نژادهای محبوب سگ

قبل از تصمیم به خرید سگ، اولین چیزی که باید دربارش فکر کنیم، نژاد سگ مورد نظرمون هست.  در سال های اخیر نگهداری از سگ تو خونه و آپارتمان، در کشورمون زیاد شده و این پروش دهندگان رو تشویق کرده نژاد های اصیل که قبلا در ایران کم یاب بودن رو به کشور وارد کنن و پرورششون بدن.

سگ شیتزو ، این بامزه دوست داشتنی

سگ شیتزو با اختلاف زیادی از رقباش توی کشورمون درجه اول محبوبیت رو داره، حتی اگر نژادهایی رو که میکس شیتزو دارن در نظر نگیریم.خصوصیت نژادی سگ شیتزو، موهای زیبا، ابریشمین و نرم و پوزه بامزه و کوتاهه که ظاهری عروسکی و بانمک بهشون داده.

سگ شیتزو در مواجه با غریبه ها، بچه ها و سگ های دیگه خیلی آروم و خوش برخورده و یه سگ خونواده به تمام معناس! برای خانواده هایی که بچه کوچیک دارن به شدت توصیه میشه.

نژاد شیتزو جثه کوچیکی داره و برای زندگی در آپارتمان هم مناسبه. سگ شیتزو انرژی زیادی نداره و یه بار تخلیه انرژی در طول روز به مدت نیم ساعت برای خوش رفتار موندنش کفایت میکنه.

سگ ژرمن شپرد ، باهوش و پر انرژی

سگ ژرمن شپرد یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین نژاد سگ در ایران و جهانه و در جایگاه دوم محبوبیت قرار میگیره.از سگ ژرمن در کارهایی مثل راهنمایی افراد ناتوان، ارتش، هلال احمر و پلیس استفاده میشه.

اون ها سگ های وفادار و مهربونی هم هستن و برای صاحبشون یه دوست فوق العاده میشن.

اگر پرمشغله هستین و وقت آزاد کمی دارین سگ ژرمن شپرد براتون انتخاب خوبی نیست. چون ژرمن ها انرژی ذهنی و بدنی بالایی دارن اگر مدت طولانی تنها بمونن حوصلشون سر میره و عصبی میشن و ممکنه رفتارهای مخرب مثل واق کردن، جویدن وسایل و کندن زمین از خودشون نشون بدن.

سگ پامرانین، این کوچولوهای بامزه و بدقلق

سگ پامرانین یه سگ کوچولو، زیبا و لوکسه که اجدادش سگ های قطبی بزرگ بودن. تاریخچه این نژاد طولانی و فوق العاده جذابه!

پامرانین کوچک ترین عضو خانواده اشپیتزهاست. یه ویژگی خنده دار در مورد پامرها اینه که اونا توی ذهنشون جثه خیلی بزرگی دارن! برای همین ممکنه به سگ های بزرگتر واق واق کنن یا حتی اون ها رو تهدید کنن و بهشون دندون نشون بدن. سگ پامرانین به غریبه ها حساسه و ممکنه واق واق کردنش اذیت کننده باشه. دادن آموزش های خونگی مثل جای دستشویی بهشون ممکنه سخت و زمان بر باشه.

سگ پامرانین انرژی زیادی داره و باید حتما حتما روزانه تخلیه انرژی بشه.

سگ پکینیز ، صورت تخت و بانمک

پکینیز جزو سگ های براکیوسفال یا پوزه تخته و مشکلات سلامتی اون ها رو به همراه داره.

پکینیز ها بسیار باهوشن ولی با هوش زیاد مستقل و کله شق بودن هم همراهه! پس از این نژاد انتظار خوب حرف گوش کردن نداشته باشین.

سگ پکینیز به دلیل بینی کوتاهش موقع خواب خر و پف میکنه که میتونه برای برخی افراد آزاردهنده باشه.

اونا بخاطر پوزه تختشون نمیتونن به خوبی سگ های پوزه دار نفس بکشن و این ویژگی به دمای زیاد و رطوبت بالا حساسشون کرده است.

