FDA: حیوانات خانگی هم برای پیشگیری از ابتلا به کرونا باید فاصله‌گذاری را رعایت کنند

سازمان غذا و داروی آمریکا به تمامی شهروندانی که از حیوانات خانگی نگه‌داری می‌کنند، توصیه کرده تا فاصله‌گذاری اجتماعی را برای حیوان خانگی خود نیز رعایت کنند. از این پس هر شخصی که از سگ یا گربه نگه‌داری می‌کند موظف است آن‌ها را حداقل ۱.۵ متر از دیگر حیوانات دور نگه دارد تا به ویروس کرونا مبتلا نشوند.

بر اساس آخرین اخطارهای FDA، حیوانات خانگی تنها می‌توانند با افراد خانه خود تعامل داشته باشند و بهتر است تحت هیچ شرایطی با افراد یا حیوانات خانگی دیگر مواجه نشوند. گربه‌ها تا جای ممکن باید در خانه نگه‌داری شوند و سگ‌ها نیز همواره با قلاده بیرون برده شوند تا در صورت لزوم بتوان آن‌ها را کنترل و فاصله مناسبشان با دیگر حیوانات را رعایت کرد.

این سازمان همچنین به تمامی صاحبان حیوانات خانگی اعلام کرده از هرگونه پارک‌های مخصوص حیوانات یا تجمعات دوری کنند. البته به صورت کلی سازمان داروی آمریکا وظیفه نظارت بر دام را دارد، ولی FDA مسئولیت حیوانات خانگی را بر عهده می‌گیرد. با این حال نگرانی FDA از آلوده شدن حیوانات خانگی بی مورد هم نیست. چندی پیش ببر باغ وحش نیویورک به ویروس کرونا مبتلا شد، سپس چندین مورد دیگر از ابتلای گربه‌سانان به این ویروس گزارش شده بود.

نتایج پیشین نشان می‌دهد که گربه‌سانان بیش از سگ‌ها در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند و به همین دلیل صاحبان این حیوانات دوست داشتنی باید بیش از گذشته نگران سلامتی آن‌ها باشند. یکی از دلایلی هم که برای نگه‌داری آن‌ها در خانه عنوان شده، ناتوانی در نظارت بر رفت و آمد آن‌هاست. برای مثال مشخص نیست که گربه خانگی در صورت خروج از خانه به چه مکان‌هایی می‌رود.

یکی از سخنگویان سازمان غذا و داروی آمریکا می‌گوید «گربه خانگی شما ممکن است به خانه همسایه برود که به ویروس کرونا مبتلا شده، یا این که با دیگر گربه‌سانان مبتلا تعامل داشته باشد.» در هر صورت پیشنهاد می‌شود برای حفظ سلامتی حیوان خانگی خود، فعلا آن را در خانه نگه‌داری کنید.

منبع:Science Alert

دویدن مثل پلنگ و شنا مثل ماهی؛ قابلیت جدید ربات‌های نرم

در مطلب امروزی که در سایت مرجع دامپزشکی برای شما آماده کرده ایم، به بررسی انواع ربات ها و ارتباط بین ربات های نرم و حیوانات میپردازیم. ربات‌ها عموماً در دو حالت تولید و ساخته می‌شوند؛ سخت و نرم. اکثر ما زمانی که نام ربات را می‌شنویم، ربات‌های سخت در ذهنمان تداعی می‌شود. این ربات‌ها مانند آن‌ چه که بوستون داینامیکس می‌سازد، گستره حرکتی محدودی دارند.

ربات‌های نرم اما اکثرا برای تقلید از نسخه‌های بیولوژیکی و ارگانیک ساخته می‌شوند. در نتیجه چنین ربات‌هایی برای کنار آمدن با محیط اطراف خود و کار در کنار انسان‌ها ایده‌آل تلقی می‌شوند. اکنون محققین با الهام گرفتن از ساختار ستون فقرات سریع‌ترین موجود خشکی، ستون فقراتی طراحی کرده‌اند که سرعت این نوع از ربات‌ها را به شدت افزایش می‌دهد.

