قوانین نگهداری سگ ها

نگهداری حیوان خانگی یکی از بزرگ ترین سوژه های قرن 21 شده است. ایران هم از این سوژه مستثنا نیست. با این تفاوت که برخی افراد هیچ احترامی برای قانون و یا اعتقادی به ایجاد قوانین برای حیوانات ندارند. گواه این مطلب به چندی پیش بر می گردد. صاحب سگی، بیمار حیوان خود را به مطب آورد و در هنگامی که سگش بدون دلیل بر روی میز دستشویی دستشویی می کند معترض می شود که شما نباید به سگ من می گفتید (( وای کار بد، سگ بد ..))

پرسش این جاست آیا قوانینی برای سگ ها در دنیا وجود دارد؟  شماری از قوانین وجود دارند که در بعضی از ایالات آمریکا و برخی کشور های اروپایی وضع شده است و با یکدیگر دارای تفاوت اندکی هستند.

در آغاز شاید فکر کنید این قوانین در ارتباط با حمایت از سگ هاست اما بسیاری از قوانین، سخت گیری هایی را برای سگ ها به وجود می آورد و بعضی از قوانین در ارتباط با حمایت از انسان ها و دیگر حیوانات است.

حال به مرور قوانین می پردازیم :

1. قانون نژاد ها Breed bans : این قانون در سال های اخیر در بسیاری از کشور ها ، ایالت ها و شهر ها وضع شده است. هدف این قانون بیشتر نژاد های گروه bull مانند پیت بول و سگ های نژاد گارد مانند روتوایلر ، دوبرمن، ماستیف ، ژرمن شفرد و ... را در بر می گیرد. صاحبان این سگ ها باید به سگ های خود آموزش بدهند تا به دیگران آسیب نزنند. و سگ هایی که عصبی هستند باید با پوزه بند به بیرون بیایند و مجوز عدم حمله به دیگران را دریافت کنند. در برخی از شهر های آمریکا این قانون برای آپارتمان ها هم وضع شده است.

2. حکم صدا Noise ordinances : این قانون در برخی از شهر های آمریکا وضع شده است. این قانون برای سگ هایی است که صاحبان آن ها ساعت ها در خارج از خانه مشغول کار کردن هستند و سگشان از تنهایی شروع به پارس کردن می کند. در این قانون بعد از شکایت همسایه ها در مرحله ی اول از صاحب سگ تعهد کتبی جهت کنترل پارس سگ می گیرند ، اگر سگ همچنان به پارس کردن ادامه دهد سگ را به بازداشتگاه حیوانات پر سر و صدا منتقل و بعد از آموزش ، سگ را به فرد دیگری می دهند.

3. قانون قلاده Leash laws : در این قانون، سگ در معابر عمومی و یا پارک های که استفاده از آن برای عموم آزاد است حق تردد بدون قلاده را ندارند. این قانون عاملی است تا از گاز گرفتن سگ جلوگیری شود و از بروز خطر برخورد سگ ها با اتومبیل جلوگیری می کند. در برخی از ایالت های آمریکا طول بند قلاده نباید از 6 فوت بیشتر باشد.

4 . قانون سگ های مزرعه Live stock law : در این قانون سگ ها باید به صورتی تعلیم داده شوند تا به دیگر حیوانات مزرعه حمله نکنند. به این سگ ها گواهی عدم حمله به حیوانات مزرعه داده می شود. با توجه به حق تیر در آمریکا کشتن این سگ ها توسط همسایه حتی اگر وارد حریم خصوص آن ها وارد شده باشد مجاز نیست.

5. قانون بد رفتاری با سگ Animal cruelty law: این قانون برای حمایت از سگ ها وضع شده است. نخستین بار این قانون در سال 1800 برای سگ های کاری وضع شد تا از دشنام صاحبان سگ ها یا دیگران نجات یابند. در حال حاضر با توجه به حمایت انجمن های حمایت از حیوانات ، این قانون گستردگی بیشتر یافته است به صورتی که طبق این قانون در صورت بد رفتاری صاحب حیوان با سگ از تذکر کتبی ، دریافت سگ از صاحبش و دادن آن به افرادی که حیوان را دوست داشته باشند و نیز جریمه ی نقدی و زندان وضع شده است. اما این نکته جالب قانون، این است که در صورتی که سایر افراد به طور مثال همسایه یا دامپزشک با حیوان بدرفتاری کند اگر علت بدرفتاری عدم تربیت سگ باشد صاحب سگ باید خسارت پرداخت کند و حتی می تواند از نگهداری حیوان محروم شود.

در متن این قانون مثالی دارد ( اگر سگی در مشاعات ساختمان بر روی پای کسی دستشویی کند و یا پای کسی را گاز بگیرد و همسایه ناگزیر مجبور به عکس العمل شود صاحب حیوان به دلیل عدم تربیت مناسب مقصر می باشد ) .

6 . قانون جمع آوری مدفوع poop scoop : این قانون در برخی از ایالت های آمریکا و در برخی از شهر های اروپا وضع شده است. صاحب حیوان باید مدفوع سگ خود را از کوچه ها یا پارک ها جمع کند. در ایالات متحده آمریکا کسانی که این کار را انجام ندهند بین 25 تا هزار دلار جریمه می شوند.

7 . قانون مکان ها place laws : طبق این قانون ورود سگ ها در برخی از مکان ها مانند هتل ها و رستوران ها ممنوع است.

منبع : پرس کالا

معرفی کامل و بررسی نژاد سگ باسنجی

باسنجی جزو دسته سگ‌های شکاری محسوب می‌شود.

متوسط قد باسنجی 38 الی 43 سانتی‌متر می‌باشد.

وزن باسنجی از 9 الی 12 کیلوگرم متغیر است.

باسنجی‌ها بطور متوسط 10 تا 12 سال عمر می‌کنند.

نگاهی مختصر به نژاد سگ باسنجی

نژاد سگ باسنجی(Basenji)  اصالت آفریقایی دارد و برای اولین بار در کشور کنگو پرورش یافت. این سگ در گذشته با استفاده از بویایی و بینایی فوق‌العادۀ خود به شکار جوندانی چون موش می‌رفت و در این کار مهارت بالایی داشت. این سگ‌های باهوش همراهان و دوستان خوبی برای شما و اعضای خانوادۀ شما خواهند بود.

سگ های باسنجی به سگ های «بدون پاس» معروفند. این سگ به لطف پوشش کوتاه بدن، اندازۀ کوچک، بدن ماهیچه‌ای، گوش‌های افراشته و دم حلقه شدۀ خود، نظر خیلی‌ها را به خود جلب کرده است.

نقد و بررسی کلی نژاد سگ باسنجی

هرچند سگ نژاد باسنجی با همۀ این ویژگی‌های ظاهری جذابیت بسیار بالایی دارد، اما افرادی که قبل از انتخاب این نژاد مطالعۀ کافی در مورد آن ندارند، احتمالاً با خصوصیات رفتاری و خلقی او مشکل پیدا خواهند کرد! بنابراین بهتر است قبل از انتخاب این نژاد، اطلاعات کافی از آن کسب کنید. بخصوص از فردی که این سگ را پرورش داده یا قصد فروش آن را دارد.