منبع : petpars.com

معرفی ۹ گیاه سمی و مضر برای حیوانات خانگی

در این مطلب، تعدادی از گیاهانی که برای گربه ها و سایر حیوانات خانگی سمی است آورده شده تا با آشنایی با این گیاهان و دور نگه داشتن حیوانات خود از آنها، از مسموم شدنشان پیش گیری به عمل آورید.

گیاه سمی دیفن باخیا (Dieffenbachia)

دیفن باخیا یکی از گل‌های آپارتمانی محبوب می‌باشد اکثر دوست داران گل و گیاه یک گلدان زیبا و پرپشت از دیفن باخیا در خانه هایشان دارند. اما غافل از اینکه این گیاه زیبا سمی می‌باشد. خوردن برگ دیفن باخیا موجب سوزش شدید دهان شده و ترشح بزاق را افزایش می‌دهد. کسی که دیفن باخیا خورده باشد با حالت تهوع و استفراغ روبرو می‌شود و مشکل بلع پیدا می‌کند. این گیاه زیبا نه تنها برای حیوانات خانگی بلکه برای انسان نیز سمی و خطرناک می‌باشد.

سیکلامن یا پنجه مریم (Cyclamen)

سیکلامن یکی دیگر از گیاهانی می‌باشد که برای حیوانات بسیار سمی می‌باشد. اگر به خاطر زیبایی بی نظیر این گیاه دوست دارید در خانه داشته باشید حتما دور از دسترس حیوانات خانگی قرار دهید. ریشه‌های سیکلامن گلدار فصلی برای حیوانات خانگی مثل گربه و سگ بسیار خطرناک می‌باشند. این گیاه نیز مانند دیفن باخیا سبب استفراغ شدید می‌شود. سیکلامن جزو گیاهان مضری می‌باشد که متاسفانه ممکن است موجب مرگ حیوان خانگی شما نیز شود.

آزالیا (Azalea)

گیاه زیبای آزالیا یکی دیگر از گیاهان سمی برای حیوانات خانگی می‌باشد. میتوان آزالیا را جزو صدرنشین‌های لیست معرفی کرد. خوردن حتی مقدار بسیار اندگی از برگ آزالیا موجب استفراق و حالت تهوع در حیوان خانگی شما شود. اگر بعد این اتفاق ناخوشایند سریعا به دامپزشک مراجعه نکنید حیوان به کما رفته و ممکن است دیگر زنده نماند.

خرزهره یا گیش (Oleander)

گیاه خرزهره جزو گیاهانی می‌باشد که در فضای آزاد رشد می‌کند. پس فقط مراقب حیوانات خانگی در محیط خانه نباشید. اگر برای گشت و گذار و طبیعت گردی حیوان خانگی خود را هم می‌برید مراقب گیاه خرزهره باشید. این گیاه نیز سمی می‌باشد و یکی دیگر از گیاهان مضر برای حیوانات خانگی می‌باشد. با خورده شدن این گیاه حالت استفراغ و کاهش ضربان قلب و در نهایت مرگ اتفاق می‌افتد.

زنبق یا سوسن سفید (Lillies)

گل زنبق جزو گیاهانی است که کمتر انسانی عاشق آن نمی‌شود. اما اگر شما هم دوست دار این گیاه زیبا هستید باید مراقب باشید. گیاه زنبق از نظر خطر برای حیوانات خانگی به دو دسته کم خطر و پر خطر تقسیم می‌شود. علائم خفیفی که بعد از خوردن گیاه به حیوان خانگی شما دست می‌دهد شامل تحریک و سوزش بافت دهان، زبان، حلق و مری بوده که سبب افزایش خفیف ترشح بزاق دهان می‌شود. ولی در مقابل اگر نوع خطرناک آن را در خانه داشته باشید حیوان خانگی شما بخصوص گربه‌ها با خوردن مقدار خیلی اندک هم به مشکلات حاد مانند ناهنجاری کلیه دچار می‌شوند. اگر متوجه خورده شدن گل زنبق توسط حیوان خانگی شدید حتما به همراه نمونه‌ای از گل به دامپزشک مراجعه کنید.