محققین دانشگاه کارولینای شمالی ستون فقرات مصنوعی به نام LEAP  یاLeveraging Elastic instabilities for Amplified Performance توسعه داده‌اند که شبیه ستون فقرات چیتا یا یوزپلنگ است. به صورت طبیعی ربات‌های نرم به گونه‌ای روی سطوح سخت حرکت می‌کنند که هر ۴ پای آن‌ها روی زمین قرار داشته باشد. چنین نوع تحرکی، سرعت حرکت آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در بهترین حالت می‌توانند ۰.۸ طول بدن خود را رد یک ثانیه بپیمایند.

با این حال ستون فقرات LEAP به محققین اجازه داده تا سرعت همین ربات نرم را به ۲.۷ طول بدن در ثانیه برسانند؛ یعنی تقریبا ۳ برابر سریع‌تر. این طرح مفهومی از ستون فقرات، ۴۵ گرم وزن داشته و نحوه حرکت آن، مشابه ۴ نعل رفت اسب یا یک ۴ پاست. به گونه‌ای که همواره دو پای آن روی زمین است و دو پای دیگر هیچ تماسی با سطح زمین ندارد.

چنین تحرکی به این ربات نرم اجازه می‌دهد تنها به فکر خنثی کردن اصطکاک دو پا باشند. در نتیجه استفاده از چنین ستون فقراتی به آن‌ها اجازه می‌دهد، شیب‌هایی را بپیمایند که دیگر ربات‌های نرم نمی‌توانند. همچنین استفاده از آن‌ها زیر آب نیز امکان‌پذیر است و سرعت ماهی‌های رباتی را از ۳۲ درصد تا ۱۲۲ درصد افزایش می‌دهد. اما چه چیزی باعث می‌شود سرعت این ربات‌ها با این ستون فقرات تا این حد افزایش داشته باشد؟

چنین سرعتی تنها به کمک ستون فقراتBistable  رخ می‌دهد. به صورت ساده می‌توان گفت که ستون فقرات LEAP مشابه یک کلید کار می‌کند؛ یا در یک حالت است یا در آن‌ها حالت نیست. محققین توانسته‌اند دو حالت پایدار برای این ستون فقرات در نظر بگیرند و به سرعت بین این دو حالت تعویض کنند. یک کانال سیلیکونی نیز هسته مرکزی این ربات را تشکیل می‌دهد که با حرکت هوا در آن، انرژی زیادی آزاد می‌کند.

انتقال هوا بین این کانال سیلیکونی، انرژی زیادی را رها می‌کند که باعث می‌شود ربات نرم نیروی لازم برای رها شدن از سطح زمین را به دست بیاورد. رها شدن از سطح زمین به ربات این توانایی را می‌دهد تا ۴ نعل حرکت کرده و تنها ۲ پای خود را روی سطح زمین قرار دهد. همانطور که در ویدیو هم مشاهده کردید، زمانی که پاهای جلویی این ربات به زمین می‌رسد ستون فقرات انحنا پیدا کرده و پاهای عقب را به هوا پرت می‌کند. با زمین خوردن پاهای عقبی، کمر ربات دوباره خم شده و باعث می‌شود بدن او مسافت بیشتری را با هر بار جهش، بپیماید.

نکته مهمی که در ساخت ستون فقرات LEAP حائز اهمیت است، مقیاس‌پذیری آن است. این ربات را می‌توان در ابعاد یک حیوان واقعی یا حتی یک انسان نیز ساخت. محققین می‌گویند ربات LEAP در ابعاد نانو نیز ساخته می‌شود تا برای مثال داخل بدن به دنبال بیماری‌ها بگردند. در ابعاد انسانی اما ربات‌های نرم با این نوع ستون فقرات امکان پروتزهای فعال را به کاربران می‌دهند و تا ۱۰ کیلو نیز وزن تحمل کنند.

در ادامه این محققین امیدوارند ربات‌هایی با چند حالت پایداری توسعه دهند تا از پس حرکات پیچیده‌تر نیز برآیند. یکی دیگر از کاربردهای آن می‌تواند اتصال ستون فقرات LEAP به موتورها برای سیستم‌های نوماتیک باشد.

منیع: دیجیاتو

موش ها منشأ جدید هپاتیت در انسان؛ علت نامعلوم!

کارشناسان بیماری های عفونی دانشگاه هنگ کنگ در سال ۲۰۱۸ به بیمار عجیبی برخوردند.

این بیمار مرد ۵۶ ساله ای بود که تحت عمل جراحی پیوند کبد قرار گرفته بود و کبد او بدون هیچ علت روشنی عملکردی غیر طبیعی داشت.