سگ های باسنجی بسیار باهوش هستند، اما گاهی لجوج و یکدنده می‌شوند. یک سگ باسنجی می‌تواند به خوبی تمامی آموزش‌ها و دستورات شما را یاد بگیرد، اما از اینکه به آن‌ها عمل کند یا نه، خیلی مطمئن نباشید! زیرا هر لحظه ممکن است به این فکر کند که انجام دستورات شما برایش چندان منطقی نیست. البته، باسنجی ها به لطف هوش سرشار خود، می‌توانند خیلی راحت توجه شما را جلب کنند و شما را به انجام کاری که دوست دارند ترغیب کنند!

افرادی که از تجربۀ نگهداری از سگ باسنجی را دارند معتقدند داشتن این سگ به شما یاد می‌دهد که هیچ چیز اضافه‌ای در خانۀ خود و روی زمین نیاندازید! زیرا هرچیزی که باقی مانده باشد، احتمالاً توسط سگ شما جویده یا خورده خواهد شد! در نتیجه، شما به زودی یاد می‌گیرید که از داشته‌هایتان نگهداری کنید.

سگ باسنجی همچون سگ هاسکی عاشق فرار کردن است و در این کار تخصص دارد! تا جایی که حتی یک حیاط محصور هم نمی‌تواند جلوی فرار او را بگیرد. بنابراین بهتر است سگ خود را در حیاط خانه تنها نگذارید و او را کاملاً تحت نظر بگیرید. در غیر این صورت احتمالاً دوست زیبا و ارزشمند خود را از دست خواهید داد!

میل به فرار این سگ‌ها تا حدی زیاد است که حتی حصارهای زیر زمینی هم نمی‌تواند از فرارش جلوگیری کند. کافی است چیزی یا بویی نظر باسنجی شما را جلب کند و او به دنبالش دست به اکتشاف دنیا بزند!

سگ‌های باسنجی معمولاً پارس نمی‌کنند، اما این به معنای ساکت وبی‌صدا بودنشان نیست. این سگ‌ها طیف گسترده‌ای از صداها را تولید می‌کنند و گاهی همچون سایر سگ‌ها، از خود صدای ناله و زوزه و غرغر تولید می‌کنند.

از سوی دیگر، باسنجی‌ها عاشق بازی کردن هستند. هرچند اگر شما به دنبال سگی هستید که توپ یا چیزی که پرتاب می‌کنید را برای شما بیاورد، بهتر است به دنبال نژاد دیگری باشید. باسنجی ها سگ‌های تمیزی هستند و همچون گربه‌ها به تمیز کردن خودشان عادت دارند. همچنین، اگر به نظافت خانه وسواس دارید، باسنجی‌ها به دلیل ریزش موی کمی که دارند، برای شما مناسب هستند.

سگ های باسنجی در جایی که لازم باشد از دارایی‌ها و افراد خانوادۀ خودشان دفاع می‌کنند. این سگ‌ها به شجاعت معروفند و در برابر هر بیگانه‌ای با تمام وجودشان ایستادگی می‌کنند. هرچند، اندازۀ کوچکشان باعث شده تا همچون سگ‌های نگهبان واقعی به حساب نیایند.

باسنجی ها عاشق تعقیب کردن طعمه هستند و از سرگرم شدن با این کار لذت می‌‎برند. هرچند باسنجی ها در تعلیم پذیری درخشان نیستند، اما با برنامه‌های خلاقانه و جذای می‌توانید آموزش و تربیت را برایشان لذت‌بخش کنید.

هرچند سگ باسنجی ویژگی‌های ظاهری و شخصیتی منحصر به فردی دارد، اما برای همه مناسب نیست. بنابراین اگر به دنبال سرپرستی سگی باهوش و مغرور مثل باسنجی هستید، باید دردسرهای آموزش آن را هم بپذیرید و بدانید که این سگ‌های باهوش، گاهی لجوج و یک می‌شوند.

مهم‌ترین نکاتی که در مورد نژاد سگ باسنجی باید بدانید!

باسنجی ها معمولاً پاس نمی‌کنند، اما ممکن است پر سر و صدا باشند و صداهایی مانند جیغ و ناله از خودشان تولید کنند.

آموزش باسنجی ها دشوار است. این سگ‌ها از گذشته تا به امروز نژادهای مستقلی هستند و به فرمان‌پذیری از انسان‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند. سگ های باسنجی معمولاً هر زمانی که خودشان بخواهند به درخواست شما پاسخ می‌دهند.

سگ نژاد باسنجی در فرار کردن همچون سگ هاسکی استاد است. آن‌ها حتی در محیط‌های حصاربندی شده هم به دنبال راهی برای فرار کردن هستند.

سگ‌های باسنجی بسیار پرانرژی هستند. در صورتیکه این انرژی تخلیه نشود، ممکن است دست به خرابکاری بزنند. بنابراین بهتر است به او آموزش دهید تا زمانی که تحت نظارت شما نیست، در قفس باقی بماند.

باسنجی ها به حضور شما و افراد خانواده در کنارشان نیاز دارند. بنابراین تامین غذا و آب صرفاً برایشان کافی نیست و باید به آن‌ها همواره توجه داشته باشید.

اگر در خانه حیوانات خانگی کوچکی مانند همستر، خوکچۀ هندی، پرنده یا هر نوع جوندۀ دیگری دارید، باسنجی انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا این سگ‌ها به تعقیب کردن حیوانات کوچک علاقۀ زیادی دارند.

باسنجی ها لجوج و سرسخت هستند و ممکن است موجب خشم و عصبانیت شما شوند.

تاریخچه سگ های باسنجی

سگ باسنجی احتمالاً یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اهلی شده هستند و شاید به همین دلیل باشد که این سگ‌ها چندان پارس نمی‌کنند. در گذشته بیشتر افراد به دنبال سگ‌های آرامی بودند که بتوانند شکار کنند. البته باسنجی‌ها می‌توانند پارس کنند، اما پس از یک بار انجام دادن این کار، آرام می‌شوند.

همچنین به اعتقاد برخی، سگ های باسنجی به طور کامل اهلی نشده‌اند و سازوکار بندشان نسبت به سایر سگ‌های اهلی متفاوت است.

سگ نژاد باسنجی در قرن نوزدهم، توسط غربی‌ها در منطقۀ کنگو از افریقای غربی پیدا شدند. بومیان کنگو از باسنجی‌ها برای حمل غذا و هشدار نسبتبه نزدیک شدن حیوانات وحشی استفاده می‌کردند. همچنین در برخی از قبایل افریقایی، یک باسنجی شکارچی ارزش بسیار بالایی داشت و جزو مهم‌ترین دارایی‌هایشان به حساب می‌آمد.

تلاش‌ها برای وارد کردن سگ نژاد باسنجی به اروپا در ابتدا با شکست مواجه شد، زیرا تمامی این سگ‌های وارداتی به دلیل بیماری مردند. اولین واردات موفق باسنجی ها در سال 1930 در انگلستان اتفاق افتاد.

وزن و اندازه استاندارد سگ های باسنجی چقدر است؟

به طور معمول قد سگ باسنجی نر 41 تا 43 سانتی متر و باسنجی ماده 38 تا 41 سانتی متر می‌باشد. همچنین باسنجی نر به طور متوسط 10 تا 12 کیلوگرم و باسنجی ماده 9 تا 11 کیلوگرم وزن دارند.

خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی سگ باسنجی چیست؟

باسنجی سگ شکاری است. بنابراین باید آن را سگی باهوش، محتاط، مستقل و البته بامحبت بدانیم. هر چیز متحرکی از گربه گرفته تا موش، می‌تواند نظر باسنجی را به خود جلب کند و او را به دنبال خودش بکشاند.