نرگس زرد (Daffodils)

گل نرگس جزو گیاهانی می‌باشد که تمامی قسمت هایش برای حیوان خانگی شما مضر می‌باشد. خوردن قسمتی از گل، برگ و یا پیاز این گیاه به شدت استفراغ آور می‌باشد. نشانه‌هایی که بعد از خوردن گل نرگس دیده می‌شود استفراغ شدید، اسهال، درد شکمی و مشکلات قلب و تنفسی می‌باشد.

نخل ساگو (Sago palm)

از نخل ساگو به عنوان نخل‌های زینتی در داخل و خارج از خانه‌ها نگهداری می‌شود. این درختچه زیبا نیز برای دوست دارای حیوانات خانگی خطرناک می‌باشد. از علائم خوردن این نخل در حیوانات استفراغ، ادرار و مدفوع خونی و مشکلات معده و کبدی و متاسفانه مرگ وجود دارد. حتی خوردن بذر این نخل زیبا نیز خطرناک می‌باشد.

گل‌های لاله و سنبل (Tulips and Hyaciths)

تا به اینجای کار اکثر گیاهان مورد علاقه و زیبا برای حیوان خانگی مانند گربه و سگ‌ها مضر شناخته شده اند. گل لاله نیز یکی دیگر گیاهان مضر و زیبا می‌باشد. گل لاله دارای لاکتون‌های آلرژیک هستند در مقابل سنبل‌ها دارای الکالویید‌های مشابه هستند. بیشترین قسمت سمی این گیاهان پیاز آنهاست. اگر حیوان خانگی شما پیاز این گیاه را بجود علایمی همچون تحریکات دهان و مری و افزایش ترشح بزاق و استفراغ و اسهال را نشان می‌دهند که شدت علائم بسته به میزان مصرف آن‌ها دارد.

آلوورا (Aloe vera)

گیاه آلوورا یکی از گیاهانی می‌باشد که خواص بیشماری از جمله درمان سوختگی، سلامت پوست، رطوبت رسانی و خواص دارویی بیشماری دارد، اما در مقابل خواصی که برای انسان دارد همین اندازه مضر برای حیوانات می‌باشد. در صورتی که حیوانات برگ یا ژل آن را بخورند، ساپوتین‌های موجود در این گیاه باعث مسمومیت آن‌ها می‌شود که با علایمی مانند تغییر رنگ ادرار، پریشانی، اسهال، استفراغ، تشنج ماهیچه ها، بی اشتهایی نمایان می‌شود.

نهان بیضگی یا کریپتورکیدیسم در سگ ها

نهان بیضگی یا کریپتورکیدیسم نقصی در فرود یک یا هر دو بیضه به درون کیسە اسکرتوم است و در اثر کمپلکسی از عوامــل ژنتیکی، هورمونی و فاکتورهای مکانیکی ایجاد می‌شــود.

ناباروری و افزایش احتمال بدخیمی و سرطانی شدن بیضه در بزرگسالان عمده ترین پیامد بالینی نهان بیضگی است. پس اگر درمان سگی که این عارضه را دارد به تعویق بیفتد احتمال سرطانی شدن بیضه بالاست. همچنین، بهتر است از سگ هایی که این نقض را دارند برای جفت گیری استفاده نکرد، چرا که احتمال انتقال آن به نسل بعد هم وجود دارد. 

تشــخیص نهان بیضگــی نیازمند داشــتن تاریخچۀ کامــل رفتاری و  اطلاع از جراحی های قبلی اســت.

ملامســه، اولتراســونوگرافی، معاینــۀ رکتال و اندازه گیــری هورمون های ســرمی از روش های تشــخیص نهان بیضگی هســتند.

عقیم سازی حیوانات، خوب یا بد؟

حیوانات، جزئی از طبیعت می‌باشند که آفرینش خاص خودشان را دارند و بنابر قانون طبیعت دارای حق و حقوقی هستند که رعایت آنها الزامیست.

به همین دلیل، یکی از سوالاتی که همیشه برای صاحبان حیوانات خانگی پیش می‌آید، این است که حیوانم را عقیم کنم یا نه؟ آیا برخلاف حقوقش نیست؟

چند مورد از فواید عقیم سازی عبارتند از:

- از بین رفتن احتمال سرطان بیضه (که البته بیشتر خوش خیم هستند).