آزمایشات نشان داد سیستم ایمنی مرد در حال واکنش نشان دادن به هپاتیت ای بود اما کارشناسان گونه ی انسانی ویروس هپاتیت ای(HEV) را در خون او پیدا نکردند.

هپاتیت ای یک بیماری کبدی است که می تواند باعث تب، یرقان و بزرگ شدن کبد هم شود. این ویروس چهار گونه ی مختلف دارد که در حیوانات مختلفی وجود دارد و تا آن زمان فقط یک نوع از این چهار گونه عامل عفونت در انسان شناسایی شده بود.

وقتی تست گونه ی انسانی هپاتیت ای آن مرد منفی شد، محققان با بازطراحی تست تشخیصی، برای اولین بار در تاریخ هپاتیت ای موش های صحرایی (Rat HEV)را در یک انسان شناسایی کردند.

ابتدا دانشمندان تصور می کردند آن بیمار یک مورد استثنایی بوده و در زمان اشتباه در مکان اشتباهی حضور داشته، اما این اتفاق باز هم تکرار شد.

از زمان انجام اولین تحقیق، تست هپاتیت ای موش های صحرایی در ۱۰ هنگ کنگی دیگر مثبت از آب درآمده. جدیدترین مورد هفته ی پیش رخ داد که تست یک مرد ۶۱ ساله که عملکرد کبد او غیر طبیعی بود مثبت از آب درآمد. محققان می گویند ممکن است صدها مورد دیگر هم از ابتلا به هپاتیت ای موش های صحرایی وجود داشته باشد که هنوز تشخیص داده نشده اند.

گونه ی انسانی هپاتیت ای معمولاً از طریق آلودگی آب آشامیدنی به مدفوع رخ می دهد.

اما در خصوص هپاتیت ای موش های صحرایی هنوز هیچ کسی به طور دقیق نمی داند این بیماران چگونه مبتلا شده اند. دانشمندان در طی دو سالی که از کشف این موضوع می گذرد راه انتقال این ویروس از موش ها به انسان ها را به طور دقیق مورد بررسی قرار داده اند. آن ها دو نظریه در این رابطه مطرح کرده اند: ممکن است مانند آنچه در مورد گونه ی انسانی هپاتیت رخ می دهد، بیماران آب آلوده ای را مصرف کرده باشند، یا آنکه با چیز آلوده ای تماس داشتند.

در خانه ی بیمار جدید یعنی همان مرد ۶۱ ساله اما هیچ مدفوع موشی پیدا نشده، هیچ کدام از اعضای خانواده ی او نشانه ی مشابهی نداشته اند و این مرد هم اخیراً به هیچ سفری نرفته است.

مرکز حفاظت از سلامت هنگ کنگ روز ۳۰ آوریل در بیانیه ای اعلام کرد بر اساس اطلاعات موجود منشأ این عفونت و راه انتقال آن روشن نیست.

منبع: rooziato.com

بیماری جدیدی که در مناطق شمالی شیوع پیدا کرده، احتمالا فاسیولاست که میان انسان و حیوان مشترک است

معاون درمان وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در ویدیوکنفرانس خبری با رسانه‌های مطرح کشوری، در پاسخ به سوال حکیم مهر در خصوص برخی شواهد از شیوع یک بیماری جدید با منشاء حیوانی در شمال کشور، گفت: «تا این لحظه گزارشی از شیوع بیماری جدید در استان گیلان نداریم اما من بعد از این جلسه حتما با رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان تماس می‌گیرم که اگر چنین چیزی باشد، آن را پیگیری کنم.»

«دکتر قاسم جان‌بابایی» ادامه داد: «اگر منظور از صحبت‌هایی که پیرامون بیماری جدید می‌شود، همان بیماری فاسیولا باشد، باید گفت که فاسیولا یک بیماری مزمن انگلی در مناطق شمالی کشور است که از حیوان به انسان منتقل می‌شود. اما اگر این بیماری چیزی غیر از فاسیولاست، گزارشی به دست ما نرسیده است.»

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «در مورد پلاسما درمانی به این نتیجه رسیدیم که استفاده از این روش شدت بیماری را کم می‌کند اما هنوز تحلیل درباره این روش کامل نشده است. این تحقیق تاکنون روی ۶۰ بیمار انجام شده و نتایج آن در حال آنالیز است و روی ۲۰۰ بیمار دیگر نیز تحقیقا شروع شده است و امیدواریم بتوانیم به زودی درباره این روش درمانی قضاوت مناسبی داشته باشیم.»

