شناسایی ۱۰ گونه جدید ماهی که میتوانند روی خشکی راه بروند

ماهی ها عموما در زیر آب زندگی می کنند و در نتیجه کاملا قابل درک خواهد بود اگر ما یا دانشمندان با دیدن راه رفتن این موجود زنده روی خشکی متعجب شویم. خبر هیجان انگیز جدید این است که به گفته دانشمندان شمار ماهی هایی که میتوانند راه بروند به مراتب بیشتر از تعداد تصور شده قبلی است.

تحقیق تازه ای توسط تیمی از محققان بین المللی انجام شده که نشان می دهد دست کم ۱۱ گونه مختلف ماهی توانایی راه رفتن روی خشکی را دارند.

این یافته ها براساس تصاویر CT اسکن و یک نقشه تکاملی از خانواده سگ ماهیان جویباری به دست آمده که در آن تنها ماهی دنیا با قابلیت راه رفتن دیده به نام فرشته غار دیده می شود.

براساس پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ به سرپرستی محققان موسسه فناوری نیوجرسی انجام شد راه رفتن نوعی مهارت زنده ماندن برای ماهی فرشته غار است؛ این جانور باید بتواند همزمان با تغییر سطح آب در غارها موقعیت خود را تغییر دهد و جالب آنکه این ماهی حتی میتواند از آبشارها هم بالا برود.

محققانی که این پژوهش تازه را انجام دادند به بررسی شکل لگن این آبزی پرداختند که قابلیتی مشابه به دوزیستان برای راه رفتن را در آنها به وجود می آورد و آنها در ادامه ۱۰ گونه دیگر از ماهی ها را پیدا کردند که همین لگن های بزرگ و نامتعارف را داشتند.

به گفته لارنس پیج سرپرست بخش ماهیان موزه فلوریدا و از مولفان پژوهشی که در همین رابطه در نشریه ریخت شناسی آمریکا منتشر شد نتایج این پژوهش درک ما از تکامل یک رویداد به شدت نادر را بهبود می دهد و آن چیزی نیست جز توانایی راه رفتن یک ماهی در خشکی.

بررسی این ماهی ها همچنان ادامه دارد چراکه هنوز سایر گونه های شناسایی شده در حین راه رفتن مشاهده نشده اند اما احتمال کشف این ویژگی در آنها بسیار بالاست.

منبع: دیجیاتو

آیا ماهی‌ها تشنه می‌شوند؟

شاید پاسخ همه به تشنه شدن ماهی‌ها منفی باشد، زیرا این حیوانات درون آب شنا می‌کنند. شاید این سوال برای شما پیش بیاید که ماهی آب شیرین با ماهی آب شور چه تفاوتی از نظر تشنگی دارد؟ مطمئن‌ترین پاسخ به پرسش‌های بالا این است که بگوییم نمی‌دانیم. پروفسور «تیلمان بنفی» متخصص فیزیولوژی ماهی‌ها و آبزیان از دانشگاه برانزویک کانادا، می‌گوید: «این که بدانیم حیوانات واقعاً چه تجاربی دارند، غیرممکن است.»

ما با تعدادی علامت درمی‌یابیم که تشنه هستیم. به‌عنوان مثال دهانمان خشک می‌شود، احساس خستگی می‌کنیم، ادرار کمتری داریم، احساس سبکی سر و احساس ضعف می‌کنیم. اگر تشنگی به حد بسیار زیادی برسد، حتی می‌تواند منجر به مرگ شود. واقعاً چه چیزی از بی‌آبی شدید بدن ما محافظت می‌کند؟

از آنجا که ما شرایط ماهی‌ها را درک نمی‌کنیم، واقعاً نمی‌فهمیم که تشنه می‌شوند یا نه و اگر تشنه می‌شوند چگونه تشنگی خود را برطرف می‌کنند؟ پروفسور «کریستوفر کانلی» از دانشگاه بوستون، می‌گوید: «من به تشنگی به‌عنوان پاسخ شناختی به کم‌آبی نگاه می‌کنم و می‌دانیم که وارد مغز ماهی شدن برای درک این وضعیت سخت است. با این حال، ما تا حدودی می‌دانیم که ماهی‌ها چگونه تعادل آب بدن خود را حفظ می‌کنند.»