- کاهش احتمال سرطان پستان

- کاهش احتمال سرطان تخمدان، رحم و عفونت های رحم (پیومتر).

- کاهش احتمال بزرگ شدن و التهاب خوش خیم پروستات.

- کاهش احتمال تومورها در اطراف مقعد.

- کاهش علامت گذاری

- کاهش رفتارهای جنسی 

- آرام و قرار داشتن 

- کاهش احتمال درگیری با سگ های دیگر و کاهش پرخاشگری و روحیه سلطه گری

با این حال، عقیم کردن شامل انجام جراحی و استفاده از مواد بی‌هوش کننده است که می تواند عواقب و عوارض جانبی بسیاری برای سلامت او داشته باشد. همچنین می‌تواند باعث افزایش ابتلا چاقی و کم کاری تیروئید شود.

پس در نهایت چه باید کرد؟ عقیم کردن بهتر است یا عقیم نکردن؟

• آیا سگ شما بیش از حد به نشانه گذاری علاقه نشان می دهد؟ بیشتر نژاد های کوچک اندام به این کار علاقه دارند و نژاد هایی با خوی سلطه گری بالا هم معمولاً تمایل نشان می دهند.

• آیا سگ تان در برابر سگ های دیگر از خود رفتار های پرخاشگرانه بروز می دهد؟

• آیا سگ شما لجباز است و در برابر شما مقاومت می کند؟ آیا تمرین دادن او سخت است و در کنترل او دچار مشکل هستید؟

• سگ تان نهان بیضه است (یک یا هر دو بیضه)؟

اگر سگ تان مشکلاتی که ذکر شد را دارد، بهتر است او را آموزش دهید و در سن مناسب او را عقیم کنید.

همچنین اگر سگ ژرمن شپرد، آیریش ستر یا لئون برگر دارید، این سگ ها بیشتر از نژاد های دیگر در برابر ابتلا به فیستول مقعدی آسیب پذیر هستند پس عقیم کردن این سگ ها می تواند به کاهش ابتلا به این بیماری کمک کند.

هاری؛ بیماری مهلک با تاریخچه‌ای به قدمت تمدن بشر

هاری یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌هایی است که بشر شناخته و به همین جهت، دارای تاریخچه‌ای مفصل و تأثیر فرهنگی گسترده‌ای است که با وجود پیشرفت علم پزشکی، تن هر انسانی را به لرزه می‌اندازد.

بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، هاری یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که به‌ علت ویروسی از خانواده «رابدو ویریده» به وجود می‌آید. هاری به استثنای جنوبگان و شمالگان، بیماری بومی تمامی قاره‌های جهان محسوب می‌شود و بیشترین هاری در قاره‌های آسیا و آفریقا به وقوع می‌پیوندد؛ در این نواحی هاری به‌صورت بالقوه جمعیتی تقریبا ۳ میلیارد نفری را تهدید می‌کند. این بیماری مهلک ازطریق واکسن، ۱۰۰ درصد قابل پیشگیری است؛ ولی سالانه ده‌ها هزار نفر قربانی می‌گیرد.

چند نکته اجمالی در مورد هاری

هاری یک بیماری ویروسی است که تقریبا همیشه بر اثر گزیده شدن به وسیله‌ حیوانات آلوده سرایت پیدا می‌کند.

بیش از ۹۵ درصد از موارد بیماری هاری به وسیله سگ به وجود می‌آید.

کسانی که در نواحی شیوع هاری توسط حیوانی گزیده می‌شوند، باید بلافاصله برای درمان به مراکز پزشکی مراجعه کنند.

برای موفقیت‌آمیز بودن درمان، فرد باید پیش از بروز علائم هاری به درمان دسترسی پیدا کند.

شایع‌ترین علائم هاری شامل مشکلات عصبی و ترس از نور و آب است.

واکسینه کردن حیوانات خانگی می‌تواند کمک زیادی به پیشگیری و کنترل هاری کند.