جان بابایی تصریح کرد: «اگر این روش درمانی موثر باشد با توجه به اینکه ایران در زمینه طب انتقال خون زیرساخت مناسبی دارد، می‌توانیم از این روش برای بهبود بیماران کووید ۱۹ استفاده کنیم.»

کاهش شدت کووید ۱۹ در ایران

معاون درمان وزیر بهداشت خاطرنشان کرد: «سیر بیماران در بیمارستان‌ها نشان می‌دهد که نه تنها مراجعات بیمارستان‌ها کم شده بلکه شدت بیماری کووید ۱۹ نیز کم شده است و اکثر بیماران جدیدی که به بیمارستان می‌آیند خیلی بدحال نیستند. قبل از عید درصد بالایی از بیماران بدحال بودند اما الان به تدریج حال عمومی بهتری دارند و میزان بستری در آی سی یو هم کمتر شده است. بنابراین تعداد بیماران بدحالی که در خانه فوت می‌کنند هم خیلی کم است.»

جان بابایی گفت: «تست سرولوژیک فعلا در مرحله تحقیقات است و در ۲ استان پایلوت می‌شود. این تست هم برای مبتلایان و خانواده‌های آنها انجام و نتایج قطعی به زودی اعلام می‌شود که در چند درصد افراد مبتلا و چند درصد افراد خانواده مبتلایان تست سرولوژی مثبت بوده است.»

وی افزود: «مهمترین روش تشخیص کرونا تست پی‌سی‌آر است و بعد از منفی شدن تست پی‌سی‌آر بعد از طی دوره بیماری باید فاصله زمانی دوهفته ای برای بازگشت به کار رعایت شود.»

منبع: حکیم مهر

هرآنچه که قبل از دویدن با سگ خود باید بدانیم

به احتمال زیاد صبح زود وقتی از خانه بیرون می‌روید، سگ‌هایی را می‌بینید که با خوشحالی همراه با صاحب خود در حال دویدن هستند و با اشتیاق تمام از این کار لذت می‌برند. احتمالا سگ‌هایی را هم دیده‌اید که برای نفس گرفتن سرعت دویدن‌شان را کم می‌کنند، اما صاحب‌شان بدون توجه به این مسئله، افسار سگ‌شان را می‌کشند یا سریع‌تر از توله‌های خود می‌دوند.

همچنین برخی از سگ‌ها، از صاحب خود جلو می‌زنند و سریع‌تر می‌دوند و باز هم ممکن است دچار این مشکل بشوند، زیرا صاحب‌شان نمی‌تواند پا به پای آن‌ها بدود. هر دوی این وضعیت‌ها، خطرناک هستند و حتی ممکن است موجب مرگ سگ شما بشوند!

ممکن است تعجب کنید اگر بگوییم که ورزش و دویدن صبحگاهی هم می‌تواند برای سگ شما خطرساز باشد! شاید چیزهایی شبیه به این را شنیده باشید که: «سگ‌ها بیشتر برای دویدن‌های کوتاه و انفجاری ساخته شده‌اند تا دویدن‌های طولانی و استقامتی» یا از سوی دیگر، شاید شنیده باشید که: «چاقی یکی از مشکلات رایج در بین سگ‌ها است و برای جلوگیری از آن، بهتر است با یک برنامه منظم سگ را به ورزش و دویدن ببریم».

خب، جالب است بدانید که هر دوی این شنیده‌ها رای برخی از سگ‌ها درست هستند و برای برخی از نژاد‌ها نادرست! در ادامه مهم‌ترین نکاتی که قبل از ورزش و دویدن با سگ خود باید در نظر داشته باشی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

آیا نژاد سگ شما برای دویدن مناسب است؟

برخی از سگ‌ها کاملاً برای کار طولانی و فعالیت‌های سنگین و طاقت‌فرسا ساخته شده‌اند. به عنوان مثال سگ‌های هاسکی این توانایی را دارند تا سورتمه‌ها را در مسافت های طولانی بکشند. شپردهای استرالیایی هم می‌توانند مدت زمان زیادی را در مزرعه صرف گله داری کنند.

