شناسایی ۱۰ گونه جدید ماهی که میتوانند روی خشکی راه بروند

ماهی ها عموما در زیر آب زندگی می کنند و در نتیجه کاملا قابل درک خواهد بود اگر ما یا دانشمندان با دیدن راه رفتن این موجود زنده روی خشکی متعجب شویم. خبر هیجان انگیز جدید این است که به گفته دانشمندان شمار ماهی هایی که میتوانند راه بروند به مراتب بیشتر از تعداد تصور شده قبلی است.

تحقیق تازه ای توسط تیمی از محققان بین المللی انجام شده که نشان می دهد دست کم ۱۱ گونه مختلف ماهی توانایی راه رفتن روی خشکی را دارند.

این یافته ها براساس تصاویر CT اسکن و یک نقشه تکاملی از خانواده سگ ماهیان جویباری به دست آمده که در آن تنها ماهی دنیا با قابلیت راه رفتن دیده به نام فرشته غار دیده می شود.

براساس پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ به سرپرستی محققان موسسه فناوری نیوجرسی انجام شد راه رفتن نوعی مهارت زنده ماندن برای ماهی فرشته غار است؛ این جانور باید بتواند همزمان با تغییر سطح آب در غارها موقعیت خود را تغییر دهد و جالب آنکه این ماهی حتی میتواند از آبشارها هم بالا برود.

محققانی که این پژوهش تازه را انجام دادند به بررسی شکل لگن این آبزی پرداختند که قابلیتی مشابه به دوزیستان برای راه رفتن را در آنها به وجود می آورد و آنها در ادامه ۱۰ گونه دیگر از ماهی ها را پیدا کردند که همین لگن های بزرگ و نامتعارف را داشتند.

به گفته لارنس پیج سرپرست بخش ماهیان موزه فلوریدا و از مولفان پژوهشی که در همین رابطه در نشریه ریخت شناسی آمریکا منتشر شد نتایج این پژوهش درک ما از تکامل یک رویداد به شدت نادر را بهبود می دهد و آن چیزی نیست جز توانایی راه رفتن یک ماهی در خشکی.

بررسی این ماهی ها همچنان ادامه دارد چراکه هنوز سایر گونه های شناسایی شده در حین راه رفتن مشاهده نشده اند اما احتمال کشف این ویژگی در آنها بسیار بالاست.

منبع: دیجیاتو

هیستومونیازیس

هیستومونیازیس بیماری است که در بوقلمون ها دیده می شود که به آن سرسیاه یا head black هم گفته می شود علت آن این است که در اثر بیماری ناحیه سر و تاج پرنده تیره رنگ می شود.

محل حضورش در انتهای دستگاه گوارش بوقلمون در ناحیه سکوم است و البته به ارگان های دیگر مثل کبد هم میرود. این تک یاخته برای اینکه بتواند خودش را در محیط حفظ کند از یک نماتود سکومی کمک گرفته به این ترتیب که gallinarum Heterakis  که نماتودی است که در داخل سکوم پرندگان و به خصوص بوقلمون وجود دارد، هنگامی که دارد از مخاط دستگاه گوارش تغذیه میکند، تک یاخته هیستوموناس را هم وارد بدن خودش میکند.