ماهی‌ها بدون توجه به تشنه بودن یا نبودن، ‌برای زنده ماندن به وجود آب در بدن خود وابسته هستند. آن‌ها تعادل آب در بدن خود را طی فرآیندی به نام «تنظیم اسمزی» حفظ می‌کنند. این فرآیند در مهره‌داران دیگر شامل انسان‌ها نیز وجود دارد. کانلی می‌گوید: «این فرآیند باعث تعادل نمک و آب در بدن می‌شود. کلیه و آبشش نقش مهمی در انجام این فرآیند دارند. البته باید اذعان کرد که این فرآیند بستگی زیادی به محیط زندگی ماهی نیز دارد.»

مقایسه‌ی ماهی آب شور و ماهی آب شیرین

اندام‌های درونی بدن ماهی‌های آب شیرین نمکی‌تر از محیط اطراف است و این ماهی‌ها کمتر آب می‌نوشند، زیرا نوشیدن آب باعث رقیق شدن خون و سیالات درونی بدن آن‌ها می‌شود. کلیه‌ی این ماهی‌ها در واقع آب اضافی را از خون ماهی خارج می‌کند و به این ترتیب، ادرار این ماهی‌ها خیلی رقیق است. فرآیند تخلیه‌ی این ادرار زمانی انجام می‌شود که آبشش توسط سلول‌های خاص خود در حال پمپاژ نمک به درون بدن است.

برخلاف ماهی‌های آب‌های شیرین، ماهی دریا به‌صورت مرتب آب می‌نوشد تا تعادل آبی بدن خود را حفظ کند. چالش اصلی ماهی آب شور این است که جلوی از دست رفتن آب بدن خود به محیط اطراف را بگیرد. کلیه‌ی این ماهی‌ها مرتباً در حال جداسازی نمک از خون است و سلول‌های نمک‌ساز درون آبشش نیز نمک را به درون دریا هدایت می‌کنند. از آنجا که فرآیندهای بدن این دو نوع ماهی در خلاف جهت یکدیگر عمل می‌کنند، بدن هر دو ماهی به یک میزان آب‌دار و نمکی باقی می‌ماند.

ماهی سالمون در هر دو آب شیرین و شور زندگی می‌کند. این ماهی برای زندگی در آب‌های شور می‌ماند، ولی برای تولید مثل به سمت آب‌های شیرین می‌رود. دانشمندان می‌گویند که این نوع ماهی قبل از مهاجرت به سمت آب‌های شیرین به نحوی بدن خود را آماده می‌کند که بتواند در آنجا نیز تعادل آبی خود را حفظ کند.

آیا انسان و ماهی با یکدیگر شباهت دارند؟

بدن ما دارای شباهت‌هایی با ماهی‌ها است. از آنجا که انسان‌ها تاریخچه‌ی تکاملی مشترکی با ماهی‌ها دارند، حتی می‌توان اینگونه تصور کرد که انسان‌ها در ابتدا ماهی بوده‌اند. بنابراین فرآیندهای تنظیم اسمزی در اجداد انسان‌ها نیز وجود داشته است.

البته این شباهت‌ها نباید باعث شود بخواهید ماهی بودن خود را مخصوصاً در آب شور امتحان کنید. بدن همه‌ی حیوانات می‌تواند مقدار کمی آب شور را هضم کند، ولی این آب تشنگی را برطرف نمی‌کند؛ زیرا بدن شما از آب موجود خود برای حذف نمک اضافی استفاده می‌کند و باعث تشنگی بیشتر شما می‌شود.

مقابله با صیادان به رشد مغزی ماهی‌ها کمک می‌کند

ایسنا/ بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی حاکی از این است که مقابله با شکارچی می‌تواند به رشد سلول‌های مغزی جدید در ماهی‌ها کمک کند.

گاهی اوقات استرس می‌تواند برای ماهی‌ها مفید باشد. بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان می‌هد که رشد سلول‌های مغزی در نوعی ماهی موسوم به "کپوردندان‌های تخم‌گذار"(killifish) هنگام روبرو شدن با شکارچی، بیش از هنگامی است که با هیچ شکارچی روبرو نمی‌شود. بررسی‌های حاکی از این هستند که پرورش سلول‌های مغزی هنگام روبرو شدن با شکارچی، در بزرگسالی این ماهی نیز رخ می‌دهد.

"کنت دانلپ"، پژوهشگر "کالج ترینیتی" گفت: من از دیدن نتایج این پژوهش، شگفت‌زده شدم زیرا ما در بررسی‌های پیشین به این نتیجه رسیده بودیم که شکارچیان، تولید سلول‌های مغزی را سرکوب می‌کنند اما به نظر می‌رسد که ماجرای کپوردندان‌های تخم‌گذار، متفاوت است.