همچنین سگ‌های گری هوند را هم برای شرکت در مسابقات سرعت پرورش داده‌اند. برخی از نژادها سرعت بالاتری در دویدن دارند، درحالی‌که برخی در پیمودن مسیرهای طولانی استقامت و توانایی زیادی از خود نشان می‌دهند.

اگر شما نژادهایی دوست دارید که بتوانند مسافت‌های بیشتری را بدوند، سگ‌هایی مانند ویمارانر، پوینترهای مو کوتاه آلمانی ، ویژلاس‌ها، رتریورهای طلایی، لابرادورها، دالماتین‌ها، کولی‌های مرزی، پودل‌ها و هاسکی‌های سیبری، می‌توانند انتخاب مناسبی برای شما باشند. بصورت کلی، سگ‌هایی که جثه بزرگ‌تر و پاهای بلندی‌تری دارند، در دویدن عملکرد بهتری دارند.

همچنین اگر به دنبال سگ‌هایی هستید که در مسافت‌های کوتاه عملکرد خوبی داشته باشند، می‌توانید به سراغ نژادهایی مانند پیت بول، ستر انگلیسی ، بیگل و فرعون هوند بروید. این سگ‌ها در مدت زمان کم از سرعت و شتاب بالایی برخوردار هستند.

البته ممکن است که این سگ‌ها بتوانند مسافت های طولانی را بدوند، اما بیشتر به بازی‌هایی علاقه دارند که در آن‌ها چیزی را پرتاب می‌کنید تا به سرعت برای شما بیاورند. در واقع بیشتر به دویدن‌های کوتاه و ناگهانی علاقه دارند.

در این میان، سگ‌هایی با بینی‌های کوتاه وجود دارند که اصلا برای دویدن مناسب نیستند. نژادهایی مانند پاگ، بولداگ، بوکسر، پکینگز، شیتزو و بطور کلی هر نوع سگ دیگری که شکل صورتش جمع شده است، به هیچ وجه انتخاب مناسبی برای دویدن محسوب نمی‌شوند. بینی کوچک این سگ‌ها باعث می‌شود تا نتوانند هوای ورودی را به اندازه کافی خنک کنند.

در نتیجه دمای بدنشان بیش از حد استاندارد زیاد می‌شود و دچار مشکلات تنفسی خواهند شد. بنابر این دویدن با این نژادها را چندان توصیه نمی‌کنیم. البته، اینکه بی‌تحرکی هم برای این سگ‌ها ضرر دارد و ممکن است آن‌ها را به چاقی و بیماری‌های مفصلی دچار کند. بنابر این، سعی کنید پیاده روی‌های کوتاه مدت و منظم را در برنامه سگ خود بگنجانید.

ضمن اینکه در نظر داشته باشید هوای گرم برای این سگ‌ها اصلا مناسب نیست. بنابر این حتی در صورتی که قصد پیاده‌روی دارید، توجه داشته باشید که مدت زمان زیادی سگ خود را زیر آفتاب نگه ندارید.

در نهایت با توجه به آنچه گفتیم، سگ‌های کوچک‌تر یا سگ‌هایی که پاهای کوتاهی دارند، برای دویدن مناسب نیستند. شاید این سگ‌ها بتوانند مسافت‌های کوتاهی را با شما همراهی کنند، اما اگر می‌خواهید با آن‌ها بدوید، باید کاملا مراقب و مواظب‌شان باشید و تا جای ممکن، باقدم های کوتاه بدوید.

به خاطر داشته باشید که سگ‌هایی مانند داشهوند و کورگی که پاهای کوتاهی دارند، برای دویدن ساخته نشده‌اند و این فعالیت‌ها خطر زیادی برای‌شان خواهد داشت.

سگ شما چند سال دارد؟ سن سگ خود را هم برای دویدن در نظر بگیرید

دویدن طولانی برایی سگ‌هایی که خیلی جوان هستند یا خیلی پیر، مناسب نیست. زیرا این کار ممکن است به بدن‌شان آسیب برساند. توله‌هایی که هنوز مفاصل و استخوان‌های‌شان بطور کامل رشد نیافته است، ممکن است دچار عوارض مفصلی و استخوانی شوند.

به خاطر داشته باشید که نژادهای بزرگ نسبت به نژادهای کوچک‌تر رشد کندتری دارند. بنابر این قبل از آنکه دویدن را شروع کنند، به زمان بیشتری برای آماده‌سازی نیاز دارند.