هاری چیست

هاری یک عفونت ویروسی است که عمدتا ازطریق گاز گرفتن حیوانات آلوده سرایت پیدا می‌کند. ویروس هاری یک ویروس آراِن‌ای از خانواده رابدو ویروس‌ها است. این بیماری بدون اقدامات درمانی زودهنگام، می‌تواند مرگبار باشد.

ویروس هاری می‌تواند به این دو طریق روی بدن اثر بگذارد:

مستقیما وارد دستگاه عصبی پیرامونی شود و به مغز برسد.

با وجود مصونیت از دستگاه ایمنی وارد بافت‌های عضلانی شود و در آنجا تکثیر پیدا کند.

 این ویروس ازطریق ﺍﺗﺼﺎﻝ‌های ﻋﺼﺐ-ﻋﻀﻠﻪ وارد دستگاه عصبی می‌شود. هنگامی که ویروس وارد دستگاه عصبی شود، موجب التهاب حاد مغز می‌شودهکه پیامد آن، کما و نهایتا مرگ خواهد بود.

انتقال

هاری بیشتر در کشورهای آفریقایی و آسیای شرقی ملاحظه می‌شود که در آن سگ‌های ولگرد زیادی بدون واکسینه شدن به حال خود رها شده‌اند. راه انتقال بیماری هاری ازطریق بزاق است. در صورتی که فرد توسط حیوان آلودگی گاز گرفته شود یا اینکه بزاق حیوان آلوده وارد زخمِ باز یا ازطریق غشای مخاطی مانند چشم و دهان وارد بدن شود، فرد به بیماری هاری ابتلا پیدا می‌کند. بااین‌حال، ویروس هاری ازطریق پوست امکان انتقال ندارد. تقریبا تمام پستانداران می‌توانند ناقل بیماری هاری باشند؛ ولی پستانداران کوچک خصوصا جوندگان به‌ندرت به هاری آلوده یا موجب سرایت آن می‌شوند. به همین ترتیب، انتقال هاری از خرگوش نیز بعید است.

علائم

دوره بیماری هاری به پنج مرحله تقسیم می‌شود:

دوره نهفتگی (کمون)

مرحله پیش از حمله (پرودروم)

دوره حاد عصبی

کما

مرگ

دوره نهفتگی

نهفتگی به دوره‌ی پیش از بروز علائم گفته می‌شود. این دوره معمولا بین ۳ تا ۱۲ هفته طول می‌کشد؛ ولی در مواردی ممکن است کمتر از ۵ روز یا حتی بیش از ۱ سال طول بکشد. هرچه محل گاز گرفتن به مغز نزدیک‌تر باشد، اثرات بیماری زودتر ظاهر می‌شود. تقریبا در تمام مواردی که علائم هاری ظهور پیدا می‌کنند، فرد جان خود را دست می‌دهد. بنابراین، هر کسی که مشکوک به تماس با بیماری هاری باشد یا توسط حیوانی گاز گرفته شود، باید در همان ابتدا و پیش از اینکه هرگونه‌ علائمی آشکار شود به پزشک مراجعه کند.

مرحله پیش از حمله

در طی مرحله پیش از حمله، ممکن است فرد دچار سرفه و تب شود.

علائم اولیه‌ هاری شبیه به آنفولانزا هستند:

تب ۳۸ درجه‌ای یا بالاتر

سردرد

حالت اضطراب

احساس ضعف شدید یا بی‌حالی مضاعف

گلودرد و سرفه

حالت تهوع و استفراغ

این دوره‌ می‌تواند بین ۲ تا ۱۰ روز طول بکشد و علائم به‌تدریج بدتر می‌شوند.

دوره حاد عصبی

در این مرحله علائم عصبی بروز پیدا می‌کند:

احساس گیجی و پرخاشگری

فلج جزئی همچون تکان غیر ارادی عضلات و سفتی عضلات گردن

تشنج

نفس نفس زدن یا دشواری در تنفس

زیاد شدن بزاق احتمالا همراه‌ با کف دهان

ترس از آب (آب‌هراسی) ناشی از دشواری در بلع

توهم، هذیان، کابوس و بی‌خوابی

پریاپیسم (نعوظ بی‌اختیار و طولانی‌مدت) در مردان

فوتوفوبی (نورهراسی)

در اواخر این مرحله، تنفس فرد سریع و منقطع می‌شود.

