معرفی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد

 گستردگی استان خراسان، فراوانی جمعیت دامی، همچنین هم جواری با چند کشورهمسایه (دارای جمعیت پرشمار دامی ) از جمله مهمترین عواملی بوده اند که موجب گردیده، از دیرباز ضرورت و اهمیت راه اندازی دانشکده دامپزشکی در این استان مطرح و مورد پیگیری قرار گیرد. این مهم در سال 1370 با تاسیس دانشکده دامپزشکی در دانشگاه فردوسی مشهد محقق گردید. تامین نیروی انسانی ماهر و متخصص جهت ارایه خدمات درمانی، بهداشتی، آموزشی و پژوهشی درحوزه های مختلف علوم پزشکـــــی، در راستای کاهش ضایعات دامی، خود کفایی درزمینه نیازهای پروتیینی، بهداشت و سلامت انسان از طریق تامین و توسعه سالمت مواد پروتیینی با منشاء دامی و کنترل بیماری های مشترک انسان و دام، مهمترین اهدافی بوده اند که دانشکده دامپزشکی در جهت نیل بــه ایــن اهداف بنیان گذاری شده است.

امکانات این دانشکده: 

آزمایشگاه ها

دانشکده دامپزشکی دارای 17 آزمایشگاه است که برای بخش کاربردی بعضی ازدروس و کارهای پژوهشی دانشجویان و اعضای هیأت علمی مورد استفاده قرار می گیرد. 

درمانگاه های تخصصی درمانگاه تخصصی دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1371 برای پاسخ به نیازهای منطقه از دیدگاه اهداف آموزشی، پژوهشی و ارائه ی خدمات درمانی تاسیس شد. در حال حاضر بخش های زیر به کار آموزش، پژوهش و ارائه ی خدمات آموزشی مشغول هستند که به شرح زیر معرفی می شوند:

بخش بیماری های داخلی دامهای بزرگ، با 4 عضو هیأت علمی متخصص:

 این بخش در زمینه های مسمومیت و سم شناسی درمانگاهی، بیماری های متابولیک، بیماری های داخلی دامهای بزرگ، بیماری های عفونی و مشاوره ی بهداشتی گله های گاو و گوسفند و مراکز پرورش اسب، خدمات آموزشی، پژوهشی و درمانی خود را به دامداری های منطقه و استان خراسان ارائه می نماید. این بخش تاکنون 4 دوره در سطح دکترای تخصصی برگزار کرده است.

بخش مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، با 4 عضو هیأت علمی متخصص: 

این بخش در زمینه های رفع مشکلات تولید مثلی، ورم پستان و تکنولوژی تولید مثل، بخش جراحی، هوشبری و رادیولوژی، با 6 عضو هیأت علمی متخصص: این بخش یکی از فعالترین بخش های گروه علوم درمانگاهی است و خدمات جراحی را در طیف وسیعی از دام ها از دام های مزرعه تا حیوانات خانگی و پرندگان ارائه می دهد. بخش جراحی با انجام جراحی های تخصصی یکی از پشتوانه های مهم استان خراسان رضوی و استانهای مجاور است. افزون بر این، انجام رادیولوژی و سونوگرافی نیز از جمله خدمات آموزشی، پژوهشی و پاراکلینیکی این بخش است. این بخش مجری برگزاری دوره دکتری تخصصی جراحی و هوشبری از ابتدای سال تحصیلی 92-91 می باشد.

بخش بیماریهای داخلی دامهای کوچک، با 3عضو هیأت علمی: این بخش نقش مهمی در برآورده ساختن نیازهای صاحبان حیوانات خانگی دارد. در این بخش افزون بر معاینه و درمان حیوانات خانگی بیمار، مطالعات در مورد مشخصات بیماری های حیوانات خانگی در منطقه که بخش مهمی از آنها بیماری های مشترک بین انسان و حیوان هستند نیز انجام می گیرد. خانواده هایی که علاقه مند به نگهداری حیوانات خانگی هستند، افزون بر نیازهای بهداشتی حیوانات خود، برای بهداشت شخصی خود نیز نیازمند مشاوره در مورد نحوه ی نگهداری و پیشگیری از بیماریهای قابل انتقال از حیوان به انسان با این بخش هستند.

بخش بیماریهای طیور، با 3 عضو هیأت علمی: مراکز پرورش طیور با تنوع قابل توجه از پرورش ماکیان تا بلدرچین و شترمرغ و سایر پرندگان مولد غذا از مشاوره های بهداشتی، ایمنی شناختی، واکسینولوژی این بخش برخوردارند. افزون بر این، صاحبان پرندگان زینتی نیز این بخش را از مراکز مورد اعتماد خود در تشخیص و درمان پرندگان بیمار می شناسند.

بخش کلینیکال پاتولوژی، با 3 عضو هیأت علمی : امور آزمایشگاهی سایر بخشهای درمانی را انجام داده، مرکز اصلی انجام آزمایشهای مربوط به بخش عمده ی امور پژوهشی سایر گروههای آزمایشی است و توانایی انجام آزمایشهای متعددی را بنا به درخواست بخش های گروه علوم درمانگاهی، یا بخش خصوصی دارد. این بخش نیزمجری برگزاری اولین دوره دکتری تخصصی کلینیکال پاتولوژی از ابتدای سال تحصیلی 92-91 می باشد.

بخش اپیدمیولوژی: بررسی الگوی رفتاری بیماریها در سطح جمعیت و جغرافیای منطقه بخش جدایی ناپذیر از برنامه های بهداشتی و پیشگیری در انسان و حیوان است. ارزیابی و پایش مشخصات و آماره های الگوی بیماری ها در سطح جمعیت از وظایف بخش اپیدمیولوژی است. این بخش با 1 عضو هیأت علمی جوان ترین بخش گروه علوم درمانگاهی است.