انتظار نداشته باشید که سگ باسنجی شما از تمامی دستورات بلافاصله اطاعت کند. او باید به خواستۀ شما فکر کند و سپس تصمیم بگیرد که آیا به انجام فرمان شما علاقمند است یا نه!

برای کنار آمدن با سگ باسنجی به صبر و البته کمی حس شوخ‌طبعی نیاز دارید. او هر چیزی که دم دستش باشد را می‌جود و یا می‌خورد و به راحتی می‌تواند برای رسیدن به خواسته‌اش همه چیز را فراهم کند! پس از اینکه خوراکی‌هایش را در قفسۀ آشپزخانه نگهداری می‌کنید، چندان مطمئن نباشید که به آن‌ها دسترسی نخواهد داشت.

باسنجی ها معمولاً از غریبه‌ها کناره‌گیری می‌کنند. بهتر است از حیوان خانگی دیگری در کنار باسنجی خودتان نگهداری نکنید، مگر اینکه از تولگی در کنار هم بزرگ بشوند و همدیگر را به عنوان عضوی از خانواده بپذیرند. البته به خاطر داشته باشید که سگ باسنجی همچنان سایر حیواناتی که در بیرون از محیط خانه می‌بیند را به چشم هدفی برای تعقیب خواهد دید!

آموزش اجتماعی کردن باسنجی باید از دوران تولگی آغاز شود. همچون هر نژاد دیگری، در صورتی که باسنجی خودتان را اجتماعی نکنید، در بزرگسالی بد رفتار خواهد شد. بنابراین اجازه دهید تا برخورد با سایر انسان‌ها، محیط‌ها و صداها را از دوران تولگی تجربه کند. در این صورت مطمئن خواهید بود که باسنجی شما در بزرگسالی رفتار مناسبی را از خود نشان می‌دهد.

سگ خودتان را در جمع دوستان‌تان ببرید، با آن‌ها در پارک‌ها و محیط‌های مجاز پیاده‌روی کنید تا در ارتباط با سایر انسان‌ها و سگ‌ها قرار بگیرد و ارتباطات اجتماعیش تقویت شود.

برای آموزش سگ باسنجی باید مهربان و پرتلاش باشید. تا جای ممکن از انواع تشویقی‌ها استفاده کنید تا رفتارهای درستش را تکرار کند. بدرفتاری با باسنجی نتیجه‌ای جز برانگیخته کردن لجاجت او نخواهد داشت. بهتر است تمرین و آموزش را برای سگتان لذت‌بخش کنید. به خاطر داشته باشید که باسنجی ها می‌توانند در هیاهوی شما و محیطی اطرافشان، صدایی که برایشان جذاب‌تر است را انتخاب و دنبال کنند.

بررسی سطح سلامت و انواع بیماری های سگ نژاد باسنجی

سگ های باسنجی به طور کلی وضعیت سلامتی مناسبی دارند، اما همانند همه نژادها، در معرض بیماری‌های زیادی قرار می‌گیرند. شناخت انواع این بیماری‌ها می‌تواند به شما در حفظ سلامتی سگ خود کمک کند.

قبل از هر چیزی، اگر قصد خرید توله بیگل را دارید، مطمئن شوید که از یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن توله را می‌خرید و حتما سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید. به خاطر داشته باشید که برخی از بیماری‌ها تا سن 2 سالگی توله خودشان را نشان نمی‌دهند، بنابراین بهتر است حداقل 2 سال از زندگی تولۀ مورد نظر شما گذشته باشد تا از وضعیت سلامت او اطمینان حاصل کنید. در ادامه برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌های سگ های باسنجی را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

سندروم فانکونی (Fanconi Syndrome)

نوعی بیماری کلیوی است که پردازش طبیعی شکرها و پروتئین‌ها را مختل می‌کند. در نتیجه، سگ پروتئین‌های ضروری بدنش را از طریق ادرار دفع می‌کند. تشنگی و ادرار بیش از حد و مشاهدۀ میزان زیادی از گلوکز در ادرار از مهم‌ترین نشانه‌های این بیماری هستند.

این بیماری معمولاً در سگ‌های 4 الی 7 ساله مشاهده می‌شود. سندروم فانکونی یک بیماری جدی به حساب می‌آید، هرچند امروزه با مدیریت درست بیماری می‌توان طول عمر سگ را افزایش داد. اما در هر صورت، هیچ راه درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده است. خبر بدتر اینکه راه تشخیصی هم برای ناقل بودن سگ وجود ندارد. شاید درمان این بیماری چندان هزینه‌بر نباشد، اما ممکن است مجبور باشید روزانه بیش از 30 قرص را در غذای سگتان بگنجانید! از پرورش‌دهندۀ سگ خود بخواهید درصورتیکه در والدین تولۀ شما اثری از این بیماری وجود داشت، شما را حتماً مطلع کند.

بیماری اختلال سیستم ایمنی روده‌‌ای (Immunoproliferative Systemic Intestinal Disease)

این بیماری با نام دیگر Malabsorption شبیه به اختلال رودۀ بزرگ در انسان‌ها است. سگ‌هایی که دچار این بیماری می‌شوند، دائماً نسبت به غذایی که می‌خورند حساسیت نشان می‌دهند و جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش آن‌ها نابهنجار خواهد بود. در نتیجه، اجابت مزاج دشواری دارند و در افزایش وزن با مشکل روبه‌رو می‌شوند.

برای درمان لازم است از بروز هرگونه استرس به سگمان جلوگیری کنیم. همچنین رژیم غذایی باید تغییر پیدا کند و با از درمان دارویی استفاده کنیم تا واکنش‌های آلرژیک را کاهش دهیم. سگ‌های باسنجی بیشتر دچار این نوع از بیماری‌ها می‌شوند.

نقص آنزیم پیروات کیناز (Pyruvate Kinase Deficiency)

نوعی اختلال ژنتیکی است که معمولاً در سگ‌های باسنجی مشاهده می‌شود. در بدن این سگ‌ها، دو ژن معیوب آنزیم کیناز را تولید می‌کنند. این آنزیم‌ها برای حفظ سلامت سلول‌های قرمز خون ضروری است. معمولاً عمر سگ‌هایی که به این بیماری دچار می‌شوند، کمتر از 2 سال است.

بیماری کم کاری غدۀ تیروئید (Hypothyroidism):

این بیماری در نتیجۀ بروز اختلال در عملکرد غدۀ تیروئید نمایان می‌شود و مهم‌ترین علائم آن، ریزش مو، تشنج، چاقی و انواع ناهنجاری‌های پوستی هستند. این بیماری با مصرف دارو و رژیم غذایی به تجویز یک دامپزشک قابل درمان است.

غشای مزمن مردمک (Persistent Pupillary Membrane)

در نتیجۀ این بیماری، لایه‌هایی از بافت در چشم باقی می‌ماند. این لایه‌ها، باقی ماندۀ غشایی هستند که از دوران جنینی، عدسی چشم‌های سگ را تغذیه می‌کند. معمولاً این بافت‌ها در سن 4 یا 5 هفتگی توله ناپدید می‌شوند، اما گاهی هم ممکن است در چشم سگ باقی بمانند.

گاهی ممکن است این لایه‌های طنابی شکل، در قسمت‌های مختلفی از چشم مانند عنبیه یا قرنیه کشیده شوند و حتی گاهی در بخش‌های بیرون چشم قابل مشاهده باشند. برای بسیاری از سگ‌ها، این لایه‌ها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند و در اکثر مواقع نهایتاً تا سن 8 هفتگی از بین می‌روند. در صورتی که این رشته‌ها از بین نروند، ممکن است منجر به بروز آب مروارید یا مشکلاتی در بینایی سگ شوند. در این صورت، دامپزشک با تجویز داروهای مناسب می‌تواند به درمان این عارضه کمک کند.