کما و مرگ

نهایتا فرد وارد کما می‌شود و در صورتی که به دستگاه تنفس مصنوعی متصل نشود، جان خود را از دست می‌دهد. به‌ندرت کسی در این مرحله از هاری جان سالم به در می‌برد.

چرا بیماری هاری موجب آب‌هراسی می‌شود

آب‌هراسی یکی از بارزترین علائم هاری است؛‌ به همین جهت حتی در گذشته به آن «آب‌هراسی» نیز گفته می‌شد. وقتی فرد سعی در بلع دارد، گرفتگی‌های حادی در گلو به وجود می‌آید که باعث می‌شود عمل قورت دادن آب بسیار دردناک شود. به همین جهت فرد حتی با فکر کردن به آب دچار ترس بیمارگونه‌ یا همان هراس (فوبیا) می‌شود. ترشح زیاد براق به دلیل اثری است که ویروس هاری روی دستگاه عصبی می‌گذارد.

تشخیص

معمولا در زمان گزیدگی برای اینکه بدانیم حیوان ناقل هاری بوده یا موجب سرایت عفونت شده است، روش قطعی وجود ندارد. در آزمایش ممکن است آنتی‌بادی (پروتئین‌هایی که در واکنش به عفونت تولید می‌شوند) تشخیص داده شوند؛ ولی ممکن است آنتی‌بادی‌ها تا مراحل پایانی بیماری تشخیص داده نشوند. ویروس ممکن است از بزاق یا ازطریق نمونه‌برداری از پوست (بایوپسی) جداسازی شود. بااین‌حال، تا زمان تأیید تشخیص ممکن است برای هرگونه اقدام درمانی موثری دیر شده باشد. به همین دلیل در موارد مشکوک به هاری، بدون تشخیص باید یک دوره درمانی را طی کرد. درواقع باید هر مورد گزیدگی را به مثابه هاری تلقی کرد.

درمان

در صورتی که حیوان مشکوک به هاری فرد را گزید یا روی پوست را خراشید یا زخم را لیس زد، باید بلافاصله ناحیه‌ی مد نظر را به مدت ۱۵ دقیقه با آب و صابون، ضد عفونی‌کننده‌های پوستی (ید پوویدون) و مواد پاک‌کننده دیگر بشویید. این کار باعث می‌شود تعداد ذارت ویروس به حداقل برسد. پس از آن باید بلافاصله به فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید. تزریق واکسن هاری پس از مواجه با عامل بیماری و پیش از ظهور هرگونه علائمی می‌تواند مانع از پیشرفت بیماری شود و معمولا مفید است.

در کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته سگ‌های ولگرد بیشترین نقش را در سرایت هاری دارنددر کشورهای فقیر و توسعه‌نیافته سگ‌های ولگرد بیشترین نقش را در سرایت هاری دارند.

افراد معدودی با وجود ظهور علائم بیماری زنده می‌مانند؛ ولی اکثر موارد بروز علائم با مرگ بیمار همراه است. فردی که دارای علائم است باید تا حد ممکن در وضعیت مناسبی باشد و ممکن است برای تنفس نیاز به دستگاه‌های تنفس مصنوعی داشته باشد.

عوامل خطر

عواملی که می‌توانند خطر هاری را افزایش دهند:

مسافرت یا زندگی در کشورهای درحال‌توسعه و پرخطر از جمله کشورهای آفریقا و آسیای جنوب شرقی که هاری در آن‌ها رایج است.

انجام فعالیت‌هایی که امکان مواجهه با حیوانات وحشی در آن زیاد است؛ مانند اکتشاف در غارهایی که خفاش در آن زندگی می‌کند یا اردو زدن در طبیعت یا کار کردن در آزمایشگاه‌ با حیوانات.

پیشگیری

در برخی نواحی که هاری شیوع پیدا کرده، برای جلوگیری از سرایت، واکسیناسیون الزامی است. هاری بیماری بسیار جدی و کُشنده‌ای است؛ بااین‌حال بسیاری از کشورها با اقدامات درمانی و پیشگیرانه عملا موجب ریشه‌کنی این بیماری شده‌اند. 