در مجموع، بهتر است توله‌ها را تا قبل از سن 8 ماهگی به دویدن نبریم. هرچند که همین سن هم برای خیلی از سگ‌ها زود است و سن مناسبی برای دویدن به حساب نمی‌آید. بهترین راه برای تشخیص اینکه آیا سگ شما سن مناسبی برای دویدن دارد این است که از دامپزشک خود بپرسید. دامپزشک سگ شما بخوبی می‌تواند میزان رشد مفاصل و شکل گیری استخوان‌ها را تشخیص دهد.

برای سگ‌هایی که سن بالایی دارند، دویدن مشکل و سخت است. این سگ‌ها استقامت توله‌های جوان را ندارند و با توجه به شرایط سنی، هرگونه فعالیت بدنی برای‌شان دشوار خواهد شد. تورم مفاصل(Arthritis) در سنین پیری می‌تواند منجر به درد در ناحیه مفصل شود و دویدن این درد را تشدید خواهد کرد. همچنین سگ‌های پیر در معرض بیماری‌های قلبی هم قرار دارند و همین مسئله، دویدن را برای‌شان خطرناک می‌کند.

بنا بر این بهتر است بصورت مداوم وضعیت جسمانی سگ خود را مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که دویدن برایش ضرری دارد یا خیر.

وضعیت سلامت سگ شما چگونه است؟

مهم نیست که سگ شما چند سال دارد، در هر صورت، بهتر است سگ خود را بصورت منظم نزد یک دامپزشک ببرید. هر سگی ممکن است دچار عوارض و بیماری‌هایی شود که دویدن می‌تواند شدت آن را افزایش دهد. مشکلات قلبی، تنفسی، استخوانی و مفصلی همواره سلامت سگ‌ها را تهدید می‌کنند و دویدن می‌تواند هر کدام از این مشکلات را تشدید کند.

البته برخی از نژادها بصورت کلی استعداد بیشتری در ابتلا به این بیماری‌ها را دارند. سگ‌های ژرمن شپرد معمولا از عارضه بدریختی باسن (Hip Dysplasia) رنج می‌‌برند. بنابر این، اگر سگ ژرمن دارید، بهتر است او را بطور مداوم نزد دامپزشک ببرید تا از سلامت سگ خود مطمئن شوید.

همچنین اینطور تصور نکنید که چون سگ شما سالم به نظر می‌رسد، پس می‌تواند کیلومترهای زیادی را بدود! سگی که هنوز بطور کامل رشد نیافته است، باید به مرور زمان قدرت و توانایی دویدن را کسب نماید. بنابر این، در ابتدا بهتر است با مسافت‌های کوتاه شروع کنید. سعی کنید مسافت دویدن سگ‌تان را هرهفته نهایتا تا 5% افزایش دهید

این را هم بدانید که حتی سگ‌های سالم هم باید طبق یک برنامه حساب شده و منظم به دویدن بپردازند. سگ‌ها هم مانند انسان‌ها قبل از ورزش به گرم کردن نیاز دارند. در غیر این صورت، ممکن است ماهیچه‌های‌شان آسیب ببیند. بنا بر این برای شروع قبل از آنکه به سرعت کامل برسید، چند دقیقه با سگ خود به آرامی پیاده روی کنید.

به این نکته هم توجه داشته باشید که به هیچ وجه سگ خود را پس از خوردن وعده غذایی به ورزش نبرید. این مسئله را واقعا جدی بگیرید، در غیر این صورت ممکن است سگ شما به پیچ‌خوردگی و انبساط شکمی(Gastric Dilatation-Volvulus)  دچار شود. این عوارض بطور مستقیم جان سگ شما را تهدید می‌کنند و گاهی برای درمان‌شان به جراحی نیاز است. همچنین سعی کنید یه میزان کافی مایعات به بدن سگ خود برسانید.

بهترین کار این است که به دفعات زیاد و مقدار کم در حین دویدن، به سگ خود آب بدهید. این کار بهتر از این است که پس از دویدن در مسافت‌های زیاد مقدار زیادی آب در اختیار سگ خود قرار دهید. به خاطر داشته باشید که حجم زیاد آب هم می‌تواند برای سگ شما مشکل ساز شود.

