. در این شکل بیماری، نواحی وسیعی از بدن درگیر می‌شوند ولی در ابتدای بیماری، جراحات کوچک و موضعی اند. این حالت معمولا در طی دوران تولگی یا جوانی یعنی۱۸-۳ماهگی شروع می‌شود.

معمولا در آغاز بیماری، نواحی متعدد گرد مو ریختگی وجود دارد که با گذشت زمان بدتر می‌شود و ضایعات بسیاری روی سر، پاها و تنه رویت می‌شوند.

۳- پودودرماتیت دمودیکوزی

به معنای ابتلای پنجه ها و انگشتان بدون درگیری عمومی است. و به دو شکل دیده میشود:

الف) نتیجه دمودیکوز عمومی منتشر است که ضایعات در همه جای بدن به جز پاها بهبود یافته اند.

ب) دمودیکوز انحصاری پنجه ها و انگشتان به ویژه در نژاد سگ گله انگلیسی

تشخیص

درابتدا ناحیه مبتلا، به آرامی فشرده می شود تا جرب ها از سطح به عمق بیایند. به منظور نمونه گیری، لازم است تراشه های پوستی، عمیق و وسیع باشند. کلید تشخیص دمودیکوز، حضور تعداد زیاد جرب های بالغ یا افزایش نسبت اشکال نابالغ به بالغ است.

اختلال وسواس فکری عملی(OCD) در حیوانات

هم در انسان دیده می‌شود و هم در حیوانات. معمولا صاحبان حیوانات (مخصوصا در ایران) آگاهی چندانی از بیماری‌های روانی حیوانات ندارند. 

این شکایت ها، از صاحبان حیوانات خانگی (در این مثال سگ ها) زیاد شنیده می‌شود:

نمیدانم چرا ناخن‌هایش را می جود؟

مثل دیوانه‌ها دور خودش می‌چرخد؛

دمش را گاز می‌گیرد؛

دم خود را تعقیب می‌کند؛

مدام فرش را لیس می‌زند؛

بدنش را زخم می‌کند؛

مدام زخمش را می‌لیسد؛

و … .

اما OCD چیست؟

OCD یا Obsessive compulsive disorder یا اختلال وسواس فکری عملی، اختلالی است که در آن سگ ها به دلیل مشکلات فیزیولوژیک، ژنتیک، ترس، بد رفتاری و خشونت، مشکلات پوستی و…یک عمل مشخص و ثابت را بدون هدف خاصی بارها و بارها تکرار می‌کنند.

درمان چیست؟

۱. اول از همه با کمک دامپزشک از وضعیت سلامت جسمی حیوان اگاه شوید و اگر مشکلی دارد برطرفش کنید، امید است بعد از انجام این کار بخش اعظمی از مشکلات حل شود.

۲. اگر عاملی در خانه وجود دارد که موجب استرس حیوان می‌شود حتما حذفش کنید.

۳.صبر داشته باشید، حوصله بخرج دهید و در طول پروسه درمان هیچ گاه سگ را تنبیه نکنید. بد رفتاری شما کار را خراب تر میکند.

۴.برخی از پمادها هستند که بوی بدی دارند و صاحبان دام آن را به پنجه و دیگر نقاط بدن حیوان می‌مالند تا حیوان آن نقطه را گاز نگیرد و یا نلیسد، نکته‌ی مهم این است که استفاده از این پماد‌ها در مواردی مفید بوده و در مواردی هم موجب حساس شدن حیوان می‌شود و کار را خراب تر می‌کند. اگر حیوانتان نسبت به این درمان حساس شد متوقفش کنید.

۵. برای سگ تان وقت بگذارید، با او بازی کنید و او را به گردش ببرید.

۶. حالات حیوان را در طول درمان به دامپزشک گزارش دهید.

۷. داروهای تجویز شده را مرتب به حیوان تان بدهید.

منبع: irvmreg.ir