دانلپ و همکارانش، مغز کپوردندان‌های تخم‌گذار را که از سه رود متفاوت جمع‌آوری شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. آنها از هر رود، حدود هشت ماهی بزرگسال را جمع‌آوری کردند که در ناحیه‌ای پر از شکارچی قرار داشتند و هشت ماهی دیگر را نیز جمع‌آوری کردند که در منطقه آنها، شکارچی کمی بود یا هیچ شکارچی وجود نداشت. پژوهشگران، بررسی خود را روی ماهی‌های نر انجام دادند زیرا پژوهش‌ پیشین آنها نشان داده بود که شکارچیان، مغز ماهی‌های نر را تحت تاثیر قرار می‌دهند نه ماهی‌های ماده.

پژوهشگران، اندازه مغز ماهی‌های نر و تراکم سلول‌های جدید را بررسی کردند و دریافتند اندازه مغز هر دو گروه ماهی، شبیه به یکدیگر است اما ماهی‌هایی که مجبور هستند با شکارچیان مقابله کنند، دو برابر بیش از ماهی‌های دیگر، سلول مغزی جدید دارند.

دانلپ اضافه کرد: براساس این نتایج می‌توان گفت شاید سلول‌های جدید مغز بتوانند رفتار واکنشی‌تری در برابر شکارچیان داشته باشند.

دانلپ و گروهش برای مشخص کردن این که آیا این تاثیر و واکنش نسبت به محیط اطراف، ژنتیکی است یا خیر، ماهی‌ها را از محیط زندگی بیرون آوردند و مغز آنها را در آزمایشگاه بررسی کردند.

دانلپ ادامه داد: ما در این پژوهش دریافتیم که وجود شکارچی موجب می‌شود که ماهی‌ها از نظر ژنتیکی متفاوت باشند. احتمال دارد که این الگو، در حیوانات دیگری که رشد سلول‌های مغزی آنها در بزرگسالی هم ادامه داد، دیده شود.

وی افزود: بدن و مغز پستانداران و پرندگان به محض رسیدن به بلوغ جنسی، دیگر رشد زیادی ندارد اما رشد مغز این ماهی طی عمر آن ادامه می‌یابد.

این پژوهش، در مجله Royal Society Proceedings B" " به چاپ رسید.

کشف یک ماهی با صورت انسانی در چین

مجله ایلیاد/ یک ماهی سیاه و طلایی با صورت شبیه انسان در هفته‌ی گذشته در چین پیدا شده است. در صورت این ماهی جای چشم، بینی و دهان به وضوح دیده می‌شود.

این ماهی «سیپرینوس کارپیو» یا همان ماهی «کپور ایرانی» نام دارد و رنگ‌های مختلفی مانند سبز تیره تا نقره‌ای را می‌توان در آن‌ها دید. بر اساس گفته‌های محققین دانشگاه نیو‌ساث‌ولز، ماهی کپور زمانی که در اسارت قرار داشته باشد، الگوهای رنگی مختلفی شامل زرد طلایی و مشکی را از خود نشان می‌دهد. ولی چرا ما صورت انسان را در حیواناتی می‌بینیم که هیچ نزدیکی به ما ندارند؟

این مفهوم «آنتروپومورفیسم» نامیده می‌شود که در آن انسان خصوصیات و رفتارهای انسانی را به حیوانات و اشیا نسبت می‌دهد. این خاصیت ناشی از ارتباطات ما با دنیای اطراف است. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که کودکان نیز به حیوانات بیشتر از بقیه‌ی اجسام و اشیای اطراف خود علاقمند هستند و اولین کلماتی که استفاده می‌کنند نیز نام و صدای حیوانات است.

تئوری‌های مختلفی درباره‌ی دادن خصوصیات انسانی به حیوانات و اشیا توسط انسان‌ها وجود دارد و اکثر آن‌ها اینگونه نتیجه‌گیری می‌کنند که این رفتار اختیاری است و از ساختارهای اجتماعی ما نشات می‌گیرد و به ما اجازه می‌دهد ایما و اشاره، زبان بدن و رفتارهای دیگران را تشخیص دهیم و به این ترتیب در زندگی شرایط ایده‌آل‌تری داشته باشیم.