تک یاخته هیستوموناس در بدن هتراکیس به زیر غشای تخم می رود و تمام تخم هایی که این نماتود تولید می کند در غشای خودشان واجد این تک یاخته هستند که این باعث می‌شود دوام و بقای حضور هیستوموناس در محیط به شدت افزایش یابد. از طرفی کرم‌های خاکی در حین تغذیه از محتویات خاک تخمهای هتراکیس آلوده را وارد دستگاه گوارششان می کنند. در نتیجه آلودگی در بدن کرم به راحتی حفظ می شود وقتی پرنده از روی زمین یا بستر تغذیه میکند هم این تخمهای هتراکیس و هم الروهای آن و هم کرم های خاکی که مصرف میکند مسیر را برای انتقال انگل هموار میکنند وقتی که هتراکیس وارد دستگاه گوارش پرنده میشود تخم ها hatch می شوند و لاروها بیرون می آیند و هیستوموناس هم آزاد می شود . هیستوموناس در مخاط سکوم هم روی مخاط تغذیه میکند و هم خودش را به زیر مخاط می رساند و از طریق ورید باب به کبد می رسد در داخل کبد نکروز های وسیع و فرورفته ایجاد می کند. بیماری از نظر بالینی انترو هپاتیت است یعنی التهاب روده ای که همراه با آن کبد هم دارای التهاب است . در این سیر تکاملی بررسی کرده اند که اگر پرنده در بستر نباشد و به تخم کرم و انگل دسترسی نداشته باشد و آن چیزی که می خورد واقعا عاری از هر گونه انگل باشد باز هم آلودگی ممکن است اتفاق بیفتد که این شیوه آلودگی dropping/drinking  cloacal نام دارد یعنی مدفوع که از طریق پرنده آلوده دفع می شود اگر یک پرنده سالم روی آن قرار بگیرد از طریق مخاط مقعد به دلیل حرکات پریستالتیک میتواند مدفوع آلوده وارد شود و به صورت بالا رونده آلودگی از مخرج به سمت سکوم امتداد پیدا کند.

انتریت سکومی که ناشی از هیستوموناس است معمولا به دلیل نکروز مخاطات و و بعد ریختن آن و ترشحات التهابی وارد سکوم میشوند یک طناب سکومی در داخل سکوم شکل میگیرد یعنی این محتویات نکروتیک همراه با سروز ترشح شده کم کم سفت و سخت میشود و آب آن کشیده میشود و وقتی سکوم را باز میکنید یک توده بی شکل می بینید که به راحتی از داخل سکوم جدا میشود که به آن طناب سکومی یا secal cord میگویند که یکی از نقاط تشخیصی است.

از آنجایی که مرغ و خروس به هتراکیس بیشتر آلوده می شوند یک عامل خطر هستند برای ابتلای بوقلمون ها و توصیه می‌شود در فارمی که مرغ و خروس پرورش داده شده تا چند سال از پرورش بوقلمون خودداری شود. به خاطر اینکه تخم این کرم در محیط دوام زیادی دارد جدا بودن مرغ و خروس از بوقلمون ها یکی از راههای پیشگیری به ابتلا است.

درمان: ترکیبات مترونیدازول توصیه می شود. البته به دلیل ممنوعیت مصرف در حیوانات مولد غذا به نوعی یک خلاء درمانی وجود دارد و دارویی وجود ندارد.  درمان برای اینکه لود انگلی کرم را در پرنده کم کنند توصیه می شود . 

یکی از ترکیباتی که به عنوان درمان جایگزین مترونیدازول ها شده Nitarsone است که از نظر عملکردی به اندازه مترونیدازول ها موثر عمل نمی کنند. 

اضافه کردن ملاس بهتر از اضافه کردن آب برای مدیریت TMR

اگر میخواهید خوراک یکنواخت تری داشته باشید، ملاس از همه گزینه ها بهتر است. ملاس از آب هم بیشتر به یکنواختی TMR کمک می کند.

در تابستان سال گذشته گروهی از محققین در دانشگاه ویسکانسین رفتار سورت کردن یا جدا کردن خوراک را در گله های شیری ویسکانسین بررسی کردند. داده های حاصل از 78 فارم شیری که حدودا 100 هزار راس گاو شیری را شامل می شد مورد بررسی قرار گرفت. جنبه جالبی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته بود، نوع مایع اضافه شده به TMR و رفتار جدا کردن خوراک بود. این رفتار با استفاده از داده های الک پنسیلوانیا که در ایران هم موجود است به دست آمده بود. در این روش مقدار خوراک باقیمانده روی هر الک بعد از 2 ساعت از خوراک ریزی باید به 100 نزدیک باشد. هر چه از 100 بیشتر باشد یعنی گاو آن بخش را کمتر مصرف کرده و هر چه از 100 کمتر باشد یعنی آن بخش را بیشتر جدا کرده و خورده است.