بیماری کولوباما (Coloboma)

به حفره یا سوراخی که در ساختار چشم ایجاد می‌شود، کولوبوما می‌گویند. این حفره در هر جایی از چشم قابل مشاهده است، اما در بیشتر مواقع در قسمت پایینی چشم ایجاد می‌شود. به احتمال زیاد ریشۀ این عارضه ارثی است. عوارض این بیماری به اندازه و موقعیت حفره بستگی دارد. بهتر است توله‌هایی که دارای این وضعیت هستند را عقیم کرد تا بیماری را به نسل بعدی خود منتقل نکنند.

ضعف شبکیه چشم (Progressive Retinal Atrophy)

در نتیجۀ این بیماری، سلول‌های شبکیه چشم از بین می‌روند و در نهایت سگ شما دچار کوری خواهد شد. البته چندسال قبل از کوری، می‌توان بروز این بیماری را پیش‌بینی کرد. خوشبختانه، سگ‌ها با استفاده از سایر حواسی که دارند، می‌توانند نابینایی را جبران کنند.

به خاطر داشته باشید که یک سگ نابینا هم می‌تواند زندگی شاد و کاملی داشته باشد. پرورش‌دهندگان با مسئولیت، معمولاً سگ‌های مبتلا به این بیماری را تولید مثل نمی‌کنند. لازم است حتماً قبل از خرید سگ، از سلامت کامل چشمانش اطمینان حاصل کنید.

فتق ناف (Umbilical Hernia)

این بیماری در بدو تولد توله‌ها مشاهده می‌شود که در آن اندام‌های گوارشی داخلی به سمت دیوارۀ شکم در اطراف ناف جلو آمده و در آن برآمدگی ایجاد می‌کنند. در صورتیکه این برآمدگی اندک باشد، سگ شما نیازی به درمان نخواهد داشت. هرنیا گاهی در 6 ماهگی توله پدیدار می‌شود و برخی از سگ‌ها، تا آخر عمر بدون مشکل با آن زندگی می‌کنند.

هرنیاهای بزرگ به جراحی نیاز دارند. این جراحی‌ها معمولاً همراه با عقیم کردن سگ انجام می‌شوند. در صورتی که سگ متبلا به هرنیای شدید را جراحی نکنیم، ممکن است رودۀ سگ وارد محل برآمدگی شود و با ایجاد فشردگی، زندگی سگ را به خطر بیاندازد.

ناهنجاری باسن (Hip Dysplasia)

این بیماری ارثی در بین‌ نژادهای کوچک و بزرگ سگ رایج است و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. برخی از سگ‌ها در نتیجۀ این ناهنجاری، دچار درد و لنگی در یک یا هردوپایشان می‌شوند. البته شاید در ظاهر یه هسچ وجه متوجه این ناهنجاری نشوید. بنابراین عکس‌برداری با اشعۀ ایکس، بهترین راه برای تشخیص این بیماری است. باید توجه داشته بشیم که همزمان با بالا رفتن سن سگ‌ها، ممکن است شدت ورم مفاصل هم افزایش یابد.

در صورتی که به دنبال خرید یک توله هستید، از فروشنده بخواهید به شما با مدارک پزشکی ثابت کند که توله از نظر مفصل‌بندی مشکلی ندارد. هرچند که این بیماری ارثی است، اما برخی از عوامل محیطی هم ممکن است در بروز آن موثر باشند. به عنوان مثال افزایش غیر طبیعی وزن یا آسیب‌دیدگی ناشی از پریدن یا زمین خوردن ممکن است توله‌هایی که هیچ نشانی از این بیماری در پدر و مادرشان نیست را هم دچار این ناهنجاری کند.

در نهایت بسیاری از سگ‌هایی که دچار این بیماری ژنتیکی هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند. اما در هر صورت، بهتر است از تولید مثل این سگ‌ها جلوگیری شود.

برای مراقبت و نگهداری از سگ باسنجی چه نکاتی را رعایت کنیم؟

سگ های باسنجی به تمرین و ورزش روزانه نیاز دارند. برای برخی از باسنجی‌ها پیاده‌روی کافی است، اما برخی دیگر به تحرک بیشتری نیاز دارند. سگ های باسنجی که با کودکان بزرگ می‌شند، بیشتر وقت خودشان را به بازی با آن‌ها سپری خواهند کرد.

باسنجی سگی نیست که بتوانید او را با خیال راحت در حیاط خانه رها کنید. او همچون سگ هاسکی در فرار کردن استاد است و اگر سگتان را تحت نظارت نگیرید، به احتمال زیاد او را گک خواهید کرد.

اگر می‌توانید و فرصتش را دارید که هر روز حداقل 30 دقیقه با سگتان به پیاده‌روی بروید، می‌توانید باسنجی را به عنوان یک سگ آپارتمانی انتخاب کنید. اگر در محیط باز زندگی‌ می‌کنید، حتما سگتان را با قلاده ببندید. هرچند در کل نمی‌توان به هر نوعی از حصار اعتماد کرد! زیرا باسنجی از هر چیزی برای فرار و پریدن از روی حصار یا خزیدن از زیر آن استفاده خواهد کرد.

یکی دیگر از خصوصیات سگ باسنجی این است که از باران متنفر است! بنابراین در هوای بارانی، او علاقه‌ای به پیاده‌روی نخواهد داشت. بهترین روز برای او، یک روز گرم و آفتابی است.

برای تغذیه سگ باسنجی چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

به شما توصیه می‌کنیم که روزانه به اندازه سه چهارم تا 1.5 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در 2 وعده جداگانه به باسنجی خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز (متابولیسم) و میزان فعالیت آن بستگی دارد.

سگ‌ها مانند انسان‌ها به کیفیت و کمیت متفاوتی از غذا نیاز دارند. به عنوان مثال، سگی مانند ‌سگ ژرمن با سطح انرژی نسبتاً بالا، در مقایسه با سگ‌های کم انرژی‌تر، به کالری بیشتری برای سوخت و ساز نیاز دارد.

همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ خود خریداری می‌کنید هم متفاوت است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید.

سگ های باسنجی با بدن کشیده‌اش در معرض چاقی و اضافه وزن قرار دارد. تجت هیچ شرایطی نباید اجازه دهید تا سگ شما دچار چاقی شود. برای جلوگیری از چاقی، باید نظارت کافی بر میزان تغذیۀ سگ خود داشته باشید و اجزاه ندهید در طول روز همواره به غذا دسترسی داشته باشد.

برای آنکه بدانید سگ باسنجی شما دچار اضافه وزن شده است یا نه، کافی است دست خود را روی بدنش بگذارید، شصت خود را هم‌تراز با ستون فقرات قرار دهید و انگشتان خود را در دو طرف بدن سگ خود رها کنید.

پس از انجام این کار اگر توانستید دنده‌های سگ خود را زیر لایه‌ای از ماهیچه حس کنید، یعنی وزن سگ شما مناسب است. اگر دنده‌ها را به چشم مشاهده کردید، یعنی سگ شما دچار لاغری مفرط است و درصورتی‌که دنده‌ها را حس نکردید، سگ شما به یک رژیم غذایی جدی برای کاهش وزن نیاز دارد. البته این روش برای بیشتر سگ‌ها قابل استفاده است.