مطالعه‌ای که بر روی مقالات مرتبط با مفهوم آنتروپومورفیسم انجام شده است، نشان می‌دهد که توانایی ما در دادن خصوصیات انسانی به حیوانات و اشیا توسط مجموعه‌ای از مکانیسم‌های شناختی مورد حمایت قرار می‌گیرد که این مکانیسم‌ها می‌توانند پاسخ خودبه‌خودی به رفتارها و ظواهر شبیه به انسان باشند؛ به‌عنوان مثال اینکه اعتقاد داشته باشید اگر گربه‌ی شما روبه‌روی یخچال نشست به معنی گرسنه بودن آن است.

قابل ذکر است که در اوایل سال ۲۰۱۹ نیز ویدئویی منتشر شد که یک ماهی با صورت انسان را نشان می‌داد و بالغ بر ۹ میلیون نفر آن‌را مشاهده کردند، ولی بعداً ثابت شد که این ویدئو ساختگی است!

آیا ماهی‌ قرمز می‌خوابد؟

بر خلاف انسان‌ها، ماهی‌های قرمز هنگام خواب دراز نمی کشند! فقط فعالیت‌ آن‌ها کم‌تر می‌شود، در یک مکان ثابت می‌مانند و به آرامی حرکت می‌کنند تا خود را ایستاده نگه دارند. به نظر می‌رسد که در حال شنای آرام در آب هستند، معمولاً در کف (حدود یک اینچ بالاتر از کف)، در حالی که سرشان کمی به سمت پایین متمایل است. ممکن است رنگ آنها در حین خواب کمی محو شود و وقتی بیدار شوند به حالت عادی برمی‌گردد. آنها رنگ خود را به عنوان یک اقدام ایمن‌سازی تغییر می‌دهند تا هنگام خواب، خود را از شکارچیان پنهان کنند.

ماهی قرمز چه زمانی می‌خوابد؟

ماهی‌های قرمز مثل انسان نیستند که به طور طبیعی شب‌ها می‌خوابد، هرچند وقتی فضا تاریک و ساکت است، بهتر می‌خوابند، بنابراین بسیاری از ماهی‌ها در شب می‌خوابند. اگر در اطراف یک ماهیِ در حال خواب سر و صدا کنید، بیدار می‌شود، بنابراین سر و صدا نکنید!

اگر در تُنگ یا مخزن نور نگه دارید، می‌توانید ماهی‌تان را برای خوابیدن در شب (وقتی که خودتان به طور طبیعی می‌خوابید) آموزش دهید. اگر هر روز در ساعتی مشخص نور را روشن و خاموش کنید، ماهی قرمز از همان الگوی خواب پیروی خواهد کرد. همچنین نور نباید بیش از 12 ساعت در روز روشن بماند وگرنه ممکن است ماهی استراحت کافی نداشته باشد.

اگر فضا به اندازه کافی برای آنها تاریک نباشد، ممکن است در لابه‌لای گیاهان پنهان شوند تا بتوانند بخوابند.

 وقتی ماهی به اندازه کافی نمی‌خوابد، چه اتفاقی می‌افتد؟

درست مثل انسان‌ها، ماهی‌ها برای بازیابی انرژی به سیستم‌های بدن و حفظ عملکرد ایمنی، به خواب نیاز دارند. اگر آنها به اندازه کافی نخوابند، توانایی خود را برای مقابله با عفونت‌ها از دست می‌دهند و میزان متابولیسم آنها کاهش می‌یابد.

میزان خوابی که لازم دارند به نوع ماهی بستگی دارد. بعضی از ماهی‌های قرمز به طور طبیعی بعد از ظهر می‌خوابند در حالی که برخی دیگر تا شب بیدار می‌مانند. قرار گرفتن در معرض چرخه منظم روز و نور برای خواب کافی ماهی و سالم ماندن آنها ضروری است.

خمیازه کشیدن نشانه خستگی ماهی نیست بلکه فقط آبشش‌هایش را با آب تصفیه می‌کند.

 چگونه می‌توان یک ماهی بیمار را از یک ماهیِ در حال خواب تشخیص داد؟

ماهی‌هایی که خوابند ثابت باقی می‌مانند‌، اما راست هستند. آنها برعکس نمی‌شوند و به پهلو نمی‌چرخند. ماهی‌ای که خم یا وارونه است یا در کف دراز کشیده است احتمالاً بیمار است. ماهی‌هایی که مبتلا به بیماری‌های مثانه شنا هستند، غالباً به سمت پهلو یا وارونه شناور می‌شوند و در شنا مشکل دارند. دراز کشیدن به پهلو نیز ممکن است نشانه‌ی عفونت باکتریایی یا غلظت بالای نیتریت یا آمونیاک موجود در آب باشد.