این اقدامات عبارت‌اند از:

واکسیناسیون منظم ضد هاری برای تمامی حیوانات خانگی و دام‌ها

ممنوعیت یا محدودیت واردات حیوانات از برخی کشورها

واکسیناسیون انسان در برخی نواحی

آموزش و آگاه‌سازی

به‌عنوان مثال در روستاهای کانادا و ایالات متحده، برخی نهادهای بهداشتی طعمه‌های حاوی واکسن خوراکی هاری را با کار گذشتن در زیستگاه‌های طبیعی به خورد راکون‌ها دادند. در سوئیس مقامات بهداشتی با کار گذاشتن واکسن ضد هاری در سر مرغ در کوه‌های آلپ، روباه‌های منطقه را در مقابل هاری ایمن کردند.

اقدامات احتیاطی

برای کم کردن احتمال ابتلا به هاری می‌توان برخی اقدامات احتیاطی را انجام داد:

واکسیناسیون حیوانات خانگی و دام‌ها: صاحبان حیوانات خانگی و دامداران و مزرعه‌داران باید اقدام به واکسیناسیون حیوانات خانگی از جمله گربه، سگ سایر حیوانات اهلی کنند و آن را ادامه دهند.

محافظت از حیوانات خانگی: برخی از حیوانات خانگی امکان واکسینه شدن ندارند؛ بنابراین توصیه می‌شود تا حد امکان حیوان را در خانه یا قفس نگه‌داری کنید تا از تماس با حیوانات وحشی پیشگیری شود.

مشاهده سگ‌ها و سایر حیوانات ولگرد را به مقامات محلی گزارش دهید: در صورت مشاهده پرسه‌زنی حیوانات با مراکز محلی کنترل حیوانات یا سایر مجریان قانون محلی همچون گروه‌های فعال حمایت از حیوانات یا امداد حیوانات تماس بگیرید.

به حیوانات وحشی نزدیک نشوید: تا حد امکان سعی کنید در صورت مواجهه با حیوانات وحشی احتیاط کنید و به آن‌ها نزدیک نشوید.

مراقب خفاش‌ها باشید: خفاش‌ها ناقل بسیاری از بیماری‌ها هستند و بیماری کرونا گواهی بر این مدعا است. مراقب لانه‌گزینی خفاش‌ها در زیرزمین‌ها، اتاق‌های زیرشیروانی یا انبارها و سایر نواحی تاریکِ و کم‌رفت‌وآمد محل زندگی خود باشید. در صورت مشاهده خفاش بهتر است به مراکز محلی کنترل حیوانات مراجعه کنید.

واکسیناسیون سگ‌های صاحب‌دار و ولگرد علمی‌ترین راه برای کنترل بیماری هاری استواکسیناسیون سگ‌های صاحب‌دار و ولگرد علمی‌ترین راه برای کنترل بیماری هاری است.

پس از مواجه با حیوانات وحشی درمان‌های پیشگیرانه را دنبال کنید: پس از اینکه با حیوان وحشی مواجه شدید، حتی اگر علائم گزش یا سایر نشانه‌های ظاهری را نداشتید، باز هم بهتر است بلافاصله به نزدیک‌ترین درمانگاه یا فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید.

به گفته سازمان بهداشت جهانی، هاری یک بیماری ۱۰۰ درصد قابل پیشگیری با واکسن است. این سازمان تأکید دارد که باید دست کم ۷۰ درصد سگ‌های یک منطقه را واکسینه کرد تا چرخه‌ی انتقال بیماری به‌صورت کامل شکسته شود. شیوع هاری در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است؛ ولی در کشورهایی که سگ‌ وحشی وجود ندارد، میزان شیوع نیز به ‌شکل قابل ‌توجهی پایین است. هاری در ۱۵۰ کشور دنیا و در تمام قاره‌ها به استثنای جنوبگان و شمالگان وجود دارد. جزایری مانند نیوزیلند، استرالیا، موریس و سیشل به جهت دورافتادگی و انزوای طبیعی مصون مانده‌اند.