بهداشت و نگهداری از پوست و موی بدن سگ های باسنجی

پوشش بدن باسنجی ها  نرم و لطیف است و به رنگ‌های قرمز، سیاه، بادامی و ترکیبی از آن‌ها مشاهده می‌شود. البته در قسمت‌های کف پا، قفسۀ سینه و سر دم این پوشش سفید است. همچنین در بعضی از سگ های باسنجی، قسمت‌های سفیدی روی پاها، بین چشم‌ها و روی گردن قابل مشاهده است. البته همیشه رنگ سفید نسبت به رنگ‌های اصلی پوشش بدن قسمت‌های کمتری را پوشش می‌دهد.

باسنجی ها همچون گربه‌ها به اهمیت خودشان بسیار اهمیت می‌دهند. بنابراین هر چندماه یک بار حمام بردن برایش کافی است. سگ‌های باسنجی همچون سایر سگ‌ها موریزی دارند، اما باتوجه به میزان کوتاهی موها، می‌توان از موریزی تا حدود زیادی چشم‌‌پوشی کرد.

حداقل دو یا سه بار درهفته دندان‌های سگ‌تان را مسواک بزنید تا انواع باکتری و جرم از سطح دندان برداشته شود. البته برای اینکه از بهداشت و بوی مطبوع دهان مطمئن شوید، می‌توانید هر روز دندان‌ها را مسواک کنید.

در صورتی‌که سگ شما به صورت طبیعی ناخن‌هایش را دور نمی‌اندازد، باید دست به کار شوید و آن‌ها را کوتاه کنید. به خاطر داشته باشید هر زمان که صدای کشیده شدن و برخورد ناخن‌ها به زمین را شنیدید، وقت کوتاه کردنشان رسیده است. با کوتاه کردن ناخن، باسنجی شما با خیال راحت می‌تواند خودش را در آغوشتان قرار دهد.

از همان تولگی سگ باسنجی خوتان را به شانه زدن و بررسی شدن عادت دهید. به پنجه‌‌های سگتان توجه داشته باشید. به صورت مداوم درون دهان و گوش‌هایش را بررسی کنید. تجربۀ خوبی از تیمار کردن برای سگ‌تان رقم بزنید و از انواع جوایز و خوراکی‌ها برای تشویقش استفاده کنید. در این صورت در بزرگسالی هم به راحتی می‌توانید او را برای بررسی‌های بهداشتی نزد یک دامپزشک ببرید.

در حین چک کردن، مطمئن شوید که هیچ‌گونه قرمزی، جوش یا سایر علامت‌های عفونت در قسمت‌های مختلف بدنش وجود ندارد. گوش‌ها باید بوی مطوبعی داشته باشند و چشم‌ها باید تمیز و شفاف باشند. در این صورت از مشکلات بهداشتی و سلامتی زیادی جلوگیری خواهید کرد.

سگ باسنجی با کودکان و سایر حیوانات خانگی چه رفتاری دارد؟

در مجموع باسنجی ها سگ‌های مناسبی برای همراهی با کودکان نیستند، اما انرژی بالایی دارند و می‌توانند به مدت زیادی با کودکان بازی کنند. بهتر است از تولگی آن‌ها را به حضور در کنار کودکان عادت دهید تا در بزرگسالی رفتار مناسبی با کودکان داشته باشد. سگ باسنجی بالغ چندان مناسب زندگی در کنار کودکان خردسال نیست، مگر آنکه کودک شما به اندازۀ کافی بزرگ و توانمند شده باشد.

بهتر است به کودکان خود نحوۀ برخورد با سگ‌تان را آموزش بدهید. از آن‌ها بخواهید هنگام غذا خوردن سگ‌تان به او نزدیک نشوند. بخاطر داشته باشید سگ‌ها هرچقدر هم رفتار دوستانه‌ای با کودکان شما داشته باشند، اما در نهایت باید آن‌ها را تحت نظارت و کنترل خود داشته باشید.

سگ باسنجی برای زندگی در کنار سایر حیوانات خانگی مانند گربه‌ها و سایر جوندگان مناسب نیست. مگر آنکه از تولگی آن‌ها را در کنار هم پرورش دهید. اما در مجموع، باسنجی به حیوانات خانگی کوچک بیشتر به چشم شکار و هدفی برای تعقیب کردن نگاه می‌کنند.

منبع: petbaan

تغذیه سگ در دوران بارداری و شیردهی

سگ باردار طی دوران بارداری باید با غذایی با کیفیت بالا تغذیه شود و طی شش هفته بارداری او باید وزن طبیعی داشته باشد. معمولا سه الی شش هفته بعد از جفت‌گیری سگ ماده دچار کاهش اشتها می‌شود. 

در طول سه هفته آخر بارداری وزن باید ۲۵% بیشتر از زمان جفت‌گیری باشد که البته به تعداد توله‌ها بستگی دارد. 

در طول این سه هفته جیره باید بتدریج به تغذیه مورد نیاز برای رشد توله‌ها و نیز تغذیه لازم در دوران آبستنی سنگین تغییر یابد تا ضمن فراهم آمدن مواد مورد نیاز مادر و توله‌ها از تغییر ناگهانی جیره در زمان زایش جلوگیری به عمل آید. ضروری است که طی این دوره تا رسیدن به اطمینان کامل از دریافت غذای کافی میزان غذا افزایش باشد.

برای جلوگیری از خطر افت قند خون (هیپو گلیسمی) و کاهش ریسک مرگ توله‌ها در هنگام تولد نباید جیره کاملا گوشتی عاری از کربوهیدرات باشد. شیردهی حساسترین دوره زندگی مادر از نظر تغذیه است. 

برای پی بردن به نیازهای بدنی او کافی است بدانیم که او باید تمام مواد مغذی بدن توله‌هایی را فراهم کند که طی ده روز وزنشان دو برابر می‌شود. 

در طی سومین هفته شیردهی نیازهای غذایی مادر بسته به تعداد توله‌ها سه برابر می‌شود. تغذیه او باید از بهترین غذاها بوده و همیشه در دسترس او باشد. 

 از شیر گرفتن توله‌ها:

توله‌ها باید از سه هفتگی به خوردن غذا تشویق شوند. این کار نیاز به شیردهی مادر را کاهش می‌دهد و از طرفی کمک می‌کند که توله‌ها راحت‌تر از شیر گرفته شوند. به منظور این کار باید اجازه داد که توله‌ها در غذای مادرشان که از بیست دقیقه قبل با آب گرم بتدریج به حالت فرنی در آمده بازی کنند. اضافه کردن آب به غذا قابلیت هضم غذا و دریافت آب توسط توله‌ها را افزایش می‌دهد. 

توله‌ها باید در سن شش تا هشت هفتگی از شیر گرفته شوندبه این صورت که: توله‌ها به مدت یک روز از مادر جدا شوندو غذا در اختیارشان قرار گیرد اما اما مادر باید از غذا (نه آب) محروم باشد. 

در طی شب توله‌ها به کنار مادر برگردانده شوند و این بار هم مادر هم توله از غذا محروم باشند. با این روش توله‌ها از مادر جدا شده و از شیر گرفته می‌شوند. از طرفی این تکنیک کمک می‌کند که شیر مادر بدون هیچ مشکلی خشک شود. 