قرار است با سگ خود در چه آب و هوایی بدوید؟

به شما توصیه می‌کنیم تا همیشه وضعیت آب و هوا را هم در نظر داشته باشید. برخی از نژادها مانند هاسکی برای ورزش و فعالیت در هوای سرد مناسب هستند، در حالی‌که نژاد سگی مانند رودسیان (Rhodesian) می‌تواند در هوای گرم هم فعالیت بدنی داشته باشد. بنابر این قبل از انجام هرگونه فعالیت ورزشی، حتما به نژاد سگ خود و مهم‌تر از آن نوع پوشش بدنش توجه داشته باشید

البته احتمال خطر در هر نوع از آب و هوایی وجود دارد. برخی از خطرات فعالیت در هوای سرد عبارتند از:

افت شدید دمای بدن (hypothermia)

سرمازدگی (frostbite)

مسمومیت با مواد ضد یخ (antifreeze poisoning)

آسیب دیدن پنجه پا بخاطر نمک پاشی روی برف

بنا بر این سعی کنید از پنجه‌های سگ خود در این شرایط آب و هوایی مراقبت کنید. همچنین اگر سگ شما فاقد پوشش بدن مناسب برای آب و هوای سرد است، توصیه می‌کنیم که حتما برایش لباس زمستانه خریداری کنید.

آب و هوای گرم هم مشکلات خودش را دارد. مهم ترین عوارض ناشی از این آب و هوا عبارتند از:

سکته قلبی (heart stroke)

خشکی بدن (dehydration)

آسیب به پنجه پا بخاطر حرارت بالای زمین

حضور سایر سگ‌ها و مردم که در این فصل بیشتر به بیرون از خانه می‌روند و ممکن هست برای سگ شما مزاحمت ایجاد کنند

اگر می‌خواهید سگ خود را در آب و هوای گرم به بیرون ببرید، بصورت متعدد اما به میزان کم به او آب بدهید. همچنین مطمئن شوید که پیاه رو یا آسفالت بیش از حد داغ نیست. برای این کار کافی است دست خود را به مدت 5 ثانیه روی سطح زمین قرار دهید. اگر زمین از نظر شما داغ است، پس برای سگ شما هم مناسب نیست.

توصیه می‌کنیم سگ خود را در زمین‌های چمنی و سایه دار به پیاده روی ببرید. همچنین مطمئن شوید که سگ شما به اندازه کافی اجتماعی شده است و می‌تواند با سایر انسان‌ها و حیوانات خانگی بیرون از خانه کنار بیاید.

در نهایت، به همه چیز سگ خود توجه کافی داشته باشید!

یکی از چیزهایی که عاشقان سگ را حسابی خشمگین می‌کند، این است که ببینند فردی بدون توجه به سگ خود، او را به دویدن می‌برد و باعث آزار و اذیت او می‌شود. این افراد به احتمال زیاد هدفون بر سر دارند، تنها به قدم‌های خود توجه می‌کنند یا دائماً سرگرم موبایل خود هستند و هیچ توجهی به وضعیت سگ خود ندارند.

اگر شما یک همراه و رفیق در ورزش‌های خود می‌خواهید، باید خودتان هم نقش یک دوست را به خوبی ایفا کنید. مهم نیست سگ شما چقدر سلامت است یا اینکه دفعات زیادی بدون هیچ مشکلی با او به دویدن رفته‌اید، مهم این است که بدانید همواره خطراتی وجود دارد و ممکن است مشکلاتی برای سگ شما پیش بیاید. بنا بر این لازم است که همواره آماده باشید.

به سگ خود نگاه کنید و اگر دیدید سگ شما به سختی نفس می‌کشد، در دویدن می‌لنگد، به دنبال فرصتی برای استراحت است یا دچار کم آبی شده است، سریعاً دویدن را متوقف و به وضعیتش رسیدگی کنید. پس حواستان را در هر زمان و هر بار دویدن خوب جمع کنید تا سگ شما آسیب نبیند.

دویدن با سگ می تواند تجربه فوق‌العاده‌ای باشد و قطعاً هر دوی شما از مزایای ورزش بهرمند خواهید شد. اما در نظر داشته باشید که مسئولیت حفظ سلامت سگ با شما است و همواره باید تلاش کنید تا سگ شما در معرض آسیب‌ها قرار نگیرد.