جالب اینجا که در این مطالعه مشخص شد افزودن ملاس بیش از هر مایع دیگری باعث کاهش رفتار سورت کردن می گردد.

مطابق با پژوهشی دیگر از دانشگاه گوئلف کانادا (دکتر Trevor Devries) مشخص شد که افزودن ملاس به TMR موجب کاهش رفتار جدا کردن، افزایش ماده خشک مصرفی، افزایش تولید چربی شیر و شیر تصحیح شده بر اساس چربی شیر گردید. نتایج مشابهی نیز از دانشگاه اوهایو گزارش شده است. پس حداقل در دامداری هایی که امکان تهیه ملاس وجود دارد باید بفکر افزودن آن به جیره باشیم، نه فقط در تابستان.

دوره آموزشی اصول و مبانی نگهداری و طب خزندگان

دوره آموزشی اصول و مبانی نگهداری و طب خزندگان(مارها، مارمولک ها، لاکپشت ها)

 تئوری و عملی 

مدرس: دکتر علی طاهری

_ دوره طب حیات وحش و طب حفاظت موسسه wild spirit اسپانیا در کشور افریقای جنوبی

_ دوره اکسترنشیپ در بیمارستان اگزوتیک و حیات WFFT تایلند 

کلینیسین حیوانات اگزوتیک  

مکان برگزاری: تهران، سعادت آباد، بلوار دریا، بین پاکنژاد و مطهری، پلاک ۱۷۵، بیمارستان دامپزشکی مای پت

زمان برگزاری: پنجشنبه و جمعه ۱۷ و ۱۸ مهرماه ساعت ۱۰ الی ۱۴

دارای تخفیف ثبت نام زودهنگام تا ۵ مهرماه

جهت ثبت نام و رزرو با شماره زیر ارتباط برقرار نمایید:

09364501223

نابودی باکتری‌های گرم منفی و گرم مثبت با یک ترکیب خاص

باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی ساختار دیواره سلولی متفاوتی دارند اما ترکیب جدید آنتی بیوتیک قادر است از دیواره سلول هر دو شکل باکتری عبور کرده و سپس به دی.ان.ای متصل شود.

یافته‌های این مطالعه که در مجله "Chemical Science" منتشر شده، راه را برای توسعه روش‌های درمانی جدید برای انواع باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک از جمله باکتری گرم مثبت استافیلوکوک اورئوس(طلایی) مقاوم به متی سیلین(Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus) به اختصار مِرسا و باکتری گرم منفی اشریشیا کلی فراهم می‌کند.

محققان دانشگاه "شفیلد" پیشتر ترکیباتی تولید کرده بودند که بطور خاص باکتری‌های گرم منفی را هدف قرار می‌داد اما این ترکیب جدید یک ضد میکروب قوی است که می‌تواند هر دو نوع باکتری را مورد هدف قرار دهد.

درمان سویه‌های باکتری‌های گرم منفی بسیار دشوار است زیرا دیواره سلولی آنها از ورود داروها به درون میکروب جلوگیری می‌کند و آنها می‌توانند باعث عفونت‌هایی از جمله ذات الریه، عفونت‌های دستگاه ادراری و عفونت‌های جریان خون شوند.

پزشکان در ۵۰ سال گذشته درمان جدیدی برای باکتری‌های گرم منفی نداشته‌اند و از سال ۲۰۱۰ تاکنون هیچ داروی بالقوه‌ای وارد آزمایشات بالینی نشده است.

مقاومت به آنتی بیوتیک یعنی میکروب‌های بیماری‌زا که برای مبارزه با آنان آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شوند، با جهش ژنی(موتاسیون) نسبت به این داروها مقاومت پیدا کنند و نسل‌های جدیدی به وجود بیایند که نتوان با آن‌ها مبارزه کرد. این پدیده کل جامعه انسانی را به خطر می‌اندازد. مقاومت باکتری‌ها به آنتی بیوتیک‌ها یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که سلامت انسان عصر مدرن را تهدید می‌کند.

منبع: ایسنا