در پایان بعد از از شیر گرفتن توله‌ها مادر بتدریج به رژیم غذایی قبل از جفت‌گیری باز می‌گردد. که در ابتدا نصف میزان محاسبه شده و پس از طی دو الی سه روز تمامی میزان غذای محاسبه شده را می‌تواند مصرف کند.

ریزش مو در سگ ها

علل مختلفی برای ریزش مو در سگ ها وجود دارد که از اصلی ترین آن ها میتوان به این موارد اشاره کرد:

۱-آلرژی

اغلب ریزش مو در سگ ها به علت آلرژی ایجاد میشود.درست مثل انسان ها، سگ ها نیز می توانند به انواع غذاها و عوامل محیطی آلرژی داشته باشند.از عوامل آلرژی زای محیطی میتوان به این موارد اشاره کرد:گرده-کپک یاقارچ انگلی گیاهان-حشرات-گرد و غبار-سایر انگل ها

برخی از منابع آلرژی زای غذایی رایج عبارتنداز: گوشت گاو-لبنیات-گندم-جو-ذرت-سویا

از علائم آلرژی‌در سگ ها خاراندن و گاز گرفتن محل خارش،نقاط قرمز تحریک شده روی پوست می باشد.در مدت زمان خیلی کوتاهی ممکن است یک انگل پوستی ایجاد یک واکنش آلرژیکی بکند که برای هفته ها ادامه داشته باشد.

۲-انگل ها و عوامل عفونی

بیماری های ناشی از انگل ها از جمله کک ها، کنه ها و مایتها یا قارچ هایی مانند رینگ ورم، می تواند دلیل دیگری برای ریزش مو در سگ ها باشد.معمولا ریزش مو در این موارد الگوی خاصی دارد. ریزش مو در حالت بیماری های قارچی یا باکتریایی بستگی به عامل بیماری دارد. برای نمونه در حالت قارچ رینگ ورم ریزش ها به صورت دایره ای و نامرتب اتفاق می افتد.

۳-بیماری کوشینگ

در اثر تولید بیش از حد هورمون کورتیزول ایجاد میشود.البته ریزش مو یکی از نشانه های این بیماری می باشد و دامپزشک باید سایر نشانه ها را نیز مد نظر قرار دهد.

در صورت ریزش مو اولین قدم مراجعه به دامپزشک می باشد.

دامپزشک شما برای تشخیص بیماری عموما تست های آزمایشگاهی را برای تعیین علت ریزش مد نظر قرار می دهد.

درمان های مختلفی با توجه به عامل بیماری ها وجود دارد.

چرا و چگونه سگ خود را اجتماعی کنیم؟

از وقتی که یک سگ کوچولو را به عنوان یکی از اعضای خانواده‌‌ خود به خانه آوردیم، همیشه به این فکر می‌کردم که برای اجتماعی‌تر بودن پانی کوچولوی بامزه‌مان چه کارهایی می‌توانم انجام دهم. اجتماعی کردن سگ ها برای من که هنوز هیچ تجربه‌ای نداشتم، تبدیل به دغدغه‌ای همیشگی شده بود. آن روزهای اول که پانی در خانه‌ ۴ نفره ما تازه‌وارد بود، فقط من و پدرم را دوست داشت و هر وقت حضور مادر یا خواهرم را احساس می‌کرد، به یک گوشه می‌دوید و قایم می‌شد.

برای خواهرم این موضوع زیاد اهمیتی نداشت، اما مادرم از فرار کردن پانی ناراحت می‌شد و همیشه از من می‌پرسید: «چه کار کنم تا پانی به من علاقمند شود؟». اوایل فکر می‌کردم، برای فهمیدن جواب سوال مادرم باید درباره ویژگی‌ها و خصوصیات مربوط به نژاد سگ خانگی‌ام تحقیق و جستجو کنم، اما خیلی زود فهمیدم که مسئله فراتر از این حرف‌‌هاست.

من فهمیدم که باید در مورد اجتماعی شدن سگ های خانگی بیشتر مطالعه کنم. بنابراین در اینترنت به جستجو پرداختم. علاوه بر این‌ها، با دامپزش‌های زیادی درباره این موضوع صحبت کردم و از افرادی که سگ‌های اجتماعی و خوش‌برخوردی داشتند پرس‌وجو کردم. امروز نتیجۀ تمام این بررسی‌ها را با شما در میان بگذارم تا شما هم یک سگ اجتماعی داشته باشید. سگی که با دوستان، افراد خانواده و دیگر حیوانات خانگی رفتار مناسب و دوستانه‌ای دارد.

اجتماعی کردن سگ یعنی چه و یک سگ اجتماعی چه ویژگی‌هایی دارد؟

از تمام اطلاعاتی که جمع‌آوری کردم، متوجه شدم که اجتماعی کردن توله سگ ها به معنای آموزش دادن آن‌ها برای زندگی مسالمت آمیز و خوشحال در کنار سایر سگ‌ها و انسان‌ها است. سگ‌ها برای آنکه در محیط‌های جدید زندگی احساس آرامش و راحتی کنند و در ارتباط با افراد و شرایط جدید دچار استرس یا افسردگی نشوند، باید روحیه‌ای اجتماعی داشته باشند.

توله سگ‌ها نیز مانند نوزاد انسان پیش از آنکه در محیط‌های ناشناخته و جدید بیرون حضور پیدا کند و در معرض اضطراب‌ها و ترس‌های مختلف قرار گیرد، باید آموزش‌های لازم را دریافت کند. مناسب‌ترین سن توله‌ها برای یادگیری نحوه اجتماعی شدن بین ۳ تا ۴ ماه ابتدای زندگی‌شان است.

مهم‌ترین موضوعی که در طول جستجوهای خودم درباره اجتماعی کردن سگ‌ها متوجه شدم، آن بود که اگر بخواهم در آینده سگ ایده‌آلی داشته باشم، باید به او بیاموزم که اجتماعی باشد. به این ترتیب مجبور نیستم مدام برای او محدودیت ایجاد کنم یا از تفریح‌ها و لذت‌های مختلف محرومش کنم.

چگونه به اجتماعی شدن سگ خود کمک کنیم؟

پیش از داشتن یک سگ خانگی، هیچ وقت به این فکر نکرده بودم که سگ‌ها هم برای اجتماعی شدن نیاز به آموزش دارند. من و خانواده‌ام برای اجتماعی کردن سگ خانگی‌مان حسابی وقت گذاشتیم و روش های مختلفی را امتحان کردیم. در نهایت موثرترین روش ها برای اجتماعی شدن سگ خود را پیدا کردیم.

اغلب این روش‌ها برای هر سگی نتیجه می‌دهد و اصلا ارتباطی به نژاد و نوع آن‌ها ندارد. البته خصوصیات اخلاقی سگ‌ها در دریافت زودتر یا دیرتر آموزش‌ها تاثیر دارد، اما بالاخره همه سگ‌ها مثل پانی کوچولو می‌توانند تبدیل به یک پت اجتماعی و معاشرتی شوند. من در این مقاله می‌خواهم روش‌های تاثیرگذار برای اجتماعی کردن سگ ها را به شما هم بگویم تا شاید با استفاده از آن‌ها بتوانید مانع ایجاد استرس و اضطراب ناشی از حضور آدم‌های مختلف در کنار سگ کوچولوی خود شوید.

توله‌ها را تا مدت زمان مشخصی از مادرشان دور نکنید

توله سگ ها را تا پیش از ۸ هفتگی نباید از مادر و خواهر و برادرانش جدا کنید. وقتی توله ها از کودکی به بودن در جمع مادر و خواهر و برادرانشان عادت کنند، در سنین جوانی اجتماعی‌تر رفتار می‌کنند و برای همراهی کردن با سایر سگ‌ها مشتاق‌تر می‌شوند. اگر توله سگ‌ها را زودتر از این زمان، از مادرشان جدا کنید، دچار آسیب‌های روحی می‌شوند و مهارت‌های اجتماعی خود را از دست می‌دهند.

اجازه بدهید با سگ های دیگر در ارتباط باشد

اجازه بدهید سگ خانگی شما با سگ‌ها و توله‌های دیگر در ارتباط باشد و با آن‌ها بازی کند. سگ خود را به کلاس‌های جمعی و آموزشی مخصوص سگ‌ها در ببرید و اجازه بدهید برای خود دوستانی از نوع خودش داشته باشد. بازی کردن توله‌ها با یکدیگر برای آن‌ها فواید زیادی دارد و یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های آن، این است که می‌آموزند به انسان‌ها آسیبی نرسانند.

سگ خود را در موقعیت ارتباط با آدم‌ها قرار دهید

سگ‌تان را به محیط‌های شلوغ ببرید و اجازه بدهید با بچه‌ها و بزرگسالان معاشرت و بازی کند. اینکه سگ شما دائماً در معرض ارتباط با آدم‌ها قرار بگیرد، باعث می‌شود که از اخلاق خشن و تهاجمی دور بماند. با سگ خود به پارک بروید و در کنار سایر انسان‌ها، به خصوص بچه‌ها قدم بزنید و از ذوق و شوق آن‌ها در مواجهه با سگ خود استقبال کنید. حتی در صورت امکان می‌توانید سگ خود را با باکس مخصوص به مهمانی یا محل کار خود ببرید و او را به دوستان‌تان معرفی کنید.

اجازه بدهید سگ شما در داخل خانه زندگی کند

سگ‌هایی که اجازه دارند داخل خانه و در کنار سایر افراد خانواده زندگی کنند، بسیار اجتماعی‌تر و خوش برخورد‌تر از سایر سگ‌هایی هستند که بیرون از خانه زندگی می‌کنند. سگ‌هایی که داخل خانه زندگی می‌کنند با انسان‌ها راحت‌تر هستند و از کنار انسان بودن لذت می‌برند. سگ‌های خانگی بیشتر از محیط‌های شلوغ استقبال می‌کنند و در زندگی خود خوشحال‌تر هستند.

برای کسب تجربیات جدید، سگ خود را در معرض سروصدا بگذارید

سگ خود را در معرض سروصداهای مختلف قرار دهید. صداها می‌توانند تجربیات جدید برای سگ‌ها ایجاد کنند. صدای ماشین‌ها، صدای چمن‌زن، صدای جاروبرقی، صدای سشوار، صدای ماشین ظرف‌شویی و سایر صداهای این چنینی باعث باتجربه‌تر شدن و در نتیجه اجتماعی‌تر شدن سگ‌ها می‌شود. زمانی که می‌خواهید سگ بالغ خود را برای حضور بیشتر در یک محیط جدید و متفاوت آموزش دهید، بهتر است از پاداش‌های غذایی استفاده کنید تا او را به انجام رفتاری اصلاح شده، عادت بدهید.

برای تبدیل شدن توله خود به یک سگ کامل، او را آموزش دهید

آموزش توله سگ‌ها باید مهم‌ترین دغدغۀ شما باشد. اگر سگ‌ها را از زمان توله بودن‌شان درست آموزش ندهید، در بزرگسالی تهاجمی می‌شوند و همیشه رفتارهای نامناسب از خود بروز خواهند داد. آموزش دادن توله سگ‌ها باعث می‌شود که در بزرگسالی به یک سگ دوست داشتنی، مهربان و با اعتماد به نفس بالا تبدیل شوند.

روش‌هایی عملی برای اجتماعی کردن سگ های خانگی

اگر همه راه‌های گفته شده را امتحان کردید، اما باز هم دوست دارید، سگ خانگی‌تان اجتماعی‌تر رفتار کند، می‌توانید با انجام روش‌های ساده و خاصی به این آرزوی‌تان دست پیدا کنید. خب، اول از همه دقت کنید، که روش‌های توصیه شده برای اجتماعی کردن سگ ها در ارتباط با انسان‌ها و اجتماعی کردن آن‌ها در ارتباط با سایر سگ‌ها متفاوت است. بنابراین من، روش‌ها را به دو دسته تقسیم کرده‌ام، تا موارد مورد نظرتان را آسان‌تر پیدا کنید:

روش‌هایی برای اجتماعی کردن سگ‌ها در ارتباط با انسان

تربیت سگ ها برای اجتماعی تر شدن و داشتن ارتباط بهتر با انسان‌ها، یک مهارت آموختنی است. در مورد ارتباط سگ ها با انسان و بهبود این ارتباط، بهتر است، به طور مرتب روش‌هایی را به کار ببریم. با این کار می‌توانیم به بهتر شدن ارتباط سگ های خانگی خودمان با سایر انسان‌ها کمک کنیم. در ادامه به این راهکارها اشاره می‌کنیم:

پیاده روی، کلید بهتر شدن ارتباط سگ ها با انسان ها

کلید معاشرتی‌تر شدن سگ‌ها و بهتر شدن ارتباط آن‌ها با انسان‌ها، در پیاده‌روی است. برای این کار بهتر است سگ‌های‌تان را به یک محیط عمومی و پر از آدم ببرید و با آن‌ها پیاده‌روی کنید. به این ترتیب، سگ شما در مواجهه با عوامل مختلفی قرار می‌گیرد، آدم‌های مختلفی می‌بیند، رایحه‌های مختلفی را بو می‌کشد و با رفت و آمد ماشین‌ها آشنا می‌شود. 

سعی کنید، مسیرهای مختلفی برای پیاده‌روی انتخاب کنید و به دوستان خود فرصت بازی کردن با سگ‌تان را بدهید. سگ‌تان را با آدم‌های جدید آشنا کنید و اجازه بدهید، افراد علاقمند با او بازی کنند. پیاده‌روی در محیط‌های عمومی، بهترین شگرد برای آشنا کردن سگ‌تان با انسان‌هاست. این ارتباط او را با هر نوع شخصیتی آشنا خواهد کرد و به او انگیزه بیشتری برای داشتن ارتباط با انسان‌ها خواهد داد.

معاشرت بیشتر سگ ها با انسان ها و اجتماعی تر شدن آن‌ها

سگ‌تان را با طیف وسیعی از انسان‌ها آشنا کنید. آن‌ها را با مردان، زنان و کودکان در ارتباط قرار دهید. مهم است که سگ شما با انسان‌های مختلفی در ارتباط باشد. این ایده را فراموش کنید، که ارتباط با آدم‌های بیشتر، باعث فراموش شدن آموزه‌های شما به سگ‌تان خواهد شد. برای ملاقات سگ‌تان با انسان‌های شاد و پرانرژی وقت بگذارید.

اگر سگ ترسویی دارید، برای ارتباط او با آدم‌ها فشار نیاورید. او را به هیچ عنوان نزدیک آدم‌هایی که از سگ‌ها می‌ترسند و رفتارهای عجیبی در مقابل سگ‌ها دارند، نبرید. برای برقرار شدن ارتباط بین سگ‌تان و انسان‌ها، به سراغ آدم‌هایی بروید ارتباط مثبتی با حیوانات ایجاد می‌کنند. سگ‌ها اگر تجربه خوشایندی از ارتباط با آدم‌های غریبه داشته باشند، اعتماد به نفس‌شان افزایش می‌یابد و شما در اجتماعی کردن آن‌ها به موفقیت خواهید رسید.

برای دریافت بهترین نتیجه، آموزش‌های لازم را به موقع شروع کنید

بهتر است برای تربیت سگ‌های خود، در سن بین ۳ تا ۱۲ هفتگی اقدام کنید. با این کار نتایج بهتری از آموزش‌هایی که به سگ‌ها می‌دهید، دریافت خواهید کرد. در این دوره حیاطی، حتما از کمک مربی‌های با تجربه بهره بگیرید. فراموش نکنید، این سن طلایی برای آموزش سگ‌ها بسیار اهمیت دارد و اگر آن را از دست بدهید، ممکن است هیچ وقت نتوانید به خوبی آموزش‌های لازم را در ذهن‌ سگ‌ها جا بیندازید.

توله سگ ها را در محیط های اجتماعی مختلف قرار دهید

توله سگ‌ها به طور معمول باید در محیط‌های اجتماعی مختلفی قرار گیرند، تا اجتماعی‌تر بشوند. سگ‌ها باید با اشخاص و وسایلی که تا به حال ارتباط با آن‌ها را تجربه نکرده‌اند، در ارتباط قرار بگیرند. 

تجربه آن‌ها برای ارتباط‌شان با افراد ناشناس، برخورد با لباس‌های جدید که تا به حال ندیده‌اند (کت، عینک آفتابی، کلاه)، لمس اعضای بدن مانند گوش، پا، دم سایر حیوانات و غیره، حضور در محیط‌های شهری، حضور در پارک‌ها، جنگل‌ها، ماسه‌های سواحل و اجسام خیس، مشاهده وسایل نقلیه و راه رفتن روی انواع کفپوش‌ها می‌تواند در اجتماعی‌تر شدن‌شان موثر باشد.

همچنین، آشنایی سگ‌ها با نشانه‌های خیابانی،‌ کالسکه‌ها، نیمکت‌ها، اسکیت‌بردها و دوچرخه‌ها، گربه‌ها و سایر سگ‌ها می‌تواند در بهبود مهارت‌ها و اخلاق اجتماعی آن‌ها تاثیر مثبت و به سزایی بگذارد.

اگر همه این اتفاقات و آشنایی‌ها، قبل از ۱۸ هفتگی‌ (تقریبا چهار ماهگی) سگ شما اتفاق بیفتد، شما قطعا یک سگ اجتماعی و خوش برخورد خواهید داشت. اما اگر این زمان طلایی را از دست بدهید،‌مطمئنا باید به سراغ ترفندهایی برای تربیت سگ‌های بزرگ‌سال بروید و ادامه کار برای‌تان دشوارتر خواهد شد.

روش‌هایی برای اجتماعی کردن سگ‌ها در ارتباط با سایر سگ‌ها

سگ‌ها علاوه بر اینکه باید برای ارتباط با انسان‌ها تربیت شوند،‌ در ارتباط با سایر سگ‌ها و حیوانات نیز باید آموزش ببینند. برای این مورد نیز راهکارهایی وجود دارد، که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم:

سگ ها را به خوبی تشویق کنید

همیشه سگ خود را تشویق کنید و روحیه آن‌ها را در بهترین حالت نگه دارید. زمانی که او تعامل خوبی با سایر سگ‌ها و حیوانات ایجاد می‌کند، می‌توانید او را تشویق کنید. تشویق رفتارهای مثبت اجتماعی سگ‌ها، این ذهنیت را برای آن‌ها ایجاد می‌کند، که همیشه باید اینگونه رفتار کنند. 

برای تشویق سگ‌ها از خوراکی‌هایی استفاده کنید، که به آن‌ها علاقه دارند. فقط در هنگام تشویق با خوراکی‌ها، باید حواس‌تان به کالری مصرفی روزانه‌شان باشد، تا دچار اضافه وزن نشوند.

سگ ها را به پارک‌ها یا فروشگاه‌هایی که سگ‌های دیگر هستند ببرید

پت شاپ‌ها و پارک‌های مخصوص سگ‌ها محلی بی‌دردسر برای برقرار شدن ارتباط بین سگ‌ها است. سگ‌ها از اینکه یک دوست جدید شبیه به خودشان پیدا کنند، خیلی خوشحال می‌شوند. آن‌ها را به پت‌شاپ‌ها و پارک‌های مخصوص سگ‌ها ببرید و اجازه بدهید با سایر سگ‌ها بازی کنند. البته مراقب باشید، در مواجهه با سگ‌هایی که تهدیدآمیز هستند و تربیت نشده‌اند، قرار نگیرند، زیرا ممکن است دعوای‌شان شود. در هفته، روزهایی را به ملاقات سگ‌تان با هم‌نوعان خودش اختصاص دهید.

از برقراری تعامل صحیح سگ خود با هم‌نوعانش اطمینان حاصل کنید

زمانی که سگ‌تان از این کار طفره می‌رود و تمایلی برای ارتباط با بقیه سگ‌ها ندارد، او را مجبور نکنید و به تمایلات لحظه‌ای او احترام بگذارید.

سگ شما ممکن است، یک روز با یک سگ دیگر دوست باشد و یک روز دیگر تمایلی برای برقراری ارتباط با او نداشته باشد. این حالت دقیقا شبیه حس و حال ما انسان‌ها است. بنابراین بهتر است،‌ در شرایط مختلف سگ‌های‌مان را درک کنیم و نسبت به مواردی در روحیه آن‌ها توجه کنیم، که قبلا به آن‌ها توجهی نداشته‌ایم.

پیش از هرگونه آشنا کردن حیوانات با یکدیگر، احتیاط کنید

از قدیم گفته‌اند: «احتیاط شرط عقل است». این ضرب‌المثل در ارتباط با سگ‌ها هم صدق می‌کند. هنگام معرفی سگ‌ها به یکدیگر باید احتیاط کنید. پیش از معرفی سگ‌ها به یکدیگر، مطمئن شوید، که ملاقات آن‌ها دوستانه خواهد بود و به برخورد ناخوشایندی منجر نخواهد شد.

کوچک‌ترین برخوردی بین دو سگ، حتی اگر خیلی کوچک باشند، ممکن است یک فاجعه بزرگ به بار بیاورد. فراموش نکنید که برقراری تعامل بهتر بین سگ‌ها، نیاز به تمرین و یادگیری دارد. پس هر چه شما در تمرین دادن به سگ دوست‌داشتنی خودتان مداومت و صبر به خرج دهید، شاهد نتایج بهتری خواهید بود.

سخن پایانی

همان‌طور که خواندید، اجتماعی کردن سگ‌های خانگی بسیار ساده است و برای انجام آن لازم نیست به دنبال روش‌های پیچیده و پرهزینه‌ای باشید. فقط فراموش نکنید که اگر دوست دارید بعد از بزرگ شدن توله‌ کوچولوی‌تان، یک سگ بالغ اجتماعی و دوست‌داشتنی مانند پانی کوچولوی من داشته باشید، باید صبر داشته باشید و برای آموزش دادن به توله‌های خود وقت بگذارید. در نهایت در روزهایی که زیر سایه یک درخت نشسته‌اید و بدون نگرانی در حال تماشای بازی کردن سگ خود با آدم‌های دیگر هستید، از زمانی که به آموزش سگ خود اختصاص دادید، احساس آرامش و رضایت خواهید کرد.

منبع: petbaan